وی با بیان اینکه وظیفه این بافت‌ها تغذیه، حفظ و نگهداری دندان در استخوان است، گفت: ممکن است دندانها کاملاً سالم باشند ولی در اثر بیماری بافتهای نگهدارنده نه تنها لق شده، بلکه عفونت ناشی از آن به سایر دندانها و اعضای دیگر بدن نیز آسیب برساند. به بیماری بافتهای نگهدارنده دندان پریودونتیت (پیوره) گفته می شود.
دبیر مشاور علمی دوازدهمین کنگره علمی سالیانه انجمن دندانپزشکان عمومی ایران ادامه داد: بیماری‌های آماسی لثه یا پریودنتیت بسیارشایع بوده و یکی از دلایل عمده از دست دادن دندانها است. از این جهت حفظ سلامت انساج نگهدارنده دندان بسیار حائظ اهمیت است.
بارفروش در مورد علائم بیماری پریودنتیت عنوان کرد: قرمزی و تورم لثه، خونریزی و خروج چرک، بوی بد، لق شدن و یا افزایش لقی یک یا چند دندان، ایجاد فاصله بین دندانها، جدا شدن لثه از دندان و عمیق شدن شیار بین لثه و دندان که اصطلاحأ به ان پاکت میگویند، تحلیل لثه(گاهاً) و درد مبهم و یا خارش دار بین دندانها از مهم‌ترین علائم پیوره است.
این جراح و متخصص بیماری‌های لثه خاطرنشان کرد: معمولاً بیماری‌های لثه در مراحل اولیه بدون درد بوده و به همین دلیل ممکن است بیمار متوجه پیشرفت تدریجی آن نشود و یا توجهی به خونریزی گهگاه آن به هنگام مسواک زدن و یا غذا خوردن نداشته باشد. لذا برای حفظ و سلامت لثه و دندانها لازم است معاینات منظم دندانپزشکی صورت گیرد.
وی بیان داشت: در بعضی موارد علیرغم جدا و عمیق شدن شیار لثه ای، لبه لثه در محل طبیعی خود به نظر می آید و پیشرفت بیماری ممکن است از دید بیمار پنهان بماند.
دبیر مشاور علمی دوازدهمین کنگره علمی سالیانه انجمن دندانپزشکان عمومی ایران در ارتباط با عامل ایجاد کننده پریودنتیت گفت:عامل ایجاد کننده پریودنتیت یا همان پیوره، میکروبهایی هستند که در محیط دهان وجود داشته و به‌صورت یک لایه بیرنگ و چسبنده به هم بر روی سطح دندان و لثه تجمع می یابند. به این لایه بیرنگ پلاک میکروبی میگویند که به راحتی با مسواک زدن پاک می‌شود.
بارفروش در پاسخ به این سئوال که سیر بیمار پریودونتیت چگونه است؟ گفت: اگر التهاب لثه با عدم رعایت بهداشت دهان ودندان ماندگار شود عفونت به بافتهای عمقی تر چون استخوان اتاقک دندانی و الیاف نگهدارنده دندان سرایت کرده و باعث تحلیل استخوان و اضمحلال الیاف نگهدارنده شده و نهایتاً منجر به لقی و از دست دادن دندان می‌شود.
دبیر مشاور علمی دوازدهمین کنگره علمی سالیانه انجمن دندانپزشکان عمومی ایران درباره نحوه پیشگیری از بیماری پریودونتیت گفت: تمیز کردن دندانها توسط مسواک، نخ و خمیر دندان در جلوگیری از بروز بیماری‌های لثه بسیار مؤثر است. ضمناً مراجعات منظم هر ۶ ماه یکبار به دندانپزشک توصیه می‌شود.
وی در پاسخ به این سئوال که آیا بیماری پریودونتیت مسری است؟ اظهارداشت: خیر، ابتلای این بیماری از طریق سرایت صورت نمی گیرد و علاوه بر استعداد شخصی، عامل بوجود آورنده آن که پلاک میکروبی است لذا ، توصیه می شود علیرغم غیر مسری بودن بیماری، همیشه از وسایل بهداشتی شخصی استفاده شود.
این جراح و متخصص بیماری‌های لثه گفت: درمان این بیماری بستگی به شدت بیماری لثه دارد. در مراحل اولیه با یک جرم گیری کامل و تمیز کردن سطح دندان بیماری از بین می رود. در مراحل پیشرفته تر درمان شامل کورتاژ و یا جراحی لثه می باشد. در جراحی لثه، متخصص لثه بعد از بی‌حس کردن به آرامی اقدام به برش لثه کرده و آن را کنار می‌زند و سپس بافتهای بیمار را خذف و سطوح ریشه دندانها را تمیز و صاف و صیقلی و فرم لثه و استخوان راتصحیح می کند.
بارفروش تصریح کرد:در خاتمه عمل لثه به جای خود برگردانده شده و بخیه زده می شود و نهایتاً خمیری که پک جراحی نامیده می شود به‌منظور محافظت، به مدت حداکثر یک هفته بر روی ناحیه عمل گذاشته شده می شود. دربیماری پریودنتیت عمق شیاربین لثه و دندان که در مواقع طبیعی بین ۰.۵ تا ۱ میلی‌متر است، عمیق شده و پاکت(Pocket) نامیده می شود. پاکت مکان مناسبی برای رشد و فعالیت میکروب‌هاست وبعلت عمق پاکت، امکان پاک کردن کامل آن با مسواک و نخ و دیگر روشهای بهداشتی میسر نمی باشد. لذا، هدف از عمل جراحی لثه، فراهم آوردن شرایطی است که بیمار بتواند دندانها را به راحتی تمیز نماید. بنابراین عمل جراحی لثه یک عمل بازدارنده و ممانعت کننده از پیشرفت بیماری است.
دبیر مشاور علمی دوازدهمین کنگره علمی سالیانه انجمن دندانپزشکان عمومی ایران در پایان گفت: در درمان پریودنتیت کنترل و حذف بیماری زمینه ای اصل بوده و ضمناً بیمار باید رعایت کامل بهداشت دهان و دندان را انجام دهد. بدیهی است که اگر دستورات داده شده در این خصوص عمل نشود، پلاک میکروبی بر دندانها تجمع یافته و ممکن است بیماری عود کند بنابراین رعایت کامل بهداشت دهان و دندان در پیشگیری از بروز پریودونتیت مجدد نقش بسیار مؤثری دارد.
