کنترل کیفیت به عهده سازمانی به نام"استاندارد ایران" است. سئوال این است که این سازمان کجای ساختار مدیریتی کشور است؟ جایگاه آن کجاست؟ چقدر دیده می شود؟
چقدر از بدنه کارشناسی برخوردار است؟ آیا آلودگی های رایج امروزه به تاییدات آن راه دارد؟
دولت و حاکمیت چقدر برای بررسی ماموریت آن وقت می گذارند و به آن امید بسته اند؟
نظارت آن چه تاثیری بر کیفیت کالا در ایران داشته است؟
چرا اینقدر در حاشیه است؟
نه در مجلسی سوالی در باره آن می شود نه در شبکه‌های اجتماعی ذکری از آن می شود و نه رسانه ملی به سراغش می رود؟
گویی این سازمان برای هیچ کس دغدغه نیست یا اهمیتی ندارد؟ یا شاید همه فکر می کنند کارش درست است و سراغی از آن نمی گیرند؟
اما هر چه هست در ارتقا کالای ایرانی تاثیر ملموسی ندارد. بی کیفیت ترین کالاها به مهر آن زینت یافته اند اما کیفیتی یافت نمی شود.
نتیجه اینکه اگر می خواهیم کالای ایرانی در اولویت مصرف مردم قرار گیرد اول باید فکری به حال این سازمان کرد.
باید به متن تولید باز گردد. باید پاسخگو شود. برآن نظارت شود و از حالت حاشیه ای و خلوتکده ای خارج شود. باید اسم آن حجت آور برای کیفیت و اعتماد باشد. رمز استفاده از کالای ایرانی را در این سازمان باید پیدا کرد.
منبع؛ کانال تلگرامی دکتر عبدالله گنجی
