به گزارش خبرورزشی، قلعه‌نویی دوست ندارد تمام شود و این را با تمام وجود فریاد می‌زند. شاید به جز خودش که در ذوب‌آهن- در نیم‌فصل اول- نتیجه نمی‌گرفت، هیچ‌کس به این تیم امیدوار نبود و کسی تصور این فصل توفانی و رویایی را از این تیم نداشت.
هرگز فراموش نکنید ذوب‌آهن در نیم‌فصل نخست آنقدر بد نتیجه گرفته بود که قلعه‌نویی تا پای اخراج از تیم پیش رفت. او واقعاً شانسی برای ادامه این بازی نداشت اما ترجیح داد حرفی از استعفا نزند. مدیران ذوب‌آهن هم رای به برکناری او ندادند تا اینکه در نیم‌فصل دوم بازی عوض شد.
نمی‌دانیم آیا دوباره لازم است تاکید کنیم تیم‌های قلعه‌نویی اصولاً برای نیم‌فصل دوم ساخته شده‌اند؟ چون این اصل بدیهی در روش تیمداری اوست...
قلعه‌نویی در استقلال هم که بود یک نیم‌فصل برای درست کردن تیمش زمان می‌خواست. حالا در ذوب‌آهن همین اتفاق رخ داد و این تیم اصفهانی پس از پرسپولیس در رده دوم قرار گرفته است.
ذوب‌آهن فراتر از حد انتظار در این نیم‌فصل نتیجه گرفت و برد مقابل استقلال هم از آن نتایجی بود که برای بعدهای قلعه‌نویی قطعاً به درد بخور است. کاری با این مسئله نداریم اما هر قدر زمان می‌گذرد بیشتر به این نتیجه می‌رسیم که تیم‌هایی مانند ذوب‌آهن وقتی شرایط را در نیم‌فصل دوم بهتر می‌کنند، اجر کار خود را هم می‌بینند. البته ذوب‌آهن از نظر بازیکن و نیروی انسانی هیچ چیز کم ندارد. این تیم آنقدر خوب بسته شده که مملو از بازیکن است. از بحث کی‌روش استنلی هم که بگذریم (قلعه‌نویی گویا فارغ از اسم این بازیکن به او و سبک فوتبالش علاقه زیادی دارد و این بازیکن هم خیلی به موقع به دردش می‌خورد) ذوب‌آهن به تیمی یکدست تبدیل شده که مانند استقلال زمان قلعه‌نویی تا آخرین دقیقه برای بردن می‌جنگد.
بازی باخته را مساوی کردن و سپس ضربه آخر را به استقلال زدن کار آسانی نیست. آن هم این استقلال که با شفر دومین باختش را تجربه کرد!