به گزارش تابناک ورزشی، کمتر دربی پیدا می‌شود که پس از پایان بازی، مربیان، بازیکنان و تماشاگران به قضاوت داور معترض نباشند که این هم از خصلت‌های دربی است. در مورد دربی 85 هم این اتفاق افتاده و به تصمیمات حیدری اعتراض‌هایی صورت گرفته است. از آنجایی که داوران ممنوع‌المصاحبه هستند تسنیم پس از هماهنگی فریدون اصفهانیان رئیس کمیته داوران، گفت‌وگویی با حیدری انجام داد که در زیر می‌خوانید.

 

همه داوران می‌خواهند این بازی را سوت بزنند. من هم مانند همه داوران دوست داشتم قضاوت دربی را برعهده داشته باشم. داوران توانمندی در گذشته بودند که می‌توانستند داور دربی باشند، اما چون استفاده از داوران خارجی مُد بود، فرصت قضاوت به آنها داده نشد. ما داوران خوبی داریم، مانند فغانی که در آسیا و المپیک قضاوت کرده است. دربی 85 برای من تجربه خوبی بود، تا جایی که صحنه‌ها را دیدم، قضاوت کردم. طبق گفته کارشناسان داوری، در مجموع از نوع قضاوتم راضی بودند.

 

نه، البته کمی استرس برای هر سطح از بازی طبیعی است. وقتی می‌دانی همه ایرانی‌ها از تلویزیون این بازی را تماشا می‌کنند، قطعا دوست نداری با تصمیم اشتباه باعث ناراحتی تیمی یا تماشاگران شوی. بنابراین این استرس سراغت می‌آید، اما با گذشت تنها 4،5 دقیقه از بازی، راحت و با جو بازی و بازیکنان اخت شدم.

 

حقیقتش را بخواهید پیام‌های زیادی از طریق تلگرام یا پیامک به دستم رسید، اما هیچ کدام توهین آمیز نبود. در صفحات مجازی هم حضور ندارم تا بدانم چه کرده‌اند.

 

از آشنا و فامیل بگیر تا بیمار اتاق عمل و همکارانم در مورد دربی صحبت می‌کنند. یکی سؤال می‌پرسد فلان بازیکن در فلان صحنه توهین کرد؟ درباره بعضی صحنه‌ها که برای‌شان مفهوم نبود سؤال می‌پرسیدند و پاسخ آنها را می‌دادم. همه آنها از قضاوت من راضی بودند.

 

این صحنه واضح است، وقتی داخل محوطه جریمه جدال بازیکنان برای توپ باشد، بازیکنی که هم توپ را می‌زند و هم پای مهاجم را، جریمه‌اش پنالتی و کارت زرد است. اگر این اتفاق بیرون از محوطه جریمه اتفاق می‌افتاد، جریمه‌اش کارت قرمز بود. اگر مدافع استقلال در محوطه جریمه مهاجم پرسپولیس را هُل می‌داد یا بازیکن را می‌گرفت، علاوه بر پنالتی باید اخراج می‌شد. دروازه‌بان اما، اگر با دست هم مهاجم را می‌زد، باز هم جریمه‌اش خطای پنالتی و کارت زرد بود، چون دروازه‌بان می‌تواند از دستش استفاده کند. اینها قوانین فیفا هستند.

 

باید در مورد این صحنه توضیح دهم. ربیع‌خواه در چند دقیقه سه بار مرتکب خطا شد و به همین دلیل به او کارت نشان دادم. در این صحنه، ربیع‌خواه از بالا تنه و کامیابی‌نیا از پایین تنه مرتکب خطا شدند. برخی از دوستان می‌خواهند بقبولانند که در این صحنه اشتباه یا بازیکن خطاکار را گُم کرده‌ام. چطور ممکن است از فاصله دو متری، بازیکن را گم کنم؟ آیا نمی‌توانم دو بازیکن که همزمان روی یک بازیکن دیگر هجوم می‌برند را، تشخیص دهم؟ چطور دوستان می‌گویند چنین حرفی را می‌زنند؟ تشخیص بازیکنی که از بالا تنه و دیگری از پایین تنه خطا کرده، سخت است؟

کارت زرد ربیع‌خواه به خاطر نقض مکرر مقررات بود و اینکه به دلیل خطاهای پی در پی کارت گرفت. ضمن اینکه، اگر من بر فرض مثال، به کامیابی‌نیا کارت نشان می‌دادم، آیا این بازیکن در نیمه دوم مراقب بازی خود نمی‌شد تا کارت زرد دوم را نگیرد؟

 

غفوری عصبانی بود و به سمتم آمد اما توهین نکرد. کارت زرد اول من همچنان بالای سر بود، اگر کارت زرد پایین بود، با کارت زرد دوم مواجه می‌شد. احساس کردم اگر بازیکن را مدیریت آرام کنم، خیلی بهتر از این است که کارت دیگری بدهم.

 

من 10 کارت زرد به بازیکنان دادم، اگر کارت بدهی، می‌گویند بازی از دست داور دَر رفته، اگر کارت ندهی، می‌گویند ترسیده است.

 

من در زمین با مدرک دکترایم قضاوت نمی‌کنم و با مدرک داوری قضاوت می‌کنم. مدرک پزشکی من باعث نمی‌شود که در زمین بدوم یا قوانین را اجرا کنم. از همان روز اول به شغل پزشکی علاقه داشتم و همزمان هم کار داوری را آغاز کردم.

 

از همکاری سرمربیان و کادرفنی هر دو تیم تشکر می‌کنم. آنها در پایان بازی خسته نباشید گفته و از نحوه قضاوتم تشکر کردند.