به گزارش انتخاب، امیر کویت بر برگزاری این اجلاس اصرار داشت، زیرا نمی خواست قطار نشست شورای همکاری های خلیج فارس در منامه متوقف شده و به کشور او نرسد؛ همانطور که تمایلی به بر عهده گرفتن مسئولیت فروپاشی این نشست را نداشت.
کاهش تعداد نمایندگان حاضر در این اجلاس، خشم دولت و ملت کویت را به دنبال خواهد داشت؛ چرا که این مساله برای آنها به منزله بی نتیجه بودن تلاشهای امیر کویت برای حل اختلافات دول خلیج فارس و حفظ کمترین حدّ از همبستگی دولتهای عضو شورای همکاری است.
نمی خواهیم بگوییم این اجلاس آخرین اجلاس خلیج فارس بود، اما نحوه برگزاری آن، در واقع به معنای آغازی است برای این پایان. شکافهای موجود در بین دولتهای عربی عضو شورای همکاری، در جلسه افتتاحیه کاملا مشخص بود، زمانی که نمایندگان دولتهای تحریم کننده قطر، یعنی عربستان، بحرین و امارات در جانب چپ امیر کویت و قطر در جانب راست وی ایستاده بودند، یعنی نمایندگان عمان و کویت در میان این دو قرار داشتند.
بدیهی است که بحران خلیج فارس از راه حل های خود دور شده و واسطه ها و میانجی ها را خسته کرده است؛ از این رو، ممکن است سالها یا دهه هایی متوالی ادامه داشته باشد.
علت غیبت پادشاه بحرین در این اجلاس را می دانیم، چرا که او تاکید کرده بود که در نشستی که پادشاه قطر در آن حضور دارد، شرکت نمی کند؛ اما نمی دانیم چرا ملک سلمان و شیخ محمد بن راشد اماراتی و شیخ عبدالله بن زاید، وزیر خارجه قطر در این نشست حضور نیافتند. تمام شاخص ها و نشانه ها، دو ساعت پیش از آغاز نشست، دلالت بر آن داشت که پادشاه سعودی به خاطر تعارفاتی که با امیر کویت دارد و به این دلیل که از سوی امیر کویت، «حکیم اعراب» نامیده شده، در اجلاس حاضر خواهد شد. اما این اتفاق نیفتاد و سعودیها به فرستادن نماینده ای اکتفا کردند.
دراین رابطه باید گفت، سعودیها از موضع گیری بی طرفانه کویت در خصوص بحران خلیج فارس رضایت ندارند؛ همچنانکه امارات و بحرین نیز چنین نظری دارند.
سوال مهمی که در این جا مطرح می شود، در مورد اینده این اجلاس است؛ آیا نشستهای دیگری در کار خواهد بود؟ یا نشست کویت آخرین گردهمایی دولتهای عضو شورای همکاری های خلیج فارس است؟
در این باره خوش بین نیستیم و معتقدیم که کمیته همکاری اماراتی سعودی، جایگزین این اجلاس می شود و بعید نمی دانیم که بحرین نیز به این ائتلاف دو طرفه بپیوندد و در مقابل یک نوع نزدیکی بین کویت، عمان و قطر واقع شود.
روابط سعودی-کویتی بر وفق مراد دو طرف نبود و چه بسا پس از نشست در کویت، اختلافات بین آنها به اوج خود برسد؛ بویژه در مورد میدان نفتی الخفجی.
پادشاهی عمان تفکر تبدیل شورای همکاری های خلیح فارس به یک «اتحاد» را نپذیرفته و خواستار تأنّی و اجرای توافقهای امضا شده،بعنوان زمینه ای برای یک ساختار جدید، شده است. پس انتظار می رود گرایشهای مستقل و بی طرفانه عمان افزایش یافته و هویت ملّی عمانی آن بر محاسبات هویت خلیج فارسی اش، غلبه یابد.
شورای همکاری های خلیج فارس و بلکه تمام منطقه، اکنون در سایه دشمنی رو به افزایش با ایران و بحرانی شدن اوضاع در منطقه خلیج و یمن، در برابر دو راهی های سختی قرار گرفته است و این مساله، تصمیم گیریهای دشواری را می طلبد... از این رو، در این حالت جز انتظار و تاکید بر محکم کردن کمربندها برای آمادگی در مقابل اتفاقات غافل گیر کننده در آینده، راه دیگری نداریم...
