تصور کنیم از لحظه حال ده ها سال گذشته است و آیندگان در حال مطالعه وضعیت حال ما ایرانیان و نحوه استفاده ما از فضای مجازی و رسانه های دیجیتال هستند، آیندگان چه تصوری از ما خواهند داشت هنگامی که بشنوند و ببینند که رسانه ای بر فرض مثال همانند تویتر در آن ممنوع بوده اما دولتمردان آن نظرات و پارا جلوتر بگذرایم مواضع خود را در آن رسانه مطرح نموده اند!
آیندگان با این تضاد تاریخی و حقوقی چه کنند؟ امری در دوره ای از تاریخ ممنوع و خلاف مقررات آن زمان بوده حال کسانی که همان مقررات را صادر و یا اجرا می کنند خود نظرات و اخبار را از این رسانه ها نشر میداده اند، این یک نقطه تاریک و تضاد تاریخی بسیار بد است که نسل های بعدی ما را با سوالات فراوانی روبرو خواهد کرد که شاید اولین واکنش آنها همان لبخند تلخ یک ایرانی برای کشورش باشد.
آیندگان موضوع دیگری را نیز خواهند شنید و آن بحث فیلترینگ پیام رسانی است که ذهن نسل کنونی ما تا حدودی به آن مشغول است و این درد تاریخی که در دوره زمانی از تاریخ کشورشان ابزارهای گریز از فیلتر به راحتی در اختیار مردم است و اما مهمترین پیام رسان ارتباطی فیلتر است! آنها چنین خواهند خواند که آن مردمان به راحتی ابزار عبور از فیلتر به صورت مجانی را در اختیار داشتند اما ورود به آن پیام رسان ممنوع گردیده بود. و این درد بزرگ که این ابزارهای دور زدن به راحتی وسایل دسترسی آسان کودکان و نوجوانان را به سایت های مستهجن و خلاف اخلاق مهیا نموده اند آن هم رایگان و به راحتی یک کلیک...
به راستی چه راهکاری می تواند این تضاد بزرگ تاریخی و سردرگمی بزرگ را از بین ببرد جز تعامل کلیه مسوولان قوا و گفتگوی آن عزیزان که چنین مسایلی را که در ظاهر کوچک اما در تاریخ مملکت ما بزرگ و درد آور خواهد بود به طریقی حل نمایند که نه به بیگانگان اجازه نفوذ بیشتر دهیم و نه قداست قوانین و احکام قانونی را زیر سوال ببریم، کاش تدبیری کنیم که آیندگان به حال امروز ما نخندند، و عرق شرم بر پیشانیشان ننشیند.
*وکیل پایه یک دادگستری
