مصرف آب زیاد: مایعات، مواد تشکیل‌دهنده سنگ را رقیق کرده و احتمال تبلور آنها و تشکیل سنگ را کاهش می‌دهند. همه مایعات نقش یکسانی در جلوگیری از تشکیل سنگ ندارند. مایعاتی مانند چای، آب پرتقال و قهوه با ریسک پایین تشکیل سنگ مرتبط‌هستند.

افزایش مصرف اسید سیتریک: اسید سیتریک که در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات بویژه لیموترش و لیموشیرین یافت می‌شود از طریق ترکیب شدن با کلسیم و نیز جلوگیری از بزرگ شدن بلورهای کلسیم از تشکیل سنگ کلیه اگزالات کلسیم جلوگیری می‌کند.

کاهش مصرف میوه‌های با اگزالات بالا : اگزالات یک ضد مغذی است که در مواد گیاهی مانند کاکائو، سبزیجات با برگ سبز، میوه‌ها و دیگر سبزیجات یافت می‌شود.

این ماده با کلسیم یا دیگر مواد معدنی ترکیب شده و تشکیل بلورهای کلسیم و در نهایت تشکیل سنگ را به دنبال دارد.

خودداری از مصرف دوزهای بالای ویتامین C: مکمل‌های ویتامین C با افزایش ریسک تشکیل سنگ کلیه مرتبط هستند. با این حال مصرف مواد طبیعی حاوی این ویتامین مانند لیمو افزایش تشکیل سنگ کلیه را به دنبال ندارد.

مصرف کلسیم کافی: کلسیم با اگزالات موجود در رژیم غذایی ترکیب شده و از جذب کامل این ضد مغذی جلوگیری می‌کند.

کاهش مصرف نمک: بالا بودن میزان دریافتی سدیم، دفع کلسیم از طریق ادرار و ریسک تشکیل سنگ را افزایش می‌دهد.

افزایش دریافتی منیزیم: منیزیم از تشکیل سنگ کلیه اگزالات کلسیم جلوگیری می‌کند. باور بر این است که منیزیم میزان جذب اگزالات در روده را کاهش می‌دهد.

کاهش مصرف پروتئین حیوانی: مصرف پروتئین حیوانی که در لبنیات، ماهی و گوشت وجود دارد دفع کلسیم را افزایش می‌دهد. پروتئین‌های حیوانی همچنین حاوی مقادیر زیادی از پورین‌ها هستند که تبدیل به اسید اوریک شده و احتمال تشکیل سنگ را افزایش می‌دهند.