وی می‌نویسد:

1- آنها که اقدام کیهان را خلاف مصالح ملی می دانند خوب است توجه کنند که تیتر کیهان یک روتیتر هم دارد: «گزارش کیهان از عملیاتی شدن تهدیدهای یمن» این روتیتر از نظر حرفه ای کاملا با تیتر هماهنگ است. کسانی که اخبار تجاوز سه ساله ی عربستان و امارات و... را علیه یمن تعقیب کرده اند بخوبی می دانند که ارتش یمن و کمیته های دفاع مردمی این کشور چندین بار و با صراحت از برنامه و قصد دفاعی و بازدارنده ی خود علیه عربستان و امارات سخن گفته بودند. تیتر کیهان هم به همین سابقه ی خبر و هشدارهای دفاعی ارتش و کمیته های دفاع مردمی یمن اشاره دارد. به همین خاطر کار کیهان از منظر اصول روزنامه نگاری یک اقدام کاملا حرفه ای است.

2 ــ اگر به مواضع مسولان رسمی امارات در همین چند سال گذشته (غیر از ماجراجویی های دامنه دار این امیر نشین در باره ی جزایرسه گانه ی ایرانی) علیه ایران توجه کنیم، خواهیم دید که آنها از هیچ فرصتی برای بیان دیدگاه های افراطی خود چه علیه ایران و بویژه مشارکت در طرح ها و نقشه های ضد ایرانی، خودداری و کوتاهی نکرده اند. در این صورت چرا باید از یک روزنامه نگار و روزنامه ی ایرانی که فاقد مسوولیت رسمی و دولتی است، گلایه کنیم و آن را خلاف مصالح کشور بدانیم؟

3ــ به گمان بنده، یکی از ایرادات راهبردی و خسارتبار سیاست خارجی ایران این است که نتوانسته بازی موافق و مخالف را (که غربی ها و بویژه انگلیسی ها و آمریکایی ها در آن استاد اند) یاد بگیرد تا بتواند در شرایط مقتضی قدرت چانه زنی خود را در مذاکرات دو یا چند جانبه ی بین المللی افزایش دهد. در همین ماجرای برجام، اگر دولت و دبیرخانه ی شورای عالی امنیت ملی، به آن شکل تند و حتی بعضا توهین آمیز، منتقدان را نمی نواختند و آنهمه محدودیت اعمال نمی کردند، شاید با برگ برنده ی مخالفان داخلی کشور علیه مذاکرات و ... می توانستند بر مانور خود بیفزایند. جان کری در اوج مذاکرات بر موضوع و مساله ی مخالفان داخلی کشورش با مذاکرات منتج به برجام تا توانست مانور داد و صد البته برای کشورش امتیاز هم گرفت. و ...

4 ــ حتما و حتما جز در موارد مربوط به بنیادهای سیاست خارجی کشور، اصلا خوب نیست که جهان از ما یک صدا و یک موضع بخواند و بشنود.