اینکه «محمود عباس» رییس تشکیلات خود‌گردان فلسطین خواهد توانست، دعوت «ولادیمیر پوتین» همتای روسی خود را برای حضور در مسابقات نهایی جام‌جهانی در مسکو برای روزهای آینده اجابت کند یا نه، برای ما دشوار است؛ زیرا اخبار متوالی به‌دست رسیده از رام‌الله درباره وضع جسمی وی، به هیچ‌وجه قابل اطمینان نیست.
محافل نزدیک به محمود عباس بر اساس دستور‌العمل صریح و آشکار دستگاه‌های امنیتی و خود وی، در خصوص ارائه هرگونه اطلاعات درباره اوضاع جسمانی‌اش به‌شدت پنهان‌کاری می‌کنند.
به گفته برخی منابع موثق، فرزندان محمود عباس نظارت کاملی بر برنامه کاری او و ملاقات‌کنندگانش بر عهده گرفته‌اند. گزارش‌هایی که حاکیست وی به سختی بیمار است و تنها چند ساعتی از روز به دفتر کار خود می‌رود و همچنین در یکی از بیمارستان‌های رام‌الله دو مرتبه در هفته تحت معاینات دوره‌ای قرار می‌گیرد.
قرار بر این بود که در سفر اخیر کوشنر، داماد و مشاور رییس‌جمهوری آمریکا و آقای جیسون گرینبلات فرستاده ویژه آمریکا به منطقه دیداری داشته باشد. دیدارهایی که به منظور تسهیل در معامله قرن با پادشاه اردن ملک عبدالله دوم هم برگزار شد و وعده‌هایی در خصوص تسهیلات طرح‌های اقتصادی و معیشتی و همچنین ساخت نیروگاه برق و همچنین ساخت یک بندر آبی در رفح داده شد.
احتمال می‌رفت وی برای آگاهی از اطلاعاتی که کشورهایی همچون مصر، اردن و عربستان درباره معامله قرن دارند به این کشورها سفر کند؛ اما به دو علت سفرهای خود را لغو کرد: نخست اینکه به سبب نپذیرفتن قاطعانه هرگونه دیدار با مسوولان آمریکایی از زمان اقدام آن‌ها در به رسمیت شناختن شهر قدس اشغالی به‌عنوان پایتخت رژیم اشغالگر هیچ تمایلی برای دیدار ندارد.
دوم آن که به توصیه پزشکانی که تحت معالجه آن‌ها قرار دارد، برای بدتر نشدن اوضاع جسمانی خود، این سفرها را لغو کرد. عباس از زمان بحرانی شدن اوضاع جسمانی‌اش، از شهر رام‌الله خارج نشده است. تاسف‌آور این است که مسوولان سازمان آزادی‌بخش فلسطین در نوعی «رکود سیاسی» به سر می‌برند و در سطح منطقه و بین‌الملل منزوی شده‌اند و در چنین زمان حساس و مهمی که به سبب بیماری محمود عباس، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل برنامه‌های کلی خود را اعمال کرده و توطئه‌های بزرگی برای از بین بردن آرمان فلسطین در حال وقوع است، آن‌ها دست روی دست گذاشته‌اند و هیچ کاری نمی‌کنند و آنچه این اوضاع را بدتر می‌کند، اختلافات کنونی فلسطینیان و سوء‌استفاده مثلث عربی، اسرائیلی و آمریکایی از این اوضاع است.
حرف‌هایی درباره اینکه دولت ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا برای دادن امتیازات بزرگ به روسیه در خصوص مسائل منطقه‌ای مانند مساله سوریه آمادگی دارد، قابل توجه است. این امتیاز به رسمیت شناختن نفوذ روسیه در مسائل منطقه‌ای است و پوتین هم در مقابل آن باید اجرایی شدن معامله قرن را تسهیل کند. امتیازات واشنگتن به روسیه این است که دولت آمریکا دست از حمایت گروه‌های مسلح سوری بردارد و از این کشور خارج شود و دست روسیه و متحدانش را برای بازگرداندن حاکمیت سوریه و سیطره بر استان‌های درعا، قنیطره و السویداء باز بگذارد و گذرگاه مرزی نصیب با اردن را بازگشایی کند.
«دیپلماسی جام جهانی» به رهبری پوتین که اصلی‌ترین بند آن تلاش برای پایان دادن به اختلافات میان محمود عباس و نتانیاهو و کشاندن مجدد آن‌ها به میز مذاکرات تحت حمایت روسیه است، چه بسا در روزهای آینده آغاز شود. به‌ویژه پس از سفر جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا به مسکو، زیرا وی یکی از سرسخت‌ترین حامیان نتانیاهو و برنامه‌های وی برای پایان دادن به آرمان فلسطین است.
سفر محمود عباس به مسکو یکی از مهم‌ترین ورق‌هایی خواهد بود که پوتین با خود به نشست سران خواهد برد، نشستی که جان بولتون آن را میان پوتین و ترامپ در هلسینکی برنامه‌ریزی کرد. در این نشست علاوه‌بر مسائل دیگر، درباره اختلافات موجود میان دو ابر قدرت بر سر کره‌شمالی و اوکراین، جنگ سوریه و البته توافق هسته‌ای ایران بحث و گفت‌وگو خواهد شد.
موضع محمود عباس در تحریم هرگونه دیدار یا هرگونه گفت‌وگوی تلفنی با مسوولان آمریکایی درباره معامله قرن که آن را بزرگ‌ترین خطر برای آرمان فلسطین می‌داند و پافشاری بر این موضع، تاکنون بسیاری از طرف‌ها از جمله ما را غافلگیر کرده است. اما سوال این است که تا چه زمانی به این تحریم ادامه خواهد داد؟
برای محمود عباس دو چیز آرزو می‌کنیم، نخست اینکه موضع قاطعانه خود را درباره تحریم هرگونه ارتباط با آمریکا ادامه دهد؛ مگر اینکه این کشور درباره مواضع خود در خصوص به رسمیت شناختن قدس به‌عنوان پایتخت رژیم اشغالگر تجدید نظر کند، دیگر اینکه سلامتی کامل خود را به‌دست آورد تا از مرحله قطع ارتباط با آمریکا به یک مرحله مهم‌تر یعنی مقابله با این خطر منتقل شود. البته امید کمی در این خصوص داریم. اما باز هم بهتر است خوش‌بین باشیم.
امید واقعی ما به مردم فلسطین است که برای ما و میلیون‌ها نفر تنها تضمین برای ناکام گذاشتن چنین برنامه‌هایی هستند و با همه حامیان آن‌ها چه آمریکا چه کشورهای عربی یا اسرائیل مقابله می‌کنند؛ زیرا این مردم هیچ‌گاه امید ما را ناامید نکرده‌اند و تنها پشتوانه آن‌ها طی صد سال مقاومت و جانفشانی است.
این معامله نباید اجرایی شود و همه کسانی که در آن دست دارند و برای آن تبلیغ می‌کنند، همچنین برای تامین مالی و اجرایی شدن آن همدستی می‌کنند، باید رسوا شوند؛ زیرا این معامله از بیانیه بالفور، سایکس پیکو و واقعه نکبت سال1948 هم بدتر است.
منبع: صبح نو
