به گزارش الف، از زمان آغاز جنگ سوریه، ائتلافهای متعددی در آن تشکیل شد؛ برخی از این ائتلافها شاهد تباین روشنی به دلیل منافع استراتژیک بوده و برخی دیگر در زمینه دیدگاههای استراتژیک، ثابت ماندند؛ امری که منجر به تغییر مسیر میدانی و سیاسی جنگ تحمیلی بر سوریه، به نفع بشار اسد شد.
البناء در ادامه می نویسد: در این جا در مورد هم پیمانان قدرتمند سوریه صحبت می کنیم؛ چه بسا مهمترین تمایز بحران سوریه ورود تعدادی از طرفهای منطقه ای و بین المللی به آن بود؛آنچه که موجب تنوع اهداف استراتژیکِ محور دشمنان سوریه شد و می توانیم بگوییم، بعنوان یک نتیجه منطقی طبیعت ائتلافهای منطقه ای و بین المللی، یک تطابق جامع در دیدگاهها در سوریه وجود ندارد، بلکه ما در برابر تلاقی منافع استراتژیک بین اعضای پیمانی واحد در این کشور قرار داریم.
ثبات دولت سوریه و هم پیمانان آن، نقشه پیروزیهایی را در جبهه های مختلف جغرافیای سوریه ترسیم کرد، به نحوی که دستاوردها در دو سطح نظامی و سیاسی دشمنان سوریه را بر آن داشت تا به سمت ترویج وجود اختلافات اساسی بین قطبهای هم پیمان سوریه حرکت کنند و این امر پس از شکستهای پی در پی واشنگتن و هم پیمانان آن در سوریه و منطقه، طبیعی به نظر می رسد.
البته نمی توانیم انکار کنیم که اختلاف نظرهایی بین روسیه و ایران و نیز سوریه و روسیه وجود دارد؛ اما در مقابل، اتفاق نظر و دیدگاههای استراتژیک یکسانی بین آنها دیده می شود و علیرغم تلاش برخی دشمنان برای تاکید بر اختلافات بین سوریه، ایران و روسیه، وقایع بر نادرستی این ادعاها صحه می گذارد و علت این مساله، موفقیتهای آنها در سیاست و میدان است؛ امروز، پس از روشن شدن پیروزی نظامی ائتلاف حامیان سوریه، بعضی به نواختن بر تار اختلاف نظرهای بین آنها مشغولند و تلاش می کنند فضای ائتلاف ایران و روسیه را سمی کنند.
شایسته است که اظهارات دبیر شورای امنیت ملی ایران، علی شمخانی در مورد نفی وجود مستشاران ایرانی در جنوب سوریه را یادآور شویم، که بر حمایت قدرتمند تهران از تلاشهای روسیه برای بیرون راندن تروریستها از سوریه تاکید کرد.
در ضمنِ واقعیت پیروزی که دولت سوریه و هم پیمانان آن به دست آوردند، اختلافات زیادی در محور دشمنان سوریه، بویژه عربستان و ترکیه آشکار شد، که به دنبال همکاری برای سرنگونی نظام اسد، برای خدمت به آمریکا و اسرائیل بودند و آنچه امروز از درگیریهای بین گروههای وابسته به عربستان یا ترکیه می بینیم، بهترین دلیل برای وجود مشکلات جدی بین انهاست، ضمن انکه ترکیه در نهایت، نزدیکی به ایران و روسیه و دوری از هم پیمان سابق خود، عربستان را برگزید.
علاوه بر این، بین سعودیها و قطر نیز اختلافاتی ایجاد شد و در حالی که در مرحله قبل دو کشور سیاستهای واحدی علیه سوریه در سیاست و میدان داشتند، امروز می بینیم که عربستان به قطر پشت کرده و مدعی است که قطریها از تروریسم در سوریه و منطقه حمایت می کنند. در همین رابطه، ریاض اعلان یک جنگ سیاسی با قطر را کرد و به این شکل، با هدف خدمت به برنامه های آمریکا در جهت توسعه اختلافات در خاورمیانه، قدم بر می دارد، تا معاملات سلاح بیشتری با آمریکا امضا کرده و برای این کار، بهانه هایی واهی مانند ایران هراسی و ضرورت مقابله با گسترش نفوذ ایران در منطقه دارد.
به این ترتیب، شاهد تباین واضحی در محور دشمنان سوریه هستیم که در مقابل آن، اهداف و دیدگاههای محور هم پیمانان سوریه قرار می گیرد و هر خبری در مورد وجود اختلاف بین سوریه، ایران، حزب الله و روسیه، چیزی بیشتر از ادعاهای رسانه ای برای تشویش اذهان و تحریک آنها علیه حضور قدرتمند ایران در سوریه نیست.
بنابر طبیعت حال، اختلاف بین قطب های محور هم پیمانان سوریه، در اصل دوستی آنها خللی وارد نمی کند؛ معادله ای که اعضای این محور را جمع می کند، آسیب پذیر نیست و سوریه در خطی ثابت به سمت یک پیروزی کامل و نزدیک حرکت می کند...