بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل بار دیگر جلوی دوربین ظاهر شد و با قیافه ای حق به جانب با ملت ایران سخن گفت: این بار با یک پارچ آب و لیوان!

 این نمایش جدید با ریختن آب در لیوان و نوشیدن آن آغاز شد. روضه جدید آقای نتانیاهو به خشکسالی و بی آبی در ایران و شایستگی ملت ایران برای برخورداری از آب اختصاص داشت و اینکه اسرائیل تا چه اندازه از این سختی و مشکل ایرانی ها در رنج است.

 بخش دوم این روضه به توفیقات عظیم اسرائیل در تامین آب اختصاص داشت که به واسطه برخورداری از علم و تکنولوژی پیشرفته گوی سبقت را از سایر ملتها ربوده و اسرائیل را به قدرت شماره یک جهان در بازیافت آب تبدیل کرده است.

و نهایتا در پایان این نمایش تصمیم سخاوتمندانه دولت اسرائیل به اطلاع ملت ایران رسانده شد که اسرائیل در صدد است تجارب ارزشمند خود در این زمینه را به ملت ایران منتقل نماید.

 نتانیاهو هیچگاه در صحنه بین المللی و حتی در کشورهای غربی به عنوان فردی راستگو مورد پذیرش قرار نگرفته است. این واقعیت حداقل یکبار زمانی که دو رهبر غربی، سارکوزی رئیس جمهور فرانسه و باراک اوباما رئیس جمهور وقت آمریکا، مشغول گفتگو بودند، به بیرون درز کرد. در این گفتگوی خصوصی که به دلیل باز بودن اتفاقی میکروفون، توسط خبرنگاران حاضر شنیده و ضبط شد، سارکوزی در باره نتانیاهو گفته بود من دیگر تحمل این دروغگو را ندارم[i].

 اما همه آن دروغگویی ها دلیل قاطعی برای دروغ خواندن همه سخنان و ادعاهای نتانیاهو نیست. شاید بهترین راه مراجعه به منابع موثق برای دسترسی به حقیقت مسئله است. چنین مراجعه ای نشان می دهد اسرائیل در حوزه آب صاحب دو رکورد جهانی است: اولین رکورد توسط آقای نتانیاهو به رخ ایرانیها کشیده شد یعنی مقام اسرائیل در بازیافت آب.

 آقای نتانیاهو اما از دومین رکورد جهانی اسرائیل در زمینه آب سخنی به میان نیاورد: همان منابع موثق میتوانند تایید کنند اسرائیل مقام اول جهان در سرقت آب است. آب شیرین تمامی همسایگان اسرائیل از جمله لبنان، سوریه و اردن توسط اسرائیل به سرقت می رود. این سرقت در لبنان و سوریه به زور صورت می گیرد و در اردن در قالب تحمیل توافقی خفت بار که از ملت اردن مخفی شده، تامین می شود. تنها همسایه ای که از این سرقت بی رحمانه جان سالم به در برده مصر است. آن هم به این دلیل که صحرای سوزان سینا که در مجاورت مرزهای اسرائیل و مصر است آبی برای دزدیدن ندارد.

 مهمتر از این دزدیها سرقت آب از سرزمینهای اشغالی جولان و کرانه باختری است. بخش اعظم آب مصرفی اسرائیل (حداقل ۶۰ درصد آن)، که آقای نتانیاهو در این نمایش به آن افتخار می کند، از سرقت غیرقانونی آب از این مناطق اشغالی تامین می شود که در مغایرت صریح با قوانین بین المللی و قطعنامه های سازمان ملل متحد است. کشورهای متعددی در جهان، از جمله هلند و آرژانتین، به دلیل این فعالیتهای غیرقانونی سازمان آب اسرائیل (Mekorot) را تحریم نموده اند.

 در سایه این سرقت شرافتمندانه شهرک نشینان یهودی در استخرهای پرآب ویلاهای خود شناور می شوند در حالیکه صاحبان واقعی این آب، فلسطینی های کرانه باختری، با بی آبی و خشکی دست و پنجه نرم می کنند. آقای نتانیاهو در این نمایش از وضعیت اسفبار و محرومیت میلیونها فلسطینی ساکن کرانه باختری و نوار غزه از آب سالم و کافی چیزی نگفت و به دسترسی یهودیهای اسرائیل به آب فراوانی که از زمینهای فلسطینی به سرقت می رود مباهات کرد.

 این سیاستهای تبعیض آلود موجب شده اسرائیل به عنوان آپارتاید آبی (Water Apartheid)  جهان معرفی و شناخته شود.

 مباهات نخست وزیر اسرائیل به آبهای دزدیده شده و همچنین گریه جانسوز آقای نتانیاهو بر بی آبی کشاورزان و خانوارهای ایرانی در کنار پرونده وی در حوزه ظلمهای آبی به فلسطینی ها و سایر ملتهای منطقه از صحنه های جالب روزگار است. این صحنه جالب توسط هنرمند خوش ذوق برزیلی (Carlos Latuff) در کارتون زیر به خوبی به تصویر کشیده شده است. این تصویر به خوبی نشان می دهد یک رکن اساسی به اصطلاح موفقیتهای آبی إسرائیل سرقت آب از صاحبان حقیقی آن است.

 بالاتر از اینها فاجعه آب در نوار غزه است که به دلیل سیاستهای اسرائیل و محاصره این منطقه، دو میلیون فسطینی ساکن در این منطقه را به سوی نیستی و نابودی می برد. براساس بررسیهای کارشناسان سازمان ملل بیش از نود درصد آب این منطقه آلوده است. به دلیل محاصره اسرائیل این آب آلوده و مسموم تنها منبع آب قابل استفاده برای مردم این منطقه می باشد. تداوم مصرف این آب مسموم جمعیت این منطقه را در سالهای نه چندان دور نابود خواهد کرد.

 این واقعیتها و حقایق دیگری در این حوزه (که از حوصله این نوشته کوتاه خارج است) اسرائیل را در صدر لیست غارتگران آب در جهان قرار می دهد. رژیم آپارتاید اسرائیل علاوه بر ربودن گوی سبقت از سایرین در زمینه سرقت آب، یک ملت را در محاصره و تحریم بی رحمانه آبی قرار داده است.

 در چنین شرایطی پیشنهاد سخاوتمندانه نخست وزیر اسرائیل به ملت ایران برای کمک در زمینه تامین آب و مقابله با خشکسالی بیش از هر چیز یادآور یک ضرب المثل ایرانی است که خوب است در فرهنگ اسرائیلی ها هم ثبت شود: صد رحمت به سنگ پای قزوین!

 * استاد دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران/ قدس