تلکس

پيوندها

RSS

کد مطلب: 153675

تاریخ انتشار : جمعه ۱۵ ارديبهشت ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۱۷

۱. ویژگی‌های مجلس:
a. عصاره ی فضائل ملت
b. منعکس کننده ی اقوال و احوال و طرز روحیه و افکار نمایندگان
c. ماحصل جمعیّت وفادار به اسلام، فراهم آمده از تکبیرهای مردم، عصاره ی زحمات طاقت‌فرسای ملت مسلمان
d. بالاترین مقام در مملکت، تنها مرکزی که همه ی قوا باید از آن تبعیّت، بالاتر از همه ی قوای کشور، نمایندگی مجلس مهم‌ترین مقام، در رأس همه ی امور (امکان خوب کردن همه ی مسائل کشور با مجلس خوب)، اساس کشورها برای اصلاح یا فساد، اکثریت مسائل کشور بی واسطه یا با واسطه بسته به مجلس، اساس دولتی خوب.

۲. حقوق و وظایف مردم
a. حضور در صحنه
i. مقابله با نقشه ی دشمن بری دور کردن مردم از صحنه های انقلاب و بی تفاوت کردن جوانان و القائات توأم با تهدید و ارعاب و تلاش برای عطف اذهان به مسائل دیگر
ii. هجوم به صندوق رای و ریختن آراء با کمال آرامش و مراعات اخلاق انسانی اسلامی
iii. عدم تحت تأثیر شایعه شدن و سستی و سردی نشان دادن از خود
iv. تکلیف شرعی به دخالت در امور و سیاست، مسئولیت سرنوشت اسلام و مسلمین بر عهده ی ملت و ضرورت عدم کنار نشستن
v. عدم کناره گیری (بالاترین گناه)، عدم کناره گیری و مسامحه در تشخیص
vi. جلوگیری از سست شدن پایه های جمهوری اسلامی در دنیا با رأی پایین (قدرت مجلس به رأی است)
vii. عدم کنار رفتن و رأی ندادن در صورت عدم مطابقت با میل
viii. جزو عبادات بزرگ بودن: ضرورت مشغول نشدن به عمل دیگری به جای شرکت در انتخابات
ix. توجه به صحنه سازی و اغفال چپ گرایان و راست گرایان و ریشه های فاسد رژیم سابق برای نفوذ به مجلس و تحمیل مقاصد شوم اجانب

b. دعوت به دخالت در سرنوشت خود
i. همه ی اشخاص و اهل علم دعوت مردم به دخالت
ii. رفتن به روستاها و آشنا کردن مردم به وظیفه و شاخص‌هایی که باید رای بدهند
iii. ضرورت نظارت مردم و آگاه سازی ان‌ها از وظایف خود

c. نظارت بر مجلس
i. نظارت بر مجلس و دولت
ii. علاقه به خدمت¬گزارها و عقد اخوت نبستن با افراد
iii. مواجهه با اخلال گران و معتقدین به مکاتب ضد اسلامی در مجلس
iv. تنبّه دادن به وکلا به عدم انتخاب در صورت تخلف و کارشکنی

d. عدم اختلاف
i. ضرورت تفاهم با هم هنگام توطئه ی دشمن
ii. وظیفه¬ی شرعی مردم در انتخابات: دست برداری از اختلافات کوبنده
iii. مقابله با توطئه¬ی اختلاف اندازی در مردم به بهانه¬ی طرفداری از کاندیداها
iv. عدم نزاع در امور نفسانی و عدم اهانت و کشف ستر مؤمن
v. کوبیدن دیگری برای کاندیدای خود موجب تکرار مشروطه

e. تحقیق در رای دادن و ضرورت انتخاب اصلح
i. گشتن و مراجعه به همه جا
ii. ملاک الهی و شیطانی بودن انتخاب: انتخاب اصلح
iii. آگاه کردن افراد از جانب تشکل‌ها
iv. مقدم کردن رضای خدا بر خود در انتخاب وکلا
v. بررسی سوابق و روحیات و خصوصیات دینی و سیاسی
vi. بررسی سوابق در زمان طاغوت و سوابق خانوادگی

f. ضرورت تبلیغ
i. ضرورت معرفی اصلح به مردم
ii. معرفی سوابق افراد به ویژه از جانب علما
iii. ضرورت شناخت شخص لایق و وادار کردن دیگران به رأی دادن به او
iv. ضرورت رفتن اشخاص متنور و امین و صادق به مجلس با همت والای جوان ایرانی
v. ضرورت معرفی کاندیدا با ملاک اسلام و معرفی خادم‌ها و از بین بردن خائن‌ها
vi. تبلیغ برای اسلام شناس روحانی و داخل روحانی از صنوف دیگر دارای اطلاعات سیاسی و اسلامی

g. وظیفه جلوگیری از ناصالح‌ها
i. جمع کردن تمام قوا برای جلوگیری از ورود بازیگرها
ii. طرد و معرفی به مردم طرفداران اسلام آمریکایی (اسلام سرمایه داری، مستکبرین، مرفهین بی درد، منافقی، راحت طلبان، فرصت طلبان)
iii. جدیت با تمام قو برای ندادن سرنوشت اسلام و مسلمین به غیرلایق
iv. به انزوا کشیدن ملی گرایان پیوسته به آمریکا
v. مواظبت فرمانداران و بخش داران و تشکل‌های اسلامی به خوب انجام گرفتن و عدم تقلب و خود را جا زدن اشخاص ناباب
h. وظایف علما و روحانیون
i. وظیفه ی جلوگیری از سلب آزادی از افراد و مراقبت رأی آزادانه¬ی مردم
ii. دعوت به دخالت مردم در سرنوشت خود
iii. تبلیغ اشخاص اصلح
iv. معرفی سوابق افراد
i. اقلیت‌های مذهبی درس عبرت از دوره ی پهلوی و انتخاب وکلا از متعهدین به مذهب خود و جمهوری اسلامی و غیر وابسته به قدرت‌های جهان خوار و بدون گرایش به مکتب‌های الحادی و انحرافی و التقاطی
j. پشتیبانی از مجلس
i. ضرورت پشتیبانی همه ی جامعه از مجلس
ii. احترام دقیق به آرای عمومی در همه جا
iii. عدم زیر سؤال بردن مشروعیت مجلس و سلامت انتخابات با تردید و ایجاد ذهنیت
iv. مخالفت با دولت و مجلس و جمهوری اسلامی و ارکان‌های نظام: مخالفت با اسلام
v. ضرورت تقویت و تایید مجلس و عدم تضعیف آن
vi. عدم هجوم فوری به مجرد مخالف بودن با ذائقه، عدم حق جسارت به مجلس

۳. لیست آری یا نه؟
a. آزادی و عدم احتیاج مردم به قیم در انتخابت، انتخابات آزاد بدون هیچ اعمال قدرت و نفوذ هیچ طبقه، عدم امکان تحمیل رای در نظام اسلامی، عدم حق تحمیل افراد به مردم از جانب هیچ فرد و دسته و گروه
b. امکان معرفی کاندیدا از افراد و روحانیون در حد تذکرات قبلی در حوزه¬ی خودشان، عدم معرفی کاندیدا برای حوزه‌های دیگر، عدم حجت بودن لیست حوزه¬ی قم، انتخاب علما الزام نیست و پیش نهاد است
c. آزادی هر گونه اجتماعات و احزاب از طرف مردم در صورت به خطر نینداختن مصالح مردم، عدم اشکال داشتن تمایز وقتی در تفکرشان اصل خدمت به اسلام و محرومین باشد
d. مشورت در کارها با متعهدین و معتمدین (از دستورات اسلامی)، مشورت ملت با طبقه ی تحصیل کرده ی متعهد و روشن فکر با اطلاع از مجاری امور و غیر وابسته به کشورهای قدرتمند استثمارگر و اشتهار به تقوا و تعهد به اسلام و جمهوری اسلامی، رأی مستقل در صورت وجود قدرت تشخیص و رجوع به افراد متدین در صورت عدم وجود
e. سه گونه راه شناخت: اعمال و رفتار از زمان طاغوت تا کنون، معرفی روحانیون متعهد در شهرستان‌ها یا اشخاص متدین موجه که گرایش به چپ و راست یا دسته‌ای نداشته باشند
f. عدم رأی دادن کورکورانه و الزام به لیست‌ها، نفی رأی دادن به پیشنهاد دیگران مگر صد درصد مورد اعتماد بودن، عدم تقلید در رأی، جایز نبودن تبعیت از لیست در صورت شناخت غلط بودن شناخت از فرد
g. توانایی مردم در شناخت صالح و ناصالح، عدم تحت تأثیر تبلیغات واقع شدن و انتخاب شخصی افراد با موازین اسلامی
h. حتی‌الامکان موافقت در انتخاب اشخاص
i. کاندید کردن کسانی که در غیر گروهند اما لایق‌ترند
j. نفی تک گروه و صنف بودن مجلس
۴. شاخص های کاندیداها
a. سلبی:
i. نخواستن خیر امت.
ii. دزد و به دنبال جیب پر کنی بودن، ظلم.
iii. پیوستگی با قدرت‌های بزرگ، کار برای اجانب.
iv. در نظر گرفتن مسائل خود، مقدم دانستن منفعت خود به مصلحت کشور.
v. داشتن انحراف، گرایش به شرق و غرب و مکاتب فاسد، احتمال انحراف عقیدتی و اعمالی و اخلاقی، از دسته های خاص بودن، به دنبال افتادن زمام به چپ و راست، منحرف و مورد شک، خائن و راست گرا و چپ گرا، تحت تأثیر مکاتب انحرافی و بازیگر بودن، افراد حقوق دان غرب زده و غربی
vi. خوف داشتن.
vii. فقط متظاهر به دین و جمهوری اسلامی.
viii. اعیان، مفت خور، طبقه¬ی بالا، جزو سرمایه داران و زمین خواران و صدرنشینان مرفه و غرق در لذت و شهوات بودن (ناتوانی از فهم تاریخ تلخ و رنج گرسنگان و پابرهنگان)
ix. خود را صاحب رأی خیال کرده و متفکر و روشنفکر دانستن خود.
x. بی توجه به اسلام و اجرای احکام اسلامی، کار نداشتن به اسلام، دشمنی و مخالفت با اصل اسلام
xi. سوابق سوء و خلاف

b. ایجابی:
i. جمع همه ی جهات در آنان، مثل مرحوم مدرس.
ii. صالح، متقی، متنور و امین و صادق، متعهد، ایمان به خدا، بر صراط مستقیم، سالم، بر صراط مستقیم انسانیت و اسلامیت بودن، مسلم، مقید به احکام شرع، گرایش به اسلام، مکتبی، تعهد به اسلام و حیثیت اسلام، متعهد و مسلم، متعهد به اسلام، متدین، اعتقاد به اسلام و نهضت اسلامی، علاقه به اسلام، پرهیزگار، اسلام خواهی.
iii. اسلام را قابل تطبیق با اوضاع روز دانستن، متعهد به اجرای احکام اسلام، تعهد به قوانین اسلام، دفاع قولی و عملی از اسلام ناب محمدی (ص) (اسلام پابرهنگان زمین، مستضعفین، رنج دیدگان تاریخ، عارفان مبارزه جو، پاک طینتان عارف)
iv. به دنبال کار به نفع ایران، صد رد صد ملی و متدین، کار برای ایران، ملی، وطن خواه، وطن دوست، از خود ملت و افراد ملت، وفادار به کشور، خدمت گزار ملت و کشور، وفادار به مردم، ارج قائل بودن برای کشور و مردم، خواهان زحمت کشیدن برای ایران.
v. دارای بصیرت، مطلع بر اوضاع سیاسی جهان، آگاه به مسائل دینی و سیاسی، مطلع بر مسائل روز و سیاست‌های اسلامی، دارای بصیرت در دین و دنیا، دارای دید سیاسی، مطلع بودن، عالم به اوضاع وقت، روشن بودن، خبیر، مطلع بر اوضاع روز بودن، بیداری.
vi. آزاد منشی.
vii. امین، مطمئن، معروف به امانت و دیانت و خدمت به مردم، امین بودن در کارهایشان، معتمد، مورد شناخت مردم در بلاد خودشان، موصوف و معروف به حسن سابقه، امتحان دادن در کارها و شناخت داشتن نسبت به او.
viii. خدمت گزار، احساس مسئولیت در خدمت به مردم، اصل قرار دادن خدمت به اسلام و محرومان، خدمت گزار به ملت و کشور، منتج و نافع، خیرخواهی امت.
ix. اعتقاد به جمهوری اسلامی، اصل بودن اعتقاد به جمهوری اسلامی و عدم کفایت عالم بودن.
x. متفکر، فهمیدن همه چیز، کاردان، فاضل، سررشته ی امور را داشتن، اسلام شناس به قدر توان، عدم کفایت تقوا برای مجلس و ضرورت صاحب نظر بودن، دانا به آن چه در دوره ی پهلوی به ملت گذشته.
xi. چشیدن طعم تلخ فقر، درد مستضعفان چشیده، دل سوزی برای طبقه ی ضعیف، هم گام با محرومان، حامی مستضعفان، از طبقه ی لمس نموده ی محرومیت و مظلومیت، در فکر دفاع از مستضعفان و محرومان، از طبقه¬ی اشراف نبودن ولو از طایفه ی حمال و طبقه ی سوم بودن
xii. آراسته به اخلاق خوب.
xiii. مخالفت با مکتب‌های انحرافی، مسلم بی گرایش به چپ و راست، منزه از گرایش به غرب و شرق و مکاتب انحرافی، مستقل و فکر مستقل.
xiv. احتیاج به علما و روحانیون مطلع از احکام شرعی و سیاسی اسلام و متخصصین در رشته های مختلف کشور برای مواجهه با دنیای پر آشوب صنعتی و سیاست و فرهنگ‌های غربی و شرقی و صحنه های تنازع بقای بین‌المللی، عدم ملاک بودن روحانی بودن، اسلام شناس روحانی و داخل روحانی از صنوف دیگر دارای اطلاعات سیاسی و اسلامی.

۵. وظایف کاندیدها
a. کاندیداتوری
i. ضرورت نام نویسی آدم‌های صالح، دل سوز مملکت، که به دنبال پر کردن جیب خود و عنوان پیدا کردن نبودن، به دنبال خدمت به مردم بودن
ii. توجه روحانیون و ائمه ی جماعت و جمعه و سایر آقایان به خالی نکردن شهرهای خود از خدمت‌گزاران به ملت و بنده های خالص خدا: مقدم بودن شغل روحانیت برای خدمت به مردم و رفع حاجات و تربیت عملی و اخلاقی بندگان خدا بر هر چیز مگر درک مفیدتر بودن وجود آن‌ها برای اسلام در مجلس

b. اخلاق تبلیغات
i. رعایت اخلاق اسلامی و انسانی در تبلیغات، تلاش برای تبلیغات در چارچوب تعالیم و اخلاق عالیه ی اسلام، جلوگیری از کارهای منافی با شئون اسلام
ii. عدم بدگویی و کارشکنی در مبارزات انتخاباتی، سعی در عدم توهین به افراد، خودداری از هر انتقاد که موجب اختلاف و هتک حرمت (ارتکاب خلاف اخلاق و فرهنگ برای پیش برد مقصد ولو اسلامی: مطرود از انگیزه های غیر سلامی)، تضعیف و توهین فاجعه آمیز برای جمهوری اسلامی و اسلام، نبودن هیچ مجوز برای ابراز و اظهار مناقشه در دیگری : حفظ آبرو و حیثیت مؤمن بالاترین مقام (هتک مؤمن و مؤمن عالم موجب سلب عدالت و بزرگ‌ترین گناهان)، عدم حق توهین به مخالفان و افشاگری، اخلاق انسانی اسلامی برای تبلیغات و پرهیز از هر انتقاد موجب اختلاف و هتک
iii. عدم حافظ اسلام بودن منتخبین :در صورت عدم رعایت حریم مسائل اقتصادی و اسلامی در تبلیغات.
iv. عدم تبلیغات ملهم از غرب و روشن فکران و غرب و شرق زدگان
v. گروه های معتقد و متعهد به جمهوری اسلامی و خدمت گزار اسلام: مبارزه در کمال آرامش، تفاهم و صمیمیت و اخوت اسلامی و احتراز شدید از تفرقه و کدورت: نگرانی دوستان، کامیابی دشمنان، موجب تبلیغات سوء
vi. تبلیغات موافق مقررات دولت، عدم جداسازی دل‌ها با طرح مسائل پوچ و بی معنا
vii. عدم اجازه ی استفاده از سهمین و اموال دفاتر و دولت و سازمان‌ها و مجامع عمومی در تبلیغات
viii. یک عده ورود به انتخابات به قصد شکست جمهوری اسلامی و عدم قصد وکیل شدن

c. اخلاق پیروزی و شکست
i. عدم لطمه زدن به دوستی و برادری در صورت راه یافتن رقیب، عدم قهر کردن در صورت رای نیاوردن
ii. عدم ایجاد دودستگی بین پیروز و بازنده انتخابات، عدم به رخ کشیدن پیروزی (پیروزی مسئولیت بسیار سخت)، عدم احساس خسران (انجام مسئولیت در جاهای دیگر) از شکست
iii. برای خدا نبودن کار در صورت ناراحت شدن از تبلیغ و کاندیدا شدن ولی راه یافتن دیگری که لایق‌تر
iv. کمال احتیاط برای حیثیت جمهوری اسلامی در مورد احتیاط و وسوسه‌ها در انتخابات

۶. مسئولیت‌های مجلس:
a. سیاست‌های کلی
i. مجلس مشورت، شور و گفتن مایحتاج ملت و کشور، طرح مسائل دلخواه و مباحثه فقط چیزهای مربوط به ملت و اسلام، فکر نکردن جز به مصالح کشور، خود را به صورت جدی در خدمت اسلام و کشور در آوردن، پرداختن به مسائل مایحتاج ملت، مباحثه فقط مربوط به ملت و اسلام، طرح و بحث و مشورت و تصویب و به ترتیب مقرر دلخواه ملت و اسلام، حفاظت از منافع اسلام و مسلمین و مردم کشور، به دنبال هر چه بهتر کردن کشور بودن، پیرو اسلام و به نفع مسلمین و کشورهای اسلامی، در نظر گرفتن مصلحت جامعه، مردمی بودن
ii. مقابله با سیاست بازی و جناح سرمایه داری غرب و دیکتاتوری و قطب کمونیستی شرق، اجرای سیاست نه شرقی نه غربی در جهان دو قطبی، نپذیرفتن هر گونه تسلط و دخالت اجانب در سرنوشت مردم، به دنبال منافع امریکا و انگلیس و شوروی نبودن، ایستادن با کمال قدرت در مقابل قدرت‌های شیطانی و رژیم سابق، ایستادن در برابر مسائل انحرافی، جلوگیری از افرادی که بنا دارند به اسم و برخلاف اسلام موافق با مارکسیسم و کمونیسم، ایستادن مقابل امور انحرافی، حفظ سیاست نه شرقی نه غربی در تمام زمینه های داخلی و خارجی (هدایت و در صورت عدم پذیرش، منزوی سازی و استیضاح گرایش دارهای به غرب و شرق)، تصویر کامل عناصر ضد انقلاب و اسلام به طور قاطع و انقلابی، افزایش اعتبار نزد مردم با بدگویی استکبار و منحرفین و دیگران، تبرئه ی خود از تمام مکاتب
iii. قدرت و قاطعیت و سرعت عمل، لغو انقلابی قوانین انقلابی موجب تعلیق یا تعویق امور و جایگزینی با قوانین مترقی و ملاحظه کردن رفاه حال ملت، حل مسائل بسیار مهم اقتصادی: مبارزه با تورم، حل مسئله زمین و مسکن. پشتیبانی دولت در حل مسئله¬ی کشاورزی، مجموعه خواست و انتظارات مردم (رفع گرفتاری و محرومیت، دگرگونی نظام اداری)
iv. مجلس عدالت، مجری عدل الهی بودن، پیاده نمودن عدالت اسلامی، اولویت بودن حل مسائل به نفع محرومین، رسیدگی هر چه بیش‌تر به امور محرومان و قشرهای کم در آمد از جمله افراد محترم مشغول به خدمت در دستگاه های دولتی با حقوق پایین، رفاه حال محرومین با موازین اسلامی، کردن کاری که نجات یافتن مستمندان طول تاریخ، در رأس برنامه‌ها قرار گرفتن رسیدگی به مستضعفین و مستمندان، دادن طرح‌های در رفاه حال طبقه ی محروم، تصویب انقلابی و با سرعت طرح و پیشنهاد مربوط به عمران و رفاه ملت خصوصاً مستضعفین و اجتناب از نکته سنجی و تغییر عبارات غیر لازم که موجب تعویق امر
v. اصلاح همه ی مطبوعات و رادیو تلویزیون‌ها، تصفیه ی همه ی ادارات، خواستن از وزارت خانه‌ها و مأموران اجرا به اجتناب از کاغذ بازی و غلط کاری زمان طاغوت و تحصیل ترمیم رفاه و عقب ماندگی ملت مظلوم
vi. دست هیچ حزب و گروه، اکثریت افراد مستقل که خود فکر و عمل، در نظر گرفتن انحرافات و رضای خدا،
vii. پیش بردن نهضت با کمال عزت و عظمت
viii. دقت و هوشیاری در طرح‌ها و مسائل روز، بررسی مسائل اصلی و کلیدی قبل از لوایح و تبصره‌ها و مواد غیر ضروری
ix. اقدام برای رفاه و آسایش اقلیت‌ها مثل خدمت به مسلمین، پیش بردن مسائل با کمال تفاهم و خیرخواهی برای ملت و کشور

b. نظارت
i. نظارت مجلس بر همه ی امور کشور.
ii. جلوگیری از هر انحراف و خلاف وزرا و ادارات تا حد استیضاح کشیدن دولت.
iii. تحقیق در مورد انحراف‌ها بدون سر و صدا و در صورت مشخص شدن گفتگو با فرد قبل کشیده شدن به مجلس=> خواستن در کمیسیون مربوطه=> در صورت عمل بر خلاف مصالح اسلام و کشور و ملت و پافشاری در انحراف: عرضه ی مطلب با استدلال و منطقی و بی کوچک‌ترین اهانت=> مهلت برای دفاع در محیطی آرام و بی تشنج.
iv. نظارت بر همه ی امور با روال خود (خواستن خلاف کار با جدیت و قاطعیت و بی مسامحه و در صورت اثبات دادن به دادگاه‌ها برای محاکمه)
v. تحت نظر بودن کارهای دولت و وزارت‌ها و استان‌ها و بازخواست و خواستن و استیضاح در صورت خطا
vi. داشتن حق جلوگیری از هرگونه انحراف و خلاف وزرا و ادارات به حکم قانون و کشاندن دولت تا حد استیضاح
vii. طرح مسائل بی ملاحظه¬ی احدی و مقامی، گفتن مسائل و رد و بدل و انتقاد صحیح بی جار و جنجال و هیاهو
viii. کوشش به تمام معنا که افراد سرکارهای مهم مسلمان و متعهد و متوجه به کارهایی که در دنیا می‌شود و مدبر و متعهد به اسلام و مکتب باشند
ix. تایید و تعقیب و همراهی و کمک دولت، عدم تایید دولت به خاطر اثبات حرف و رأی بر خلاف شرع، نظر خیرخواهانه درباره ی دولت و وزرا، با نظر و دقت و سریع انجام دادن کار و بررسی صلاحیت وزرا

c. حدود نمایندگی
i. وکیل نه ولی: باید به دموکراسی عمل کند ولو خلاف نظر باشد و نمی‌تواند بگوید به ضرر ملت است و عمل نمی‌کنم.
ii. وکالت نمایندگان محدود به حدود جمهوری اسلامی (اظهار نظر و رسیدگی به پیشنهادهای مخالف اسلام و نظام خروج از حدود وکالت)
iii. طرح مخالف اسلام مخالف رای جمهور ملت است
iv. طرح احتیاجات ملت و معنایی که به خاطر آن مأمور از طرف ملت (اسلام و احکام اسلامی)، مخالفت با اسلام=> مخالفت با خواست مردم=> دیکتاتوری
v. وکالت مردم برای خدمت، پی مأموریت خود بودن، راستی و صداقت در خدمت به کشور اسلام
vi. آزادی و اختیار نمایندگان محدود در قانون و شرع، عدم خروج از حدود قانون

d. کمیسیون‌ها
i. دعوت از دوستان متعهد و صاحب نظر در کمیسیون برای برخورد نظرها و افکار و نظرخواهی از کارشناسان متعهد و مؤمن در تشخیص موضوعات برای احکام ثانویه.
ii. دعوت از متخصصان متعهد در تمام کمیسیون‌ها و سنجش مسائل روی هم و آگاهی به مشکلات سخت نظام

e. اسلامی کردن مسائل و شرکت در مجلس با دقت اهل علم
i. صرف همّ برای اسلامی کردن مسائل با دقت‌های اهل علم در مسائل علمی (مسائل سیاسی نیاز به دقت مثل مسائل علمی)
ii. اهل علم دقت و جستجو و مباحثه و مجادله.
iii. طرح مسائل با دقت و همت زیاد و پخته از حیث جهات مختلف، راهگشا برای کشور و مشکلات کشور.
iv. بررسی دقیق با علاقه‌مندی و صرف وقت طبق اقتضای مصالح کشور و احکام اسلام.
v. بحث طلبگی در مهمات مسائل
vi. فکر زیاد طرح دادن نبودن، خوب طرح دادن و گذشتن از مجلس
vii. به صحنه آوردن احکام سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی اسلام، تلاش سریع و اسلامی و رو به اسلام رفتن، پیاده کردن سریع قوانین اسلام در کشور، فکر به اسلام، فکر اسلامی، خدمت برای اسلام و احکام اسلامی با کمال قدرت، فکر به اسلام و قانون اساسی اسلام، عدم طرح‌های مخالف با احکام اسلام، مخالفت با کمال قدرت با پیشنهادهای خلاف شرع مقدس
viii. توجه به اطراف مسئله و شناخت کافی داشتن و کشف صلاح آخر گفته شده به وسیله ی اسلام برای نیفتادن به دام تفکرات غیر الهی، مطالعات اسلامی داشتن یا مدد گرفتن از مطالعات اسلامی¬دارها، طرح جوری باشد که برود در شورای نگهبان تایید شود (در صورت رفت و آمد چندین باره ی طرح بین مجلس و شورای نگهبان وهن مجلس و ایجاد شبهه در مردم و خیال عدم تدین مجلس)، تحت تأثیر قرآن و احادیث پیغمبر بودن، نصب العین قرار دادن قرآن و احادیث اسلامی، حفظ حیثیت به عمل به مرّ اسلام
ix. عدم اظهار نظر سطحی و بدون توجه به مسائل سیاسی و اجتماعی و انعکاس‌های داخلی و بین‌المللی با سلیقه ی شخصی

f. پالایش مجلس
i. ردّ اعتبارنامه ی عناصر منحرف، جلوگیری از حضور حتی یک نفر عنصر خرابکار در مجلس، عدم پرداختن به مسائل شخصی و گروهی در اعتبارنامه‌ها، توجه به شخصیت و اعتبار نمایندگی مجلس در نطق‌ها.
ii. مقدم کردن حرمت مجلس و نظام و اخلاق کریمه¬ی اسلامی
iii. گرفتن جانب حق و در نظر گرفتن ضوابط در اعتبارنامه بدون ملاحظه ی دوستی و دشمنی و جهات سیاسی رایج و در نظر گرفتن رضای خدا و اقتضای واقعیت و کنار گذاشتن گرایش‌های سیاسی

۷. نیازهای مجلس:
a. قدرت روحی مافوق عادی
b. قدرت تشخیص مسائل پیچیده¬ی جهان.
c. قدرت تصمیم‌گیری‌های قاطع بی گرایش به قطب الحادی و سرمایه داری، قدرت حرکت به سوی حق اگر همه ی جهان به سوی باطل برود.
d. کارشناسان و متخصصان متعهد و زبردست بی وحشت در کمیسیون‌های مختلف
e. دعوت از اشخاص کاردان در هر رشته خصوصاً سیاست خارجی و سیاست اقتصادی و خوشوقتی از استمداد از خارج مجلس
f. به پایان رساندن نمایندگی، امکان پذیر تنها با جهاد اکبر، پناه بردن به خدا از کید دشمن، عدم تحصیل سخط خالق برای رضای مخلوق، حاضر و ناظر دانستن خدا، در صدد رضایت مردم بودن برای رضایت خدا
g. امکان اختلاف سلیقه و دید و اجتهاد در نمایندگان مجلس
h. مستقیم بودن و استقامت در کار، عمل به تکلیف و رفتن راهی که خدا گذاشته، کار برای خدا مد نظر داشتن اسلام، با رضای خدا به دنبال به آخر رساندن راه.
i. به هیچ شمردن جو و شایعه سازی

۸. آسیب زدایی مجلس
a. اجتناب از مخالف رضایت الهی، جزئی انحراف از شرع (چه احکام اولیه چه ثانویه) سنت سیئه که به دنبال آن سنن سیئه ی دیگر و وزر و وبال عمل کنندگان به گردن آنان

b. کنار گذاشتن اغراض شخصیه، به دنبال منافع نبودن، انگیزه ی یافتن حق و راه حل، به دنبال یافتن حق و نه تحمیل عقیده بودن مانند بحث‌های علمی مدارس فقاهتی، مقصود از بحث‌ها: یافتن طریق هر چه بهتر برای خدمت به اسلام و کشور و ملت (جزو عبادات و مقرّبات الهی)، اعمال غرض و تحمیل عقیده و تصفیه حساب قهراً هتک حرمت مسلمان و رد و بدل الفاظ نامناسب دارد و و دور شدن از مسیر حقیقت و اشاعه فحشا در محیط بسیار عظیم وسیع، تنها مقصد حق جویی و جلوگیری از انحراف، انحراف و غصب مجلس در صورت رسیدگی به خورده حساب‌های شخصی، عدم صف آرایی برای جنگ اعصاب و تکرار محتوی مجالس طاغوت، اندیشه و مباحثه و شور برای آن چه وکیلش هستند بدون در نظر داشتن اغراض خود و مخالفت‌های شخصی، عدم رسیدگی به خرده حساب‌ها در مجلس.

c. شور در محیط اسلام و اخلاق اسلامی، عدم انتها به جنگ و مسائل طاغوت، معلم اخلاق برای ملت بودن در مجلس، تربیت مردم با اخلاق اسلامی در مجلس، بنا بر مباحثه نرم اسلامی نه مبارزه، گفتن مسائل به هم با برهان، مراعات آداب اسلامی در محاورات، محیط دوستی و صفا، عدم مجادلات با حالت غضب و عصبانیت، نمایش راه صحیح برای شنوندگان و آموزش اخلاق اسلامی و عبادت انسانی در مجلس، معلم برای همه ی کشور بودن.، اسلامی بودن همه چیز، معلم اخلاق بودن، تربیت مردم با سلاح اخلاق اسلامی خود، سلب انحراف به واسطه ی اعمال و افعال، طوری عمل نشود که مردم پشیمان شوند، خوشحال کردن مردم از رأی دادن به این نمایندگان، ساختن مردم در بین صحبت‌ها، مناظره و بحث و تفتیش اسلامی، مباحثه ی نرم اسلامی، گفتن مسائل با برهان و بیان، عمل آرام با احترام متقابل در مذاکرات و برخورد آراء، بیان با آرامش مسائل در محیطی آرام، بیان و حل و فصل اختلافات در دید و سلایق با آرامش خاطر

d. اختلاف سلیقه و رای و جار و جنجال و مباحثه باشد ولی دودستگی نباشد و دوستی در عین اختلاف، برخورد با عدالت و عطوفت با یکدیگر، عدم دامن زدن به مسائل، عدم جبهه بندی، جبهه بندی علیه هم و از بین رفتن اتحاد کفران نعمت و گرفته شدن امکان است، بنا نگذاشتن بر جبهه گیری از اول، عدم درست کردن تند رو و کند رو (خلاف اسلام ویانت، شکستن در ملت و مسئولین)، طوری نباشد که دنیا فکر کند نظام اسلامی هیچ گاه راه با اختلاف سلیقه و ابراز اختلافات نمی‌پیماید، گوش دادن به امر آموزنده ی الهی بر عدم تنازع، احتراز از اختلاف، احتراز از دسته بندی و جهت گیری غیر اصولی برای کوبیدن طرف مقابل، اجتناب از منازعه و تفرقه، عدم حفظ وحدت یک مصداق عدم حفظ مکتب، تضعیف یکدیگر بر خلاف مکتب و مخالفت با اسلام، تضعیف هم خلاف رضای خدا و شرع، عدم انحراف (خیانت به ملت و وکالت)، گاه هر دو اسلام خواهی و تفاوت در دید از اسلام، اختلاف مثل نظر دو فقیه

e. هدایت نه کارشکنی، عدم بنای مجلس و دولت بر تضعیف هم (سقوط زودتر مجلس)، تضعیف جرم بزرگ؛ عدم کارشکنی نمایندگان در کار دولت و هدایت دولت هر جا پا را کنار می‌گذارد، مقدم بر همه چیز وحدت و انسجام نمایندگان و دست اندرکاران، کمک به دولت برای حل مشکلات و حق نظارت و جلوگیری از انحراف (سنجیدن وضعیت کنونی مسائل روی هم با وضع گرفتاری‌های حاضر و گذاشتن خود به جای دولت)، عدم کارشکنی هیچ نهاد خصوصاً دولت و مجلس

f. عدم خوف از روشن فکرها و چپی‌ها و راستی‌ها، عدم التقاط، توجه نکردن به روشن فکران مخالف اسلام و چپی‌ها و راستی‌ها، نترسیدن از هیچ قوه، نترسیدن از هیچ قدرتی جز خدا، عدم خوف از چپی‌ها و راستی‌ها، هراس نداشتن از قلم‌های مسموم و گفتار منحرفین

g. عادت دادن خود به ساده زیستی، پرهیز از تعلق قلب به مال و منال و جاه و مقام، عدم ثروت اندوزی با سو استفاده از مردم، عدم قائل شدن امتیاز برای خود در زندگی روزانه

h. عصاره ی فضائل ملت بودن، فرق بین نظارت و استیضاح با عیب جویی و انتقام گیری مشخص شده برای هر فرد بعد از رجوع به وجدان خویش و تشخیص با کمی تفکر در حال خود (ملاک تشخیص: ملاک نفس عمل باشد گرچه دیگری انجام دهد و همان کار را کردن در صورت سر زدن از دیگری)، فرق‌ها بین نظارت و استیضاح عیب جویی و انتقام گیری که دریافت پس از رجوع به وجدان، عدم اهانت به مسلمان و مؤمن و لکه دار کردن حیثیت انسان‌ها، عدم جمع آوری ارقام و اقلام فاسد و صحیح و بازی با آبروی اشخاص و دولت و مجلس و نهی از منکر کسانی که این چنین عمل

i. عدم تجاوز از حدود اخلاقی انسانی در مخالفت‌های آرایی و سیاسی، شور در محیط اسلامی و اخلاق اسلامی عدم انتها به جنگ و مسائل شرم آور بعضی مجلس‌ها، الگو نگرفتن از کشور های دیگر، اجتناب از رفتار و گفتار زمان طاغوت بر خلاف موازین شرعی و اخلاقی.
j. یک هویت بودن با دولت و ملت و ارتش و مردم
k. کیفیت ادای وظیفه و بیان اشکال: اثبات مدعا مبنی بر استدلال و شواهد متقن و مبرا از کلمات نیش دار و اهانت آمیز و کردار ناروا، ضرورت انتقاد بدون هیاهو در فضای آرام، از منظر صحیح بی غضب و بی قصد کوبیدن افراد، انتقاد و جواب انتقاد به صورت خیرخواهانه، برخورد با متخلف با آرا و طرح مسائل اخلاقی بهتر تا مقابله با یکدیگر با مسائل نیش دار، استیضاح با ملایمت و تفاهم، کوشش در تایید نه انتقاد، جلوگیری از کارشکنی و تایید دولت و ملت و شکست دادن دولت و اسلام برای اثبات حرف خود، انتقاد سازنده و نصیحت نه خصمانه، عدم هتاکی در نطق‌های پیش از دستور و معرفی وزرا، خلاف شرع بودن عدم انتقاد، اجازه ی دفاع دادن به غایبین اگر به آن‌ها حمله شد
l. مستقل بودن و دست هیچ حزبی نبودن: خود فکر و عمل و در نظر گرفتن رضای خدا
m. حفظ مجلس و عدم دل سرد کردن مردم، هنگام صحبت‌ها احساس شود برای مصلحت جامعه است، الگو قرار دادن امیرالمومنین و عدالت علوی و تصویب و دقت و اجرای امور به نحو علوی
n. عدم ابهام در صحبت‌ها و جدا بودن مرزها و بالا نبردن ولی فقیه و مراجع
o. عدم موضع گیری در خارج از وظیفه

جملات برگزیده
جملات برگزیده
۱. ویژگی های مجلس
مجلس درراس همه ی امور
قضيه مجلس است. مجلس يك چيز سهلى نيست كارش. مجلس يك چيزى است كه در رأس همه امورى كه در كشور است واقع است. يعنى مجلس خوب همه چيز را خوب مى‏كند و مجلس بد همه چيز را بد مى‏كند.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۲۸۲ بيانات [در جمع بعضى از مسئولان سپاه (عدم گرايش به جريانات سياسى)] زمان: صبح ۱۲ دى ۱۳۶۲/ ۲۸ ربيع الاول ۱۴۰۴)

تنها ملجأ ملت وقوه ی مجتمع ملت
مجلس تنها مَلْجئيى است كه براى يك ملت است. مجلس قوه مجتمع يك ملت است در يك گروه. تمام قواى يك ملت در يك گروه مجتمع است. و مجلس از همه مقاماتى كه در يك كشورى هست بالاتر است. بنا بر اين يك همچو مقامى را نشكنيد اين طور
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۲۰۰ پيام راديو- تلويزيونى [به ملت ايران در آغاز سال نو (تذكراتى در مورد انتخابات مجلس)] زمان: ۲۹ اسفند ۱۳۵۸/ ۲ جمادى الاول ۱۴۰۰)

۱. حضور در صحنه
شرکت همیشگی در انتخابات
اين جانب تحت هر شرايطى در انتخابات شركت مى‏كنم‏
(صحيفه امام، ج‏۲۱، ص: ۱۰، پيام [به ملت ايران (حفظ شئونات اسلامى و اخلاقى در تبليغات كانديداها)]زمان: ۱۱ فروردين ۱۳۶۷/ ۱۲ شعبان ۱۴۰۸)
عدم خطای رای عمومی، اعلام علنی رای رهبری
مردم يكى را تعيين كنند براى اينكه رئيس جمهور باشد، ما هم رأيمان را علناً به مردم اظهار مى‏كنيم كه آقا آنكه من مى‏خواهم اين است؛ شما ميل داريد به اين رأى بدهيد، ميل داريد هم خودتان آزاديد. قهراً مردم وقتى آزاد هستند يك نفر صالح را انتخاب مى‏كنند و آراى عمومى نمى‏شود خطا بكند. يكوقت يكى مى‏خواهد يك كارى بكند اشتباه مى‏كند، يكوقت يك مملكت سى ميليونى‏ نمى‏شود اشتباه بكند. كسى بگويد خوب لَعلَّ يك آدمِ غلطى را گذاشتند؛ اگر غلطى را گذاشتند، قدم اول را كه برداشت همين ملت عزلش مى‏كنند تمام مى‏شود. ما مى‏گوييم كه بايد رئيس يك مملكتى را خود ما، خود جمعيت، خود ملت تعيين كند. قهراً وقتى كه يك ملتى مى‏خواهد يك كسى را براى سرنوشت مملكت خودش تعيين كند، اين يك آدم صحيح را تعيين مى‏كند نه يك آدم فاسدى را؛ و قهراً اشتباه در سى ميليون جمعيت نخواهد شد. ما هم تبليغات خودمان را در وقت انتخابات مى‏كنيم. ما هم كانديداى خودمان را مى‏گوييم در باب رئيس جمهور. مى‏گرديم پيدا مى‏كنيم؛ مراجعه مى‏كنيم به همه جا؛ پيدا مى‏كنيم يك نفرى كه صالح است براى اين كار يعنى دزد نيست، نمى‏خواهد كه جيب خودش را پر بكند، امتحان داده در كارهايى كه كرده است، شناخت داريم نسبت به او؛ او را معرفى مى‏كنيم كه آقا اين و لو از طايفه حمالها باشد، صحيح باشد. البته مطلع هم بايد باشد و لو از طبقه سوم باشد. دنبال اشراف نمى‏رويم كه اشراف را تعيين كنيم، دنبال آدم صالح مى‏رويم. اين آدم صالح وقتى كه در رأس واقع شد، اين آدم صالحْ دولتِ صالح پيش مى‏آورد؛ دولتِ غلط نمى‏آورد پيش، دولت فاسد نمى‏آورد.
(صحيفه امام، ج‏۵، ص: ۳۲۳، سخنرانى [در جمع ايرانيان مقيم خارج (عدم صلاحيت پهلوى براى حكومت)]زمان: ۱۰ دى ۱۳۵۷/ ۱ صفر ۱۳۹۹)

امروز قدرت هست و همه مسئولیم
همه در پيشگاه خداى تبارك و تعالى مسئول هستيد، و در پيشگاه ملت و نسلهاى آتيه هم مسئول هستيد. گمان نكنيد كه به ما چه كار دارد. خير، همه چيز به شما مربوط است. امروز مثل زمان سابق نيست كه بگوييد كه ما قدرت نداشتيم، نمى‏توانستيم. امروز مى‏توانيد. امروز همه قدرت دست‏ ملت است. امروز رئيس جمهور، رئيس اركان حرب، رئيس ارتش، با شما، با آن بازارى مثل هم هستيد. در امر، نه او مى‏تواند به شما تحميل كند و نه شما مى‏توانيد تحميل كنيد، و نه شما زير بار مى‏رويد. امروز همه مسئوليم.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۱۸۴ و ۱۸۳ پيام راديو- تلويزيونى [به ملت ايران (مسئوليت ملت در انتخابات مجلس)] زمان: ۲۲ اسفند ۱۳۵۸/ ۲۴ ربيع الثانى ۱۴۰۰)

ضرورت دعوت مردم به دخالت در امور ر همه جا از جانب مبلغین
ما مكلفيم به اينكه در امور دخالت كنيم. ما مكلفيم در امور سياسى دخالت كنيم؛ مكلفيم شرعاً؛ همان طور كه پيغمبر مى‏كرد؛ همان طور كه حضرت امير مى‏كرد. در اين ايام، كه اعلان مى‏كنند مسأله انتخاب رئيس جمهور [را]، آن اشخاصى كه در حوزه‏ها هستند، بايد دست از كارها بردارند و راه بيفتند توى شهرها و دهات و روستاها و آن جاهاى دور افتاده و كمك كنند. و اگر نكنند، فردا مسئول‏اند پيش خدا و اگر مسامحه كنند، فردا مسئول‏اند پيش خدا. مردم را دعوت كنند به دخالت در امور، به انتخاب يك رئيس جمهور صحيح، كمك كنند براى رساندن صندوقها به روستاهاى دور افتاده. اگر شما نكنيد، آنهايى كه بر ضد شما هستند، مى‏كنند اين كار را؛ تبليغ مى‏كنند آنجاها. شماها مبلغ اسلام هستيد. امروز تبليغ اسلام براى حفظ خود اسلام. تبليغ اين است كه رئيس جمهورتان را خودتان تعيين كنيد. اهميت اين همان اهميتى است كه اسلام دارد. يك نفرى كه وارد بشود و در رأس امور واقع بشود و- خداى نخواسته- فاسد از كار در آيد، يك كشور را به فساد مى‏كشاند. اگر چشمتان باز نشده بود و توطئه‏ها را كشف نكرده بوديد، خدا مى‏داند كه چند وقت ديگر ما به كجا مى‏رسيديم‏
(صحيفه امام، ج‏۱۵، ص: ۱۶ سخنرانى [در جمع روحانيون تهران (شهداى هفتم تير- وظايف مردم و مسئولان)] زمان: ۱۰ تير ۱۳۶۰/ ۲۸ شعبان ۱۴۰۱)

ضرورت نظارت ملت و تهدید به عدم تعیین کارشکنی کنندگان
اين امر سياسى به همه مربوط است، به اسلام مربوط است، به حفظ اسلام مربوط است. ما اگر نظارت نكنيم؛ يعنى، ملت اگر نظارت نكنند در امور دولت و مجلس و همه چيز، اگر كنار بروند، بسپارند دست اينها و بروند مشغول كارهايشان بشوند، ممكن است يك وقت به تباهى بكشد. ما بايد ناظر باشيم به امور مردم. ما بايد، ملت بايد ناظر باشد به امورى كه در دولت مى‏گذرد، امورى كه- فرض كنيد كه- در مجلس مى‏گذرد. نظارت! توجه داشته باشد به اينها. ملت بايد توجه داشته باشد كه اگر در مجلس اين سفر- فرض كنيد كه- يك كسى را تعيين كردند كه كارشكنى براى دولت كرده، كارشكنى براى مجلس كرده، دفعه ديگر تعيينش نكند. اعلام كنند:
تعيين نمى‏كنيم، بلكه ان شاء اللَّه، به راه بيايند.
(صحيفه امام، ج‏۱۵، ص: ۱۷ سخنرانى [در جمع روحانيون تهران (شهداى هفتم تير- وظايف مردم و مسئولان)] زمان: ۱۰ تير ۱۳۶۰/ ۲۸ شعبان ۱۴۰۱)

ضرورت دخالت همه در کارسیاسی و کار سیاسی زن مثل مرد
بايد همه شما در اين امر نظر داشته باشيد، در امور سياسى نظر داشته باشيد. براى اينكه امور سياسى مخصوص يك طبقه نيست، همان طورى كه علم مخصوص يك طبقه نيست. همان طورى كه مردها بايد در امور سياسى دخالت كنند و جامعه خودشان را حفظ كنند، زنها هم بايد دخالت كنند و جامعه را حفظ كنند. زنها هم بايد در فعاليتهاى اجتماعى و سياسى همدوش مردها باشند، البته با حفظ آن چيزى كه اسلام فرموده است،
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۴۰۳، سخنرانى [در جمع اعضاى مكتبهاى اسلامى قم و مسجد جامع نارمك (نقش بانوان)]، زمان: صبح ۱۹ فروردين ۱۳۶۳/ ۶ رجب ۱۴۰۴)

مسئولیت همه در سرنوشت کشور
همه و همه مسئول سرنوشت كشور و اسلام مى‏باشند؛ چه در نسل حاضر و چه در نسلهاى آتيه؛ و چه بسا كه در بعض مقاطع، عدم حضور و مسامحه، گناهى باشد كه در رأس گناهان كبيره است. پس علاج واقعه را قبل از وقوع بايد كرد، و الّا كار از دست همه خارج خواهد شد. و اين حقيقتى است كه بعد از مشروطه لمس نموده‏ايد و نموده‏ايم. چه هيچ علاجى بالاتر و والاتر از آن نيست كه ملت در سرتاسر كشور در كارهايى كه محول به اوست بر طبق ضوابط اسلامى و قانون اساسى انجام دهد؛
(صحيفه امام، ج‏۲۱، ص: ۴۲۲ وصيتنامه سياسى- الهى‏ زمان: تاريخ نگارش ۲۶ بهمن ۱۳۶۱/ ۱ جمادى الاول ۱۴۰۳تاريخ بازبينى و اصلاح ۱۹ آذر ۱۳۶۶)

رفتن به روستاها و آشنا کردن مردم به وظیفه و شاخص هایی که باید رای بدهند
برويد در اين قرا و قصبات. نخواهيد هم كه در آنجا خيلى زياد به شما اهميت بدهند. نخواهيد، خدا مى‏دهد. شما خودتان لازم نيست دست و پا كنيد. نمى‏توانيد هم بكنيد. گاهى بدترش مى‏كنيد! شما اقرأ باسم ربك، كارها درست مى‏شود. برويد در اين قرا و قصبات مردم را هدايت كنيد. امروز بايد هدايت كرد. و هدايت بزرگ اين است كه مردم را آشنا كنيد به وظايف امروزشان كه وكلايى كه مى‏خواهند تعيين كنند، كه سرنوشت اسلام بايد تعيين بشود، وكلا چه اشخاصى باشند.
(صحيفه امام، ج‏۸، ص: ۳۳۸، حكم [انتصاب آقاى على احمدى ميانجى به سمت قاضى شرع در ميانه‏] زمان: ۷ تير ۱۳۵۸/ ۳ شعبان ۱۳۹۹)

عدم سپردن سرنوشت ملت به روشن فکرها
ملت ما مقدراتشان را دست اين اشخاصى كه به اصطلاح خودشان روشنفكر [نسپرند] نه هر روشنفكرى. روشنفكرها بسيارى‏شان خوبند. آنهايى كه علاقه‏اى به اسلام ندارند. اينها هم از گفتار و اعمال سابق و لاحقشان معلوم مى‏شود كه اينها چه هستند
(صحيفه امام، ج‏۸، ص: ۳۳۸، سخنرانى [در جمع طلاب مدرسه فيضيه و مبلغان (راه الهى و راه شيطانى)]، زمان: ۷ تير ۱۳۵۸/ ۳ شعبان ۱۳۹۹)

معرفی سوابق افراد
مردم را همه دعوت كنيد به اينكه وكلاى خودشان را بشناسند. علما برايشان معرفى كنند. آنهايى كه آدم شناسند معرفى كنند كه اين سابقه‏اش چه بوده؛ ديروز در آن رژيم چه مى‏كرده. حالا آمده البته تسبيح هم دستش ممكن است بگيرد و خيلى هم فرياد اسلام بزند، من ببينم ديروز چه جور بوده؛ چه جنايتهايى را كرده، يا اجازه داده. بايد اينها را بشناسند. و علماى بلادشان به آنها معرفى كنند. اشخاصى كه براى اسلام دلشان مى‏تپد آنها را تعيين كنند.
(صحيفه امام، ج‏۸، ص: ۳۴۰ سخنرانى [در جمع طلاب مدرسه فيضيه و مبلغان (راه الهى و راه شيطانى)]زمان: ۷ تير ۱۳۵۸/ ۳ شعبان ۱۳۹۹)


كسانى كه توجه به اسلام ندارند، كسانى كه نمى‏خواهند قوانين اسلام در ايران پياده شود و لو هر چه دانشمند باشند و نويسنده؛ ملت ما آنها را انتخاب نخواهند كرد.
(صحيفه امام، ج‏۹، ص: ۱۶۶ سخنرانى [در جمع اقشار مختلف مردم (هدف؛ حاكميت قوانين اسلام)] زمان: ۲۹ تير ۱۳۵۸ «۱»/ ۲۵ شعبان ۱۳۹۹)

انتخاب کاندیدا از جانب علما با وحدت کلمه
در هر شهرستان و حوزه انتخاباتى علماى اعلام و معتمدين محل منتخبين خود را با وحدت كلمه تعيين، و ملت را دعوت به انتخابات آنان كنند و من اميدوارم كه ملت شريف از ارشاد علماى اعلام خود بهره‏مند شده و اسلام و مصالح كشور اسلامى را با اين عمل انسانى- اسلامى حفظ نمايند.
(صحيفه امام، ج‏۹، ص: ۲۵۵پيام [به ملت ايران (شركت در انتخابات و ويژگيهاى نمايندگان)]زمان: ۹ مرداد ۱۳۵۸/ ۶ رمضان ۱۳۹۹»)

ضرورت معرفی اصلح به مردم
اگر شناختيد او را و درست هر كسى در محيط خودش شناسايى كرد اشخاصى را، آن وقت علمايى كه آنجا هستند، در بلاد هستند، و اشخاصى كه از بازاريها و معتمدين بازار و عرض مى‏كنم، اينها هستند، دانشگاهيها، دانشجوها، اين افراد را معرفى كنند به مردم‏
(صحيفه امام، ج‏۱۰، ص: ۲۱۹ سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس خبرگان (انتخابات شوراها- ولايت فقيه)]زمان: ۱۲ مهر ۱۳۵۸/ ۱۲ ذى القعدة ۱۳۹۹)

انتخاب اصلح نه انتخاب حزبی
انتخابات يك محكى هم براى خودتان است كه ببينيد آيا مى‏خواهيد انتخاب اصلح بكنيد براى خودتان، يا براى اسلام؟ اگر براى خودتان باشد، شيطانى است.و اما اگر انتخاب اصلح براى مسلمان‏هاست، «كى و از كجاست» مطرح نيست، از هر گروهى باشد، حزب باشد يا غير حزب، نه حزب اسباب اين مى‏شود كه غير آن فاسد، و نه صد در صد حزبى بودن باعث صلاح آنهاست. و انتخاب اصلح براى مسلمين يعنى انتخاب فردى كه تعهد به اسلام و حيثيت آن داشته باشد؛ و همه چيز را بفهمد، چون در مجلس، اسلام تنها كافى نيست، بلكه بايد مسلمانى باشد كه احتياجات مملكت را بشناسد و سياست را بفهمد و مطلع به مصالح و مفاسد كشور باشد، و ممكن است به شما و گروه شما هم مربوط نباشد. اگر اصلح را انتخاب كرديد، كارى اسلامى مى‏كنيد و اين يك محكى است براى خودتان كه تشخيص بدهيد انتخاب براى اسلام است، يا براى صلاح خودتان.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۱۹۷، سخنرانى [در جمع ائمه جمعه مراكز استانها (اهتمام به انتخاب اصلح در انتخابات)] زمان: صبح ۴ آبان ۱۳۶۲/ ۱۹ محرم ۱۴۰۴)

جمع کردن تمام قوا برای جلوگیری از ورود بازیگرها
بايد تمام قدرتمان را جمع كنيم كه بازيگرها دوباره پيدا نشوند.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۱۹۷سخنرانى [در جمع ائمه جمعه مراكز استانها (اهتمام به انتخاب اصلح در انتخابات)] زمان: صبح ۴ آبان ۱۳۶۲/ ۱۹ محرم ۱۴۰۴)

ملاک الهی و شیطانی بودن انتخاب: انتخاب اصلح
بايد انسان توجه كند به اينكه آيا من كه مى‏خواهم يك كسى را انتخاب كنم، اگر اين كس يك نفر ديگرى از او بهتر بود لكن ارتباطى با من نداشت بلكه با من هم دلخورى داشت، آيا او را كانديدا مى‏كردم؟ اگر او را هم كانديدا مى‏كرد معلوم مى‏شود كه اين براى خدا دارد كار مى‏كند، كار به خودش ندارد. و اگر اين طور نشد بداند كه مسأله، مسأله شيطانى است نه مسأله خدايى. و اين دقيق است و اين از آن امورى است كه بر انسان پوشيده مى‏ماند.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۳۱۱سخنرانى [در جمع اعضاى شوراهاى محلى توزيع كالا در تهران (امتحان الهى)]زمان: صبح ۱۱ بهمن ۱۳۶۲/ ۲۷ ربيع الثانى ۱۴۰۴)

امضای آزادی رای در اسلام
آزادى آرا در اسلام از اول بوده است، در زمان ائمه ما- عليهم السلام- بلكه در زمان خود پيغمبر آزاد بود. حرفهايشان را مى‏زدند. ما حجت داريم. كسى كه حجت دارد از آزادى بيان نمى‏ترسد لكن توطئه را اجازه نمى‏دهيم. اينها حرف ندارند، توطئه مى‏كنند.
(صحيفه امام، ج‏۶، ص: ۲۷۷ سخنرانى [در جمع مردم (نتايج مبارزات ملت- تأكيد بر «جمهورى اسلامى»)] زمان: ۱۰ اسفند ۱۳۵۷/ ۲ ربيع الثانى ۱۳۹۹)

ضرورت عزل وکلا در صورت عمل بر خلاف اسلام
ما گرفتاريم باز، ما بين راهيم. آقا، سستى نكند ملت ما. اگر وكلاشان خواستند بر خلاف اسلام عمل بكنند، مردم مختارند كه وكلا را عَزْلِشان بكنند، بريزندشان دور.
(صحيفه امام، ج‏۱۰، ص: ۲۲۳ سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس خبرگان (انتخابات شوراها- ولايت فقيه)] زمان: ۱۲ مهر ۱۳۵۸/ ۱۲ ذى القعدة ۱۳۹۹)

عدم بی تفاوتی
بايد همه ما در اين زمانى كه احتياج دارد اسلام به شما جوانها، پيغمبر اكرم احتياج دارد به شما، الآن امير المؤمنين احتياج دارد به شما، رفع كنيد اين احتياجش را. احتياج اين است كه بى‏تفاوت نباشيد نسبت به مملكتتان. احتياج اين است كه قانون اساسى، اساس مملكت شماست. بى‏تفاوت نباشيد كه برويد سراغ كارتان، بنشينيد
(صحيفه امام، ج‏۱۱، ص: ۲۶ سخنرانى [در جمع اعضاى انجمن تبليغات فرهنگ اسلامى خرّم‏آباد (قانون اساسى)] زمان: ۱۸ آبان ۱۳۵۸/ ۱۸ ذى الحجه ۱۳۹۹ )

نتیجه ی در صحنه نبودن: حاکم شدن مفسدان
چنانچه ما همه‏مان در صحنه نباشيم و همه به فكر اين نباشيم كه اين كشور را از شرّ مفسدان نجات بدهيم، اگر به فكر نباشيم- خداى نخواسته- اگر در وضع حاضر هم خيلى تأثير نكند، در وضع آينده ملت باز تأثير مى‏كند و- خداى نخواسته- دوباره ملت ما را گرفتار آن طور اشخاص مى‏كند كه بر صغير و كبير ما رحم نكنند
(صحيفه امام، ج‏۱۷، ص: ۱۰۲ سخنرانى [در جمع نمايندگانى از اقليتهاى مذهبى (همگامى مكاتب توحيدى)] زمان: صبح ۲۷ آبان ۱۳۶۱/ ۲ صفر ۱۴۰۳ )

جایگزین شدن شاهنشاهی در صورت شکست اسلام در ایران
اگر اسلام عزيز و جمهورى اسلامى نوپا به انحراف كشيده شود و سيلى بخورد و به شكست منتهى شود، خداى نخواسته اسلام براى قرن‏ها به طاق نسيان سپرده مى‏شود، و به جاى آن، اسلام شاهنشاهى و ملوكى جايگزين آن خواهد شد.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۵ پيام [به نمايندگان مجلس خبرگان (رهنمودهايى به نمايندگان خبرگان رهبرى)] زمان: ۲۲ تير ۱۳۶۲/ ۲ شوال ۱۴۰۳ )

ضرورت شناخت شخص لایق و وادار کردن دیگران به رای دادن به او
يك همچو شخصى را شماها خودتان انتخاب كنيد و گروههاى مردم را هم وادار كنيد كه يك همچو شخصى را انتخاب كنند و از تفرقه بپرهيزند. ممكن است كه اگر شماها يا سستى كنيد براى يك همچو امر مهمى و طورى باشد كه به نظر بيايد كه بى‏تفاوتيد- اگر شد؛ برويد رأى بدهيد، اگر نشد نرويد- و يا گروههاى شما با هم اختلاف پيدا بكنند، ممكن است اشخاصى كه لايق اين مقام نباشند به اين مقام برسند. اين امرى است كه بسته به نظر خودتان و بايد با تمام قوا جديت كنيد كه سرنوشت اسلام و مسلمين را به دست كسى كه لايق براى اين مقام نباشد، ندهيد.
(صحيفه امام، ج‏۱۱، ص: ۴۸۵ سخنرانى [در جمع دانشجويان تكنيكوم تهران (ملاكهاى رياست جمهورى)] زمان: ۹ دى ۱۳۵۸/ ۱۰ صفر ۱۴۰۰ حضار: دانشجويان تكنيكوم تهران و خانواده‏هاى شهداى سردشت‏)

خطر کارشکنی در جمهوری اسلامی برایافتادن به دام ابرقدرت ها
در هر مسلك و گروهى هستند، به يك مطلب مهم توجه نمايند كه اگر خداى نخواسته جمهورى اسلامى، اين دسترنج توده‏هاى عظيم رنج كشيده و ستمديده، شكست بخورد، هر گز گمان نكنند كه به جاى آن يك رژيم متعهدتر و غمخوارتر و ملى‏تر و اسلامى‏تر روى كار مى‏آيد؛ و به يقين بدانند كه يك رژيم صد درصد غربى امريكايى يا شرقى كمونيستى به دست يكى از دو ابرقدرت، جايگزين آن مى‏گردد، اگر چه با صورت ملى و اسلامى. پس در اين صورت، كارشكنى يا بى‏تفاوتى در اين امر، نزديك كردن كشور است به سوى دو قطب جهانخوار و به هدر دادن خونهاى جوانان و زحمتهاى طاقت فرساى ملت‏
(صحيفه امام، ج‏۱۵، ص: ۲۵۱ پيام [به ملت ايران در آستانه سومين انتخابات رياست جمهورى‏] زمان: ۲ مهر ۱۳۶۰/ ۲۵ ذى القعدة ۱۴۰۱)

ضرورت تقویت مجلس
مجلس را كه در رأس همه امور است تقويت كنيد. و دنبال اين باشيد كه يك مجلس قوى قانونگذارى داشته باشيم تا بتوانند مملكت را به راه راست ببرند.
(صحيفه امام، ج‏۱۳، ص: ۵۳۸ سخنرانى [در جمع اقشار مختلف مردم (اغفال جهان سوم در جهت استثمار آنها)] زمان: پيش از ظهر ۲۹ دى ۱۳۵۹/ ۱۲ ربيع الاول ۱۴۰۱ )

ضرورت عدم کناره گیری علما
كنار نرويد، آقايان علما كنار نرويد.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۲۸۶ سخنرانى [در جمع فرمانداران، بخشداران و اعضاى شوراهاى روستايى‏] زمان: صبح ۱۳ دى ۱۳۶۲/ ۲۹ ربيع الاول ۱۴۰۴)

ضرور معرفی کاندیدا با ملاک اسلام و معرفی خادم ها و از بنی بردن خائن ها
يك مجلسى است كه مدت بلندى است و استفاده‏ها در آن هست. بايد خيلى دقت بكنيد، خيلى زحمت بكشيد، كانديداهاتان را تعيين كنيد و ارائه بدهيد به مردم اين كانديداى ماست؛ آنى است كه براى اسلام كار مى‏كند، ترويج كنيد از آن اسلام، شمشير دستتان باشد، شمشير هم هست دستتان؛ با اين شمشير كارها را انجام بدهيد، با اين شمشير بُرنده اسلام، لكن شمشيرى كه خائنها را از بين مى‏برد و خادمها را در امان نگه مى‏دارد. مردم را حالى كنيد كه ما كانديداهامان عبارت از اين ششصد نفر مثلًا، يا پانصد نفر، هر چقدرى كه هست، كانديداهامان عبارت از اينها هستند.
(صحيفه امام، ج‏۹، ص: ۵۳۱ و ۵۳۰ سخنرانى [در جمع اعضاى خبرگان و حزب جمهورى (تفاهم همگانى- ترس از اسلام- اهميت مجلس)] زمان: ساعت ۹ صبح ۲۳ شهريور ۱۳۵۸/ ۲۲ شوال ۱۳۹۹)

ضرورت نظارت مردم و آگاه سازی ان ها از وظایف خود
براى مصالح عمومى اسلام، مكلف هستيد كه عمل بكنيد و مردم را دعوت كنيد. وادار كنيد مردم را. تكليف شرعى را به آنها بگوييد. مسأله، مسئله اين نيست كه خوب، من دلم مى‏خواهد يك وكيل داشته باشم، دلم مى‏خواهد يك وزير داشته باشم؛ خير، قضيه اين نيست، قضيه سپردن يك مملكتى است به دست يك كسى كه اگر ناباب از كار در آيد، صدمه به اسلام مى‏زند، جمهورى اسلامى را از بين مى‏برد. اين يك مسئله حياتى است براى شما، براى اسلام و مسلمين. آسان اين را نگيريد كه ما دخالت نمى‏كنيم؛ يك دسته بگويند: ما دخالت نمى‏كنيم، از باب اينكه امر سياسى است، به ما چه! اين امر سياسى به همه مربوط است، به اسلام مربوط است، به حفظ اسلام مربوط است. ما اگر نظارت نكنيم؛ يعنى، ملت اگر نظارت نكنند در امور دولت و مجلس و همه چيز، اگر كنار بروند، بسپارند دست اينها و بروند مشغول كارهايشان بشوند، ممكن است يك وقت به تباهى بكشد. ما بايد ناظر باشيم به امور مردم. ما بايد، ملت بايد ناظر باشد به امورى كه در دولت مى‏گذرد، امورى كه- فرض كنيد كه- در مجلس مى‏گذرد. نظارت! توجه داشته باشد به اينها. ملت بايد توجه داشته باشد كه اگر در مجلس اين سفر- فرض كنيد كه- يك كسى را تعيين كردند كه كارشكنى براى دولت كرده، كارشكنى براى مجلس كرده، دفعه ديگر تعيينش نكند. اعلام كنند: تعيين نمى‏كنيم، بلكه ان شاء اللَّه، به راه بيايند.
(صحيفه امام، ج‏۱۵، ص: ۱۷ و ۱۶ سخنرانى [در جمع روحانيون تهران (شهداى هفتم تير- وظايف مردم و مسئولان)] زمان: ۱۰ تير ۱۳۶۰/ ۲۸ شعبان ۱۴۰۱)

عدم کناره گیری(بالا ترین گناه)
از صحنه‏ها كنار نروند كه امروز شايد گناهى بالاتر از كناره‏گيرى نباشد و هيچ عذر و بهانه‏اى براى ترك صحنه انقلاب پذيرفته نمى‏شود.
(صحيفه امام، ج‏۲۱، ص: ۵۲پيام [به نمايندگان مجلس شورا در افتتاح سومين دوره (رسالت و وظايف مجلس)] زمان: ۷ خرداد ۱۳۶۷/ ۱۲ شوال ۱۴۰۸)

کمال احتیاط برای حیثیت جمهوری اسلامی در مورد احتیاط و وسوسه ها در انتخابات
و كسانى كه احتياط يا وسوسه‏اى در امر انتخابات مى‏كنند بهتر است كمال احتياط را براى حفظ حيثيت جمهورى اسلامى و اسلام نمايند.
(صحيفه امام، ج‏۲۱، ص: ۳۶ نامه [به اعضاى شوراى نگهبان (لزوم برگزارى انتخابات مجلس در روز قدس)] زمان: ۱۲ ارديبهشت ۱۳۶۷/ ۱۵ رمضان ۱۴۰۸)

سکوت ممنوع
امروز مسئوليت به عهده ملت است. ملت اگر كنار بنشينند، اشخاص مؤمن، اشخاص متعهد كنار بنشينند، و اشخاصى كه نقشه كشيده‏اند براى اين مملكت از چپ و راست، آنها وارد بشوند در مجلس، تمام مسئوليت به عهده ملت است.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۱۸۱ پيام راديو- تلويزيونى [به ملت ايران (مسئوليت ملت در انتخابات مجلس)] زمان: ۲۲ اسفند ۱۳۵۸/ ۲۴ ربيع الثانى ۱۴۰۰)

داشتن همه چیز با مردم و خدا و اسلام
ما وقتى مردم را داريم، اسلام را داريم و رضاى خدا را داريم، همه چيز داريم و هيچ يك از آن تبليغات سوء تأثيرى نمى‏كند
(صحيفه امام ج‏۱۷ ۲۵۳سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس شورا (رسالت، جايگاه و عملكرد مجلس)] زمان: صبح ۴ بهمن ۱۳۶۱/ ۹ ربيع الثانى ۱۴۰۳)

عدم اجازه ی جسارت به مجلس
هيچ كس حق ندارد كه راجع به مجلس جسارتى بكند، و مجلس حقش است كه موافق و مخالف داشته باشد و ممتنع، و يك مسئله‏اى است كه هميشه بايد در مجلس باشد و اين امرى است كه گذشت و در او هيچ صحبتى نيست.
(صحيفه امام، ج‏۱۹، ص: ۳۹۷ سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس شوراى اسلامى (خط مشى مجلس شوراى اسلامى)] زمان: صبح ۲۴ مهر ۱۳۶۴/ ۱ صفر ۱۴۰۶)

۱. لیست آری یا نه؟
عدم حجت بودن لیست حوزه ی قم
اين طور نباشد كه آقايان، ديگران كناره‏گيرى كنند، سستى كنند؛ ملت را دعوت كنند، خودشان تشريف ببرند به پاى صندوق رأى، رأى بدهند، ملت را دعوت كنند به رأى. منتها ملت و شما و هر كس آزاد است هميشه و به هر كس كه مى‏خواهد رأى مى‏دهد، و لو آنكه آقايان و- فرض كنيد كه- علماى حوزه علميه تهران يا قم آنها را معرفى نكرده باشند. شما الزامى نداريد به اينكه هر چه آنها معرفى كردند شما هم همان را معرفى كنيد. البته آنها بررسى كرده‏اند، تخصص در اين امر دارند، بررسى از امور كرده‏اند و با بررسى، اين كار را انجام داده‏اند، لكن اين اسباب اين نمى‏شود كه كسى الزام كند كسى را كه تو بايد به فلان رأى بدهى. آزاد هستيد و رضاى خدا را در نظر بگيريد، و توجه به خدا داشته باشيد و پاى صندوقها بعد از اينكه اعلام كردند، تشريف ببريد و رأى خودتان را بدهيد
(صحيفه امام، ج‏۱۷، ص: ۱۲۰، سخنرانى [در جمع ائمه جمعه استان همدان و ... (تحول روحى- مقابله با مشكلات)]زمان: صبح ۱۱ آذر ۱۳۶۱/ ۱۶ صفر ۱۴۰۳)

توطئه بودن محدودیت نظر دادن به حوزه ی علمیه ی قم
انتخابات در انحصار هيچ كس نيست، نه در انحصار روحانيين است، نه در انحصار احزاب است، نه در انحصار گروههاست. انتخابات مال همه مردم است. مردم سرنوشت خودشان دست خودشان است. و انتخابات براى تأثير سرنوشت شما ملت است. از قرارى كه من شنيده‏ام در دانشگاه بعض از اشخاص رفته‏اند گفته‏اند كه دخالت در انتخابات، دخالت در سياست است و اين حق مجتهدين است. تا حالا مى‏گفتند كه مجتهدين در سياست نبايد دخالت بكنند، اين منافى با حق مجتهدين است، آنجا شكست خورده‏اند حالا عكسش را دارند مى‏گويند. اين هم روى همين زمينه است، اينكه مى‏گويند انتخابات از امور سياسى است و امور سياسى هم حق مجتهدين است هر دويش غلط است. انتخابات سرنوشت يك ملت را دارد تعيين مى‏كند. انتخابات بر فرض اينكه سياسى باشد و هست هم، اين دارد سرنوشت همه ملت را تعيين مى‏كند، يعنى آحاد ملت سرنوشت زندگيشان در دنيا و آخرت منوط به اين انتخابات است. اين اين طور نيست كه انتخابات را بايد چند تا مجتهد عمل كنند. اين معنى دارد كه مثلًا يك دويست تا مجتهد در قم داشتيم و يك صد تا مجتهد در جاهاى ديگر داشتيم، اينها همه بيايند انتخاب كنند، ديگر مردم بروند كنار؟! اين يك توطئه‏اى است كه مى‏خواهند همان طورى كه در صدها سال توطئه‏شان اين بود كه بايد روحانيون و مذهب از سياست جدا باشد و استفاده‏هاى زياد كردند و ما ضررهاى زياد از اين برديم، الآن هم گرفتار ضررهاى او هستيم. حالا ديدند آن شكست خورد، يك نقشه ديگر كشيدند، و آن اين است كه انتخابات حق مجتهدين است، انتخابات يا دخالت در سياست حق مجتهدين است. دانشگاهيها بدانند اين را كه همان طورى كه يك مجتهد در سرنوشت خودش بايد دخالت كند، يك دانشجوى جوان هم بايد در سرنوشت خودش دخالت كند. فرق ما بين دانشگاهى و دانشجو و مثلا مدرسه‏اى و اينها نيست، همه‏شان با هم هستند. اينكه در دانشگاه رفتند و يك همچو مطلبى را گفتند، اين يك توطئه‏اى است براى اينكه شما جوانها را مأيوس كنند.

ترفند جديد دشمن در جهت مأيوس كردن ملت‏
بيدار باشيد! توجه كنيد! اينها با توطئه‏هايشان مى‏خواهند كار را انجام بدهند، نمى‏توانند با دخالت نظامى كار بكنند، اينها مى‏خواهند با شيطنتهايشان كار خودشان را انجام بدهند. آن وقت شيطنت اين بود كه سياست از مذهب خارج است و بسيار ضرر به ما زدند و ما بسيار ضرر خورديم و آنها هم بسيار نفع بردند. اين مطلب شكست خورده. حالا مى‏گويند كه سياست حق مجتهدين است يعنى، در امور سياسى در ايران پانصد نفر دخالت كنند، باقيشان بروند سراغ كارشان. يعنى مردم بروند سراغ كارشان، هيچ كار به مسائل اجتماعى نداشته باشند، و چند نفر پيرمرد ملّا بيايند دخالت بكنند. اين از آن توطئه سابق بدتر است براى ايران. براى اينكه، آن يك عده از علما را كنار مى‏گذاشت، منتها به واسطه آنها هم يك قشر زيادى كنار گذاشته مى‏شوند، اين تمام ملت را مى‏خواهد كنار بگذارد. يعنى نه اينكه اين مى‏خواهد مجتهد را داخل كند، اين مى‏خواهد مجتهد را با دست همين ملت از بين ببرد. بايد دانشگاهيها متوجه باشند كه اگر چنانچه افرادى در دانشگاه هستند كه شيطنت دارند مى‏كنند، اينها را بايد توجه كنند كه گول اينها را نخورند. خودشان دخالت در امور انتخابات بكنند. انتخابات سرنوشت حتى شمايى كه در آنجا هستيد را تعيين مى‏كند. يك امرى كه سرنوشت آحاد ملت در دست اوست، وظيفه آحاد ملت است كه در آن دخالت كند، مربوط به يك قشرى، دون قشرى نيست، همه بايد در اين دخالت بكنند. و اين شيطنتهايى كه الآن دارند مى‏كنند، به طورى كه به من گفته‏اند براى مأيوس كردن بعضى از جوانهاى ماست. اين شيطنت را خنثى كنيد و فعال وارد بشويد در انتخابات. مى‏خواهيد خودتان كسانى را تعيين كنيد و انتخاب بكنيد، مى‏خواهيد ببينيد هر قشرى كه مى‏پسنديد حرفهاى آنها را و كانديداى آنها را. شما هم با آنها باشيد. در هر صورت ما بايد از كيد اين خائنين هيچ وقت غافل نشويم.

اينها دائماً مشغول نقشه‏كشى هستند و دائماً مشغول توطئه هستند براى اينكه، آن سيلى‏اى كه از اسلام خورده‏اند اينها، به اين زودى جبران‏پذير نيست. اينها مى‏خواهند و مى‏دانند كه با زور نمى‏شود اين كار را انجام داد. اگر هم يك وقتى مى‏گويند كه ما با زور و نظامى مى‏كنيم، اين بيخود مى‏گويند. خودشان هم مى‏فهمند كه بيخود مى‏گويند. آنها اگر بخواهند كارى بكنند همين از ناحيه خود مردم، از ناحيه دانشگاه، از ناحيه بازار، از ناحيه كارگرها، از ناحيه كارخانه‏ها، از اين جاها مى‏خواهند صدمه بزنند. و شما اگر بخواهيد براى خدا باشد يا براى ملتتان باشد يا براى زندگى خودتان باشد، بخواهيد كه اسير نباشيد بايد همه توجه كنيد و گول اين حرفها را نخوريد و در انتخابات به طور فعال همه دخالت بكنيد. و من اميدوارم كه ان شاء اللَّه همه موفق بشويد. و اميدوارم كه با سلامت و سعادت به كار خودتان ادامه بدهيد كه كار بسيار عظيمى است و كار بسيار پر اهميتى است.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۳۶۷-۳۶۹ سخنرانى [در جمع مديران و كاركنان صدا و سيما (رسالت و نقش صدا و سيما)]زمان: صبح ۹ اسفند ۱۳۶۲/ ۲۵ جمادى الاول ۱۴۰۴)

عدم رای دادن کورکورانه
احدى شرعاً نمى‏تواند به كسى كوركورانه و بدون تحقيق رأى بدهد. و اگر در صلاحيت شخص يا اشخاصى تمام افراد و گروهها نظر موافق داشتند ولى رأى دهنده تشخيصش بر خلاف همه آنها بود، تبعيت از آنها صحيح نيست، و نزد خداوند مسئوليت دارد. و اگر گروه يا اشخاص صلاحيت فرد يا افرادى را تشخيص دادند و از اين تأييد براى رأى دهنده اطمينان حاصل شد، مى‏تواند به آنها رأى دهد.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۳۳۷ پيام [به ملت ايران در پنجمين سالگرد پيروزى انقلاب (ارزيابى شرايط ايران)] زمان: ۲۲ بهمن ۱۳۶۲/ ۸ جمادى الاول ۱۴۰۴)

عدم الزام به لیست ضمن امکان لیست دادن
ان شاء اللَّه ما اميدواريم كه ديگر ليستى در كار نباشد كه يكى ليستى بدهد و شما هم مُلْزَم باشيد. بله، ليست بدهد كه هدايت كند ملت را به اينكه اينها افراد خوبى هستند، اما الزام كند ملت را كه اينها را تعيين كنيد يا اصلًا به ملت كارى نداشته باشد خودش تعيين كند و ببرد مجلس، چنانچه خيلى وقتها اين طور بود، اينها ديگر پيش نمى‏آيد.
(صحيفه امام، ج‏۹، ص: ۵۴ سخنرانى [در جمع كاركنان روزنامه جمهورى اسلامى (اهميت مجلس خبرگان)] زمان: ۲۱ تير ۱۳۵۸/ ۱۷ شعبان ۱۳۹۹)

نفی رای دادن به پیشنهاد دیگران مگر صد درصد مورد اعتماد بودن
در تشخيص خوب و بد، اتكال به قول غير نكنيد مگر اشخاصى باشند كه مورد اعتماد خودتان باشد صد در صد.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۲۸۳ سخنرانى [در جمع فرمانداران، بخشداران و اعضاى شوراهاى روستايى‏] زمان: صبح ۱۳ دى ۱۳۶۲/ ۲۹ ربيع الاول ۱۴۰۴)

نفی رای دادن به امر
مردم مختارند. فرض بكنيد كه اگر همه كسانى كه در رأس [هستند] بروند پيشنهاد بكنند كه فلان آدم را شما وكيل كنيد لكن شما به نظرتان درست نباشد جايز نيست بر شما تبعيت كنيد. بايد خودتان تشخيص بدهيد كه آدم صحيحى است تا اينكه بتوانيد رأى بدهيد.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۲۸۴ سخنرانى [در جمع فرمانداران، بخشداران و اعضاى شوراهاى روستايى‏] زمان: صبح ۱۳ دى ۱۳۶۲/ ۲۹ ربيع الاول ۱۴۰۴)

ممنوعیت رای لیستی دادن
بازار بايد خودش تشخيص بدهد. كارخانه‏ها بايد خودشان تشخيص بدهند، هيچ كس تحت تأثير ديگرى نيست. بله اگر چنانچه اشخاص مطمئنى باشند كه آنها تشخيص بدهند، شهادت بدهند كه فلان آدم جهات مختلفش همه خوب است، آن وقت مانعى ندارد كه كسى به واسطه تشخيص آنها و اطمينان به اينكه اين صحيح است رأى هم به آنها بدهد. اما اين طور نيست كه كوركورانه انسان دنبال اين باشد كه ببيند كيك چه گفته، اين صحيح نيست، اين در اسلام نيست و در جمهورى اسلامى هم نبايد باشد
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۲۸۵ سخنرانى [در جمع فرمانداران، بخشداران و اعضاى شوراهاى روستايى‏] زمان: صبح ۱۳ دى ۱۳۶۲/ ۲۹ ربيع الاول ۱۴۰۴ )

ممنوعیت لیستی رای دادن
بايد خود شما- بايد- وكيل تعيين كنيد، و بعد هم وكلاى مجلس شورا را خودتان تعيين مى‏كنيد. همه چيزها دست خودتان است. خودتان بايد بگرديد يك وكيل خوب تعيين كنيد، كه مقدرات مملكتتان دست مجلستان باشد.
(صحيفه امام، ج‏۷، ص: ۲۹۷ سخنرانى [در جمع دانشجويان اصفهان (عدم طرح مسائل فرعى)] زمان: ۲۵ ارديبهشت ۱۳۵۸/ ۱۸ جمادى الثانى ۱۳۹۹)

مردم توانایی شناخت صالح و ناصالح را دارند
ملت مى‏شناسند افراد صالح را. لازم نيست كه حالا يك چند سال هم ما درسشان بدهيم. نخير، خودشان مى‏فهمند. اين ملت چيز مى‏فهمد، مى‏فهمد كى آدم صالح است كى آدم ناصالح. البته گاهى هم يك كسى خودش را جا مى‏زند، اما اين گاهى است. هر كسى در هر شهرى كه هست، طول اين بيست، سى سالى كه همراه با اين مردم بوده مى‏داند كه اينها كدام يكى‏شان از ريشه‏هاى آنهاست. كدام‏شان نيستند.
(صحيفه امام، ج‏۱۰، ص: ۵۲۴ سخنرانى [در جمع دانشجويان دانشكده اقتصاد اصفهان (توطئه‏هاى امريكا)] زمان: ۱۶ آبان ۱۳۵۸/ ۱۶ ذى الحجه ۱۳۹۹)

موافقت در انتخاب اشخاص حتی الامکان
من متواضعانه از شما مى‏خواهم كه حتى الامكان در انتخاب اشخاص با هم موافقت نماييد
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۱۴۹ پيام [به ملت ايران (انتخابات مجلس شوراى اسلامى)] زمان: ۲۳ بهمن ۱۳۵۸/ ۲۵ ربيع الاول ۱۴۰۰)

از کی بپرسیم؟
۱- كسانى را انتخاب كنند كه صد در صد مسلمان و معتقد به احكام اسلام و متعهد به اجراى احكام اسلام و مخالف با مكتبهاى انحرافى و معتقد به جمهورى اسلامى باشند.
۲- شناخت اين اشخاص يا با آشنايى به اعمال و رفتار آنان از زمان رژيم طاغوت تاكنون است و يا به معرفى روحانيون متعهد در شهرستانها يا اشخاص متدين موجه كه گرايش به چپ و راست يا دسته‏اى نداشته باشند.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۲۷۸و۲۷۷ پيام [به ملت ايران (شرايط نمايندگان مجلس شوراى اسلامى)] زمان: ۱۷ ارديبهشت ۱۳۵۹/ ۲۱ جمادى الثانى ۱۴۰۰)

عدم تحت تاثیر تبلیغات واقع شدن و انتخاب شخصی افراد با موازین اسلامی
تحت تأثير تبليغات واقع نشوند و خودشان با موازين اسلامى، اشخاص صحيح را انتخاب كنند.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۲۷۸و پيام [به ملت ايران (شرايط نمايندگان مجلس شوراى اسلامى)] زمان: ۱۷ ارديبهشت ۱۳۵۹/ ۲۱ جمادى الثانى ۱۴۰۰)

عدم تقلید در رای
بايد قهر نكنيم و كوشش كنيم تا بازار هم خودش براى انتخابات اشخاصى را معرفى كند. ما نبايد مقلد كسى باشيم كه هر چه را عده‏اى تشخيص دادند همان را عمل كنيم، بلكه بايد كاملًا توجه كنيم كه مثلًا در تهران چه كسانى لياقت دارند كه هم مسائل روز را بفهمند و هم متدين باشند و هم براى اسلام كار كنند، اشخاصى را انتخاب كنيم كه از هر جهت صالح باشند. اگر كسان ديگرى هم اشخاص صالحى داشتند به آنها رأى دهيد و الّا نه. بازار اختيارش دست خودش است، آنچه بينى و بين اللَّه تشخيص مى‏دهد آن را انتخاب كند. اگر در انتخابات مسامحه كنيم مطمئن باشيد كه از راه مجلس به ما لطمه مى‏زنند. بايد دانست مسلمان بودن تنها فايده‏اى ندارد، بايد جمهورى اسلامى را قبول داشته باشد و از مسائل روز اطلاع داشته باشد. سعى كنيد مثل مرحوم مدرس را انتخاب كنيد-
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۲۷۶ سخنرانى [در جمع گروهى از بازاريان تهران (اتحاد و پايدارى در راه هدف)] زمان: صبح ۱۲ دى ۱۳۶۲/ ۲۸ ربيع الاول ۱۴۰۴ )

جایز نبودن تبعیت از لیست در صورت شناخت غلط بودن فرد
مردم مختارند. فرض بكنيد كه اگر همه كسانى كه در رأس [هستند] بروند پيشنهاد بكنند كه فلان آدم را شما وكيل كنيد لكن شما به نظرتان درست نباشد جايز نيست بر شما تبعيت كنيد. بايد خودتان تشخيص بدهيد كه آدم صحيحى است تا اينكه بتوانيد رأى بدهيد.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۲۸۴، سخنرانى [در جمع فرمانداران، بخشداران و اعضاى شوراهاى روستايى‏] زمان: صبح ۱۳ دى ۱۳۶۲/ ۲۹ ربيع الاول ۱۴۰۴ )

ممنوعیت گروه گرایی
اگر كسى يا كسانى را در غير گروه يا صنف خود يافتند كه از افراد گروهشان لايق‏تر است او را كانديدا كنند.مسأله انتخابات يك امتحان الهى است كه گروه گرايان را از ضوابط گرايان ممتاز مى‏كند، و مؤمنين و متعهدين را از مدعيان جدا مى‏نمايد. و كسانى كه خود را كانديدا مى‏كنند، يا كانديدا گروههايى هستند، اگر خود را صالح براى وكالت در يك چنين مجلسى نمى‏دانند و وجود آنها در اين مكان نفعى براى كشورشان ندارد، خداى متعال را در نظر بگيرند و رضاى او را بر رضاى خود مقدم دارند، و چنين خلاف ناشايسته‏اى را مرتكب نشوند.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۳۳۶، پيام [به ملت ايران در پنجمين سالگرد پيروزى انقلاب (ارزيابى شرايط ايران)] زمان: ۲۲ بهمن ۱۳۶۲/ ۸ جمادى الاول ۱۴۰۴)

ضرورت عدم تحمیل و آزاد گذاری مردم
بايد مردم را براى انتخابات‏ آزاد گذاريم، و نبايد كارى بكنيم كه فردى بر مردم تحميل شود. بحمد اللَّه مردم ما داراى رشد دينى و سياسى مطلوب مى‏باشند، و خودْ افراد متدين و درد مستضعفان چشيده و آگاه به مسائل دينى- سياسى و همگام با محرومين را انتخاب خواهند كرد. و در چنين اوضاعى هيچ فرد و گروهى و هيچ نهاد و سازمان و حزب و دفتر و تجمعى نمى‏تواند در حوزه انتخابات ديگران دخالت نمايد، و براى غير حوزه خودْ فرد يا افرادى را كانديدا نموده و از آنان تبليغ نمايد.
(صحيفه امام، ج‏۲۰، ص: ۲۹۴ و ۲۹۵ نامه [به تعدادى از نمايندگان مجلس در مورد انتخابات مجلس‏] زمان: ۱۰ تير ۱۳۶۶/ ۴ ذى القعدة ۱۴۰۷ «۱» مكان: تهران، جماران‏)

نفی تک گروه و صنف بودن مجلس
در شرايط كنونى نبايد كسى انتظار داشته باشد كه حتماً نمايندگان بايد از گروه و صنف خاصى باشند.
(صحيفه امام، ج‏۲۱، ص: ۱۱ پيام [به ملت ايران (حفظ شئونات اسلامى و اخلاقى در تبليغات كانديداها)] زمان: ۱۱ فروردين ۱۳۶۷/ ۱۲ شعبان ۱۴۰۸)

۱. شاخص های انتخاب
عدم کفایت تقوا برای مجلس و ضرورت صاحب نظر بودن
و مجرد اينكه اين آدم يك آدم خوبى است خيلى، اول وقت نمازش را مى‏خواند و نماز شب مى‏خواند. اين براى مجلس كفايت نمى‏كند. مجلس اشخاص سياسى لازم دارد، اشخاص اقتصاددان لازم دارد، اشخاص سياستمدار لازم دارد، اشخاص مطلع بر اوضاع جهان لازم دارد. بايد تعهد به اسلام باشد و موافقت با جمهورى اسلامى باشد لكن اين مسائل هم باشد. در يك مجلس بايد همه چيز باشد در اين كميسيونهاى مجلس از امور ارتشى و كشاورزى و اقتصاد و همه چيز بحث مى‏شود، بايد مطلع باشند اينها. آنهايى كه در اين كميسيونها هستند بايد اشخاصى باشد در بينشان كه عالم به اقتصاد باشد، عالم به امور كشاورزى باشد، عالم به امور ادارى باشد، عالم به مسائل جهانى باشد.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۲۸۴ سخنرانى [در جمع فرمانداران، بخشداران و اعضاى شوراهاى روستايى‏] زمان: صبح ۱۳ دى ۱۳۶۲/ ۲۹ ربيع الاول ۱۴۰۴)

ضرورت رفتن اشخاص متنور و امین و صادق به مجلس
بعد از آن باز مجلس شورا داريم كه با همت والاى شما- جوانان ايرانى- بايد اشخاص متنور و اشخاص امين و صادق در مجلس شورا بروند كه مقدرات شما را بر طبق خواسته‏هاى خداى متعال پياده كنند.
(صحيفه امام، ج‏۶، ص: ۴۸۸ سخنرانى [در جمع دانش‏آموزان (اهميت انتخاباتهاى آينده)] زمان: ۱۷ فروردين ۱۳۵۸/ ۸ جمادى الاول ۱۳۹۹)

اصل بودن اعتقاد به جمهوری اسلامی و نه صرف احاطه ی علمی
اگر وكيلى باشد كه اينجايش پينه بسته از شدت سجده و ليكن جمهورى اسلامى را نمى‏خواهد، اين به درد شما نمى‏خورد. و اگر وكيلى باشد كه بدانيد دشمن با رژيم منحوس بود و دشمن با امريكا و شوروى بود لكن جمهورى اسلامى را نمى‏خواهد، اين وكيل را وكيل تعيين نكنيد. وكيلى كه تعيين مى‏كنيد آنى است كه جمهورى اسلامى را عقيده داشته باشد؛ نه چهار روزى كه حالا مى‏خواهد وكالت بكند بگويد جمهورى اسلامى! ما يك نفر را داشتيم كه مى‏خواست وكيل بشود؛ مى‏گفتند كه اين آدم در ايامى كه مى‏خواهند رأى بگيرند نماز مى‏خواند! اين جور نباشد. خودتان فهميده باشيد؛ بين خودتان زندگى كرده باشد. فهميده باشيد كه مسير همان مسيرى است كه شما داريد. اگر يك نفر آدمى باشد كه فيلسوف باشد، يك آدمى باشد كه تمام عالم را در تحت سيطره علمى خودش برده باشد لكن جمهورى اسلامى را نمى‏خواهد، اين را تعيين نكنيد.
(صحيفه امام، ج‏۷، ص: ۴۶۵ سخنرانى [در جمع دانشجويان اهواز (خطر روشنفكر مآبها)] زمان: ۲ خرداد ۱۳۵۸/ ۲۶ جمادى الثانى ۱۳۹۹)

عدم ترس از حضور روحانیت
و البته از ملّاها و علما و از اين نترسيد كه آخوندى‏اش كردند. اسلام آخوندى‏اش كرده، به ما چه ربط دارد.- و عرض مى‏كنم كه- آخوند و آخوند مسلك يعنى اسلامى و اسلامى مسلك، همه بايد اين طور باشند.
(صحيفه امام، ج‏۹، ص: ۵۳۱ سخنرانى [در جمع اعضاى خبرگان و حزب جمهورى (تفاهم همگانى- ترس از اسلام- اهميت مجلس)] زمان: ساعت ۹ صبح ۲۳ شهريور ۱۳۵۸/ ۲۲ شوال ۱۳۹۹)

۱. وظایف کاندیداها
ضرورت نام نویسی لایق ها
آن كه لايق است برود و اسم‏نويسى كند و ملت به آنها رأى بدهند.
(صحيفه امام، ج‏۱۷، ص: ۱۰۲ سخنرانى [در جمع نمايندگانى از اقليتهاى مذهبى (همگامى مكاتب توحيدى)] زمان: صبح ۲۷ آبان ۱۳۶۱/ ۲ صفر ۱۴۰۳)

عدم ایجاد دو دستگی بین پیروز و بازنده انتخابات
يكى از مواردى كه الآن انگشت آنها در كار است و با جديت دارند توطئه مى‏كنند اين است كه، دو دستگى بيندازند بين اشخاصى كه در انتخابات بردند يا باصطلاح باختند. با اين تعبير زشت برد و باخت، شكست و پيروزى، با اين تعبيرهاى زشت مى‏خواهند بين ملت ما اختلاف بيندازند. انتخاباتى كه بايد همه دست به هم بدهند و آن را به وجه صحيح به آخر برسانند، و بايد وحدت زيادتر بشود از اول، من مى‏ترسم كه خداى نخواسته، موجب اختلاف بشود. و اين از مكايد شيطان است به دست شياطين.

اگر براى خدا كسى مى‏خواهد كار بكند خودش را انتخاب كرده است كه خدمت كند به اسلام و مسلمين. اگر چنانچه پيروز بشود پيروزى نبايد بگويد، براى اينكه يك خدمتى است به عهده‏اش آمده است و گرفتارى اين خدمت بسيار شديد است. و اگر چنانچه در اين دوره او كنار رفته است خيال نكند كه كنار رفته است و اين عيبى است. قضيه برد و باخت نيست، قضيه خدمت است در اين پست يا در آن پست. بايد ايران بداند كه دستهايى الآن در كار است كه حتى بين خانه‏ها اختلاف بيندازد. در يك خانه بين افراد اختلاف بيندازد. ما بايد از تاريخ عبرت ببريم و اين تاريخ در زمان مشروطه اين طور بود. در زمان مشروطه آنهايى كه مى‏خواستند ايران را نگذارند به يك سامانى برسد و چماق استبداد تا آخر باقى بماند، بين افراد، دستجات، احزاب اختلاف انداختند، حتى آنهايى كه آن وقت بودند مى‏گفتند كه در يك خانه بين برادر با برادر، پدر و پسر اختلاف بود، يك دسته مستبد، يك دسته مشروطه. اين اختلاف موجب شد كه نتوانست مشروطه آن طورى كه علماى اسلام مى‏خواستند تحقق پيدا بكند. بعد هم اين اختلافات موجب شد كه يك دسته از آن غربزده‏ها بريزند و به اسم مشروطه بگيرند مقامات را و استبداد به صورت مشروطه بر اين ملت تحميل كنند و ديديد كه چه شد. امروز همان روز است اگر ملت ايران بيدار نشود، اگر علماء اسلام بيدار نباشند، غفلت كنند، اگر علماى قم، مدرسين قم، طلاب قم، علماء تهران، روحانيت مبارز تهران، علماء همه بلاد و روحانيون همه بلاد و مردم بيدار نشوند، الآن دارند وضعى را، يعنى مى‏خواهند وضعى را كار كنند كه زمان مشروطه كردند، و بدانيد گناهش به گردن همه ماست.
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۴۱۱ و۴۱۰ سخنرانى [در جمع مسئولان نظام به مناسبت عيد مبعث (موانع تحقق اسلام در جامعه)]زمان: صبح ۹ ارديبهشت ۱۳۶۳/ ۲۷ رجب ۱۴۰۴ )

نفی تخریب ولو با اسم اسلام
از آقايان كانديداها و دوستان آنان انتظار دارم كه اخلاق اسلامى- انسانى را در تبليغ براى كانديداى خود مراعات؛ و از هر گونه انتقاد از طرف مقابل كه موجب اختلاف و هتك حرمت باشد خوددارى نمايند، كه براى پيشبرد مقصود، و لو اسلامى باشد، ارتكاب خلاف اخلاق و فرهنگ، مطرود و از انگيزه‏هاى غير اسلامى است.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۱۲ پيام [به ملت ايران (اولين انتخابات رياست جمهورى)]زمان: ۱۴ دى ۱۳۵۸/ ۱۵ صفر ۱۴۰۰)

عدم هیاهو در صورت شکایت به انتخابات
توجه داشته باشيد كه يك مجلس شورا كه مجلس شوراى اسلامى است و مى‏خواهد براى ايران خدمت كند و بايد قوه داشته باشد، تنها مركزى است كه تمام قوا بايد تبع آن باشند، شما بخواهيد براى اينكه شما وكيل نشده‏ايد در كجا، هياهو كنيد كه انتخاباتْ انتخابات كذا بوده؛ اين حرف خلاف اسلام است. شكايت اگر هست، شكايت پذيرفته است. و مقاماتى كه بايد شكايتها را بپذيرند، مى‏پذيرند. اما هياهو كردن و فرياد زدن و انتقاد بيجا كردن، اين بر خلاف دستورات اسلام است.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۱۹۹ پيام راديو- تلويزيونى [به ملت ايران در آغاز سال نو (تذكراتى در مورد انتخابات مجلس)] زمان: ۲۹ اسفند ۱۳۵۸/ ۲ جمادى

نفی بدگویی و کارشکنی در تبلیغات
مبادا خيال كنند كه مبارزات انتخاباتى عبارت از اين است كه به ديگران بد بگويند و كارشكنى بكنند. البته دعوت به انتخاب اشخاص مانع ندارد
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۱۵۲ و ۱۵۱ پيام راديو- تلويزيونى [به ملت ايران (انتخابات مجلس)] زمان: ۲۳ بهمن ۱۳۵۸/ ۲۵ ربيع الاول ۱۴۰۰)

اخلاق انسانی اسلامی برای تبلیغات و پرهیز از هر انتقاد موجب اختلاف و هتک
از آقايان كانديداها و دوستان آنان انتظار دارم كه اخلاق اسلامى- انسانى را در تبليغ براى كانديداى خود مراعات؛ و از هر گونه انتقاد از طرف مقابل كه موجب اختلاف و هتك حرمت باشد خوددارى نمايند، كه براى پيشبرد مقصود، و لو اسلامى باشد، ارتكاب خلاف اخلاق و فرهنگ، مطرود و از انگيزه‏هاى غير اسلامى است.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۱۲ پيام [به ملت ايران (اولين انتخابات رياست جمهورى)] زمان: ۱۴ دى ۱۳۵۸/ ۱۵ صفر ۱۴۰)

عدم اجازه ی استفاده از سهمین و اموال دفاتر و دولت و سازمان ها و مجامع عمومی در تبلیغات
در شرايط كنونى، اين جانب به هيچ وجه و به هيچ كس اجازه نمى‏دهم تا از سهم مبارك امام- عليه السلام- و يا از اموال دولت و اموال دفاتر و سازمانها و مجامع و اموال عمومى خرج انتخابات كند.
(صحيفه امام، ج‏۲۰، ص: ۲۹۵ نامه [به تعدادى از نمايندگان مجلس در مورد انتخابات مجلس‏]زمان: ۱۰ تير ۱۳۶۶/ ۴ ذى القعدة ۱۴۰۷)

۱. مسئولیت های مجلس
تنبّه خارج شدگان از قانون
اين قانون بايد دست همه باشد و همه حدود را قانون معيّن بكند. قانون براى مجلس حدود معين كرده است، تخلف از اين حدود نشود. براى رئيس جمهور تحديد كرده، حدود قرار داده، او هم تخلف نكند. براى نخست وزير و امثال اينها و دولتها حدود معيّن كرده. آنها هم نبايد خارج بشوند. هر كه خارج بشود از حدود، بايد اين را تنبه بدهند، هدايت كنند آن را.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۳۴۹، سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس (افتتاح اولين دوره مجلس شوراى اسلامى)]زمان: ساعت ۵۵: ۱۰ صبح ۴ خرداد ۱۳۵۹/ ۱۰ رجب ۱۴۰۰)

تقدم مصلحت عمومی بر اشخاص
حفظ مصلحت عمومى و اسلام مقدّم است بر حفظ مصلحت شخص، هر كس باشد
(صحيفه امام، ج‏۱۸، ص: ۴۶۷، پيام [به نمايندگان مجلس به مناسبت گشايش دومين دوره مجلس (تعيين اولويتها)]، زمان: ۷ خرداد ۱۳۶۳/ ۲۶ شعبان ۱۴۰۴)

نفی وکالت خلاف اسلام
كسى كه مخالفت كند با احكام اسلام، مخالف با جمهورى اسلامى است؛ مخالف با رأى موكّلين هست، آنها شما را وكيل نكردند براى اين امر. همه‏تان هم اگر چنانچه يك چيزى بگوييد كه بر خلاف مصالح اسلام باشد، وكيل نيستيد؛ حرفتان قبول نيست، مقبول نيست. ما به ديوار مى‏زنيم آن حرفى را كه بر خلاف مصالح اسلام باشد
(صحيفه امام، ج‏۱۰، ص: ۲۲۱ سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس خبرگان (انتخابات شوراها- ولايت فقيه)] زمان: ۱۲ مهر ۱۳۵۸/ ۱۲ ذى القعدة ۱۳۹۹)

روزی مبارک است که مجلس به وظایفش عمل کند
مبارك آن روزى است كه ايران از سلطه اجانب مستخلص بشود، و مجلس شوراى اسلامى به وظايف خطير خود عمل كند، و ايران استقلال پيدا كند و همه دشمنان ايران ذليل و نابود شوند و مسلمين همه با هم پيوند كنند.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۲۸۰ بيانات [پيرامون برگزارى مرحله دوم انتخابات مجلس شوراى اسلامى‏] زمان: ساعت ۱۵: ۱۰ بامداد ۱۹ ارديبهشت ۱۳۵۹/ ۲۳ جمادى الثانى ۱۴۰۰)

هدایت ضمن عدم کارشکنی و جرم بودن کارشکنی
ما اگر بخواهيم براى كشورمان، براى اسلام پيروزى حاصل بشود، بايد كارشكنى نكنيم از هم. بايد همه يكصدا باشيم. قضيه هدايت مسئله‏اى است، قضيه كارشكنى مسئله ديگر، هدايت بايد كرد. مركز همه قانونها و قدرتها مجلس است. مجلس هدايت مى‏كند همه را و بايد بكند، اما بناى بر اين نباشد كه مجلس دولت را ضعيف كند. و بناى بر اين هم نباشد كه دولت مجلس را ضعيف كند. تضعيف هر يك، تضعيف خودش هم هست. اگر رئيس دولت؛ رئيس جمهور تضعيف كند مجلس را، خودش قبل از مجلس سقوط مى‏كند. و اگر مجلس تضعيف كند دولت و رئيس جمهور و آنهايى كه اجرا مى‏خواهند بكنند، اين خودشان هم تضعيف مى‏شوند و امروز صلاح نيست. چنانچه در يكوقتى هم يك همچو مطلبى واقع بشود، آن هم يك جرم است. امروز اين مسأله، جرم بسيار بزرگ است. براى اينكه، در آن مواقعى كه مملكت ما ابتلا به اين مصايب ندارد، خوب يك كار خلاف است، اما كار خلافى نيست كه مملكت ما را تهديد به نابودى و شكست بكند.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۳۴۷ سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس (افتتاح اولين دوره مجلس شوراى اسلامى)] زمان: ساعت ۵۵: ۱۰ صبح ۴ خرداد ۱۳۵۹/ ۱۰ رجب ۱۴۰۰ )

عدم امکان نفی قانون مجلس و ضرورت پی گیری قضایی آن
و من تكرار مى‏كنم مجلس بالاترين مقام است در اين مملكت. مجلس اگر رأى داد و شوراى نگهبان هم آن رأى را پذيرفت، هيچ كس حق ندارد يك كلمه راجع به اين بگويد. من نمى‏گويم رأى خودش را نگويد؛ بگويد؛ رأى خودش را بگويد؛ اما اگر بخواهد فساد كند، به مردم بگويد كه اين شوراى نگهبان كذا و اين مجلس كذا، اين فساد است، و مفسد است يك همچو آدمى، تحت تعقيب مفسد فى الارض بايد قرار بگيرد.
(صحيفه امام، ج‏۱۴، ص: ۳۷۰ سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس شوراى اسلامى (وظايف نمايندگان مجلس)] زمان: صبح ۶ خرداد ۱۳۶۰/ ۲۲ رجب ۱۴۰۱)

اولویت بودن حل مسائل به نفع محرومین
بايد توجه داشت كه هنوز خيلى از مسائل وجود دارد كه به نفع محرومين بايد حل و فصل شود. و تميز بين كسانى كه در تفكر خود خدمت به اسلام و محرومان را اصل قرار داده‏اند، با ديگران كار مشكلى نيست.
(صحيفه امام، ج‏۲۱، ص: ۱۱ پيام [به ملت ايران (حفظ شئونات اسلامى و اخلاقى در تبليغات كانديداها)] زمان: ۱۱ فروردين ۱۳۶۷/ ۱۲ شعبان ۱۴۰۸)

عدم خوف از چپی ها و راستی ها
شما خوف هيچ كس را نداشته باشيد؛ نه خوف چپيها را داشته باشيد، نه خوف راستيها را داشته باشيد.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۳۴۹ سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس (افتتاح اولين دوره مجلس شوراى اسلامى)] زمان: ساعت ۵۵: ۱۰ صبح ۴ خرداد ۱۳۵۹/ ۱۰ رجب ۱۴۰۰ )

ضروت تسریع طرح های مربوط به عمران و رفاه حال ملت خصوصاً مستضعفين
طرحها و پيشنهادهايى كه مربوط به عمران و رفاه حال ملت خصوصاً مستضعفين است انقلابى و با سرعت تصويب كنيد، و از نكته‏سنجيها و تغيير عبارات غير لازم كه موجب تعويق امر است اجتناب كنيد، و از وزارتخانه‏ها و مأموران اجرا بخواهيد كه از كاغذ بازيها و غلط كاريهاى زمان طاغوت اجتناب كنند و رفاه ملت مظلوم و عقب افتادگيهاى آنها را به طور ضربتى تحصيل و ترميم كنند.
(صحيفه امام، ج‏۱۲، ص: ۳۶۴ پيام [به نمايندگان مجلس شورا در افتتاح اولين دوره مجلس (يازده توصيه)] زمان: ۷ خرداد ۱۳۵۹/ ۱۳ رجب ۱۴۰۰)

۱. نیازهای مجلس
۲. آسیب های مجلس
ضرورت انتقاد بدون هیاهو در فضای آرام
شما مسائلى داريد؛ فرض كنيد يك نفر مى‏رود و مسائل خودش را مى‏گويد؛ انتقاد هم دارد؛ انتقادات آزاد است، به اندازه‏اى كه نخواهند يك كسى را خفيف كنند، يا يك گروهى را خفيف كنند و از صحنه خارج كنند؛ انتقاد براى ساختن، براى اصلاح امور، لازم است؛ هر مجلسى بايد اين انتقادات را داشته باشد؛ لكن اگر [در] اين انتقادات آن كه انتقاد مى‏كند با آرامش خاطر و با نظر صحيح انتقاد بكند، اين كه جواب مى‏دهد هم اگر با نظر صحيح و بدون اينكه غضب در آن راه داشته باشد جواب بدهد، آن وقت منطق در مقابل منطق است. و اگر با هياهو و جار و جنجال بخواهيد شما يك مسأله را حل بكنيد، و هر كسى در نظر داشته باشد كه طرف مقابل خودش را مثل يك دشمن بكوبد، عقلها كنار مى‏رود و قوه غضبيه، كه بدترين قوه‏هاست اگر مهار نشود، در كار مى‏افتد؛ و مسائل را علاوه بر اينكه حل نمى‏كنند، مشكلتر مى‏كنند.
(صحيفه امام، ج‏۱۴، ص: ۳۶۶و ۳۶۵، سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس شوراى اسلامى (وظايف نمايندگان مجلس)] زمان: صبح ۶ خرداد ۱۳۶۰/ ۲۲ رجب ۱۴۰۱)

کوشش در تایید نه انتقاد
چنانچه داريد- و اعتقاد داريد كه بايد كشور با قدرت پيش برود و در اين موضع در جنگ پيروز بشود، راه براى ابرقدرت‏ها بسته بشود و كشور ما قوى بشود، بايد كوشش كنيد در تأييد، نه كوشش كنيد در انتقاد. انتقاد سالم بايد بكنيد، اين هم در پيشرفت مسائل مؤثر است.
(صحيفه امام، ج‏۱۹، ص: ۳۹۸ سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس شوراى اسلامى (خط مشى مجلس شوراى اسلامى)] زمان: صبح ۲۴ مهر ۱۳۶۴/ ۱ صفر ۱۴۰۶)

عدم تایید دولت به خاطر اثبات حرف و رای بر خلاف شرع
شما براى اينكه تشخيص مصلحت داديد اين كار را كرديد، حالا از اين به بعد اگر چنانچه، از دولت يك چيزى بر خلاف ديديد، براى اينكه بگوييد ما مصلحت ديديم و براى مصلحتمان اين كار را كرديم و اثبات كنيد حرف خودتان را بخواهيد تأييد كنيد از دولت در موارد بيجا، آن هم بر خلاف شرع است.
(صحيفه امام، ج‏۱۹، ص: ۳۹۹ سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس شوراى اسلامى (خط مشى مجلس شوراى اسلامى)] زمان: صبح ۲۴ مهر ۱۳۶۴/ ۱ صفر ۱۴۰۶)

خلاف شرع بودن عدم انتقاد
البته بايد انتقاد كرد، مسائل را گفت و هر چه به نظر آقايان مى‏آيد بايد بگويند، و اگر نگويند خلاف است.
(صحيفه امام، ج‏۱۹، ص: ۴۰۰ سخنرانى [در جمع نمايندگان مجلس شوراى اسلامى (خط مشى مجلس شوراى اسلامى)] زمان: صبح ۲۴ مهر ۱۳۶۴/ ۱ صفر ۱۴۰۶ )

 

تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.

Copyright© Alef, all rights reserved.