کد مطلب: 267625
تعلل در انتشار گزارهبرگ (فکتشیت) ایرانی، مجالی برای جولان ابهامها!
انتظار همراهی از ملت در موضوعی که از چند و چون آن کاملاً بیخبر است، انتظاری زیاده و گزافه است. نیز تنها و تنها در سایه ارائه سند واقعی گفتگوهاست که منتقدان و صاحبنظران خواهند توانست در خصوص چند و چون آن اظهار نظر کرده و توازن دادهها و ستاندههای توافق را ارزیابی نمایند.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۳۰ فروردين ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۳۵
سیده آزاده امامی در سایت "نماینده" نوشت:
انتشار بیانیه سوئیس از همان دقایق نخست مقارن بوده است با تفسیرها و قرائتهای متفاوت و بعضاً متعارض؛ تفاوتها و تعارضهایی که نگرانیهای جدیای را در خصوص میزان دادهها و ستاندههای توافق برای ملت رقم زده است. اگرچه مسئولین مذاکره بارها و بارها بر عدم وجاهت چنین تفسیرهایی تأکید کردهاند، لیکن عدم واکنش رسمی وزارت خارجه از یک سو، و ادعاهای گزاف برخی طرفهای مذاکره از سوی دیگر، بر این نگرانیها و تردیدها افزوده است.
این نگرانیها مخصوصاً آنجایی شدت میگیرد که علیرغم وعده اولیه مذاکرهکنندگان مبنی بر انتشار فکشیت ایرانی مذاکرات، هنوز که هنوز است خبری از این گزارهبرگ نیست و حتی به نوعی گویی آقایان از عمل به وعدهای که دادهاند نیز استنکاف میورزند! درواقع آقایان از طرفی منکر سندیت و اعتبار تفسیرهای متعارض و بهویژه فکشیت آمریکایی میشوند، اما از طرف دیگر با عدم ارائه تفسیری رسمی و شفاف، بر ابهامات موجود دامن میزنند؛ البته که ملت بنای اعتماد به نمایندگان خویش و بیاعتمادی به دشمنان دیرینهاش را دارد، لیکن مسلم است تا زمانی که سندی رسمی از عملکرد نمایندگان خویش در دست نداشته باشد، جز توجه به آنچه موجود است- که متأسفانه صرفاً قرائت طرفهای مقابل است که اختلاف چندانی نیز با هم ندارند- راهی برای او نمیماند!
و باز متأسفانه این ابهام زمانی جدیتر می‌شود که به یاد بیاوریم چنین سناریویی عیناً در خصوص «توافق ژنو» نیز اتفاق افتاد و علیرغم تکذیب مکرر روایت آمریکایی توافق مذکور از سوی مقامات وزارت خارجه کشورمان، آنچه که در عمل محقق شد متأسفانه اجرای مو به مو و دقیق همان قرائتِ تکذیب شده بود، چنانکه وزیر خارجه آمریکا هم اخیراً در پاسخ به سؤال از تفاوت تفسیرهای موجود در خصوص بیانیه سوئیس خیلی صریح به آن اشاره کرد و گفت: «من پای تکتک چیزهایی که گفته‌ام و علنی آن‌ها را اعلام کردم، می‌ایستم. توافق موقت [توافق ژنو] را هم که نگاه کنید، می‌بینید آن‌ها تفسیر متفاوتی را مطرح کردند، اما وقتی پای اجرای توافق به میان آمد، آنچه که ما مطرح کرده بودیم، اجرا شده و پیش رفت»!
از این رو بیم آن می‌رود که این رویه ناصحیح باز هم تکرار شده و خدایناکرده تعهداتی سنگین و غیرقابل جبران در قبال امتیازاتی ناچیز و کماهمیت پذیرفته شود. به همین متن قرائت شده توسط خانم موگرینی و آقای ظریف هم اشکالات بسیار جدیای وارد است، چه رسد به اینکه قرار باشد قرائت طرف آمریکائی مبنای توافق احتمالی واقع شود!
گذشته از آن این حق ملت است که در جریان چند و چون مذاکرات و میزان دقیق «دادهها» و «ستاندهها»ی توافق باشد. چه اینکه در شرایطی که تمام دشمنان ریز و درشت این ملت از کشورهای مرتجع عربی گرفته تا رژیم نامشروع صهیونیستی و شیطان بزرگ بالاتفاق به ریزترین جزئیات آن اشراف دارند، کتمان محتوای توافقی که به طور مستقیم به سرنوشت ملت مرتبط است و بسیاری از معادلات آینده نظام را جهت خواهد داد، عین بیصداقتی و بیاحترامی به ملتی است که ولینعمت این انقلاب است و معنایی جز «نامحرم» پنداشتن او ندارد! البته که پنهان داشتن امور مهم مملکتی به حکم صریح عقل امری لازم و ضروری برای هر نظام سیاسی به حساب میآید، لیکن این امر مسلم بدان سبب است که منافع یک ملت از گزند آسیب دشمنان دندانتیزکرده آن ملت مصون و در امان بماند، حال آنکه در این شرایط که اتفاقا یک سوی این توافق جبههای متشکل از همه دشمنان دیرینه و پرکینه این ملت است، پنهان داشتن آنچه که به نحوی بیواسطه در ارتباط با سرنوشت اوست از خود ملت، چه محلی از اعراب میتواند داشته باشد؟!
عنایت به این مهم است که ضرورت انتشار هرچه زودتر قرائت رسمی مذاکرهکنندگان کشورمان را بیش از پیش باز مینمایاند. امری که رهبر عظیمالشأن انقلاب نیز آن را بهمثابه مصداقی حقیقی از «همدلی» مورد تأکید در شعار امسال برشمردند: «من به خود مسئولین هم این را گفته‌ام همین چند روز؛ مسئولین باید بیایند مردم را و بخصوص نخبگان را از جزئیّات و واقعیّات مطّلع کنند؛ ما چیز محرمانه نداریم، چیز مخفی نداریم. این مصداق همدلی با مردم است».
چه اینکه مسلم است این امر بی همراهی و حمایت ملت به سرانجام نخواهد رسید، بنابراین انتظار همراهی از ملت در موضوعی که از چند و چون آن کاملاً بیخبر است، انتظاری زیاده و گزافه است. نیز تنها و تنها در سایه ارائه سند واقعی گفتگوهاست که منتقدان و صاحبنظران خواهند توانست در خصوص چند و چون آن اظهار نظر کرده و توازن دادهها و ستاندههای توافق را ارزیابی نموده، و با عنایت به تأکید مسئولین مذاکره در «غیرالزامآور» بودن بیانیه با کالبدشکافی مباحث عنوان شده و تعهدات داده شده، نقصها و خلأهای متنی را که بناست مبنای توافق نهایی قرار گیرد دریافته و برای رفع آن چارهای بیاندیشند، به گونهای که درنهایت حداکثر آورده را برای ملت و نظام اسلامی داشته باشد. چراکه با عنایت به مباحث طرح شده طی همین چند روز گذشته ضعفهای آشکار و بعضاً فاجعهبار بیانیه کاملاً طرح و تبیین شده است، ضعفهایی که متأسفانه مدافعان و موافقان بیانیه تاکنون پاسخی برای آن نداشتهاند! بنابراین حواله دادن شفافسازی پیرامون محتوای مذاکرات به بعد از نهایی شدن توافق، امری به غایت نامعقول و غیرقابل قبول خواهد بود؛ که اگر نقدی مطرح می‌شود صرفاً به منظور پایان دادن به رویه ناصحیحی است که تاکنون در پیش گرفته شده و متأسفانه همسویی چندانی با حفظ منافع ملی و دستاوردهای شگرف دانشمندان شهید ملت نداشته است، از اینروست که ارجاع آن به بعد از قطعی شدن توافق و درواقع زمانی که کار از کار گذشته است فاقد توجیه عقلانی و با عرض معذرت نوعی فریبکاری به حساب خواهد آمد!
به این ترتیب از هر منظری که به این ماجرا نگاه کنیم- هم به جهت هموارسازی راه اعتماد ملت به نمایندگان خویش، و هم به جهت پیشگیری از نهایی شدن قرائت طرفهای غیرقابل اعتماد مذاکره که مدعی دادهها و ستاندههایی به شدت نامتوازن و ناهمگوناند و قطعی شدن آن خسارات بعضاً جبرانناپذیری را متوجه جمهوری اسلامی خواهد کرد- ضروری است که مذاکرهکنندگان محترم کشورمان هرچه زودتر با انتشار گزارهبرگ ایرانی مذاکرات هم به وعده نخستین خود جامه عمل بپوشانند، هم به ابهامات و نگرانیهای موجود داخلی از یک سو، و سوءاستفاده دشمنان شناختهشده ملت از سوی دیگر، پایان بدهند.
انتشار بیانیه سوئیس از همان دقایق نخست مقارن بوده است با تفسیرها و قرائتهای متفاوت و بعضاً متعارض؛ تفاوتها و تعارضهایی که نگرانیهای جدیای را در خصوص میزان دادهها و ستاندههای توافق برای ملت رقم زده است. اگرچه مسئولین مذاکره بارها و بارها بر عدم وجاهت چنین تفسیرهایی تأکید کردهاند، لیکن عدم واکنش رسمی وزارت خارجه از یک سو، و ادعاهای گزاف برخی طرفهای مذاکره از سوی دیگر، بر این نگرانیها و تردیدها افزوده است.
این نگرانیها مخصوصاً آنجایی شدت میگیرد که علیرغم وعده اولیه مذاکرهکنندگان مبنی بر انتشار فکشیت ایرانی مذاکرات، هنوز که هنوز است خبری از این گزارهبرگ نیست و حتی به نوعی گویی آقایان از عمل به وعدهای که دادهاند نیز استنکاف میورزند! درواقع آقایان از طرفی منکر سندیت و اعتبار تفسیرهای متعارض و بهویژه فکشیت آمریکایی میشوند، اما از طرف دیگر با عدم ارائه تفسیری رسمی و شفاف، بر ابهامات موجود دامن میزنند؛ البته که ملت بنای اعتماد به نمایندگان خویش و بیاعتمادی به دشمنان دیرینهاش را دارد، لیکن مسلم است تا زمانی که سندی رسمی از عملکرد نمایندگان خویش در دست نداشته باشد، جز توجه به آنچه موجود است- که متأسفانه صرفاً قرائت طرفهای مقابل است که اختلاف چندانی نیز با هم ندارند- راهی برای او نمیماند!
و باز متأسفانه این ابهام زمانی جدیتر می‌شود که به یاد بیاوریم چنین سناریویی عیناً در خصوص «توافق ژنو» نیز اتفاق افتاد و علیرغم تکذیب مکرر روایت آمریکایی توافق مذکور از سوی مقامات وزارت خارجه کشورمان، آنچه که در عمل محقق شد متأسفانه اجرای مو به مو و دقیق همان قرائتِ تکذیب شده بود، چنانکه وزیر خارجه آمریکا هم اخیراً در پاسخ به سؤال از تفاوت تفسیرهای موجود در خصوص بیانیه سوئیس خیلی صریح به آن اشاره کرد و گفت: «من پای تکتک چیزهایی که گفته‌ام و علنی آن‌ها را اعلام کردم، می‌ایستم. توافق موقت [توافق ژنو] را هم که نگاه کنید، می‌بینید آن‌ها تفسیر متفاوتی را مطرح کردند، اما وقتی پای اجرای توافق به میان آمد، آنچه که ما مطرح کرده بودیم، اجرا شده و پیش رفت»!
از این رو بیم آن می‌رود که این رویه ناصحیح باز هم تکرار شده و خدایناکرده تعهداتی سنگین و غیرقابل جبران در قبال امتیازاتی ناچیز و کماهمیت پذیرفته شود. به همین متن قرائت شده توسط خانم موگرینی و آقای ظریف هم اشکالات بسیار جدیای وارد است، چه رسد به اینکه قرار باشد قرائت طرف آمریکائی مبنای توافق احتمالی واقع شود!
گذشته از آن این حق ملت است که در جریان چند و چون مذاکرات و میزان دقیق «دادهها» و «ستاندهها»ی توافق باشد. چه اینکه در شرایطی که تمام دشمنان ریز و درشت این ملت از کشورهای مرتجع عربی گرفته تا رژیم نامشروع صهیونیستی و شیطان بزرگ بالاتفاق به ریزترین جزئیات آن اشراف دارند، کتمان محتوای توافقی که به طور مستقیم به سرنوشت ملت مرتبط است و بسیاری از معادلات آینده نظام را جهت خواهد داد، عین بیصداقتی و بیاحترامی به ملتی است که ولینعمت این انقلاب است و معنایی جز «نامحرم» پنداشتن او ندارد! البته که پنهان داشتن امور مهم مملکتی به حکم صریح عقل امری لازم و ضروری برای هر نظام سیاسی به حساب میآید، لیکن این امر مسلم بدان سبب است که منافع یک ملت از گزند آسیب دشمنان دندانتیزکرده آن ملت مصون و در امان بماند، حال آنکه در این شرایط که اتفاقا یک سوی این توافق جبههای متشکل از همه دشمنان دیرینه و پرکینه این ملت است، پنهان داشتن آنچه که به نحوی بیواسطه در ارتباط با سرنوشت اوست از خود ملت، چه محلی از اعراب میتواند داشته باشد؟!
عنایت به این مهم است که ضرورت انتشار هرچه زودتر قرائت رسمی مذاکرهکنندگان کشورمان را بیش از پیش باز مینمایاند. امری که رهبر عظیمالشأن انقلاب نیز آن را بهمثابه مصداقی حقیقی از «همدلی» مورد تأکید در شعار امسال برشمردند: «من به خود مسئولین هم این را گفته‌ام همین چند روز؛ مسئولین باید بیایند مردم را و بخصوص نخبگان را از جزئیّات و واقعیّات مطّلع کنند؛ ما چیز محرمانه نداریم، چیز مخفی نداریم. این مصداق همدلی با مردم است».
چه اینکه مسلم است این امر بی همراهی و حمایت ملت به سرانجام نخواهد رسید، بنابراین انتظار همراهی از ملت در موضوعی که از چند و چون آن کاملاً بیخبر است، انتظاری زیاده و گزافه است. نیز تنها و تنها در سایه ارائه سند واقعی گفتگوهاست که منتقدان و صاحبنظران خواهند توانست در خصوص چند و چون آن اظهار نظر کرده و توازن دادهها و ستاندههای توافق را ارزیابی نموده، و با عنایت به تأکید مسئولین مذاکره در «غیرالزامآور» بودن بیانیه با کالبدشکافی مباحث عنوان شده و تعهدات داده شده، نقصها و خلأهای متنی را که بناست مبنای توافق نهایی قرار گیرد دریافته و برای رفع آن چارهای بیاندیشند، به گونهای که درنهایت حداکثر آورده را برای ملت و نظام اسلامی داشته باشد. چراکه با عنایت به مباحث طرح شده طی همین چند روز گذشته ضعفهای آشکار و بعضاً فاجعهبار بیانیه کاملاً طرح و تبیین شده است، ضعفهایی که متأسفانه مدافعان و موافقان بیانیه تاکنون پاسخی برای آن نداشتهاند! بنابراین حواله دادن شفافسازی پیرامون محتوای مذاکرات به بعد از نهایی شدن توافق، امری به غایت نامعقول و غیرقابل قبول خواهد بود؛ که اگر نقدی مطرح می‌شود صرفاً به منظور پایان دادن به رویه ناصحیحی است که تاکنون در پیش گرفته شده و متأسفانه همسویی چندانی با حفظ منافع ملی و دستاوردهای شگرف دانشمندان شهید ملت نداشته است، از اینروست که ارجاع آن به بعد از قطعی شدن توافق و درواقع زمانی که کار از کار گذشته است فاقد توجیه عقلانی و با عرض معذرت نوعی فریبکاری به حساب خواهد آمد!
به این ترتیب از هر منظری که به این ماجرا نگاه کنیم- هم به جهت هموارسازی راه اعتماد ملت به نمایندگان خویش، و هم به جهت پیشگیری از نهایی شدن قرائت طرفهای غیرقابل اعتماد مذاکره که مدعی دادهها و ستاندههایی به شدت نامتوازن و ناهمگوناند و قطعی شدن آن خسارات بعضاً جبرانناپذیری را متوجه جمهوری اسلامی خواهد کرد- ضروری است که مذاکرهکنندگان محترم کشورمان هرچه زودتر با انتشار گزارهبرگ ایرانی مذاکرات هم به وعده نخستین خود جامه عمل بپوشانند، هم به ابهامات و نگرانیهای موجود داخلی از یک سو، و سوءاستفاده دشمنان شناختهشده ملت از سوی دیگر، پایان بدهند.
