به گزارش ایسنا به نقل از Journal of Neuroscience، دانشمندان سوئیسی، در پژوهشی، به افراد تحت آزمایش، ماده LSD دادند و از آن‌ها خواستند بازی‌ای را انجام دهند که در آن باید نگاه یک شخصیت مجازی را دنبال کرده یا این‌که یک شخصیت مجازی نگاه آن‌ها را دنبال کند.
آن‌هایی که LSD مصرف می‌کردند در تشخیص این‌که آیا آن‌ها نگاه را دنبال می‌کردند یا نگاه آن‌ها دنبال می‌شد، دچار مشکل بودند! تصویربرداری از مغز نیز کاهش فعالیت در مناطقی را نشان داد که با احساس و درک از «خود» ارتباط دارند.
کاترین پرلر، فرانز ولنویدر از دانشگاه زوریخ و همکارانشان روی نقش گیرنده 2A سروتونین، که در بسیاری از اختلالات روان‌پزشکی ناقص عمل می‌کند، برای بررسی تعاملات اجتماعی، پژوهش انجام دادند.
محققین با ترکیب تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی و ردیابی چشم، دریافتند که LSD در توانایی هماهنگ کردن توجه فرد با شخیصت مجازی روی یک هدف خاص در صفحه‌نمایش، دخالت می‌کند.
به گفته این محققین، در حین انجام کارهای اجتماعی، LSD فعالیت مغزی در کورتکس خلفی و کورتکس گیجگاهی را کاهش می‌دهد. این‌ها مناطقی در مغز هستند که برای سازمان‌دهی حس «خود» در فرد اهمیت دارند.
محققین معتقدند ماده مخدر LSD، مرز بین شرایط آزمایشگاهی که در آن شرکت‌کننده یا شخصیت مجازی رهبری هدایت توجه را به عهده می‌گرفتند، محو می‌کند.
البته این اثرات، توسط ماده‌ای به نام «کتانسرین» خنثی می‌شود و این مسئله، خود نشان می‌دهد که سیستم گیرنده، شاید هدفی برای درمان ناتوانی‌های اجتماعی در اختلالاتی باشد که تمرکز بر خود را افزایش می‌دهند، مانند افسردگی یا مواردی که احساس خود را از بین می‌برند، مثل اسکیزوفرنی.
لذا یافته‌های این پژوهش جالب‌توجه، می‌توانند برای بررسی و درمان بهتر و دقیق‌تر بیماری‌های فوق به کار برده شوند.
