دکتر انصاری گفته: این کشتی از مس بوده و مقدار بسیار کمی طلا برروی آن اندود و مزین شده که بدون تردید از ۱۵۰ تا ۲۰۰ گرم طلا بیشتر نیس. من کاری ندارم که ۴میلیون تومن هزینه طلاش بوده یا ۴۰میلیون. نفس و ایده ساختن قرانی که با طلا ساخته شده با‌ماهیت قران و‌اخلاقیاتی که اون دین داره در تضاده. اینهمه رسانه‌ای شدنش بدتر، یه‌نفر هم محکومش نکرد. این اتفاقا داره زمانی میفته که مردم گرسنه و قبرخواب و بیخانمان کم نیستن
معیار و ملاک اسلام شناسی و علم دین در این روزگار نهج البلاغه نیستحجت الاسلام محمدرضا زائری در یادداشت تلگرامی خود نوشت: «کسی که کشتی قرآن طلا را رونمایی می کند درسش را خوب خوانده؟ اسلام را خوب می شناسد؟ بی سواد نیست؟ درست همزمان با رونمایی میکروفون طلای مسجد الحرام و درست بعد از ناآرامی های اخیر کشور ، وقتی که زلزله زدگان کرمانشاه هرشب در سرمای زمستان می لرزند و آسیب دیدگان فقر و تنگدستی در گوشه و کنار کشور محتاج لقمه ای نانند! آری، متاسفانه معیار و ملاک اسلام شناسی و علم دین در این روزگار نهج البلاغه نیست، چون دردسر و زحمت دارد!».
انجام چنین کارهای تشریفاتی جز عریان سازی خوی اشرافی گری است
فائزه اکبرشاهی، فعال رسانه ای نوشت: « سالگرد پیروزی انقلاب است، انقلابی که بر محور مطالبات مستضعفین بنا نهاده شده است و امام آن هرگز از چنین رفتارهای تشریفاتی همراه با خوی اشرافی استقبال نکرد. باید پرسید اگر امام(ره) در قید حیات بود، از این اقدامات نمایشی که می تواند تخریب فرهنگی به دنبال داشته باشد حمایت می کرد!؟ در شرایطی که بخش کثیری از مردم در فقر و نابسامانی اقتصادی به سر می برند، انجام چنین کارهای تشریفاتی جز عریان سازی خوی اشرافی گری است؟!»
اکبرشاهی بخشی از سخنان امام خمینی(ره) در اسفند 57 را نیز آورده است. امام در این سخنرانی می گویند: «دولتها بفهمند که قدرت به این نیست که ظرف طلا باشد و ظرف نقره باشد، بزرگی و عظمت به پرده های کذا و مبلهای کذا از مال این ملت ضعیف نیست. خود ملت توی این غارها زندگی بکند و شما در کاخ ها...تعدیل کنید خودتان را... اگر از خودتان شروع نکنید نمی توانید اصلاح کنید».
بابایی هم نوشته: خداکنه هیچکدوم از کارگرای معدن طلای آق‌دره و خانواده‌هاشون این عکس رو نبینن،اصلن هیچکس بهشون نگه تو قم از کشتی قرآنی مطلا با سه متر طول و سه متر ارتفاع و یک متر عرض رونمایی شده و قراره سوم شعبان به حرم امام حسین تو‌کشور عراق برده بشه
خاندان شریف رسول خدا(ص) نیز سیره و سنت ایشان را تداوم بخشیدند و آن را به بخشی مهم از سنت اسلامی تبدیل کردند. همنشینی با محرومان و پرهیز از تجملات، از این طریق به بخشی از باورهای مسلمانان تبدیل شد.
بنا بر این گزارش، علمای مسلمان نیز بر تداوم این سنت پای فشردند و همواره به فقرای مادی در جامعه خود توجه داشته و از زندگی اشرافی پرهیز داشته اند. معروف است و مسلم که مثلاً علمایی چون غروی اصفهانی ـ که علامه محبوب روزگار خود بود ـ حتی از خرید بهترین سبزی ها و میوه ها پرهیز داشته اند تا دیگران هم بتوانند سبزی و میوه مرغوب به خانه ببرند. هنوز هم برخی از علما به نکاتی ازین دست توجه و اهتمام عملی دارند.
یا مشهور و جالب است که شیخ انصاری ـ که مرجع بی رقیب روزگار خود بود ـ ناهار دختر خود را با ناهار فقیرترین دانش آموزانِ مکتبهای آن عصر تنظیم می کرده و در جواب غر و لندهای او به خالی بودن نان، به او یادآوری می کرده که حواسش به همکلاسی های فقیرش باشد و هنوز هم هستند علمایی که بیش از ناهار فرزند خودشان، حواسشان به ناهار هم کلاسی های فرزندشان است.اگر ساده زیستی، توجه و اهتمام به فقرا و نیز پرهیز از رفتارهای اشرافی را سیره رسول خدا، ائمه اطهار و علمای راستین بدانیم، آنگاه ساختن کشتی مطلا و قرآن مطلا را چگونه باید ببینیم و تفسیر کنیم؟
بنا را بر این می گذاریم که هیچ بیکاری در کشورهای اسلامی وجود ندارد، هیچ کارگر و کارمندی هم زیر فقر نیست و در بیرون از جهان اسلام هم هیچ انسان محروم و فقیری نیست که به حکم «انسان» بودن و «انسانیت» به یاری مادی ما نیازمند باشد. و گیریم که هیچ کار فرهنگی یا هنری ضروری تر و مهم تری هم در جامعه اسلامی وجود ندارد که این قبیل هزینه ها برای آن صرف شود. قبول؛ آیا باز هم «قرآن مطلا» با سیره و سنت رسول توحید و عدالت ناسازگار نیست؟ آیا این حرکت در جهت خلاف حرکت آن بزرگوار به سوی جامعه توحیدی و عادلانه نیست؟
حالا اگر از آن فرض دست بکشیم و به جامعه و واقعیت های آن سری بزنیم، چه؟ گیریم که قرآن مطلا کار درستی است. آیا با توجه به وجود فقط صد خانواده زیر فقر در جامعه، باز هم باید بر خلاف سیره رسول خدا و امیرمومنان ـ علیهما السلام ـ آنان را نادیده گرفت و به کاری از این دست پرداخت؟ در آن صورت، آیا قرآن مطلا با سیره و سنت رسول خدا(ص) سازگار است یا با سنت جاهلی که آن حضرت به مبارزه با آن پرداخت؟
خبر «قرآن مطلا» در روزهای اخیر، احساسات بسیاری را جریحه دار کرده و این می تواند آغازی باشد بر توجهی مبارک و نیز بازگشتی مبارک. شاید وسط دعواها و مناظرات بیهوده سیاسی ما برخی از اصول را فراموش کرده باشیم و یکی از این اصول، توجه به فقرا و محرومانی است که هر یک از ما می شناسیم. شاید باید یک بار دیگر به این توجه کنیم که هدایا و نذورات خود را چگونه صرف کنیم تا به سیره ائمه(ع) نزدیکتر باشد.
آیا توجه عمومی به «قرآن مطلا»، می تواند توجه ما را به «عدالت اجتماعی» و «عدالت اقتصادی» بازگرداند؟ آیا این امر باعث می شود که ما از دعواهای بیهوده سیاسی بر سر میزها کمی دست بکشیم و کمی هم به فکر اصول اجتماعی اسلام باشیم؟
آقایان! از فقیرانی که به نان شب محتاج اند شرم نمی کنید؟
اکبر نبوی نیز در کانال تلگرامی خود نوشت: «حتما شما هم دیده اید و در اخبار خوانده اید که آقایان مراسم بلند بالا و پر طمطراق برگزار کرده اند در موزه حرم حضرت معصومه سلام الله علیها. برای چه؟ برای رونمایی از «کشتی قرآن مطلا». شما را بخدا ببینید این انسان دو پا چه می کند؟
یک کشتی بی ریخت و بد قواره درست کرده اند و بدنه ی بیرونی آن را با ورق طلا پوشانده اند با وزن هفتاد کیلو و سپس بر روی همین ورقه ی هفتاد کیویی ازطلا، کل قرآن را آنقدر ریز نوشته اند که فقط با ذره بین می شود آن را خواند. بعد هم با سلام صلوات مراسم گرفته اند و در بوق و کرنا کرده اند که آی! بیایید و ببینید که تحفه داریم برای تان، چه تحفه ای. اما هر انسان عاقل و با وجدانی می داند که معنای آن کشتی مطلا و آن مراسم و تشریفات این است: آی خلایق گرسنه و فقیر، دردتان توی سرخودتان، بیخود ناله و زنجموره نکنید، ما با این «کشتی قرآن مطلا»، ایمان خود را چهار قبضه محکم کرده ایم. و همین مان برای دنیا و آخرت بس. نه آنکه به فکر شکم گرسنه و بدبختی و بیچارگی شما باشیم.»
نبوی در پایان یاداشت خود می نویسد: « پیشتر، چندین بار نوشته ام و باز هم تاکید می کنم: آیا طرح و برنامه ای وجود دارد تا مردم فقیر و حاشیه نشینان گرفتار و محتاج نان شب را به نقطه ی انفجار و شورش اجتماعی برساند؟»
