به گزارش دنیای اقتصاد، این تراشه‌های کنترل‌کننده مغز، پالس‌های الکترونیکی را منتشر می‌کنند که طی فرآیندی به نام "تحریک مغزی عمیق"، عملکرد شیمیایی مغز را تغییر می‌دهد.

تراشه‌های کنترل ذهن که توسط ارتش آمریکا تولید می‌شود، پس از آزمایش روی انسان برای اولین بار، می‌تواند برای کنترل رفتار و حرکات مورد استفاده قرار گیرد.

تحریک مغزی عمیق با کاشت سیم‌های ظریفی در مغز که الکترودهایی در سرشان قرار دار، انجام می‌شود.

این سیم‌ها دنباله‌هایی دارند که زیر پوست تا پشت گوش و پایین گردن ادامه پیدا می‌کنند.

الکترودها، شوکی با فرکانس بالا به یک ناحیه مورد نظر مغز وارد می‌کنند.

این تحریک، برخی از سیگنال‌های الکتریکی را در مغز تغییر می‌دهند تا رفتار و حرکات را عوض کنند.

تحریک مغزی عمیق برای درمان اختلالات حرکتی مانند پارکینسون مورد استفاده قرار گرفته اما تاکنون موفقیت کمی در درمان اختلالات روحی داشته‌ است.

این تراشه‌ها کار داشمندان "آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی" (DARPA)، در وزارت دفاع آمریکا هستند که فناوری‌های جدید را برای ارتش این کشور تولید می‌کنند. محققان "دانشگاه کالیفرنیا" (UC) و "بیمارستان عمومی ماساچوست" (MGH) این تراشه‌ها را طوری طراحی کرده اند که از الگوریتم‌های هوش مصنوعی که الگوهای حرکتی مرتبط با اختلالات روحی را تشخیص می‌دهند، استفاده می‌کند.

این سیستم به محض شناسایی اختلالات، مغز بیمار را به صورت خودکار به وضعیت عادی بازمی‌گرداند.

متخصصان بر این باورند که این تراشه‌ها می‌توانند برای بیماران مبتلا به بیماری‌هایی از قبیل پارکینسون یا افسردگی مزمن، مفید باشند.

"ادوارد چانگ" (Edward Chang)، عصب‌شناس دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: ما درباره محدودیت‌های فناوری کنونی خود، مطلع شده‌ایم. آنچه درباره این فناور‌ی‌ها هیجان انگیز است، داشتن دریچه‌ای به مغزاست تا بدانیم هنگامیکه فردی از لحاظ روحی به هم می‌ریزد چه اتفاقی در مغزش می‌افتد.

این تراشه‌ها روی شش نفر که به صرع مبتلا بودند و الکترودهایی در مغز آن‌ها برای پیگیری شوک‌هایشان وجود داشت، مورد آزمایش قرار گرفت.

محققان با استفاده از این الکترودها قادر به پیگیری اتفاقات درون مغز بیماران در طول روز بودند.

ایمپلنت‌های قبلی نیز این کار را انجام می‌دادند اما این روش جدید به این تیم فرصت داد تا شوک‌ها به موقع و هنگام نیاز به مغز وارد کنند.

با پیگیری فعالیت مغز بیمار طی یک دوره یک تا سه‌ هفته‌ای، ایجاد یک الگوریتم برای رمزگشایی از روحیات بیماران ممکن شد.

سپس، گروه MGH دریافت که با ارسال شوک‌هایی به نواحی از مغز که با تصمیم‌گیری و عواطف مرتبط است، شرکت کنندگان عملکرد بهتری در وظایف تعیین شده داشتند. این وظایف شامل تطبیق تصاویر اعداد یا تشخیص عواطف در چهره ها بود.

دشواری در تمرکز و مشکل در فهم طرف مقابل، ویژگی‌های طیفی از اختلالات روحی هستند.

گرچه محققان قادر به خواند مغز افراد نخواهند بود، این تراشه‌ها مطمئنا موجب یک سری نگرانی‌های اخلاقی خواهند شد.

یافته‌های کامل این پژوهش در مجله (Nature) به چاپ رسیده است.