کد مطلب: 279137
سادهزیستی مسئولان؛ اقدامی الهام‌بخش در اقتصاد مقاومتی
مرتضی رضائیان، 7 تیر 94
تاریخ انتشار : يکشنبه ۷ تير ۱۳۹۴ ساعت ۱۶:۱۹
«اقتصاد مقاومتی»، کلیدواژه‌ای است که در سال‌های اخیر به ویژه پس از تشدید تحریم‌های ظالمانه بر ضد جمهوری اسلامی ایران، جایگاه ویژه‌ای یافته است و دولتمردان و صاحب‌نظران درباره آن به تبیین و تحلیل پرداخته‌اند. در این میان، اگرچه مقام معظم رهبری با تاکید برجسته بر راهبرد اقتصاد مقاومتی، آن را به عنوان پادزهری مؤثر در برابر باج‌خواهی و تضییق‌های نظام سلطه برشمرده‌اند، اما مع‌الاسف برخی- وشاید بسیاری- از مسئولان و نهادهای حکومتی آن‌گونه که باید و شاید، ضرورت ماجرا را درنیافته و بیش از پایبندی عملی، به تمجیدهای گفتاری بسنده کرده‌اند.
شاید سخن رهبری در رمضان‌المبارک سال گذشته را بتوان گواه روشنی بر این ادعا گرفت؛ آن‌جا که درجمع مسئولان دولتی و کارگزاران نظام فرمودند: «رئیس‌جمهور محترم و برخی مسؤولان، کم و بیش در خصوص حمایت از سیاست‌های اقتصاد مقاومتی سخن گفته‌اند، اما نیاز اصلی، عمل است و نباید این‌گونه باشد که در سخن از اقتصاد مقاومتی حمایت کنیم، اما در عمل، حرکت ما کُند باشد!» ایشان پیش از آن نیز با اشاره به حمایت‌ها و ستایش‌های لفظی از اقتصاد مقاومتی تأکید کرده بودند: «برای اجرای اقتصاد مقاومتی تمجید و ستایش لفظی کافی نیست بلکه باید حرکت و اقدام کرد.»
اقتصاد مقاومتی اگرچه دارای ابعاد و جلوه‌های متعددی است اما بی‌گمان سادهزیستی و صرفه‌جویی در مصرف را می‌توان در زمره سهل‌الوصول‌ترین گونه‌های آن برشمرد؛ اقدامی که نیازمند تامل جدی و غیرشعاری مسئولان نهادهای گوناگون است. این سادهزیستی باید هم در زندگی شخصی متصدیان حکومتی و هم در زندگی اداری آنان نمود داشته باشد و نمی‌توان آن را به سادهزیستی و قناعت‌پیشگی مسئولان تنها در محل کار منحصر نمود؛ چه اینکه سادهزیستی در زندگی شخصی نیز از آن رو که موجب تسکین خاطر دیگر قشرهای جامعه به ویژه قشرهای متوسط و زیرفشار میشود و آنان را برای همیاری بیشتر در این راستا ترغیب میکند، ضرورت دارد.
طبیعی است مسئولانی که در منازل میلیاردی به سر می‌برند و خود و خانواده‌شان برخوردار از زندگی اشرافی و خودروهای آن‌چنانی و غرق در نعمت هستند، نمی‌توانند مردم را به تحمل مشکلات ناشی از آرمان‌گرایی و پافشاری بر حقوق مسلّم دعوت کنند و هرگونه توصیه و سخنشان در این باره با واکنش منفی قشرهای متوسط و محروم جامعه روبرو خواهد شد.
خوشبختانه برای تحقق سادهزیستی در زندگی شخصی و اداری و پرهیز از تحمیل هزینه‌های «بی» یا «کم»بازده بر بیت‌المال به‌ویژه در شرایط حساس کنونی، الگوهای فراوانی در دسترس قرار دارد.
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، هم در زندگی شخصی خود الگوی برجسته سادهزیستی برای دیگران بود و هم در مصرف بیت‌المال، مظهر احتیاط‌های فوق‌العاده؛ امری که متاسفانه در میان مسئولان جامعه بسیار کمیاب است. ایشان علیرغم جایگاه رهبری، در منزلی بسیار ساده و محقر در جماران زندگی می‌کرد و سخنرانی‌های خویش را نیز در حسینیه‌ای بی‌پیرایه و با دیوارهایی قدیمی و بی‌رنگ ایراد می‌‌نمود.
طبیعی است که قشرهای محروم نیز با مشاهده قناعت‌پیشگی امام(ره) در ابعاد گوناگون، تنگناهای اقتصادی را به گونه‌ای آسان‌تر بر خود هموار می‌کردند.
سادهزیستی مراجع عالی‌قدر تقلید در سال‌های گوناگون، جلوه‌های ناب دیگری از پایبندی به این آموزه دینی را برای همگان آشکار ساخته است.
مقام معظم رهبری نیز چه در دوران ریاست جمهوری و چه پس از آن، نماد برجسته سادهزیستی و قناعت‌پیشگی در زندگی شخصی و حکومتی بوده و هستند. در دوران ریاست‌جمهوری معظم‌له، همسر ایشان به صورت ناشناس به پزشکی مراجعه میکند و وقتی می‌شنود که: «برای درمان فرزندتان باید روزی یک لیوان لعاب برنج به او بدهید»، می‌گوید: «ما چنین امکاناتی را نداریم!» پزشک که ایشان را نمی‌شناخته،می‌گوید: «مگر امکان دارد درخانه‌ای برنج نباشد؟» و پاسخ می‌شنود: «آقای ما اجازه نمی‌دهد که در خانه، غیر از برنج کوپنی استفاده کنیم و آن هم کفاف خوراک ما را بیش از یک بار در هفته نمی‌دهد!»
مرحوم سید احمد خمینی(ره) نیز در جایی فرموده بود: «وظیفه خود می‌دانم تا این مهم را به مردم مسلمان و انقلاب ایران بگویم. من از داخل منزل ایشان مطلع هستم، مقام معظم رهبری در خانه، بیش از یک نوع غذا بر سر سفره ندارند. خانواده معظم‌له روی موکت زندگی میکنند. روزی به منزل ایشان رفتم، یک فرش مندرس آن جا بود، من از زبری فرش به موکت پناه بردم!»
در این باره، چندی پیش برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی پس از انتشار تصویر نعلین حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در شبکه‌های اجتماعی، سادهزیستی رهبر انقلاب را به رخ شاهزادگان و حکام عربی خلیج فارس کشیده و نوشته بودند: چقدر عظمت دارند، آنها به دنیا حریص نیستند بلکه آخرت را در سادگی و ساده زیستی در این دنیا دیده‌اند.
حجت‌الاسلام رشاد، رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، نیز چندی پیش با بیان خاطره‌ای از دیدار با مقام معظم رهبری گفته بود: دلم می‌خواهد از نعلین پاره‌پاره و ترک‌خورده مقام معظم رهبری عکس بگیرم تا مظلومیت و سادهزیستی «سید علی» را به دیگران نشان دهم.
سخنرانی مقام معظم رهبری در ۱۴ خرداد امسال در حرم مطهر امام(ره) هم همراه با نکته‌ای ظریف و آموزنده در زمینه سادهزیستی و پرهیز از اشرافی‌گری بود. آوردن زیلوی ساده از بیت- برای نخستین بار- و انداختن آن بر روی قالی، حاوی پیامی بزرگ برای صاحب‌منصبان و متولیان حرم امام (ره) بود!
معظم‌له همواره دیگران بخصوص مسئولان و شخصیت‌های تاثیرگذار را به قناعت‌پیشگی و پرهیز از اشرافی‌گری در زندگی شخصی و اداری خود توصیه کرده‌اند. حجت‌الاسلام مروی می‌گوید: «یک وقت گزارشی را خدمتشان بردم، راجع به یکی از روحانیونی که آن موقع قاضی شده بود. خانهای خریده بود و مقداری کمک و مساعدت هم برای آن خانه می‌خواست. ایشان فرمودند که چه ضرورتی دارد یک طلبه، خانهای مثلاً بیست میلیون تومانی بخرد. با اینکه بیست میلیون تومان آن موقع هم خیلی زیاد نبود و خانه هم آن چنانی نبود. بعد فرمودند ما داریم یک طبقه جدید از مترفین به‌وجود می‌آوریم.این را با یک نگرانی اظهار کردند و فرمودند من نگرانم که بر اثر انقلاب و امکانات و موقعیت‌هایی که هست و میشود به یک جاهایی دست‌اندازی کرد، یک طبقه جدید از مترفین را ما روحانیون به‌وجود بیاوریم. من نگران این هستم. بعد فرمودند خانواده ما گاهی می‌روند منزل بعضی از آقایان و می‌آیند تعریف میکنند که مثلاً دورتادور اتاق، پشتی قالیچه‌ای بود؛ که ایشان فرمودند من تعجب می‌کنم! چه ضرورتی دارد حالا دور تا دور اتاق ما پشتی قالیچه‌ای باشد؟! نمی‌شود یک پشتی معمولی باشد؟ حتماً باید قالیچه‌ای باشد؟ گران قیمت باشد؟ یک پشتی باشد که به دیوار تکیه ندهند؛ با یک پارچه معمولی هم میشود این را تأمین کرد و کنار اتاق گذاشت. چه ضرورتی دارد مخصوصاً ما روحانیون، زندگی‌ها، خانه‌ها و وضعیتمان این جوری باشد؟ بعد فرمودند در خانه ما یک فرش دستبافت بیشتر نداریم، این هم جزو جهیزیه خانمم بوده است که الان هم دیگر نخ‌نما شده است. ولی چون یادگاری است، این را در خانه نگه داشتیم؛ والاّ همه خانه ما موکت هست و اصلاً فرش دستبافت نداریم، حتی فرش ماشینی هم در خانه ما نیست و کلاً خانه ما با موکت فرش شده است.»
معظم‌له زمانی دیگر فرموده بودند: «يكي از وزرا انواع و اقسام سنگ هاي گران قيمت كشور را در نماي وزارتخانه اش به كار برده بود.من او را خواستم و به او گفتم: شما چرا اين كار را كردي؟ او گفت: مسافران خارجي وقتي به وزارتخانه مي آيند و سنگ ها جلو چشمشان قرار مي گيرد، باعث جذب مشتري مي شود! گفتم: شما را به خدا آيا اين منطق قابل قبول است؟! اين همه خرج كنيم براي اينكه مشتري پيدا كنيم؟! شما مي توانيد در سالن اصلي وزارتخانه انواع و اقسام سنگ هايتان را به شكل خيلي بديع و زيبا به نمايش بگذاريد، هر مهماني كه آمد، به عنوان اداي احترام، او را به آن جا ببريد تا سنگ ها را تماشا كند، هم تماشا و هم جذب مشتري است. اين كارها بهانه اي است براي تجمل سازي و اصلاً مناسب نيست.»
در میان شخصیت‌های رده پایین‌تر هم هستند کسانی که مقهور زرق و برق دنیا نشده‌اند و با تاسی به رهنمودهای امام(ره) و رهبری کوشیده‌اند بیش از آن‌چه از بیت‌المال نصیبشان میشود، بر سفره خدمت به مردم و نظام اسلامی بگذارند. در این باره می‌توان به یکی از نمایندگان فقید مجلس شورای اسلامی اشاره کرد و وی را در حدّ خود، الگویی مناسب برای سادهزیستی و پرهیز از تحمیل هزینه‌های غیرضروری بر بیت‌المال دانست. مرحوم حجت‌الاسلام و المسلمین سیدجلال یحیی‌زاده، از جانبازان شیمیایی و نماینده محبوب تفت و میبد در مجلس شورای اسلامی، افزون بر سادهزیستی فوق‌العاده در زندگی شخصی، در هنگام تصدی سه دوره نمایندگی مجلس نیز وسواس عجیبی در کاهش هزینه‌کرد- حتی از نوع متداول- از بیت‌المال داشت. وی هرگز از راننده و خودروی مجلس استفاده نکرد و به طور معمول، مسافت تقریبی ۷۰۰ کیلومتری حوزه انتخابیه تا پایتخت را با قطار و اتوبوس‌های بین شهری می‌پیمود! و در پاسخ به این سوال که چرا از خودرو مجلس استفاده نمی‌کنید؟ گفته بود: قبل از نمایندگی مجلس، طلبه‌ای ساده بودم و فاصله زادگاه خود تا قم را با قطار و اتوبوس طی می‌کردم؛ پس از نماینده شدن هم اتفاق خاصی نیفتاده است و فقط باید به جای قم، درتهران پیاده شوم! وانگهی مسافرت با اتوبوس موجب میشود در مدت چند ساعتی که با مسافران هستم، به صورت ملموس و از نزدیک در جریان مشکلات و درخواست‌های موکلان و مردم قرار گیرم.
آن مرحوم در حوزه انتخابیه خود نیز با موتورسیکلت شخصی خود تردد می‌کرد و معروف بود که گاه فرماندار وقت نیز لاجرم، سوار بر ترک همان موتور قدیمی برای بازدید از پروژه‌ها ایشان را همراهی می‌کرده است. چند سال پیش، محمدحسین صفار هرندی(وزیرسابق فرهنگ و ارشاد اسلامی) در یادداشتی به این نکته پرداخته و نوشته بود:
«... در بدو ورودش به پارلمان گفته بود: در تهران، دغدغه سرپناه ندارم. نه مرا حاجتی به آپارتمان‌های سعادت آباد است و نه نیازی به مقرری چند صد هزار تومانی و ودیعه چند میلیونی برای اجاره خانه در تهران؛ طلبه‌ام و لابد برای شاگرد مکتب امام صادق علیه‌السلام جایی در یک مدرسه علمیه پیدا میشود... و چنین بود که در حجره‌ای از مدرسه مروی تهران اقامت گزید. او از جمله نمایندگانی است که هر هفته یکی دو روز را در میان موکلان خود سپری میکند، بی‌آنکه برای هر آمد و شد، هزینه سنگین سفر را بر دوش بیت‌المال نهد، کنار جاده می‌ایستد، جلوی اتوبوس‌های عبوری دست بلند میکند. سوارش میکنند و چون می‌شناسندش، فرصت را غنیمت شمرده، هر کس در دل ناگفته‌ای دارد، با وکیل خود در میان می‌گذارد و او از این سفر کم‌هزینه خود، تحفه بسیار در سفره ملت و دولت به جا می‌نهد. او گفته است اگر بخواهم با هواپیما به تهران بیایم، صرف نظر از هزینه هر سفر، زمان پروازها چنان است که از رسیدن در ساعت مقرر به مجلس باز می‌مانم اما با اتوبوس شب در راهم و صبح اول وقت در مجلس حاضر...»
این‌گونه متصدیان مصداق بارز «قليل‌‌المئونه و كثيرالمعونه» هستند که شیوه زندگی‌شان مایه دلگرمی مردم و موجب افتخار نظام اسلامی است.
به هر روی، دعوت مردم برای قناعت‌پیشگی وتلاش در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی هنگامی تاثیرگذارتر خواهد بود که همگان، جلوه‌های عینی و غیرشعاری آن را در زندگی مسئولان رده‌های گوناگون مشاهده کنند؛ همانگونه که در زندگی امام راحل(ره) و رهبر معظم انقلاب مشاهده کرده‌اند. طبیعی است مسئولی که پایبند تفریحات آن‌چنانی در سواحل شمال و جنوب باشد و نتواند از هزینه‌کردن پول‌های بی‌زبان بیت‌المال برای استخر و جکوزی و نیز همایش و سمینارهای بی یا کم‌بازده بپرهیزد، نمی‌تواند خدمتگزاری در شأن مردم کشورمان باشد.
شاید سخن رهبری در رمضان‌المبارک سال گذشته را بتوان گواه روشنی بر این ادعا گرفت؛ آن‌جا که درجمع مسئولان دولتی و کارگزاران نظام فرمودند: «رئیس‌جمهور محترم و برخی مسؤولان، کم و بیش در خصوص حمایت از سیاست‌های اقتصاد مقاومتی سخن گفته‌اند، اما نیاز اصلی، عمل است و نباید این‌گونه باشد که در سخن از اقتصاد مقاومتی حمایت کنیم، اما در عمل، حرکت ما کُند باشد!» ایشان پیش از آن نیز با اشاره به حمایت‌ها و ستایش‌های لفظی از اقتصاد مقاومتی تأکید کرده بودند: «برای اجرای اقتصاد مقاومتی تمجید و ستایش لفظی کافی نیست بلکه باید حرکت و اقدام کرد.»
اقتصاد مقاومتی اگرچه دارای ابعاد و جلوه‌های متعددی است اما بی‌گمان سادهزیستی و صرفه‌جویی در مصرف را می‌توان در زمره سهل‌الوصول‌ترین گونه‌های آن برشمرد؛ اقدامی که نیازمند تامل جدی و غیرشعاری مسئولان نهادهای گوناگون است. این سادهزیستی باید هم در زندگی شخصی متصدیان حکومتی و هم در زندگی اداری آنان نمود داشته باشد و نمی‌توان آن را به سادهزیستی و قناعت‌پیشگی مسئولان تنها در محل کار منحصر نمود؛ چه اینکه سادهزیستی در زندگی شخصی نیز از آن رو که موجب تسکین خاطر دیگر قشرهای جامعه به ویژه قشرهای متوسط و زیرفشار میشود و آنان را برای همیاری بیشتر در این راستا ترغیب میکند، ضرورت دارد.
طبیعی است مسئولانی که در منازل میلیاردی به سر می‌برند و خود و خانواده‌شان برخوردار از زندگی اشرافی و خودروهای آن‌چنانی و غرق در نعمت هستند، نمی‌توانند مردم را به تحمل مشکلات ناشی از آرمان‌گرایی و پافشاری بر حقوق مسلّم دعوت کنند و هرگونه توصیه و سخنشان در این باره با واکنش منفی قشرهای متوسط و محروم جامعه روبرو خواهد شد.
خوشبختانه برای تحقق سادهزیستی در زندگی شخصی و اداری و پرهیز از تحمیل هزینه‌های «بی» یا «کم»بازده بر بیت‌المال به‌ویژه در شرایط حساس کنونی، الگوهای فراوانی در دسترس قرار دارد.
بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، هم در زندگی شخصی خود الگوی برجسته سادهزیستی برای دیگران بود و هم در مصرف بیت‌المال، مظهر احتیاط‌های فوق‌العاده؛ امری که متاسفانه در میان مسئولان جامعه بسیار کمیاب است. ایشان علیرغم جایگاه رهبری، در منزلی بسیار ساده و محقر در جماران زندگی می‌کرد و سخنرانی‌های خویش را نیز در حسینیه‌ای بی‌پیرایه و با دیوارهایی قدیمی و بی‌رنگ ایراد می‌‌نمود.
طبیعی است که قشرهای محروم نیز با مشاهده قناعت‌پیشگی امام(ره) در ابعاد گوناگون، تنگناهای اقتصادی را به گونه‌ای آسان‌تر بر خود هموار می‌کردند.
سادهزیستی مراجع عالی‌قدر تقلید در سال‌های گوناگون، جلوه‌های ناب دیگری از پایبندی به این آموزه دینی را برای همگان آشکار ساخته است.
مقام معظم رهبری نیز چه در دوران ریاست جمهوری و چه پس از آن، نماد برجسته سادهزیستی و قناعت‌پیشگی در زندگی شخصی و حکومتی بوده و هستند. در دوران ریاست‌جمهوری معظم‌له، همسر ایشان به صورت ناشناس به پزشکی مراجعه میکند و وقتی می‌شنود که: «برای درمان فرزندتان باید روزی یک لیوان لعاب برنج به او بدهید»، می‌گوید: «ما چنین امکاناتی را نداریم!» پزشک که ایشان را نمی‌شناخته،می‌گوید: «مگر امکان دارد درخانه‌ای برنج نباشد؟» و پاسخ می‌شنود: «آقای ما اجازه نمی‌دهد که در خانه، غیر از برنج کوپنی استفاده کنیم و آن هم کفاف خوراک ما را بیش از یک بار در هفته نمی‌دهد!»
مرحوم سید احمد خمینی(ره) نیز در جایی فرموده بود: «وظیفه خود می‌دانم تا این مهم را به مردم مسلمان و انقلاب ایران بگویم. من از داخل منزل ایشان مطلع هستم، مقام معظم رهبری در خانه، بیش از یک نوع غذا بر سر سفره ندارند. خانواده معظم‌له روی موکت زندگی میکنند. روزی به منزل ایشان رفتم، یک فرش مندرس آن جا بود، من از زبری فرش به موکت پناه بردم!»
در این باره، چندی پیش برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی پس از انتشار تصویر نعلین حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در شبکه‌های اجتماعی، سادهزیستی رهبر انقلاب را به رخ شاهزادگان و حکام عربی خلیج فارس کشیده و نوشته بودند: چقدر عظمت دارند، آنها به دنیا حریص نیستند بلکه آخرت را در سادگی و ساده زیستی در این دنیا دیده‌اند.
حجت‌الاسلام رشاد، رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، نیز چندی پیش با بیان خاطره‌ای از دیدار با مقام معظم رهبری گفته بود: دلم می‌خواهد از نعلین پاره‌پاره و ترک‌خورده مقام معظم رهبری عکس بگیرم تا مظلومیت و سادهزیستی «سید علی» را به دیگران نشان دهم.
سخنرانی مقام معظم رهبری در ۱۴ خرداد امسال در حرم مطهر امام(ره) هم همراه با نکته‌ای ظریف و آموزنده در زمینه سادهزیستی و پرهیز از اشرافی‌گری بود. آوردن زیلوی ساده از بیت- برای نخستین بار- و انداختن آن بر روی قالی، حاوی پیامی بزرگ برای صاحب‌منصبان و متولیان حرم امام (ره) بود!
معظم‌له همواره دیگران بخصوص مسئولان و شخصیت‌های تاثیرگذار را به قناعت‌پیشگی و پرهیز از اشرافی‌گری در زندگی شخصی و اداری خود توصیه کرده‌اند. حجت‌الاسلام مروی می‌گوید: «یک وقت گزارشی را خدمتشان بردم، راجع به یکی از روحانیونی که آن موقع قاضی شده بود. خانهای خریده بود و مقداری کمک و مساعدت هم برای آن خانه می‌خواست. ایشان فرمودند که چه ضرورتی دارد یک طلبه، خانهای مثلاً بیست میلیون تومانی بخرد. با اینکه بیست میلیون تومان آن موقع هم خیلی زیاد نبود و خانه هم آن چنانی نبود. بعد فرمودند ما داریم یک طبقه جدید از مترفین به‌وجود می‌آوریم.این را با یک نگرانی اظهار کردند و فرمودند من نگرانم که بر اثر انقلاب و امکانات و موقعیت‌هایی که هست و میشود به یک جاهایی دست‌اندازی کرد، یک طبقه جدید از مترفین را ما روحانیون به‌وجود بیاوریم. من نگران این هستم. بعد فرمودند خانواده ما گاهی می‌روند منزل بعضی از آقایان و می‌آیند تعریف میکنند که مثلاً دورتادور اتاق، پشتی قالیچه‌ای بود؛ که ایشان فرمودند من تعجب می‌کنم! چه ضرورتی دارد حالا دور تا دور اتاق ما پشتی قالیچه‌ای باشد؟! نمی‌شود یک پشتی معمولی باشد؟ حتماً باید قالیچه‌ای باشد؟ گران قیمت باشد؟ یک پشتی باشد که به دیوار تکیه ندهند؛ با یک پارچه معمولی هم میشود این را تأمین کرد و کنار اتاق گذاشت. چه ضرورتی دارد مخصوصاً ما روحانیون، زندگی‌ها، خانه‌ها و وضعیتمان این جوری باشد؟ بعد فرمودند در خانه ما یک فرش دستبافت بیشتر نداریم، این هم جزو جهیزیه خانمم بوده است که الان هم دیگر نخ‌نما شده است. ولی چون یادگاری است، این را در خانه نگه داشتیم؛ والاّ همه خانه ما موکت هست و اصلاً فرش دستبافت نداریم، حتی فرش ماشینی هم در خانه ما نیست و کلاً خانه ما با موکت فرش شده است.»
معظم‌له زمانی دیگر فرموده بودند: «يكي از وزرا انواع و اقسام سنگ هاي گران قيمت كشور را در نماي وزارتخانه اش به كار برده بود.من او را خواستم و به او گفتم: شما چرا اين كار را كردي؟ او گفت: مسافران خارجي وقتي به وزارتخانه مي آيند و سنگ ها جلو چشمشان قرار مي گيرد، باعث جذب مشتري مي شود! گفتم: شما را به خدا آيا اين منطق قابل قبول است؟! اين همه خرج كنيم براي اينكه مشتري پيدا كنيم؟! شما مي توانيد در سالن اصلي وزارتخانه انواع و اقسام سنگ هايتان را به شكل خيلي بديع و زيبا به نمايش بگذاريد، هر مهماني كه آمد، به عنوان اداي احترام، او را به آن جا ببريد تا سنگ ها را تماشا كند، هم تماشا و هم جذب مشتري است. اين كارها بهانه اي است براي تجمل سازي و اصلاً مناسب نيست.»
در میان شخصیت‌های رده پایین‌تر هم هستند کسانی که مقهور زرق و برق دنیا نشده‌اند و با تاسی به رهنمودهای امام(ره) و رهبری کوشیده‌اند بیش از آن‌چه از بیت‌المال نصیبشان میشود، بر سفره خدمت به مردم و نظام اسلامی بگذارند. در این باره می‌توان به یکی از نمایندگان فقید مجلس شورای اسلامی اشاره کرد و وی را در حدّ خود، الگویی مناسب برای سادهزیستی و پرهیز از تحمیل هزینه‌های غیرضروری بر بیت‌المال دانست. مرحوم حجت‌الاسلام و المسلمین سیدجلال یحیی‌زاده، از جانبازان شیمیایی و نماینده محبوب تفت و میبد در مجلس شورای اسلامی، افزون بر سادهزیستی فوق‌العاده در زندگی شخصی، در هنگام تصدی سه دوره نمایندگی مجلس نیز وسواس عجیبی در کاهش هزینه‌کرد- حتی از نوع متداول- از بیت‌المال داشت. وی هرگز از راننده و خودروی مجلس استفاده نکرد و به طور معمول، مسافت تقریبی ۷۰۰ کیلومتری حوزه انتخابیه تا پایتخت را با قطار و اتوبوس‌های بین شهری می‌پیمود! و در پاسخ به این سوال که چرا از خودرو مجلس استفاده نمی‌کنید؟ گفته بود: قبل از نمایندگی مجلس، طلبه‌ای ساده بودم و فاصله زادگاه خود تا قم را با قطار و اتوبوس طی می‌کردم؛ پس از نماینده شدن هم اتفاق خاصی نیفتاده است و فقط باید به جای قم، درتهران پیاده شوم! وانگهی مسافرت با اتوبوس موجب میشود در مدت چند ساعتی که با مسافران هستم، به صورت ملموس و از نزدیک در جریان مشکلات و درخواست‌های موکلان و مردم قرار گیرم.
آن مرحوم در حوزه انتخابیه خود نیز با موتورسیکلت شخصی خود تردد می‌کرد و معروف بود که گاه فرماندار وقت نیز لاجرم، سوار بر ترک همان موتور قدیمی برای بازدید از پروژه‌ها ایشان را همراهی می‌کرده است. چند سال پیش، محمدحسین صفار هرندی(وزیرسابق فرهنگ و ارشاد اسلامی) در یادداشتی به این نکته پرداخته و نوشته بود:
«... در بدو ورودش به پارلمان گفته بود: در تهران، دغدغه سرپناه ندارم. نه مرا حاجتی به آپارتمان‌های سعادت آباد است و نه نیازی به مقرری چند صد هزار تومانی و ودیعه چند میلیونی برای اجاره خانه در تهران؛ طلبه‌ام و لابد برای شاگرد مکتب امام صادق علیه‌السلام جایی در یک مدرسه علمیه پیدا میشود... و چنین بود که در حجره‌ای از مدرسه مروی تهران اقامت گزید. او از جمله نمایندگانی است که هر هفته یکی دو روز را در میان موکلان خود سپری میکند، بی‌آنکه برای هر آمد و شد، هزینه سنگین سفر را بر دوش بیت‌المال نهد، کنار جاده می‌ایستد، جلوی اتوبوس‌های عبوری دست بلند میکند. سوارش میکنند و چون می‌شناسندش، فرصت را غنیمت شمرده، هر کس در دل ناگفته‌ای دارد، با وکیل خود در میان می‌گذارد و او از این سفر کم‌هزینه خود، تحفه بسیار در سفره ملت و دولت به جا می‌نهد. او گفته است اگر بخواهم با هواپیما به تهران بیایم، صرف نظر از هزینه هر سفر، زمان پروازها چنان است که از رسیدن در ساعت مقرر به مجلس باز می‌مانم اما با اتوبوس شب در راهم و صبح اول وقت در مجلس حاضر...»
این‌گونه متصدیان مصداق بارز «قليل‌‌المئونه و كثيرالمعونه» هستند که شیوه زندگی‌شان مایه دلگرمی مردم و موجب افتخار نظام اسلامی است.
به هر روی، دعوت مردم برای قناعت‌پیشگی وتلاش در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی هنگامی تاثیرگذارتر خواهد بود که همگان، جلوه‌های عینی و غیرشعاری آن را در زندگی مسئولان رده‌های گوناگون مشاهده کنند؛ همانگونه که در زندگی امام راحل(ره) و رهبر معظم انقلاب مشاهده کرده‌اند. طبیعی است مسئولی که پایبند تفریحات آن‌چنانی در سواحل شمال و جنوب باشد و نتواند از هزینه‌کردن پول‌های بی‌زبان بیت‌المال برای استخر و جکوزی و نیز همایش و سمینارهای بی یا کم‌بازده بپرهیزد، نمی‌تواند خدمتگزاری در شأن مردم کشورمان باشد.
احمد ک
۱۳۹۴-۰۴-۰۷ ۱۶:۴۸:۰۷
اقای نویسنده اساس اقتصاد ما اشکال دارد که هم فقرا را بیشتر وهم اغنیا را اغنیاتر ،فاصله طبقاتی در ایران بالاترین فاصله هاست در دنیا باز تکرارمیکنم بیشترین دخالت دولت را در اقتصاد داریم ولی سوسیالیسم نیستیم ،بزرگترین ثروتمندان دلاری را در کشور داریم ولی لیبرال نیستیم پس ما چه هستیم ،مشکل ایجاست که اقتصادما رانت زا ست ،بی کنترل است ،بی نظارت است ،سمت وسوی مشخصی مانند اقتصادهای دنیا ندارد ،قناعت را کسی منکر نیست وشخصیتها هم رعایت میکنند ولی وقتی زمینه رانت در قانون پولی وبانکی ودر سیستم بانکی در گمرک در صنعت در تجارت در واردات وصادرات فراهم است همه که ایت الله نیستند فرزندان انها اقازاده های دیگر ان ومسئولین ووابستگانی که همه میشناسند استفاده کرده ومیکنند ،راه را ببندید اقتصاد مقاومتی یعنی برقراری کنترلهای داخلی ،یعنی نظارت برسوراخ دعاها والتماس دعا هایی که هیچ مائکه ای حاظر نیست انرا یک متر از زمین بلند کند ولی اقازاده ها چنان میکنند که شیطان هم با تعجب به نظاره میایستذ 34هزار اقازاده در خارج کشورند اقتصاد مقاومتی یعنی ایجاد شرایط مساوی برای همه اقتصادمقاومتی یعنی وقتی بچه های شیمیایی شین اباد امکانات کافی ندارند اجازه واردات خودرو 3میلیاردی یعنی دهن کجی به خون شهدا ،مسئول میلیاردر در سطح دلار جز با رانت امکان ندارد مگر دارای تخصص ومستغلات خاص باشد ،اقتصادمقاومتی یعنی توسعه هماهنگ ومساوی بین همه استانهای کشور تا فردا میشود نوشت که اقتصاد مقاومتی چیست ونمتوان نوشت که اقتصاد ایران چیست (3002874) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۱۰:۳۶:۵۲
لازم نیست ساده زیست باشند و روی گلیم زندگی کنند. جلوی اقازاده هاشان و دامادها و بقیه بستگان را بگیرند که با رانت صدها میلیارد استفاده نکنند. (3004056) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۱۰:۴۱:۲۹
اگر ازادی بیان و مطبوعات باشد ثروت های رانتی و باد اورده بدون ترس افشا میشود و قسمت اعظم مسایل حل میشود. انها که سعید مرتضوی را قاضی مطبوعات کردند و به جان مردم انداختند حتی اگر ظاهرا ساده زیست هم باشند باز هم به گسترش فساد اقتصادی کمک کردند. (3004067) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۷ ۱۷:۳۱:۲۴
همه درد ما اینه که مسئولان تبعیت نمی کنند . اگه ساده زیستی رواج داشت که این همه مشکلات نبود
از ماست که بر ماست (3002967) (alef-13)
از ماست که بر ماست (3002967) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۱۲:۲۸:۴۶
بیشتر مشکلات ما از مسئولان «ساده زیست» و «پاکدست» و ... هس
مسئولان لازم نیس ساده زیست باشند بلکه لازم است که «قانون گرا» و «کارآمد» باشند. (3004357) (alef-13)
مسئولان لازم نیس ساده زیست باشند بلکه لازم است که «قانون گرا» و «کارآمد» باشند. (3004357) (alef-13)
سپهر
۱۳۹۴-۰۴-۰۷ ۱۷:۳۲:۱۹
سطح اقتصاد مقاومتی را این گونه پایین نیاورید. به قدری که مدیریت غلط و ناکارآمدی سیستم اداره کشور به اقتصاد ضربه می زند، حقوق مدیران یا هزینه های این چنینی اصلا به چشم نمی آید. هر روز تاخیر در بهره برداری از منابع گازی پارس جنوبی 100 میلیون دلار به کشور ضرر می زند. روزانه 100 میلیون دلار!!
تمام حقوق مدیران و نمایندگان مجلس و ... و امکاناتی را که در اختیار دارند جمع بزنید یک دهم این مبلغ هم نمی شود.
اقتصاد مقاومتی بسیار فراتر از چنین مسائلی است. چاره کار، سیاستگذاری صحیح و مدیریت کارآمد است. (3002971) (alef-13)
تمام حقوق مدیران و نمایندگان مجلس و ... و امکاناتی را که در اختیار دارند جمع بزنید یک دهم این مبلغ هم نمی شود.
اقتصاد مقاومتی بسیار فراتر از چنین مسائلی است. چاره کار، سیاستگذاری صحیح و مدیریت کارآمد است. (3002971) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۱۳:۰۴:۴۸
برادر م مدیریت غلط را افراد و نهادهای خودسر و بقو خوشان خود جوش اداره میکنند .انانند که نمیگذارند دولت منتخب مردم به کارهایش برسد و هر روز برای این دولت و ملت برنامه اجرا میکند .اگر در پارس جنوبی سرمایگذاری نشده باید از انان پرسید و اینکه هیچ سرمایه گذاری حاظر نیست با این وضعیت در این کشور سرمایگذاری نماید . (3004454) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۱۵:۳۰:۵۱
هر کسی در مسائل ریز توجه نداشته باشد در مسائل درشت هم همین گونه است. (3004951) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۱۱:۲۵:۲۸
تنها راه پيشرفت دمكراسي و آزادي بيان است تا رسانه ها بتونن حرف مردم رو صريح و روشن بزنند . با رسانه آزاد دزدي ها و رانت خواري ها بسرعت فاش شده و قوه قضائيه هم مجبور به پيگيري آنها خواهد شد . (3004186) (alef-13)
املی
۱۳۹۴-۰۴-۰۷ ۱۸:۲۸:۱۴
واقعا برعکس شده بایستی 95درصد مسئولان نظام اسلامی ساده زیست باشند 99درصد اشرافی گری 1درصد ساده زیست مدر مناطق شمالی شهر تهران اعم از خانه های مصادره ای و اعم از خانه های با وام کلان وپول مملکت و بیت المال نصیب خود کرده اند تفکر طاغوت گری هم هنوز دروجود بعضی از علما ومقامات کاخ نشین هست (3003049) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۷ ۱۸:۲۸:۲۴
30 سال شعار ساده زيستي بس نيست، كاش ساده زيستي به صداقت زيستي تبديل بشود، اين وزير و نماينده ومديران ساده زيست نخواهند شد (3003050) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۷ ۱۸:۳۴:۰۲
ما مردم از مسئولین انتظار نداریم مثل گاندی روی زیلو زندگی کنن??� این پیشکش لطف کنن سه وعده سلطانی بزنن و از استخر خصوصی لذت ببرن اما یه کمی انصاف داشته باشن و مردم را نادان فرض نکنن (3003060) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۷ ۲۳:۲۲:۰۷
البته در مناطق خوش اب و هوا ودر ویلاهای چند هزار متری لواسان و............ (3003383) (alef-11)
۱۳۹۴-۰۴-۰۷ ۱۸:۳۷:۳۹
فساد ستیزی و پاسخگو بودن مسئولان؛ اقدامی الهام‌بخش در اقتصاد مقاومتی (3003069) (alef-13)
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۰۰:۰۲:۳۲
این همه نا.....در راس امور ند ! کاش ساده زیست نباشند اما اندکی تخصص و انصاف داشته باشند ! (3003464) (alef-11)
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۰۰:۳۳:۴۷
مسئولین ما علاوه براینکه ساده زیست نیستند در عرض چند دهه منابع کشوررا به باد داده اند مثلا در 8 سال ....درامدهای چند صد میلیارد دلاری نفتی علاوه براینک بر اقتصاد ایران وفا وچاره ای نکردبلکه بعکس ان یعنی به تورم وفساد وگرانی های مزمن منجر شد وفقرا فقیر ترواختلاف طبقاتی بیشتر شد (3003515) (alef-11)
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۰۶:۱۵:۱۸
مشکل نهادهای انتصابی هستند که به کسی پاسخ نمی دهند و فقط چاپلوسی می کنند (3003674) (alef-11)
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۰۶:۴۲:۰۶
ساده زیستی مسءولین؟؟؟ الان پدر من با 35 سال سابقه کار در یکی از سازمان های دولتی با مدرک فوق لیسانس ماهی 1میلیون و 500هزار تومان میگیره.من که پسرشم با 30 سال سن و مدرک فوق لیسانس و 5 سال سابقه کار 700 هزار تومان میگیرم.میخوام بدونم کدوم یکی از مسءولین اینطوری زندگی میکنه؟؟؟...، فقط 700 متر تو برج های الهیه یا فرشته که فقط متری 30 میلیون تومنه بخریم...کدوم ساده زیستی؟؟؟؟؟؟ (3003679) (alef-11)
مسیح
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۱۳:۳۱:۵۸
مسولین ساده زیستی ؟؟؟؟؟ تو چه دهه یی از انقلاب زیست می کنید (3004528) (alef-13)
منصور
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۱۷:۰۹:۵۳
امکانات یک فرد با تخصص را دریافت می کنند اما فقط توانایی انجام هیچ کاری را ندارند اگر داشتند نباید وضع کشور دراین سی سال روز به روز بدتر شود (3005160) (alef-13)
محمد
۱۳۹۴-۰۴-۰۸ ۱۷:۲۵:۴۲
ساده زیستی مسئولان فعلی از غیرممکن های جمهوری اسلامی است.بنده استخدام جهاد سازندگی سابق و بازنشسته جهاد کشاورزی هستم. شما اختلاف حقوق و مزایای مدیران و کارکنان این وزراتخانه را بررسی بفرمایید و اگر توانستید اختلاف حقوق و مزایای فعلی را به نسبت زمان جهادسازندگی تغییر دهید میتوانید امیدوار باشید که مسئولین ساده زیست شوند! بقیه مسئولین بمانند! (3005195) (alef-13)
عبدالرحمن
۱۳۹۴-۰۴-۰۹ ۰۱:۱۶:۳۶
به نام خدا
با ساده زيستي مسئولان مخالفم
چرا ؟؟
1- وقتي ساده زيستي يك ارزش باشد ( كه البته هست ) خطر سوءاستفاده از ان جامعه را تهديد ميكند و خيلي از متخصصين را به كنار ميزند . نمونه بارز ان دولت احمدي نژاد كه مدعي ساده زيستي بود و نمونه خارجي ان سرهنگ قذافي در ليبي
2- معمولا پزشكان متخصص زندگي تجملاتي دارند اما بخاطر نفس تخصص انها مردم نسبت به انها واكنش منفي نشان نميدهند . همينطور تجار و كار افريناني كه از راه صحيح وشرعي به يك زندگي لوكسي رسيده اند معمولا واكنش منفي مردم را به همراه ندارند
3- اگر يك رييس جمهور به فرض روزي 70 ميليون حقوق بگيرد و هزينه زندگي مردم را 10 در صد كاهش دهد يعني از هر نفر فقط يك تومان حقوق گرفته و براي هر نفر 1000 تومان مفيد بوده است . پس لوكس زندگي كزدن او اشكالي ندارد . حالا موضوع را بالعكس كنيد يك رييس جمهور ساده زيست است اما با ندانم كاري هايش روزانه هزاران تومان به هر فرد لطمه ميزند و و.....
4- اقاي احمدي نژاد در يك سي دي تبليغاتي در انتخابات سال 84 خانه شهردار سابق ( مرتضي الويري ) را كه بسيار مجلل بود نمايش داد و عنوان كرد كه قبول نكرده در ان خانه سكونت كند و همين امر در راي اوري ايشان موثر بود اما يك نكته گفته نشد وان اينكه ميزان عوارض خانه هاي مسكوني ( في المثل خانه بنده ) در زمان الويري ششصد تومان و در زمان احمدي نژاد دوازده هزار تومان يعني بيست برابر شده بود . ايا ساده زيستي احمدي نژاد به من نوعي بيشتر لطمه زد يا خانه تجملاتي الويري
و قص علي هذا (3005788) (alef-13)
با ساده زيستي مسئولان مخالفم
چرا ؟؟
1- وقتي ساده زيستي يك ارزش باشد ( كه البته هست ) خطر سوءاستفاده از ان جامعه را تهديد ميكند و خيلي از متخصصين را به كنار ميزند . نمونه بارز ان دولت احمدي نژاد كه مدعي ساده زيستي بود و نمونه خارجي ان سرهنگ قذافي در ليبي
2- معمولا پزشكان متخصص زندگي تجملاتي دارند اما بخاطر نفس تخصص انها مردم نسبت به انها واكنش منفي نشان نميدهند . همينطور تجار و كار افريناني كه از راه صحيح وشرعي به يك زندگي لوكسي رسيده اند معمولا واكنش منفي مردم را به همراه ندارند
3- اگر يك رييس جمهور به فرض روزي 70 ميليون حقوق بگيرد و هزينه زندگي مردم را 10 در صد كاهش دهد يعني از هر نفر فقط يك تومان حقوق گرفته و براي هر نفر 1000 تومان مفيد بوده است . پس لوكس زندگي كزدن او اشكالي ندارد . حالا موضوع را بالعكس كنيد يك رييس جمهور ساده زيست است اما با ندانم كاري هايش روزانه هزاران تومان به هر فرد لطمه ميزند و و.....
4- اقاي احمدي نژاد در يك سي دي تبليغاتي در انتخابات سال 84 خانه شهردار سابق ( مرتضي الويري ) را كه بسيار مجلل بود نمايش داد و عنوان كرد كه قبول نكرده در ان خانه سكونت كند و همين امر در راي اوري ايشان موثر بود اما يك نكته گفته نشد وان اينكه ميزان عوارض خانه هاي مسكوني ( في المثل خانه بنده ) در زمان الويري ششصد تومان و در زمان احمدي نژاد دوازده هزار تومان يعني بيست برابر شده بود . ايا ساده زيستي احمدي نژاد به من نوعي بيشتر لطمه زد يا خانه تجملاتي الويري
و قص علي هذا (3005788) (alef-13)
عبدالرحمن
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۷:۱۲:۰۷
اولا شما بين اين همه حرف فقط تونستي يك ايراد تايپي پيدا كني كه اتفاقا خود شما ايين نگارش را رعايت نكرده ايد . يك ويرگول بعد از « قس »بايد بگذاري و حالا جمله شما را ميتوان با مكث بعد از « نه » بخوانيم كه مفهوم مد نظر شما را دقيقا بر عكس ميكند .
ضمنا من عبدالرحمن هستم و ممكن الخطا (3011242) (alef-17)
ضمنا من عبدالرحمن هستم و ممكن الخطا (3011242) (alef-17)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
