به گزارش خبرنگار الف، معتضد که برنامه جدید او در سایت اشتراک گذاری ویدئو تماشا پخش می شود، نویسنده کتاب «تاریخ سیاسی ساسانیان» را چنین معرفی کرد: مشکور یکی از تاریخ‌دانان بزرگ ایران بود که من افتخار شاگردی‌اش را داشتم. او روزنامه نگار و سردبیر مجله عربی الاخاء بود که در دهه پنجاه، موسسه اطلاعات در تهران چاپ می کرد. مشکور مرد دانشمندی بود و در خیلی از مجامع جهانی شرکت می کرد. کتاب های زیادی نوشته است که یکی از عالی ترین کتاب هایش که در سال های بعد از انقلاب اسلامی، در سال 1367 و در دو جلد منتشر شد کتاب فوق العاده «تاریخ سیاسی ساسانیان» است که یک نسخه از این کتاب را به من دادند و من به این کتاب خیلی مراجعه می کنم.

اعتیاد یزدگرد در اواخر عمر و فرستادن خانواده به باختر
وی افزود: به طوری که از تواریخ بر می آید، یزدگرد در اواخر عمر از روی اعتیاد، زن و فرزند خود را به تخارستان فرستاد، سپس به مرو بازگشت. تخارستان در شمال شرقی خراسان و مرو شاهگان یکی از پایتخت های خراسان بوده است که اکنون در خارج از ایران قرار دارد.

این مورخ یکی از مهم ترین منابع تاریخی را که ما در 50 سال اخیر ما به آن مراجعه می کنیم منابع چینی دانست و افزود: اساتید و تاریخ‌دانان چینی درباره روابط دولت اشکانی و دولت ساسانی با امپراتوران چین مطالعه کرده اند و بنا بر منابع چینی، سفیری به نام موسپان (این کلمه باید مرزبان باشد، یعنی فرماندار مرزی ایران) برای دریافت کمک به چین رفت و پس از تحمل مشقاتی در آنجا کشته شد.

معتضد ادامه داد: قرار شد چینی ها به ایران کمک کنند. لشکری فرستادند ولی در جنگی که روی داد، تلفات زیادی به سپاه چین وارد شد. مسلمانان خیلی با تعصب و با حرارت می جنگیدند. مسیر هم دور بود. به همین دلیل، کار مقداری برای زمامداران چین سخت شد و افرادشان را برگرداندند، یعنی خسروپرویز را دست خالی گذاشتند.

پادشاهی با سه زن و 12 فرزند
وی تصریح کرد: ظاهرا یزدگرد سوم سه تا زن داشته است که از آن سه، هفت پسر و پنج دختر متولد شدند. نام هفت پسر او از این قرار است: پیروز، خسرو، بهرام، نرسی، مرگشتسب، کامکار. نام پنج دخترش در کتب معتبر اسلامی چنین آمده است: آذرنگ، شهین، مرداون، بابونه یا بانویه، تهمینه.

این نویسنده تاکید کرد: مورخان عرب، نام هفتمین پسر یزدگرد که پس از کشته شدن یزدگرد، چشم به جهان گشود را مخدج نوشته اند، به معنی کودک ناقص الخلقه. این کودک، نیمی از بدنش فلج بوده است. بنابراین نباید اسم آن کودک مخدج باشد، بلکه لقب اوست.

تکذیب روایت بی بی شهربانو توسط معتضد

معتضد به اینکه برخی مورخان برای یزدگرد سوم دختری به نام شهربانو ذکر کرده اند اشاره کرد و این قول را که شهربانو در مدائن اسیر شد و او را در زمان خلافت عمر به مدینه بردند و سرانجام به زنی حضرت حسین ابن علی علیه السلام درآمد و از او حضرت امام زین العابدین زاییده شده، نادرست دانست. زیرا شکی نیست که دختران و پسران یزدگرد در تیسفون و زمان عمر ابن خطاب هرگز با اعراب مواجه نشدند که کسی آنان را به اسارت ببرد. یزدگرد، فرزندانش را از ایران، فراری داد و اینکه تعدادی از این فرزندان در آن موقع کودک بودند. در کتب معتبر اسلامی نیز چنین مطالبی ذکر نشده است.

این مورخ به فرض صحت این قول، زمان روی دادن این واقعه را زمان خلافت عثمان دانست و بیان کرد: زیرا در خلافت عمر، یزدگرد عمری نداشت که دختری بزرگ و رسیده و آماده ازدواج داشته باشد. حداکثر سن یزدگرد سوم در زمان خلافت عمر به 15 سال هم نمی رسید. بنابراین این مطلب درست نیست و به قول کریستنسن، بعضی از شیعیان قرون بعد، این حکایت را ساختند که امامان خود را وارث پادشاهان ایران باستان محسوب و آنان را کریم الطرفین معرفی کنند.
ماجرای به کنیزی گرفتن دختران یزدگرد

وی یادآور شد: ابن قتیبه در کتاب «المعارف» می نویسد که مادر علی ابن حسین زین العابدین، سندی بوده و نامش سلافه است. در کتاب های شیعه نام این زن را غزاله، جهانشاه و شاه زنان هم نوشته اند. عامر ابن کریز، خراسان را در عهد عثمان فتح کرد و دو دختر یزدگرد را که ظاهرا در مرو زندگی می کردند جزء غنائم جنگی اسیر کرد و نزد عثمان ابن عفان فرستاد. عثمان یکی از این دو کنیز را به حسن ابن علی، دیگری را به برادرش حسین ابن علی بخشید. هر دوی کنیزان هنگام زایمان از دنیا رفتند. از کنیز حضرت حسین ابن علی، علی ابن الحسین زین العابدین زاده شد.

وی افزود: کریستنسن نوشته است که مسعودی می گوید اکثر اعراب یزدگرد در مرو ساکن شدند ولی بیشتر اخلاف پادشاهان و طبقات چهارگانه ایران هنوز در سوات یعنی در عراق منزل دارند و نوشته و حسب خودشان را حفظ میکنند، با همان اهتمامی که عرب قطانی و نزاری در نگاهداری نسب خویش دارند.

یافتن قبر شاهزاده خانم ایرانی در چین
معتضد تصریح کرد: در سال 655 که اعراب، تخارستان را تخلیه کردند، پیروز، پسر یزدگرد سوم جلوس خود را به سلطنت ایران در ایالت تخارستان اعلام کرد. در سال 667 میلادی، حکم ابن عمر غفاری به تخارستان لشکر کشید و تا چغانیان پیش رفت. پیروز را شکست داد و او را تا دیوار چین تعقیب کرد. پیروز، به دولت چین پناهنده می شود. فخفور (خاقان) چین می گوید که من به تو سلطنتی نمی دهم ولی می توانم به تو ایالتی در تخارستان بدهم.
وی در پایان گفت: گویا قبر یک شاهزاده خانم ایرانی را در چین پیدا کرده اند. این داستان خیلی مفصل است و من توصیه می کنم کسانی که می خواهند در اینباره مطالعه کنند به کتابی که در ابتدا معرفی کردم مراجعه کنند.