نظر منتشر شده
۲۸
توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 280044
وقتی پژوهشگاه دانش های بنیادی بنگاه داری می کند
بخش اجتماعی الف، 11 تیر 94
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۱ تير ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۲۹
زمانی تازه رادیو وارد کشور شده و برای داشتن آن باید از شهربانی آن موقع مجوز می گرفتند، زمانی کپی رنگی نوظهور بود و زمانی دستگاه فکس اما همه اینها به تدریج آنقدر زیاد شدند که حالا هر کسی به راحتی می تواند چاپگرهای رنگی پیشرفته را خریداری کند یا حجم زیادی تصویر و صدا را به هر جای دنیا برساند در مقایسه با زمانی که برای فرستادن یک دیسکت کامپیوتر یا یک حلقه فیلم عروسی باید به وزارت ارشاد می رفتی و آنها نوار ویدیویی را پس از ملاحظه به صورت لاک و مهر شده می دادند که ببری و پست کنی.

زمانی هم در دهه هفتاد اینترنت به تدریج نقاب از رخ می کشید و به مراکز علمی نفوذ می کرد، پژوهشگاه دانش های بنیادی هم به عنوان یک مرکز پیشرفته علمی و پژوهشی با آوردن امکانات ارتباط با اینترنت که آن زمان به صورت نوشته های متنی و قابل مقایسه با وضعیت فعلی نبود، چند پایانه یا ترمینال را برای مراجعان علاقه مند در یکی از ساختمان های خودش اختصاص داده بود. این اقدام عملی شایسته بود که باب استفاده مستقیم و برخط (آنلاین) از مراکز علمی مرتبط را باز می کرد. چند سال گذشته تا این که به تدریج شرکت های خصوصی و نیمه خصوصی ظهور پیدا کردند و اینترنت هم از حالت متن های تک رنگ پا به عرصه وب گذاشت و ناگاه طی یک دهه با سرعت نور پیشرفت کرد. آنقدر سریع که حالا هر بنگاه معاملات ملکی و هر شرکتی که وب سایت نداشته باشد گویی چیزی کم دارد!

شیوه عرضه اینترنت هم البته در پژوهشگاه دانش های بنیادی تغییر پیدا کرد و از در اختیار قراردادن چند کامپیوتر متصل به اینترنت به واگذاری دامنه های با پسوند آی آر تغییر ماهیت داد اما جای تعجب اینجاست که بعد از سال ها و در حالی که در همه جای دنیا خرید و گرفتن دامنه به صورت آنلاین و فوری صورت می گیرد، این پژوهشگاه همچنان واگذاری دامنه آی آر را در اختیار داشته و با قوانین دست و پاگیری که ایجاد کرده است، عملا ساز ناسازی در قامت پژوهشگاه دانش های بنیادی و در دنیای مجازی به نظر می رسد.
در درجه اول: نام و ماهیت این پژوهشگاه که مرکزی پیشرو در مرزهای دانش بوده و با اساتید به نام و دانشمند داخلی و خارجی کار می کند با خرید و فروش و ابطال یا ابقای دامنه های اینترنتی هماهنگ نیست.

در این زمان دیگر یک دامنه اینترنتی کالایی نایاب یا در سطوح بالای علمی نیست بلکه بخشی از تجارت روز دنیا شده و هر کسی حتی اشخاص عادی هم مثل نشانی رایانامه (ایمیل) ممکن است برای عرضه فکر، هنر، کالا یا صنعت خود نیاز به سایت اینترنتی داشته باشد بنابر این وقتی کاری را یک شرکت می تواند با چابکی انجام دهد، چرا باید یک محل نخبه پرور همچنان عهده دار آن باشد.

دوم: همان تفاوتی که همواره بین بخش خصوصی و دولتی عنوان شده یعنی انگیزه مادی و نیاز به توسعه، در اینجا هم هست، وب سایت خود مجموعه مربوطه به نشانی nic.ir (ایرنیک) سال های سال است که شکل و قالب آن تغییر نکرده در حالی که طی این مدت ابزارهای طراحی گرافیکی مختلف و متنوعی به ظهور رسیده اند تا فضای کاربر پسندتری را به مخاطب عرضه کنند آنها احساس نیاز نکردند که توجه بیشتری به کاربران داشته باشند.

سوم: شرکت های خصوصی برای جذب مشتری با هم رقابت می کنند ولی یک بخش دولتی با نگاهی از بالا و با تدوین مقررات فراوان و دست و پاگیر برایش مهم نیست که تا چه حد خدمات ارائه کند. رقابتی نیست و درخواست کنندگان مجبورند به این قوانین ساخته شده تن دهند.

چهارم: شرکت های خدمات دهنده و پشتیبانی کننده ۷ روز هفته و ۲۴ ساعت شبانه روز آماده رفع اشکالات هستند ولی ایرنیک صرفا در ساعات اداری و آن هم بخشی از آن به صورت تلفنی و دو سه ساعتی هم اینترنتی در دسترس هست، یعنی برای صدها هزار مشترک شاید حدود ۱۰ پاسخگو هستند که تلفن ها را جواب می دهند و اگر مشکلی پیش آمد و اتفاقا ظهر پنج شنبه بود، شرکت یا فرد یا موسسه و بانک باید تا شنبه صبح صبر کند یا اگر تعطیلات پرشماری تری بود صبرش را افزودن نماید، امری که در دنیای اطلاع رسانی و خبر و خدمات لحظه ای عجیب و غیرقابل قبول است.

وقتی فرصتی پیدا شد که با یکی از دست اندرکاران این مجموعه برخی از این مسائل را درمیان بگذاریم، ایشان به تفاوت دامنه آی آر با دامنه های عمومی مثل com اشاره کردند و گفتند: ما برخی را هم به وزارت ارشاد می فرستیم که نامه بیاورند و ضمنا بعضی کشورها به خاطر این که دامنه متعلق به خود آن کشور است سخت گیری می کنند ولی وقتی بنده هم برای ثبت نام یک دامنه فرضی دو کشور کانادا (به عنوان یک کشور غربی) و چین (به عنوان کشوری شرقی و سخت گیر) را مقایسه کردم، دست کم هر دو فروشنده دامنه اینترنتی هیچ یک درخواست جواز کسب و نامه وزارت ارشاد و مهر و امضای مدیرعامل را نکردند، فقط مبلغ باید واریز و دامنه خریداری می شد.

ایشان همچنین به دادن نمایندگی فروش به شرکت های بیرونی هم اشاره کرد که می توان از دیگر شرکت ها دامنه آی آر را خرید ولی آن شرکت ها علاوه بر این که مجری قوانین پژوهشگاه هستند بلکه معمولا برای سود بیشتر کنترل دامنه را در دست گرفته و خریدار برای هر تغییری در دامنه باید با پرداخت هزینه به آنها مراجعه کند و عملا دستش در حنای آن شرکت ها بماند.
بخشی از قوانین به این شرحند:
==
در صورت تمايل به ثبت نام دامنه ها با مفهوم مذهبی مجوز کتبی وزارت ارشاد مورد نياز است
ثبت دامنه هايي که تداعی کننده فعاليت های غيرقانونی و اعمال مغاير با قوانين به کلی ممنوع می باشد.
ثبت دامنه با نام پسوند های عمومی مانند : aero, arpa, biz, com, coop, edu, gov, info, int, mil, museum, name, net, org ,pro ممنوع می باشد

ثبت دامنه با نام های مرتبط با اينترنت ممنوع می باشد.

ثبت دامنه با نام های ايران، اسامی استانها، شهرستان ها و شهرها و کد آنها ممنوع می باشد.

ثبت دامنه با اسامی ملی مانند نام مشاهير، اماکن عمومی و وقايع ملی تنها با مجوز وزارت ارشاد مجاز می باشد.

ارائه آدرس دقيق پستی و کد پستی ۱۰ رقمی جهت ثبت دامنه الزامی می باشد.
===

البته باید یک سوال ساده پرسید: چرا؟ مثلا مفهوم مذهبی را چه کسی تعیین می کند که مصادیق آن چیست و ملاک ارشاد چگونه می خواهد رضایت یا عدم رضایت خود را برای ثبت یک دامنه با مفهوم مذهبی اعلام کند و ملاک چیست؟ آن هم در حالی که نه فقط صدها کالا به صورت بی حساب نام های مذهبی را انتخاب کرده اند بلکه شرکت ها و بنگاه ها هم (متاسفانه) از اسامی و پسوندهای مذهبی بهره می برند حالا چطور شده که این مرکز به فکر اصلاح این معضل افتاده است و چه کسی این حق را به مرکز داده است (حتی با فرض این که این رویکرد درست باشد ولی قرار نیست اگر چیزی درست باشد ما با توجه به قوه قاهره یا قهریه ای که داریم بخواهیم قانون گذاری کنیم و دیگران هم ملزم به رعایت آن باشند چون مجبورند که از ما خدمات بگیرند).

دامنه این ممنوعیت به شهر و شهرستان و مشاهیر هم رسیده، مثلا کسی که نامش شهریار است یا نام شرکت وی، چون اسم مشهوری به نام شهریار وجود دارد نمی تواند دامنه ای به نام خود داشته باشد ولی همین فرد می تواند به راحتی از دیگر پسوندهای عمومی مثل com یا org یا net خریداری کند، لابد آن مشکلی هم که تدوین کنندگان این قوانین تصور کرده اند صرفا با داشتن پسوند ir پدید می آید ولی اگر shahriar.com مثلا باشد مشکلی نخواهد بود یا لابد دارندگان پسوند ir به زعم ایرنتیکی ها به نوعی رسمیت داده می شوند و لابد اگر خطایی کنند ایشان هم در آن شریک خواهند بود ولی این اتفاق در پسوندهای دیگر نخواهد افتاد و به آنها ربطی ندارد در حالی که سایت های اینترنتی تحت قوانین خاص خود هستند و در صورت تخلف فیلتر می شوند، برای تخلف هم فرقی نمی کند که سایتی پسوند آی آر داشته باشد یا خیر یا هرگز شنیده نشده که پژوهشگاه دانشهای بنیادی به خاطر تخلف یک سایت به دادگاه فراخوانده شود لذا این ممنوعیت های رنگارنگ چیزی جز کند کردن کار نیست ضمن آن که بنگاه داری این پژوهشگاه به قیمت خدمات کمتر و ضعیف تر و محدودتر هم تمام شده به گونه ای که اگر یک بانک، یک سایت خبری یا تجاری مشکلی پیدا کند باید مثل ادارات معمول منتظر ساعت کاری معمول بماند.
 
مهدی
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۰:۰۳:۰۵
خیلی دیر به این موضوع پرداختید، متاسفانه عملکرد این سایت بسیار ضعیف و قوانین آن دست و پا گیر است. همین چند وقت پیش یک دامنه ثبت کردم و ایمیل آمد که باید مدارک را به سایت سامانه فلان بفرستی تا تایید شود. در آنجا هم سایت مشکل داشت و اصلا معلوم نکرده بود چه مدارکی دقیقا میخواهد. دست آخر پشیمان شدم و نام دامنه هم از لیستم خارج شد اما هنوز پولش را برگشت نداده‌اند ... حالا بماند که فقط ساعات محدودی در روز برای پاسخگویی که خودش یک مشکل بزرگ است. (3010420) (alef-3)
 
شاهین
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۰:۱۹:۳۶
متاسفانه پژوهشگاه به صورت منفعت طلبانه ایی در حال فعالیت است ، از ضعف زیرساخت و اصول اولیه مدیریتی و مشتری مداری رنج میبرد، پژوهشگاهی که فقط روزی یک الی دو ساعت پشتیبانی برای کاربران و مشتریان خود در نظر میگیرد! مقایسه کنید با نمونه های خارجی که 24 ساعته فعال هستند. پژوهشگاه شبهه های مختلفی را نیز در زمینه واگذاری دامنه به مشتریان دارد در سال 83 و 84 بسیاری از دامنه های مهم و پرنگ بدون اطلاع رسانی قبلی عمومی در سایت واگذار شدند! برای انتقال و یا واگذاری یک دامنه می بایست ساعت و روزها وق بگذارید تا بتوانید این عملیات را صورت دهید (3010449) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۰:۳۱:۲۸
یک بار برای تغییری به ما گفتند نامه رسمی بفرستید از شرکت، الزام کردند که حتما حتما مدیرعامل باید امضا کند و امضای مدیر امور مالی قابل قبول نیست!! در حالی که در همه جا کسانی که حق امضا دارند می توانند از طرف مقام بالاتر نامه ها را تایید کنند ولی وقتی زور کرده اند و به جای دیگری هم نمی شود مراجعه کرد، تکلیف چیست؟ (3010464) (alef-11)
 
آریابان
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۰:۳۷:۱۹
ناگفته پیداست که همون حال و هوای همیشگی که ما در ادارات دولتی استنشاق !!! میکنیم ، در مورد این دستگاه دولتی هم حتی اگر بحث پژوهش و دانش در بین باشد ، باز هم در بین است :
- حتی اگر در روز اول پای-گیری این مؤسسه ، روش و رهیافت کاربردی و راهکار های عملیاتی ، بدرستی و بهنگام تعریف شده بوده (که معمولا بعید است !!!) ، تا امروز هیچگاه مورد بازنگری و به-روز-آوری قرارنگرفته ؛
- همچون همۀ دستگاههای همسان ، برای شماری از آشنایان ، دوستان و... ، ایجاد کارآفرینی شده که جایگاه اداری-کاری اونها چیزی نیست جز دامن زدن به عرض و طول و ارتفاع !!! دیوانسالاری و کاغذ بازی و بوروکراسی ؛
- بحث های همیشگی درمورد تفاوتهای میان میزان بهره وری یک کارمند در بخش خصوصی از یکسو، با لحظه شماری کارمند دولت برای خاتمه یافتن کار روزانه و ترک اداره از دیگر سو ،...... ؛
- ............؛
- ....... ؛ (3010472) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۰:۵۹:۰۳
كجاي كاري بابا بخاطر ثبت يك دامنه كه يك شركت ادعا مي كرد بايد مال آنها باشد من را بردند پليس فتا بازجويي كردند و پرونده درست كردند و فرستادند دادسرا مثل اينكه تو اين مملكت نيستي هيچ جاي دنيا براي ثبت دامنه شما را پليس نمي گيرد اما در ايران مي گيرد (3010506) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۲ ۰۱:۲۳:۱۲
نیازی به دروغ اضافه برای بد جلوه دادن بیشتر نیست.
وقتی اسم برند مشهور ثبت کنی و در آن زمینه شغلی آن برند فعالیت کنی، مرتکب عمل مجرمانه شدی و در هر کشوری باز داشت میشی.
مثال، کسی اسم سایپا را ثبت کند و در ایران به خدمات اتومبیل بپردازد، مجرم است، اگر شما ساندویچ فروشی به نام سایپا ثبت کنی هم بسته به ردیف کالاهای طبقات ممکن است مجرم باشی، پس .....غیرقانونی رفتار نکن.
در ژاپن هم کسی توشیبا بگذاره، مجرمه،
این در مورد دومین است که تازه زیاد جدی گرفته نمیشه! (3011785) (alef-11)
 
محمدجعفر
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۱:۱۲:۱۷
درود بر الف به خاطر این مطلب بسیار به جا...من خودم طراح وب سایت هستم و به شدت از این کارشون و عدم رسیدگی هاشون شاکی ام....کلا در روز یه دو سه ساعتی بیشتر تلفن جواب نمیدن! ساعات کارشون رو توی سایتشون هم نوشتند...مگر غیر از اینه که باید در تمام ساعات اداری به کار مردم رسیدگی کنند؟ (3010537) (alef-3)
 
محمد
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۱:۱۵:۲۸
متاسفانه این نگاه از بالا و تمرکزگرا در همه ادارات و سازمان‌ها حاکم است. نوعی نگاه قیم‌مابانه که گویی همه مستعد تخلف‌اند و از سرچشمه باید مانع آن شد. نگاهی که شکست خورده بودن آن اظهر من الشمس است ولی همچنان به حیات خود ادامه داده و خواهد داد. (3010545) (alef-11)
 
Saeid
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۱:۳۰:۴۳
آخ آخ
پس همه مبتلا هستیم!!
دیروز من با مسوول پشتیبانی آنلاین ایرنیک مناظره داشتم اساسی.

مقدمه:
من نزدیک به هفت ساله دامنه برای خودم ثبت کردم. این هفته یک دامنه عادی ثبت کردم پیغام اومد مدارک بفرست و اگر قبلا فرستادی دیگه نفرست
منم که قبلا فرستاده بودم و تایید بودم

خلاصه
گیر داده اند که چرا اسم ت را بدون پیشوند ثبت کرده ای
آخه، پدرآمرزیده، شما که مثل بقیه دنیا، اجازه مخفی کردن هویت ثبت کننده را نمی دهی
حالا من اسمم را، شماره تلفنم را، ایمیلم را آدرسم را در اینترنت در دسترس همه قرار بدهم که چی بشه؟
اصلا با امنیت ملی هم در تعارض است. چرا باید آدرس مردم ایران بخصوص قشری که از دامنه سر در میآورد را در دسترس هر بنی بشری در دنیا قرار بدهیم؟

آقا قرار شد من از طریق دیوان عدالت اداری اقدام کنم البته اگر از خیر ثبت دامنه نگذرم!!

واقعا خوشحالم که الف این قدر به روز به این مساله واکنش نشان داد
دمت گرم (3010590) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۲ ۰۱:۲۵:۱۶
نیاز نیست، نامه رسمی به همانجا میزنی و درخواست مخفی کردن اطلاعات میکنی، راهش همینه. (3011786) (alef-11)
 
Saeid
۱۳۹۴-۰۴-۱۲ ۱۲:۴۸:۴۹
سلام
این نکته را کجا اطلاع رسانی کرده اید ؟
به هرحال ممنون از کمکت (3012357) (alef-3)
 
Saeid
۱۳۹۴-۰۴-۱۲ ۱۲:۵۷:۰۴
آقا ما که چیزی از پژوهشگاه بنیادین نخواستیم
لطفا به اکانتهایی که قبلا تایید شده اند گیر ندهید. بروکراسی بسه !

من برای اکانتم که اصلاحیه اسم هم نمی خواهم چرا باید به زور اصلاحیه نام از من بخواهید؟
جالب است که خود پشتیبان میگوید کد ملی شما اشتباه ثبت شده است. آقا من اشتباه ثبت کرده ام یا کارمند شما که از روی اسکن غلط خوانده؟
اصلاحش کن بره دیگه!
من را مجبور می کنند بروم تعهد محضری بدهم!
نمی دهم آقا

گیر دادید ها (3012377) (alef-3)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۱:۳۷:۲۶
باید یک کمپین عمومی برای آزادسازی دامنه ی ir تشکیل بشه (3010602) (alef-3)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۱:۴۱:۵۳
غیر از این که همه چیز در این مرکز دستی هست و در پایین ترین سطح ممکن خدمات ارایه میکنن ( مثلا بین ساعت 12 شب تا 4 صبح به طور قطع هیچکس نمیتواند یک دامنه .ir را ثبت یا تمدید نماید چون سرورهای این مرکز مشغول آپدیت هستند ! )
به طور کلی برخورد های پرسنل این مرکز نیز در پایین ترین سطح ممکن است و اگر پای قوانین پیش بیاید این مرکز قوانین بین المللی را ارجح بر قوانین داخلی کشور میداند ( در حالی که برای مشتری عادی برعکس عمل میکند !)
به عنوان نمونه دعوای 2-3 ساله مربوط به دامنه facebook.ir را در اینترنت بگردید متوجه موضع منفعلانه این مرکز در حمایت از حقوق شهروند ایرانی خواهید شد . (3010614) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۱:۵۴:۳۸
واقعا تاسف بار است . من با چند کلیک و کارت اعتباری به راحتی دامنه کانادایی خریدم . بقیه دامنه های عمومی هم که مثل آب خوردن قابل دریافت هستند . (3010641) (alef-3)
 
هادی
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۲:۰۷:۲۶
ممنون از نقدی که کرده اید.
واقعاً نگاه محدود کننده به موضوع دارند. (3010669) (alef-3)
 
احمد
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۳:۵۸:۳۹
سلام وقتی خدماتی که باید یک بنگاه خصوصی عرضه کند توسط یک سازمان دولتی ارائه شود از این بهتر نمی شود. برای گرفتن یک دامنه دات آی آز مراجعه کردم آنقدر اذیت شدم که عطایش را به لقایش بخشیدم و ترجیح دادم بروم از همان ینگه دنیایی ها بگیرم. (3010958) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۵:۰۳:۲۸
در آن زمان که مفهوم اینترنت تازه بود، هیچ مقام رده‌بالایی در ایران جسارت آن را نداشت که هاب اتصال ایران به اینترنت باشد و همه مقامات حتی روسای دانشگاههای مهم اینقدر اسراییل و امکان نفوذ اسراییل برایشان تابو بود که جرات امضا نداشتند تا هاب اتصال ایران به اینترنت شوند. اما محمد جواد لاریجانی (با اینکه با مواضع سیاسی وی اکثر پژوهشگران پژوهشکده مخالف‌اند -- که البته این هم از ظرایف است که او مدیر مرکزی است که با زیر دستانش اختلاف سیاسی دارد، اما مرکز همچنان پا برجاست --) این جسارت را داشت که این مسوولیت را به عهده بگیرد. (3011073) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۲۲:۵۷:۳۶
آن زمان آن زمان بود الان مردم کوچه و بازار و داوطلب کنکور در دورتربن روستا هم باید از اینترنت استفاده کنن (3011593) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۶:۴۰:۲۳
بسیاری از نکاتی که اشاره کردید مورد قبول است ولی رابطه مقررات دست و پا گیر با متن بالا چیست مقررات را که آی پی ام وضع نمیکند (3011193) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۲۳:۱۷:۵۸
ممکن هست که بفرمایید این مقررات را کجا وضع کرده؟ و اگر محل آن را می شناسید چرا در سراسر کشور اجرا نمی شود؟ مثلا شما بانک، شرکت، موسسه و محصولات تجاری با نام مذهبی ندارید آیا آنها هم از وزارت ارشاد مجوز گرفته اند؟ آیا ثبت یک دامنه که الان در عرف دنیا در چند ثانیه می توان انجام داد بشود چندین روز آن هم در صورت بردن کارت ملی و ثبت شرکت و نامه مدیرعامل و صغیر و کبیر مدارک با روند روز دنیا یکسان است؟ آیا اینها دست و پا گیر نیست؟ آیا کسانی که حتی طراحی سایت خود را در طی یک دهه گذشته تغییر نداده اند را می توان افرادی دانست که به حقوق و راحتی مردم فکر می کنند؟ (3011621) (alef-11)
 
حسین
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۶:۴۸:۵۰
فکر نمیکنم ثبت دامنه برای پژوهشگاه درآمد چندانی داشته باشه، احتمالا به صورت سنتی این کار اونجا انجام میشه

ضمنا اگر بنده چند تا کارخانه داشتم، یکی دوتا رو برای این پژوهشگاه و روبان و باقی وقف میکردم که مشکل مالی نداشته باشند و چشم به دست دولت نباشند.

بیایید بخیل نباشیم، پژوهش بنیادی و کاربردی نام شب کشوره (3011202) (alef-3)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۷:۰۷:۵۱
آقا من خواستم یک دامنه ثبت کنم یک بلایی سر من آوردند با یک سری قوانین من در آوردی که خدا میدونه , دامنه شرکتی بخواهی ثبت کنی اسم خود شرکت نمیشه باید مخفف کنی وقتی مخفف میکنی میبینی یکی دیگه که اطلا اسمش ربطی نداره گرفته وقتی سئوال میکنی آخه چجوری میشه ؟ تلفن یا چت آنلاین رو قطع می کنند .

یک فضای دلالی درست کردند بیا و ببین (3011233) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۷:۵۶:۴۴
آیا تقاضای رسیدگی به کار مردم بخل نام دارد؟ مگر ما گفتیم که کار ثبت دامنه های آی آر را به ... ما بدهند! لطف کنید و بفرمایید پژوهشگاه تعمیر ماشین و تعویض روغنی هم احداث کند، ما هم بخیل نیستیم و اصلا حرف هم نمی زنیم! (3011306) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۱۷:۴۶:۱۵
دوست عزیز نویسنده؛
بنده به‌عنوان عضوی از این پژوهشگاه پژو تا حدودی از این مسئله و کمّ و کیف آن اطلاع دارم. این‎طور که شما تیتر زده‌اید ذهن خواننده به سمت بنگاه‌داری به معنی آنچه بانک‌های کشور از سر ناچاری با سپرده‌های مردم انجام می‌دهند می‌رود. درصورتی که ثبت و فروش دامنه‌های اینترنتی به هیچ عنوان شباهتی به بنگاه‌داری به معنی رایج آن ندارد (شاید تنها وجه مشترک آن در کسب درآمد باشد البته مستقل از نسبت آن چرا که درآمد بنگاه‌های اقتصادی به مراتب بالاتر از چنین فعالیت‌هایی است). علی‌الخصوص اگر به تاریخچه‌ی ورود اینترنت به ایران و ثبت «آی آر» به نام جمهوری اسلامی ایران (درصورتی که کشور ایرلند خود را محق این دامنه می‌دانست) آشنا باشید که همگی با جدیت پژوهشگاه بدون همراهی نهادهای مربوطه دولتی انجام گرفته (اینجا مجال توضیح آن نیست) علت اینکه پژوهشگاه این دامنه ها را ثبت می‌کند کمتر برایتان تعجب برانگیز خواهد بود.
به هر حال آنچه شما به عنوان عدم تطابق میان پژوهش بنیادی و کسب درآمد ذکر فرموده‌اید چندان صحیح نیست و صرفا مقایسه‌ای برمبنای ظاهر است که ذهن خواننده را مشوش می‌کند.
در دنیا به‌طور کلی از یک منظر دو نوع موسسه‌ی پژوهشی وجود دارد؛ موسساتی که پژوهش‌های کاربردی (مثلا صنعتی) انجام می‌دهند که این نوع تحقیقات عمدتا بر پایه سفارش از خارج از موسسه انجام می‌شود. چنین موسساتی به لحاظ مالی خودگردان هستند و از خارج از خود (اعم از دولت یا سایر ارگان‌های غیردولتی) بودجه‌ای دریافت نمی‌کنند. دسته‌ی دوم موسساتی هستند که به دلایل مختلف (اعم از اینکه پژوهش‌های بنیادی انجام می‌دهند یا اهمیت استراتژیک دارند یا ...) درآمد زایی مستقیم ندارند (اصولا قرار نیست داشته باشند) و با بودجه‌های دولتی، شبه دولتی یا حتی غیردولتی اداره می‌شوند. این نوع موسسات عمدتا از سوی دولت‌ها برای انجام ارتقای سطح علوم بنیادی یا انجام پروژه‌های ملی و ... حمایت می‌شوند. چنین بودجه‎های حمایتی هم بسیاری از اوقات از محل درآمدهای اختصاصی تامین می‌شود. مثال‌های فراوانی در این خصوص در شرق و غرب وجود دارد. مثلا در ژاپن موسسه یوکاوا در دانشگاه کیوتو یا موسسه آی پی ام یو در دانشگاه توکیو که موسسات پژوهشی در حوزه فیزیک نظری هستند بخش عمدهای از بودجه خود را از محل درآمدهای اختصاصی دانشگاه حامی خود تامین می‌کنند. مثلا دانشگاه در پروژه‌های صنعتی یا پزشکی درآمد کسب می‌کند و موظف است بخشی از آن را از این طریق در حوزه علوم پایه مصرف ‌کند. به عبارت دیگر تنها تفاوتی که میان این دسته درآمدها در ایران با سایر کشورها وجود دارد این است که دولت‌ها بارِ کسب درآمد اختصاصی را از دوش چنین موسساتی برمی‌دارند ولی در ایران بعضا بخشی از این بار برعهده‌ی خود موسسات است و از آنجایی که تخصیص کامل بودجه‌های دولتی اساسا اتفاق نمی‌افتد، موسسات پژوهشی در ایران چنین باری را صرفا به‌عنوان تضمینی برای حصول بخشی از درآمد خود تحمل می‌کنند نه آنکه علاقمند به صرف انرژی در حوزه‌ای باشند که با رسالت اصلی آنها همخوانی ندارد.
لذا اینکه مسئله را طوری جلوه دهیم که خواننده‌ تصور کند در پژوهشگاهی که وظیفه‌اش پژوهش بنیادی است کاسبی انجام می‌شود اگر از روی بی‌اطلاعی باشد از انصاف بسیار به دور است ... (3011290) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۱ ۲۳:۱۱:۴۳
اولا تلاش پژوهشگاه در جهت ثبت آی آر برای ایران ماجور و مقبول، اصولا چنین اقدامات در سطح بالایی از چنین مرکزی مورد انتظار است و دقیقا متن هم می خواهد بگوید که هم اکنون با وجود پیشرفت های زیاد به دست آمده و تبدیل شدن خرید و فروش نشانی های اینترنتی به کاری بسیار پیش پا افتاده (شما در هر ساعتی از شبانه روز اراده کنید می توانید یک دامنه را با داشتن کارت اعتباری ثبت کنید، بدون نیاز به ارائه مدارک سجلی و نامه وزارت ارشاد و ...) چرا باید پژوهشگاهی در آن سطح بالای علمی هنوز هم به کاری که قاعدتا و در مبنا تجاری شده بپردازد.
ثانیا: این که شما می فرمایید پژوهشگاه نیاز به کسب درآمد دارد، خوب مشکلی نیست ولی قرار هم نیست که دست و پای مردم را ببندد و با فشار بر آنها مشکل اقتصادی خود را ترمیم نماید. اگر می تواند بسم الله، آسان سازی کند، پشتیبانی را 24 ساعته کند، امکان ثبت سایت به صورت فوری و آنلاین فراهم باشد و این همه قوانین ریز و درشت و باید و نباید را کنار نهد. اگر هم نمی تواند با یک شرکت خصوصی سهیم شده و آنها کارهای اجرایی منجمله پشتیبانی را انجام دهند و پژوهشگاه هم درصدش را بگیرد ولی قرار نیست که مثلا ما بگوییم فلان فرد نیازمند است، جز یک پیکان دودزای پر مصرف پر سر و صدا هم چیزی ندارد لذا مردم فقط و فقط مجبور باشند که از همان خودرو استفاده کنند تا صاحب پیکان پول به دست بیاورد. به ویژه این که صدها هزار فرد حقیقی و حقوقی به علت گستردگی اینترنت به آن نیاز دارند و نمی شود کشور و شرکت ها و افراد را در آچمز گذاشت که پژوهشگاه بهره مادی ببرد.
ثالثا: منظور متن کاسبی نبود، جایی اشاره به سود مادی نشده بلکه تمام با خدمات بد و قوانین بدتر اشاره شده آن هم با دلیل. کجای دنیا برای یک اسم از وزارت ارشاد نامه می خواهند؟ کجا دنیا را سراغ دارید که پشتیبانی فقط در روزهای اداری و آن هم فقط چند ساعت باشد، آن هم با این همه مخاطب؟ شما هم انصاف به خرج دهید و همه چیز را از دریچه پول نبینید. (3011612) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۲ ۰۶:۵۹:۵۸
آقای توکلی،
الف - پژوهشگاه دانش‎های بنیادی تنها جایی است که وقتی جامعه‎ی ضعیف دانشگاهی ما عرصه را بر پژوهشگران دگر‎اندیش (به لحاظ علمی، نه به لحاظ سیاسی یا اعتقادی ...) تنگ می‎کند، وظیفه‎ی خود می‎داند که از این افراد حمایت کند. البته، سود خودش را – به این صورت که اسمش در مقاله‎های تولید شده توسط آنها بیاید – می‎برد؛ اما همین کار را هم بسیاری از دانشگاه‎های ما نمی‎کنند. مثال ساده‎اش، استادیار جوان و المپیادی بود که به بهانه‎ی اینکه صدایش زنانه است(!!!!!)؛ از دانشگاه خواجه‎نصیر بیرون فرستاده شد (قراردادش را تمدید نکردند). اگر همین پژوهشگاه دانش‎های بنیادی نبود الان یا گوشه‎ی خیابان بود؛ یا برغم میل خودش فرار مغزها شده بود.
ب – متاسفانه، در کشور ما بسیاری از مراکز دانشگاهی خروارها مقاله‎ی با ضریب تاثیر (Impact factor) پایین تولید می‎کنند؛ هیچ کس هم نیست فریاد بزند که اگر قرار است مقاله‎ای هرگز خوانده نشود (یعنی هرگز به آن ارجاع داده نشود)، چه فرقی دارد که در پستوی خانه‎ی شما بماند؛ یا در یک مجله‎ی چینی یا هندی چاپ شود. تنها کسی که آن را خواهد خواند و به آن ارجاع خواهد داد خود نویسنده (self-citation)، یا دانشجویانش خواهند بود. اما، پژوهشگاه دانش‎های بنیادی از معدود مراکزی است که در برابر این جریان ایستادگی می‎کند و سعی می‎کند کار با کیفیت پژوهشی انجام بدهد. کاری که حداقل علم روز دنیا را یک قدم جلو ببرد.
طبیعتا این پژوهشگاه ایرادهایی هم – چه علمی و چه غیر علمی – دارد. شاید بخشی از انتقادها در مورد کیفیت ثبت دامنه هم درست باشد. اما اگر همین مرکز علمیِ کیفی هم دچار مشکل شود؛ باقیمانده‎ی ناچیز از نخبگان کشور (در علوم پایه) که هنوز فرار مغزها نشده‎اند، نیز از ایران خواهند رفت. این در ظاهر ضرر مالی برای کشور ندارد؛ اما ضرر بلند مدتش بسیار زیاد است. (3011961) (alef-11)
 
۱۳۹۴-۰۴-۱۲ ۱۰:۳۱:۲۳
کسی منکر خدمات ارزشمند پژوهشگاه نیست که حالا درست یا غلط در سکوتی خبری در مرزهای دانش فعالیت می کند اما تا خدمات و نقص ها بیان نشوند ارتقا هم در کار نخواهد بود. ما نباید فکر کنیم که اگر از ابروی کسی ایراد گرفتیم این امر به معنی تخطئه و کنار گذاشتن کلیت فرد باشد. نباید به این عنوان که پژوهشگاه چنین خدماتی ارائه می دهد از ایجاد زحمت برای مردم سخن نگفت. (3012072) (alef-11)
 


نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.