کد مطلب: 224450
نقش رسانه ملی در ایجاد وضعیت ناعادلانه در ورزش
بخش تعاملی الف - رضا حقیقت
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۸ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۵۵
صدا و سیما سردمدار جنجال رسانه ای بود که پس از افشاء قراردادهای بازیکنان پرسپولیس و استقلال ایجاد شد. رسانه ملی در این جنجال تنها نبود. تعداد قابل توجهی از نشریات ورزشی به دلیلی قابل فهم همین رویکرد را دنبال کردند.
این شرایط چگونه آغاز شد. چگونه به شرایطی رسیدیم که بر اساس سخنان وزیر ورزش سالانه بالغ بر ۱۵۰۰ میلیارد تومان برای تعداد محدودی از ورزشکاران (۴۰۰ نفر) آن هم عمدتا از محل اعتبارات دولتی هزینه شود. آیا بدون ابزارهای هدایت افکار عمومی، علی الخصوص توان تبلیغاتی صدا و سیما می شد چنین جریانی را ایجاد کرد؟
چگونه این نوع ورزش به تعبیر وزیر ورزش به محلی برای رانت خواری تبدیل شد. چطور شد که پول های کثیف ناشی از اختلاس ۳۰۰۰ میلیاردی و یا وجوه گمشده ناشی از فروش ۲ میلیارد دلاری نفت، سر از فوتبال درآورد.
نقش نظارتی رسانه ها بخصوص صدا و سیما در جلوگیری از این امر چه بود.
چرا در زمانی که ورزش اول کشور برای تامین غذای اردو نشینان خود در خانه کشتی به جای پروتئین حیوانی از عدس استفاده می کرد موضوع تنها با الگوی نشریات زرد در رسانه ملی مطرح می شد.
سهم سایر ورزش ها از توجه رسانه ای چه بوده است؟
مطالعات میدانی نشان داد که در شش ماهه منتهی به المپیک پکن، کمتر از ۹۵% وقت پخش شبکه های محدود صدا و سیما در آن زمان به رشته ورزشی اختصاص یافت که نتوانسته بود سهمیه المپیک را بگیرد. از ۵% باقی مانده نیز بخشی به رشته های تفریحی مانند موج سواری، تنیس و ... اختصاص یافت.
رسانه ملی به جای هدایت افکار عمومی و سلیقه سازی، مدام بر حباب یک رشته ورزشی دمید و حال که این حباب در حال ترکیدن است، بلند تر از همه فریاد می زند داستان "کی بود، کی بود من نبودم" در حال تکرار است.
حال که قرار بر شفاف سازی است خوب است مشخص شود که:
- از بزرگ شدن این حباب چه کسانی منفعت برده اند؟
- پشت این توجه بی دریغ چه چیزهایی نهفته است؟
- آیا در صدا و سیما برنامه ای برای ایجاد عدالت در جلب توجه مردم به رشته های مختلف ورزشی وجود دارد؟
- ایا در پخش برنامه های ورزشی خارجی سیاستی دنبال می شود یا تهیه کنندگان صرفا هرچه در شبکه های ماهواره ای پخش می شود را با تعدادی "Insert" تصویری انتخاب و روی آنتن می فرستند.
- آیا مسابقات تنیس، موج سواری، اتوموبیلرانی فرمول یک، دوچرخه سواری تور فرانسه، اسکی پرش و مانند آن به دلیل امکان کمک به موفقیت رشته های متناظر داخلی آنان برای پخش انتخاب می شوند یا صرفا وجود آنها روی تراسپوندرهای ماهواره ای دلیل پخش است؟
سوالات بسیار دیگری نیز وجود دارد. که امیدوارم اعضای شورای ورزش سازمان، مدیر شبکه ورزش و مدیر شبکه سه سیما بتوانند به آنها پاسخ دهند. پاسخی از جنس مدیرانی که قرار بود صدا و سیما را به دانشگاه تبدیل کنند.
این شرایط چگونه آغاز شد. چگونه به شرایطی رسیدیم که بر اساس سخنان وزیر ورزش سالانه بالغ بر ۱۵۰۰ میلیارد تومان برای تعداد محدودی از ورزشکاران (۴۰۰ نفر) آن هم عمدتا از محل اعتبارات دولتی هزینه شود. آیا بدون ابزارهای هدایت افکار عمومی، علی الخصوص توان تبلیغاتی صدا و سیما می شد چنین جریانی را ایجاد کرد؟
چگونه این نوع ورزش به تعبیر وزیر ورزش به محلی برای رانت خواری تبدیل شد. چطور شد که پول های کثیف ناشی از اختلاس ۳۰۰۰ میلیاردی و یا وجوه گمشده ناشی از فروش ۲ میلیارد دلاری نفت، سر از فوتبال درآورد.
نقش نظارتی رسانه ها بخصوص صدا و سیما در جلوگیری از این امر چه بود.
چرا در زمانی که ورزش اول کشور برای تامین غذای اردو نشینان خود در خانه کشتی به جای پروتئین حیوانی از عدس استفاده می کرد موضوع تنها با الگوی نشریات زرد در رسانه ملی مطرح می شد.
سهم سایر ورزش ها از توجه رسانه ای چه بوده است؟
مطالعات میدانی نشان داد که در شش ماهه منتهی به المپیک پکن، کمتر از ۹۵% وقت پخش شبکه های محدود صدا و سیما در آن زمان به رشته ورزشی اختصاص یافت که نتوانسته بود سهمیه المپیک را بگیرد. از ۵% باقی مانده نیز بخشی به رشته های تفریحی مانند موج سواری، تنیس و ... اختصاص یافت.
رسانه ملی به جای هدایت افکار عمومی و سلیقه سازی، مدام بر حباب یک رشته ورزشی دمید و حال که این حباب در حال ترکیدن است، بلند تر از همه فریاد می زند داستان "کی بود، کی بود من نبودم" در حال تکرار است.
حال که قرار بر شفاف سازی است خوب است مشخص شود که:
- از بزرگ شدن این حباب چه کسانی منفعت برده اند؟
- پشت این توجه بی دریغ چه چیزهایی نهفته است؟
- آیا در صدا و سیما برنامه ای برای ایجاد عدالت در جلب توجه مردم به رشته های مختلف ورزشی وجود دارد؟
- ایا در پخش برنامه های ورزشی خارجی سیاستی دنبال می شود یا تهیه کنندگان صرفا هرچه در شبکه های ماهواره ای پخش می شود را با تعدادی "Insert" تصویری انتخاب و روی آنتن می فرستند.
- آیا مسابقات تنیس، موج سواری، اتوموبیلرانی فرمول یک، دوچرخه سواری تور فرانسه، اسکی پرش و مانند آن به دلیل امکان کمک به موفقیت رشته های متناظر داخلی آنان برای پخش انتخاب می شوند یا صرفا وجود آنها روی تراسپوندرهای ماهواره ای دلیل پخش است؟
سوالات بسیار دیگری نیز وجود دارد. که امیدوارم اعضای شورای ورزش سازمان، مدیر شبکه ورزش و مدیر شبکه سه سیما بتوانند به آنها پاسخ دهند. پاسخی از جنس مدیرانی که قرار بود صدا و سیما را به دانشگاه تبدیل کنند.
کلمات کلیدی : رضا حقیقت
