در آستانه نوروز, قبل از هرچیز باید از زمان نگارش این یادداشت عذرخواهی کرد. اما با وجود برخی خوش بینی های محدود بعد از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم, نگاهی به مطبوعات مجاز, رسانه های رسمی ( از جمله صدا و سیما ) و شبکه های اجتماعی, نشان می دهد که ظاهرا صحنه سیاسی کشور حداقل در چهار مسیر کاملا متفاوت رو به واگرائی دارد. ناهمخوانی شدید بین مسیرهای نظام مدیریت کشور و مردم موجب نگرانی جدی است.

یک) با وجود نتیجه انتخابات کمی عجیب است, اما متاسفانه بنظر میرسد نگاه تندرو مدعی اصولگرائی روز به روز دست بالا را در هرم مدیریت کشور می یابد. بازتاب قابل توجه درخواست شدت عمل در مقابل اعتراضات گوناگون اجتماعی در رسانه های منتسب و صدا و سیما نمایانگر قدرت بیش از پیش این خط در نظام مدیریت کشور است. این نگاه که قبلا نیز در قوه قضائیه و شورای نگهبان حرف نخست را می زد, بتدریج در بسیاری از بخش های دیگر اداره کشور هم قدرت می گیرد.

دو) اعتراضات دی ماه نمونه روشن تولد جریانی در بین مردم بود که دیگر علاقه ای به ملاحظه اختلاف مشی معین بین دو جریان اصلی قدرت در کشور را ندارند. بجزحرکت های متهورانه برخی زنان در مخالفت آشکار با حجاب, مواجهه غیرمنتظره و خطرناک بین دروایش گنابادی ( که همیشه به نرمش و مدارا مشهور بوده اند ) و نیروهای انتظامی در خیابان پاسداران نشان داد که اعتراضات آینده باحتمال زیاد در مسیر خشونت بیش از پیش و بدون کمترین مدیریت پیش خواهد رفت.

سه) بجز دو جریان متقابل فوق, دو جریان دیگر نیز در مسئولین و مردم بچشم می خورد. دولت آقای روحانی و اکثریت مدیران اصلاح طلب نظام, جریان دومی را هرم قدرت تشکیل می دهد که ظاهرا بدون توان ابتکار عمل در صحنه سیاست کشور, عمده وقتشان به روزمرگی و در موضع دفاعی می گذرد. نمونه این انفعال را میتوان در " اصلاح " بخش یارانه ها و تک نرخی کردن قیمت ارز درقانون بودجه 97 میتوان دید که بدنبال اعتراضات دیماه تقریبا بهمان روال معیوب سال های گذشته بازگشت.

چهار) دوم خرداد 76, جرقه امیدی در طبقات متوسط و روشنفکران کشور ( از جمله دانشجویان ) زد که پیش از آن سال ها دچار یاس و سرخوردگی جدی بودند. جریان دوم درون جامعه, بی تفاوتی روزافزون و روند غیرسیاسی شدن است که بین بخش قابل ملاحظه ای از مردم بچشم می خورد. شاید مهمترین عامل بازگشت خطرناک جریان انفعال, ناامیدی از نقش آفرینی جریان اصلاح طلب در نظام قدرت است. از آنجا که این گروه پایگاه اجتماعی جناح اصلاح طلب قدرت محسوب می شدند, تندروهای غیرمسئول مدعی اصولگرائی از روند بی تفاوتی ایشان آشکارا استقبال می کنند. اما آنان که علیرغم نقد اساسی به نظام مدیریت کشور, جدا نگران امنیت و آینده ایران اند نمی توانند نسبت به گسترش و عمق فضای یاس در جامعه بی تفاوت باشند.