داخلی صفحه سیاسی آرشيو يادداشت

۲

مقایسه پایان دولت ها باهم

بخش تعاملی الف - سهیل فارسی

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

شرایط کشور (به روایت آمار مراجع رسمی ملی) در پایان حاکمیت مطلق اصولگرایان، خود دلیلی است بر پوچ بودن ادعاهای طیف تندرو و قدرت طلب این جریان سیاسی که با هر ابزاری سعی در حذف حریف بی سلاح و دفاع خود از جریان سیاسی کشور دارد.

عدم توسعه پایدار و وجود بیش از ده میلیون فقیر شناسایی شده در کشور ( به روایت وزیر کار) با وجود قریب به ۸۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰/۰۰۰ میلیارد تومان درآمد بادآورده نفتی در سال های ۸۴ تا ۹۲، منتقدان غیرسیاسی و تخریب کنندگان دولت یازدهم را با این پرسش مواجه می کند که ای مدعیان عزت و مذاکره و عدالتخواهی! شما با این همه پول چه کرده اید!؟ جواب این پرسش را باید از مرکز آمار ایران و از آن اولی تر از مردمانی پرسید که اکثریت مطلق شان در ۲۴ خرداد ۱۳۹۲ به حسن روحانی رای داده اند. بیائید نگاهی بی اندازیم به مهمترین شاخص های اقتصادی کشور در پایان دولت های هشتم و دهم :

پایان دولت اصلاحات (مرداد ۱۳۸۴)
رشد اقتصادی با نفت ........... ۶.۱۹ %
نرخ تورم ........................... ۱۰.۳ %
نرخ بیکاری ........................ ۱۱.۵ %
رشد سرمایه گذاری ............... ۸.۷ %
نرخ ارز ............................. ۹۰۴۲ ریال
سکه تمام بهار .................. ۱۰۶/۵۸۲ تومان
تولید خودرو ...................... ۱/۰۰۷/۱۵۰ دستگاه
روزهای پاک تهران ............... ۲۳ روز

پایان دولت دهم (مرداد ۱۳۹۲)
رشد اقتصادی با نفت ........... - ۲ %
نرخ تورم ........................... ۴۰.۱ %
نرخ بیکاری ........................ ۱۰.۴ %
رشد سرمایه گذاری ............... - ۱۸ % (۱۳۹۱)
نرخ ارز ............................. ۳۳۷۲۳ ریال
سکه تمام بهار .................. ۱/۱۹۸/۶۱۷ تومان
تولید خودرو ...................... ۲۹۱/۶۳۸ دستگاه
روزهای پاک تهران ............... ۳
روز منابع : مرکز آمار و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران

در ذکر آمار و ارقام شاخص ها در پایان دولت دهم نهایت چشم پوشی و مثبت انگاری بکار گرفته شده است. به عنوان مثال رشد اقتصادی کشور در پایان سال ۹۱ ، منفی ۵.۴ % بوده است در صورتی که در آمار فوق از آمار رشد اقتصادی شش ماهه اول سال ۱۳۹۲ استفاده شده، که باز هم منفی بوده است!

حجم مفاسد مالی بوقوع پیوسته در این سال ها آنقدر تاسف بار و قابل توجه است که از اشاره به آن خودداری کرده و قضاوت را به مخاطبین واگذار می نمایم. حجم این سوء استفاده های مالی با هیچ یک از برهه های زمانی که ایران، دولت مرکزی داشته است قابل مقایسه نیست چه برسد به دوره اصلاحات! حالا که دولت محترم سعی در توسعه روابط خود با کشورهای صاحب فناوری در دنیا دارد و سفر ده ها وزیر خارجه از اتحادیه اروپا به ایران خود آغازی است بر بهبود شرایط بین المللی کشور عده ای که با سوء مدیریت مهار نشدنی و افکار خشک شان چنین شرایطی را برای طبقات مختلفه ملت بخصوص مستضعفین مظلوم بوجود آورده اند و منافع باندی خود را در خطر می بینند با بنگاه های خبرپراکنی و صداوسیمای محبوب! سعی در القاء ناامیدی به ملت پرامید و صبور ایران اسلامی دارند.

آن روزها هنوز یادمان نرفته است، آن روزها که عزت داشتیم!:

آنروزها که ۴۵ تومان میگذاشتند در جیب راستمان و با همکاری تورم محترم ۴۰% ، بدون اجازه ۱۰۰ تومان از جیب چپمان برمی داشتند، عزت داشتیم! اما حالا که نان ۱۵۰ تومن گران شده است عزتی در کار نیست!

آن روزها که در مجمع عمومی ملل متحد جوگیر می شدیم و بعد هم آن ها کاغذ پاره تصویب می کردند و چین و روسیه عزیزمان هم پایشان را مهر می کردند، عزت داشتیم! اما حالا که با ۶ قدرت جهانی کلنجار می رویم و آنها را مجبور می کنیم که حرف از تحریم نزنند و کنگره را خفه کنند و هسته ای را حقمان بدانند و فکر و ذکرشان چگونگی لغو همه تحریم ها باشد، عزتی نداریم!

آن روزها که مذاکره هم میکردیم و تحریم هم میشدیم و تهدید هم میشدیم، عزت داشتیم اما حالا که مذاکره میکنیم و تحریم ها را لغو میکنیم و تهدید هم نمیشویم و گزینه های روی میزشان را هم پرت کرده ایم زیر میز، عزت نداریم!

آنروزها که ما (رئیس جمهور سابق) نامه می نوشتیم و آن فرد جواب نمی داد و ما باز جوگیر می شدیم، عزت داشتیم! اما حالا که رئیس جمهوری ایالات متحده نامه می نویسد و ما جواب نمی دهیم و وزیر خارجه اش هم التماس همکاری دارد و ما اجابت نمی کنیم، عزتی نداریم! آن روزها قدرت دست همان هایی بود که امروز دم از عزت و فریب خوردن و مردم میزنند!

والعاقبة للمتقین