ای فرزند ، ای محمد، و ای کسانی که از تبار منید، و ای دیگر مردمان از اهل من و ای برادران که این نوشته را خواهید خواند - و امیدوارم خدا هر مراقبتی که در نهان و آشکار اراده فرماید به شما بیاموزد - بدانید که رفت و آمد با مردم، بیماری و دردی سهمگین است، و کاری است سخت که انسان را از یاد خدا باز می‌دارد .

ای فرزند،‌ بدان که بدترین معاشرت،‌ معاشرت با گناهکاران است،‌ خواه از والیان باشد یا از غیر آنان. اما این معاشرت وقتی ناپسند است که برای مخالفت با اعمال ناپسند آنان و از روی اطاعت فرمان خدای عز جلاله برای پند گفتن به آنان نباشد،‌ چه خدای جل‌ّجلاله از انسان چنین می‌خواهد که آن‌سان که معاشرت کند،‌ یا دست کم از آن‌چه خدای جل جلاله از آن اعراض می‌فرماید،‌ اعراض کند و از آن‌چه که خدای جل جلاله از آن خشمگین است،‌ متنفر باشد.

و این مقام بسی دشوار است و به خدا سوگند که بسیار بعید می‌دانم که انسان چنین باشد،‌ به‌ویژه اگر کسی که با او معاشرت است صاحب مقامی باشد،‌ یا در مورد نیاز او باشد و نیاز او را بر آورده و به او خوبی کرده باشد .

منبع : کشف‌ المحجه لثمرت المهجه