اقتصاد ایران شباهت به بیماری پیدا کرده است که از بیماری های متعدد و مزمنی رنج می برد. اگر عضله را به بخشهای مولد و چربی ها را به بخشهای نامولد تشبیه کنیم. این بیمار با بزرگ شدن بخشهای نامولد (مانند سفته بازی، دلالی و بانکی) به قدری چاق و سنگین شده که از سوی دیگر با توجه به عضلاتی (بخشهای مولد اقتصادی) ضعیف و تحلیل رفته، توان حرکت و تغییر را از دست داده است.
این بیمار با از کارافتادگی نظام تامین مالی دچار تصلب شرایین شده و گردش خونی (نقدینگی) به سختی در بدن انجام می شود. گردش خونی در عضلات (بخش های مولد) خیلی کند شده است.
این بیمار به امراض دیگری هم مبتلا شده که بحث آنها مفصل می باشد. مهمترین بیماری های اقتصاد ایران (۱) عفونی شدن (فساد) بخشهایی از بدنه آن است که متاسفانه به خون هم سرایت کرده است و از سوی دیگر (۲) قند خون بالا (رانت) است که مانع از درمان عفونتها می شود.
فساد با رانت عجین است و هر یک دیگری را تقویت و تشدید می کند. اقتصاد بیمار ایران اگر بخواهد بهبود پیدا کند، در اولین قدم نیازمند مبارزه با رانتها (و به خصوص رانت منابع و ثروتهای ملی و سرمایه) و فساد است. در حال حاضر عفونتها به استخوان رسیده و دیگر تعویض پانسمان و تجویز مسکن کارساز نیست. تنها راه نجات مبارزه فراگیر و همه جانبه با رانتها و فساد است.