داخلی صفحه سیاسی آرشيو يادداشت

۲

نقدی بر کنگره بزرگداشت شهدای دانشجو

بخش تعاملی الف - حسین شهبازی - دبیر جنبش عدالتخواه

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

چندی پیش کنگره ای با عنوان (( کنگره شهدای دانشجوی استان فارس )) برگزار شد که قطعا برخواسته از نیت خیر دست اندرکارانش بوده.

اما خوب است، اگر حالا و پس از برگزاری این کنگره و کنگره هایی که پیش از این با این عنوان در نقاط دیگر کشور برگزار شده بودند، نقدی به آنچه صورت می پذیرد بزنیم تا شاید پیرامون کنگره هایی که احتمالا قرار است از این پس برگزار شود بتوانیم تصمیمات دقیق تری بگیریم.

سوال اساسی این است که برگزاری کنگره اخیر الذکر با آن همه خرج چه سودی داشته است؟

چه عوایدی نصیب انقلاب شد؟ آیا این شیوه درستی برای تکریم شهدای گرانسنگ است؟

همین الآن و فی البداهه می شود هزار کار را از مطالبات امام و رهبری و اتفاقات جاری کشور و نیاز های زیست بوم فارس و ... لیست کرد که هزار و یکمینش هم این کنگره چند ده ملیونی نباشد. با این فرض که برگزاری این کنگره کار درستی هم بوده باشد، مگر هر کار درستی را می شود در هر زمانی انجام داد؟! می شود داستان همان شخص که در خط مقدم جبهه و کشاکش نبرد ناخنش را می گرفت با این توجیه که توصیه شرع است!

مضاف بر این برخی کارها سطح و گستره ارتباط با مخاطب را فزایش می دهد نه عمق و کیفیت را.

یعنی فقط تعداد زیادی از طریق رسانه احتمالا تصاویر شما را با چفیه خواهند دید یا تکبیر گفتنتان را، اما در کسی تغییر مثبت چندانی حاصل نمی شود، پیام خاصی که تکانه ایجاد کند مخابره نمی شود، فقط چهار نفر ریش دار مثل حقیر یا لیتنا کنا معکم گویان موز می خورند.

فقدان اولویت سنجی اثرش همین است که شما هزاران فسق و فساد در مملکت می بینید و تجمع برگزار نمی کنید، فریادی بر نمی آورید، قوایتان را به کار نمی گیرید اما تا غفاری در دانشگاه یک ... می گوید فرمان با تمام قوا به پیش صادر می کنید که ای وای اسلام به خطر افتاد اما در مقابل مثلا اتفاقی که برای افغانی ها افتاد جیکمان هم در نمی آید، مگر نه این است که در حکومت اسلامی باز شدن خلخال از پای زن یهودی نیز باید جوشش بی افریند.

حقیر نمی گویم تجمع در اعتراض به حرف های آقای غفاری کار بدی است اما وقتی ما در هزار جای دیگر ساکتیم و این جا نعره ی انزجار بر می آوریم و جالب تر آن که به صدر تا ذیل مقامات و مدیران استان میتازیم جز همان شخصی که مجوز سخنرانی را صادر کرده، چرا؟ چون او ریش دارد و در راهپیمایی های ۲۲ بهمن شعارهای دشمن شکن داده خب کسانی حق دارند شک کنند به سیاسی کاریمان برادران!

گاهی نه به خاطر آن چه می کنیم؛ به خاطر آنچه باید بکنیم و نمی کنیم، کارهای خوبمان نیز بی اثر یا کم اثر می شوند.

مگر رهبری همین چند روز پیش از انجام نشدن کار جدی در مورد فساد گله نکردند؟ چرا نرفتیم تجمع بگذاریم که چرا سپاه و ارتش و دولت و مجلس و همه و همه بانکداری می کنند؟ خبر نداریم رتبه دار فساد در جهانیم؟

الآن واقعا پس از برگزاری این بزرگداشت فهم عموم یا حداقل دانشگاهیان نسبت به شهدا و منطقشان افزایش یافت؟ یا مثلا بر روی بخش نا آگاهی از جامعه دریچه ای از آگاهی گشوده شد؟ یا برعکس! در عده ای این شبهه را ایجاد کرد که به واقع یک تشکیلات چرا باید این هزینه هنگفت را بکند بدون توجیه منطقی؟

اتفاقا حقیر معتقدم امثال این همایش ها که جز بیشتر تکرار شدن (نام) شهدا سود چندانی ندارند موجب میشود بزرگترین مفاهیم انقلاب اسلامی تبدیل به کلیشه هایی بشوند که دیگر فقط به درد همان همایش های کذایی بخورند به صرف کیک و آبمیوه! به نظر حقیر ( البته اگر برچسب بارانمان نکنند !) برگزاری این کنگره با وجود تمام زحمات و پول هایی که خرجش شد هیچ ضرورتی نداشت، یا حداقل با این هزینه ضرورت نداشت.

والسلام علی من اتبع الهدی

حسین شهبازی _ دبیر جنبش عدالتخواه