به گزارش تسنیم، یکی از ویژگی‌های لازم و ضروری متولیان جامعه اسلامی، روحیه ساده‌زیستی و عدم روی آوردن به مظاهر دنیاپرستی است؛ زیرا مسئولی که در رفاه زندگی کند، هیچ گاه درکی از طبقات ضعیف جامعه نخواهد داشت؛ این مساله به خصوص در شرایطی که جامعه اسلامی درگیر معضلات اقتصادی و اجتماعی است، بسیار ناخرسند و نامبارک خواهد بود. از دیگر سو این رفاه‌طلبی مسئولان باعث بدبینی افراد جامعه نسبت به اصل نظام اسلامی و تزلزل پایه‌های حکومت می‌شود.
تاریخ اسلام نمونه‌های متعددی از اشرافیت و رفاه‌طلبی کارگزاران و مسئولان بی‌بصیرت را به قلم کشیده است که توجه به آنان می‌تواند بسیار عبرت‌آموز باشد. به عنوان نمونه برخوردهای امیرالمومنین(ع) با کارگزاران و حاکمانی که به خوش‌گذرانی‌های افراطی و هزینه‌بردار می‌پرداختند، جالب توجه خواهد بود و الگویی را فراروی مسئولان جامعه اسلامی قرار می‌دهد. برخوردهای حضرت با این مسئولان متموّل به حدی تند و زننده بود که گاهی باعث می‌شد در مقابل حضرت تیغ دشمنی در آورند.
به عنوان نمونه امیرالمومنین(ع) در نامه‌ای به معاویه نوشت:
«چه خواهی کرد آن هنگام که پرده های دنیایی که در آنی ، از پیش رویت برداشته می شود؛ دنیایی که به آرایه‌هایش شادمان شده‌ای ، با لذّتش فریفته گشته‌‌ای، تو را فرا خوانده و دعوتش را پذیرفته‌ای ، تو را کشانده و به دنبالش رفته‌ای، تو را فرمان داده و تو از وی فرمان بُرده‌ای؟ زود است که نگاه دارنده‌ای تو را بر حالی نگه دارد که هیچ سپری نتواند از آن رهایی‌ات دهد. پس از این امر (ادّعای خلافت ) دست بردار ، خود را برای حسابرسی آماده ساز، برای آنچه بر تو فرود آمده (پیری و مقدّمات مرگ) ، دامن به کمر زن و گوش به گفتار گمراهان مسپار ؛ و اگر چنین نکنی ، تو را از [ عواقب ]غفلتی که از خویش کرده‌ای، آگاه خواهم کرد. همانا خوش گذران شده‌ای و شیطان در تو راه یافته و به آرزوی خود رسیده و همانند روح و خون در وجود تو جاری شده است.»
متن حدیث:
من کتابٍ لَهُ علیه السلام الی مُعاوِیهَ ـ : وَ کَیفَ انتَ صانعٌ اذا تَکَشَّفَتْ عَنکَ جَلابِیبُ ما انتَ فیهِ مِن دُنیا قد تَبَهَّجتَ بِزینَتِها ، و خُدِعْتَ بِلَذَّتِها ، دَعَتکَ فَاجَبتَها ، و قادَتْکَ فَاتّبعتَها ، و امَرتکَ فاطَعتَها .و انَّه یُوشِکُ ان یَقِفَکَ واقفٌ علی ما لا یُنجِیکَ منه مِجَنّ ، فَاقْعَسْ عَن هذا الاَمرِ ، وَ خذْ اُهبَهَ الحِسابِ ، وَ شمِّرْ لِما قد نَزَل بِکَ ، و لا تُمَکِّن الغُواهَ مِن سَمعِک ، و الاّ تَفْعل اُعلِمْکَ مَا اغفَلتَ من نَفسِکَ ؛ فانَّکَ مُترَفٌ قد اَخَذ الشَّیطانُ مِنکَ مَاخَذَهُ ، وَ بلَغَ فِیکَ اَمَلهُ ، وَ جَری مِنکَ مَجرَی الرُّوحِ و الدَّمِ.
