اما ترامپ روز گذشته خلاف این جهت حرکت کرده و در سخنرانی خود در کاخ سفید از تصمیم برای جابجایی سفارتخانه آمریکا از تل آویو به قدس خبر داد. رئیس جمهور آمریکا با این حساب با انتقال سفارت آمریکا به قدس به یکی از وعده های انتخاباتی اش که در جریان مبارزات انتخاباتی داده بود، عمل کرد با وجود اینکه ناچار به چنین اقدامی نبود زیرا خود حکم کنگره در این خصوص به او حق تعویق را می دهد.
پیش از این همه روسای جمهور آمریکا که پس از صدور این قانون از سوی کنگره در سال 1995 میلادی روی کار آمدند، اجرای این حکم را به تعویق انداختند چون عواقب وخیم ناشی از آن بر آینده مذاکرات تعلیق یا تقریبا فلج شده بین فلسطین و اسرائیل را مد نظر می گرفتند علاوه بر اینکه طرح سازش معروف به معامله قرن ترامپ را نابود می کند طرحی که جرد کوشنر داماد رئیس جمهور آمریکا و از مشاوران ارشد وی در خصوص منطقه آن را مهندسی می‌کند.
روسای جمهور سابق آمریکا اعم از «بیل کلینتون»، «جرج بوش پسر»، و «باراک اوباما» در دوستی و همبستگی با رژیم صهیونیستی کمتر از دونالد ترامپ نبودند اما آنها در برابر توصیه‌های مشاوران و دستیاران خود درباره خطر چنین اقدامی انعطاف به خرج دادند. این در حالی است که بر اساس گزارش های پیشین ترامپ نیز در این خصوص راه قبلی ها را در پیش می گیرد و یا تنها به نام گذاری قدس به عنوان پایتخت اسرائیل اکتفا خواهد کرد و در عمل اقدام به انتقال سفارت آمریکا نخواهد کرد بنابراین چه تغییری در شش ماهه گذشته رخ داد که رئیس جمهور آمریکا را به تغییر موضع و اتخاذ گزینه تنشی خطرناک‌تر ترغیب کرد؟
شاید اولین پاسخ به این سوال در این حقیقت نهفته باشد که اجرای حکم انتقال سفارت آمریکا به قدس در راستای تکمیل سلسله اقداماتی است که دولت آمریکا بنای آن را در مسیر جانبداری کورکورانه از اسرائیل گذاشته است که با انتصاب «دیوید فریدمن» دشمن شدید راه حل تشکیل دو کشور مستقل فلسطینی و اسرائیل به عنوان سفیر آمریکا در تل آویو آغاز و با بستن دفتر سازمان آزادی بخش فلسطین در واشنگتن به استناد دلایل واهی مربوط به قانون کنگره درباره شروط ادامه کار دفتر، منتهی شد.
پاسخ دوم، محاسبات ترامپ روی اوضاع ضعیف و فلاکت بار کشورهای عربی است که دیگر هیچ مانع یا دردسری را برای آمریکا و اسرائیل در شکستن تابوهای بزرگ در بین مسائل کشورهای عربی باقی نگذاشت و در این خصوص کافی است به واکنش ضعیف عربستان سعودی به مساله بسیار حساسی نظیر تغیر صفت قدس اشغالی نگاهی انداخت و به موازات آن هم گزارش های متعددی حاکی از گرمی روابط عربستان با اسرائیل است و اینکه ریاض طرح ابودیس به عنوان پایتخت کشور فلسطین به جای قدس را در نظر دارد علاوه بر اینکه نویسندگان سعودی بیش از هر زمان دیگری به ابزار علاقه نسبت به اسرائیل و متهم کردن مساله فلسطین به باعث و بانی همه بدبختی های امت عربی پرداخته اند.
تجربیات انتفاضه‌های فلسطینیان در سال های 1990، 1996، 2000 و 2017 میلادی باعث شده بود که پرونده قدس به خط قرمز و بشکه باروتی تبدیل شود و اگر ناتوانی و خواری رژیم‌های عربی نبود، رئیس جمهور آمریکا نمی‌توانست به همین آسانی فتیله این بشکه باروت را آتش بزند.
