داخلی صفحه سیاسی آرشيو يادداشت

۴

بی حسی فرهنگی

بخش تعاملی الف - هما طاهری

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

سلام خدا بر سالار شهیدان آن بزرگترین معلم امر بمعروف و نهی از منکر که در راه ارزشهای واقعی از بذل تمام هستیش دریغ نورزید تا اصل واساس اسلام به انحراف کشیده نشود.

سالها پیش که دانشجوی علوم سیاسی بودم در یکی از مجلات تخصصی مربوطه مطلبی به نام بی حسی سیاسی خواندم که در مورد مردم اروپا و آمریکا نوشته شده بود واینکه تا چه حد نسبت به جوامع خود بی تفاوت و بی اعتماد به دولتمردانشان هستند و در مورد مسائل سیاسی کشورشان باری به هر جهت برخورد می کنند که النهایه به بی حسی سیاسی رسیده اند برایم چرایی بزرگ بود که به چه دلیل ؟

حال پس از سال های می بینم پدیده ای بسیار خطرناکتر از آن در کشور ما در حال شکل گیری و قوت گرفتن است واقعیات تلخی که هست و قابل انکار نیست و علنا توسط مسئولین مطرح و جهت رفع آن فراخوان و همایش انجام میگیرد بعنوان فساد اداری این یعنی فاجعه یعنی اینقدر منکرات و زشتی ها واقعیت پیدا کرده و در بدنه نظام اداری ما که نظامی رسمی است رسوخ کرده که عظمی ملی را طلب می کند ؛ از کجا شروع شد و کی به اینجا رسید؟

قطعا چین پدیده ای در یک نظام اداری قبل از اینکه مشهود شود در جاهای دیگری رسوخ داشته و ریشه های آن از درون ما و نحوه تفکرما سپس خانواده و اجتماع و بعد علنا و رسما از محیط اداری سر برون آورده است چرا کشوری کهن چون ایران و دینی والا چون اسلام با آن همه آموزه های عظیم که فرهنگی برزگ را در این سرزمین بوجود آورد و مردمانی قهرمان امروزه باچنین معضلی دست به گریبان شده است باید ریشه ها ی آن را در حوزه های مختلف دینی، اجتماعی، خانوادگی، اقتصادی، هنری، مدیریتی، فرهنگی مورد مطالعه قرار داد و راهکارهای جبران آنچه واقعیت پیدا کرده را جستجو و عملی نمود تا این معضل بیشتر رشد نکند و پس از توقف آن را از میان برداشت اما بطور خلاصه می توان گفت این معضل از آنجایی شروع شده که تک تک ما افراد جامعه به خود محوری و بی اعتنایی به اطراف و اطرافیان و آموزه ها و سنت های خوب ملی و مذهبی خود بیگانه شدیم و اصول شرع و قانون را به بی مبالاتی گرفتیم ارزش های واقعی جامعه ی ما جای خود را به ضد ارزش های غربی که هیچ سنخیتی با ما ندارند دادند کم کم به قانون و اجرای آن بی اعتنا و بی اعتنا تر شدیم و برعکس یاد گرفتیم چطور قانون را دور بزنیم و قانون گریزی را ترویج کنیم.

زمانی که چنین رویه ای شروع شد و علنا ورسما اجرا شد قانون که حد و مرز هر چیزی را در هر جامعه ای بیان میدارد تا عدالت برپا شود و عدالت به معنی اینکه هر چیزی سر جای خودش قرار بگیرد رنگ باخت و بی اهمیت جلوه کرد پس خودمان باور کردیم و به آن صحه گذاشتیم و این اولین ظلمی بود که در حق خود، خانواده و اجتماع مان برداشتیم منفعت لحظه ای بی اعتنایی به قانون را برای خود پسندیدیم ودیگری و دیگری هم همین کار را کردند و آنهایی هم که به عواقب سوء چنین عملی واقف بودند بی تفاوتی نشان دادند و عده ی قلیلی هم که فریاد برآوردند صدایشان به جایی نرسید.

بطور مثال بعنوان یک آسیب جدی اجتماعی که برای اکثریت ما قابل لمس می باشد فرزند که به پدر ومادر بی اهمیت است و ادب را درمورد او نگه نمی دارد و به وسایل الکترونیکی مثل گوشی و تبلت و لپ تابش بیشتر از مادرو پدرش اهمیت می دهد ویا پدر مادری که نسبت به فرزندشان بیشتر نگاه سود جویانه و بعضا جفاکارانه دارند تا دلسوزانه (البته این مورد بسیار کمتر است ) نتیجه ی همان بی اعتنایی و پشت سر انداختن اصول عرف واخلاق و آموزه های دینی است که قانون کشورما از آنها نشات گرفته است و زیر پا گذاشتن قوانین دودش به چشم خودمان دارد می رود.

حال با بی حسی و بی تفاوتی نسبت به آنچه باید باشد و نیست وآنچه نباید باشد و هست روبرو هستیم عدالت در حال از بین رفتن است چون قانون درست اجرا واعمال نمی شود در بیشتر سطوح آن و این وضعیت یعنی هیچ چیز سر جای خودش نیست پس نظمی درکار نیست و یک بهم ریختگی کلی بوجود می آید که ناهنجارها رشد می کند و ارزش تلقی می شود یا بعنوان باید زندگی عملی میگردد و عرصه بر ارزش های حقیقی که باید واقعی گردند تنگتر و تنگتر می شود امر به معروف می شود فضولی کردن به کار مردم و توصیه و گفتن از قانون می شود حرف های زیادی که فقط توی کتاب ها نوشته اند و ربطی به زندگی روز مره ندارد و هیچ کس هم تحمل شنیدنش را ندارد کسی باور نمی کند که بشود اخلاقیات و قانون را اجرا نمود و به آن پای بند بود و اگر شمای نوعی چنین حرکتی در پیش چشم مردم انجام دهید آنچنان با تعجب می نگرند که انگار از کره مریخ به زمین آمده اید از ساده ترین قانون در یک مکان عمومی مثل مترو که درب ورودی آقایان و خانم ها جدا سازی شده و رعایت نمی شود گرفته تا عدم توجه یک قاضی محترم رده بالا در دادگاه بعنوان مجری رسمی قانون در دادگاه.

وقتی به همشهری محترم تذکر می دهید که آقا این قسمت متعلق به بانوان است لطفا از درب دیگری سوار شوید می شنوید ای بابا برای چه وایستادیم دیگه .... و همه نظاره گر بی قانونی هستند وهیچ نمی گویند به قاضی محترم می گویید (البته در این حوزه انگشت شمارند ولی هستند ) آقا با وجود ادله اثباتی چون اقرار و نص صریح قانون چرا چنین رایی خلاف واقعیت صادر نمودید می گوید حالا رای صادر شده بروید گذشت کنید آیا با این موارد و اعمال خودمان می توانیم راه به جایی ببریم در انتها هم خسته و از پا افتاده به این کجروها و ناهنجاری ها تن در دهیم این خطرناکترین سم مهلک اجتماع ماست.

بی حسی و بی تفاوتی به قانون شرع و اخلاق و اگر چنین پیش برویم تا چند سال آینده از این هم وحشناک تر خواهد شد بجاست ضمن رسانه ای کردن و آموزش و توصیه های موکد به آموزه های دینی؛ قوانین را نیز بطور قاطع یادآوری و نظارت در اجرای صحیح آن با قاطعیت تمام داشته باشیم و کمتر به گزافه گویی ها و دخالت های حقوق بشری کشورهایی که خود پرچمدار بی عدالتی و استکبارو نقض حقوق بشر هستند گوش فرا دهیم به ارزشهای ملی و مذهبی خود بیشتر بها بدهیم و آنهارا از تمام طرق رسانه ای تکرار – تبلیغ- و یادآوری نماییم فرهنگ سازی کنیم و قوانین خوب خودمان را قوت بخشیم جدی بگیریم و قاطعانه و درست اجرا کنیم و به دخالت های برون مرزی جهان استکبار که درک درست از آیین دینی و سنن ملی ما ندارد گوش فرا ندهیم.

با تمسک به قرآن و سیره ائمه معصوم علیه السلام و فرهنگ غنی ملی خودمان و با توجه به مشکلات روز جامعه خود الگوهای نوین رفع معضلات موجود را بیابیم و این ما باشیم که الگوها و راهکارهایی نوین از فرهنگ و اقتصاد -اخلاق -خانواده و... به جامعه ی بشر امروزی ارائه دهیم به ریشه ها و اصالتهایمان برگردیم و بازنگری کنیم شدنی است فقط همت و برنامه ریزی صحیح لازم دارد. به امید چنین روزی.