* اول: تحلیل شرایط:
- مسئله اصلی این است که فضای مجازی یک مرحله تمدنی جدید را ایجاد می کند. مثل «انقلاب صنعتی» که یک بحثی در بحث‌های تمدنی غرب شد و نشانه های این حرکت هم الان پیدا شده است.

جهان به یک جهان شبکه ای تبدیل شده که در آن بازیگران مختلف در کنار همدیگر فعالیت می کنند. باتوجه به این، مفهوم «حکمرانی» در جهان در حال تغییر است و چند شرکت بزرگ بین المللی فضای مجازی را در جهان اداره می کنند.
- با فضای مجازی «هویت های ملی» نقض می‌شود. مرزهای جغرافیایی بی معنا می شود! در این فضا و شرایط، «استقلال» هم معنای دیگری خواهد داشت! حال جمهوری اسلامی چه تکلیفی برای امنیت و فرهنگ خود دارد؟ دولت دیگر همین تهران را هم نمی تواند اداره کند. آب و برق هم از این طریق اداره می شود و این مسائل همه به نوعی با هم است.  
- این حکمرانی از مرزها بیرون است و از بیرون کشور اداره می شود. این موضوع برای همه وجود دارد. این نکته حتی شامل خود آمریکا هم 
می شود و قدرت ها هم از این جریان آسیب پذیرند چون حاکمیت ها به اندازه گذشته قدرتمند نیستند. 
این الگو، تمام ساختارهای جوامع بشری را از اقتصاد، سیاست و فرهنگ تحت تاثیر قرار می دهد و بانک، ملک، حکمرانی، سیاست و فرهنگ همه تحت تاثیر این فضای مجازی قرار خواهد گرفت.
- بنیان ها در حال تغییر است و سرعت بسیار تند است! همه آن ‌چه که ما می گوییم شاید در 5 سال آینده محقق شود و یک «الگوی حکمرانی جدیدی» شکل گیرد که ما باید برای آن آماده باشیم. 

* دوم: چه باید کرد؟
سیاست های اصلی:
1- در فضای جدید باید از خود صیانت کنیم. والا شاید هویت انقلاب و جامعه دستخوش تغییر شود! معنای آن این است که تمام حوزه های ما... اخلاق، فرهنگ و اقتصاد تحت تاثیر قرار می گیرد. ما باید برای صیانت از خود و ارزش های خود کار کنیم، حاکمیت باید روی این موضوع متمرکز کند. تهدید این است که جمهوری اسلامی دست دیگران بیفتد. در این فضا و جهان جدید باید از خود صیانت کنیم والا هویت انقلاب و جامعه را از دست می دهیم.

2- ما باید با تکیه بر معارف جمهوری اسلامی و تکیه بر قواعد جمهوری اسلامی بتوانیم سیاست گذاری کنیم.

3- دنیایی با قواعد جدیدی تشکیل می شود، ما باید با قواعد خودمان اثرگذار باشیم و این قواعد و نوع حضور ما نباید قدرت بگیرد. این اثرگذاری باید قدرتمندانه و عالمانه و مبتکرانه باشد.

4- جهان به یک جهان شبکه ای تبدیل شده. تعداد بسیار زیاد بازیگران باعث می شود که «مسئله محتوا»تبدیل به مسئله اصلی شود. باید 
شاخص های قدرت را در فضای مجازی احصا و معلوم کرد که ایران در کدام نقطه این جهان شبکه ‌ای قرار دارد. 

5- یک «نهضت تولید محتوا» و یک سامانه تولید محتوایی باید در کشور وجود داشته باشد.

سوم: آسیب شناسی وضعیت تصمیمات کنونی:
- کم کاری دولت و شورای عالی فضای مجازی در عدم پیگیری لازم برای راه اندازی شبکه ملی اطلاعات، جستجوگر ملی و شبکه اطلاع رسانی ملی به شدت قابل انتقاد است. 
- در کوتاه مدت باید ضمن تقویت پیام رسان های داخلی، پیام رسان های 
خارجی که قوانین جمهوری اسلامی ایران را نادیده می گیرند، حذف شوند.