در کلاس‌ها و دوره‌های موفقیت جمله‌ای یاد داده می‌شود که: «در زندگی قهرمان رویاهای خود باش» ولی گاهی اوقات کسانی وجود دارند که قهرمان رویاهای دیگران هم می‌شوند.
در برنامه ماه عسل روز دوشنبه (21 خرداد) 4 فیلم کوتاه از 4 قهرمان پخش شد، این فیلم‌ها بنابر فراخوان برنامه ماه عسل احسان علیخانی تحت عنوان "قهرمان من" توسط مردم ارسال شده و بعد از انتخاب به مرحله نهایی راه پیدا کرده اند تا در یک نظرسنجی مردمی برترین آنها انتخاب شود. شکل کار این‌گونه بوده که هر کسی قهرمانی از زندگی خودش را معرفی می کند.
یکی از فیلم‌ها درباره "کامل" چوپانی کُرد از یکی از روستاهای توابع پیرانشهر آذربایجان غربی بود که شب در کوه با دیدن باران و تگرگ شدید احساس خطر کرده و با 20 دقیقه دویدن خودش را به جایی می رساند تا موبایلش دسترسی به آنتن داشته باشد، با برادرش تماس گرفته و می گوید به مردم روستا خبر بده سیل در راه است.
برادرش سریع به مسجد روستا رفته و با بلندگو از مردم می خواهد که به دلیل احتمال آمدن سیل از خانه هایشان بیرون آمده و به ارتفاعات بروند، مدتی بعد همین اتفاق رخ داده و سیل تمام روستا را از بین می برد و هوشمندی و اقدام به موقع این "چوپان فداکار" (لقبی که به کامل داده اند) باعث نجات جان حدود 200 نفر اهالی روستا می‌شود.
فیلمی دیگر مربوط به مادری بود از رباط کریم که با موبایلش از پسر بچه 12 ساله‌اش تصویر گرفته و او را قهرمان زندگیش معرفی می کرد. مادر توضیح می دهد که خودش به دلیل تزریق آمپول اشتباهی در 2 سالگی یک پایش فلج است و بعد از ازدواج و به دنیا آمدن پسرش شوهر هم آنها را رها کرده و رفته است.
حال او با پسرش زندگی می کند و پسر علاوه بر درس خواندن در انجام کارهای خانه کمک حال مادرش است و با فروش دستمال کاغذی در تامین مخارج زندگی 2 نفره‌شان مشارکت دارد و ...
سینمای هالیوود به صنعت قهرمان سازی شهرت دارد و در مواد لازم برای تغذیه این صنعت از همه نوع قهرمانی می توان پیدا کرد؛ از قهرمانان ابر انسانی مانند سوپرمن، اسپایدرمن و بتمن و ... گرفته تا شخصیتهای علمی،فرهنگی، سیاسی، تاریخی، ورزشی مانند ماری کوری، لویی پاستور، مهاتما گاندی، نلسون ماندلا، نیل آرمسترانگ، محمدعلی کلی و ...
بخش دیگری از این قهرمانان را همواره از میان اتفاقات واقعی زندگی روزانه پیدا می‌کنند که از دل جامعه بیرون می‌زنند و با اقدامی شجاعانه یا استقامتی دلیرانه و... مهری از خود را بر دل جامعه حک می‌کنند که فراموش نشدنی است مانند همین قهرمانان برنامه ماه عسل.
در فیلم "زندگی زیباست"(Life is Beautiful) روبرتو بنینی که داستان آن در زمان جنگ جهانی دوم است زمانی که یهودیان از شهرها به اردوگاههای مرگ منتقل می شوند "گوییدو" برای اینکه پسر 5 ساله اش روحیه ی خود را نبازد و وحشت نکند، همه ی آن رویدادها را برای او یک بازی ساختگی توصیف می کند و با طنز و خنده سعی دارد پسرش را خوشحال نگه دارد. اینجا قهرمان پدری است که ماهیت زشت و خشونت جنگ را برای بچه‌اش عوض می‌کند، تا او در همان دنیای زیبای کودکانه‌اش بماند.
در کتاب‌های درسی خودمان هم نمونه معروف از این قبیل قهرمانان "دهقان فداکار" است، ریز علی خواجویی با آتش زدن پیراهنش از بروز حادثه‌ای مرگبار برای قطاری پر از مسافر جلوگیری می‌کند.
قرار نیست قهرمان همیشه محدود به لابلای سطور یک کتاب داستان، یا در یک چشم انداز دوردست فیلمی انیمیشن باشد، در بسیاری از مواقع قهرمانان کسانی هستند که در همین گوشه و کنار ما زندگی می کنند و شاید به هر دلیلی به چشم نیایند.
قهرمان، قهرمان است بزرگ و کوچک ندارد، یکی بر روی سکوهای ورزشی قهرمان ملتی می شود و دیگری مانند کامل(چوپان فداکار) با نجات زندگی 200 انسان دیگر قهرمان است و حال می توان در تقابل با درس "چوپان دروغگو" او را هم در کتاب‌های درسی وارد کرد.
در این وانفسای شاخ‌های پوشالی دنیای مجازی، سالهاست جای قهرمانان معمولی کوچه، خیابان، کوه و دشت خالیست.
این رویکرد قهرمان‌پروری در ماه عسل، ارائه الگویی مناسب به جامعه و علی الخصوص نسل جوان است تا در موقعیت‌ها و بزنگاه های مختلف رویکردی انسانی، نجات بخش و تحول‌زا داشته باشند.
دنیا را چه دیدید شاید در یک مقطع زمانی به هر دلیلی خود ما هم شاهد قهرمانی، یا حتی خودِ قهرمان باشیم، پس حواسمان را جمع کنیم و نسبت به خود، اطرافیانمان و اتفاقات ریز و درشت زندگی نگاهی قهرمان‌پرور داشته باشیم، در پایان به قول احسان علیخانی در انتهای برنامه‌اش ماهتون عسل.
منبع:عصرایران
