داخلی صفحه سیاسی آرشيو يادداشت

۴

شرق را تقلیدشان بر باد داد، ای دوصد لعنت بر این تعدیل باد

بخش تعاملی الف - بردیا بدر

بسیار صبر شد تا قلمی بر دست نگرفته و نکته ای را در این اوضاع و احوال نابسامان اقتصادی که چند سالی است گریبان اقتصاد کشور را گرفته از لب برون ناورده اما وقتی که شنیده و خوانده شد از اخبار جامعه و همچنین از گفتار و رفتار و کردار مسوولین اجرایی کشور با خود گفته شد که به نظر می آید نسخه تعدیل را گویا اقتصاد نویسان دولت حاضر همچون گذشته می خواهند برای نجات بیماری اقتصاد ایران همچون ادوار گذشته و به شیوه مالوف و مرسوم و مسبوق به سابقه که شرح آن را چندان نیاز نیست برای این مردم بنویسند سکوت را و عزلت گرفتن را دیگر روا ندانسته و اندیشیدم که چه بنویسم در باب آن و دیدم بهترین عنوان همین است که یادآور گردد که بر اساس تجربه گذشته نسخه تعدیل، بهترین نسخه ا است که آخر سر مجریان اصلی آن را در این دیار فتیله پیچ کرده آنهم چه فتیله ای!

آنانکه با آرزوی تغییر دولت به پای صحنه انتخابات گام نهادند هیچ شاید فکر نمی کردند که نسخه تعدیل یعنی همان سیاست های تعدیلی که دولت گذشته برای این کشور نوشته مقرر شده در اقتصاد داخلی تداوم یابد ولی اینک به شیوه دیگری و باز نیندیشدند که باید گوسفندان خود را از دست یک فرد مدعی عدالت گرفته و به یک فرد عبا پوش دیگر بدهند که هیچ برنامه مدونی برای جلب رای جز گردش چرخ سانتریفیوژ با چرخ اقتصاد نداده تحویل دهند و این بی برنامگی با دوستان بازنشسته بازگشته که می بایست جهت سلامتی روح و روان و دنیای آخرت خود اینک قران به دست در مساجد و مکابر نشسته باز به دنبال کرسی دولت نشسته و جوانان صم و بکم در گوشه ای به حریص بودن قدرت آنان نگریسته و باز تدبیری نیندیشیده که بلای خانمان سوز تکرار سیاست بازی در منجلاب کوته نگرانی است که هیچ اندیشه و تاملی برا برون رفت از اقتصاد ایران جز دلخوش بودن به مذاکرات نداشته اند.

این دوستان نمی دانند که مشکل عدم اعتماد ملتی که رفتار و کردار را می بینند چه بلایی می تواند بر عاقبت و فرجام قدرتمدارن آورده که نگارنده بس متعجب است که چگونه است که در تایید مدعای بحث می توان دید که بر سر منبر رفتن در انظار عموم همچون منصب نشین قبلی که بردند و خوردند و رفتند باز ادامه همان سیاست هایی است که چاره درد این مملکت نیست.

کلمات و جملاتی مثل گرفتند و بردند و خوردند و کشتند و دریدند و رفتند دیری است که از زمان حکومت ترکان غزنوی و مغولان در سیاست ایران آشنایی دارند جالب است امروز به جای تاریخ نویسان خود مجریان در کوی و برزن فریاد می زنند که ای مردم پیشینیان چنین و چنان کردند ولی هیچ نمی اندیشند که آیندگان هم ممکن است همین را در سر مکابر و در انظار مردم فریاد زنند. آری ای برادر این است سرنوشت ایران این سرزمین رفتگان و آمدگان.

راستی دوستان عاقل و اندیشمند هیچ اندیشیده اند چرا روسای جمهور این کشور چنین می کنند. یک جواب بیشتر ندارد از نظر نگارنده و آن این است وقتی ساختارهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی کشور درست چیده نشده اند و از دل ساختارهای ضعیف فردی بدون برنامه قبای خود را برای رییس جمهوری می پوشد مشخص است که در جلوی عموم چیزی جز این واژگان تکراری ندارد. ظاهرالامر فراموش کرده اند که مردم برای کار دیگر آنان را خواسته و خوانده اند.

امروز در عرصه اقتصاد با ورود مجریان بازنشسته و از یک طایفه و قوم مشخص است که نسخه ای جز تعدیل این بلای جانسوز ویرانگر ملت ایران نسخه ای دیگر به تبعیت از نسخه های پیشنهادی صندوق جهانی درآرشیو دولتیان وجود ندارد آخر کسی نیست بپرسد اگر این پیران سالخورده تجربه شده می توانستند برنامه بنویسند که الان حال و روز ما این نبود و باز متعجب از تجربه شدگانی که چند بار در زیر تیغ نقد ملت قرار گرفتند و نسخه آنان باطل اما اینکه چرا آنان فکر می کنند رای به روحانی یعنی بازگشت سیاست های ما این بار توهمی است که دیگربار درآن افتاده اند ولی اینبار نمی دانند که چه اقبالی سراغ آنان آمده است ولی دیده می شود که ادامه آن رفته رفته دوستان را ازهم جدا می کند و گویی از گذشته درس هیچ نگرفته اند و نمی خواهند بگیرند.

باید گفت نسخه تعدیل زیر بنا و بنای ویرانی اقتصاد این روز ایران است چه مستقیم و چه غیر مستقیم حال دوستان می خواهند پند گیرند یا نخواهند.

نیستیم از دوریت با داغ حرمان نیستیم
دل پشیمان است لیکن ما پشیمان نیستیم

گر چه از دل می‌رود عشق به جان آمیخته
با وجود این وداع صعب گریان نیستیم

گو جراحت کهنه شو ما از علاج آسوده‌ایم
درد گو ما را بکش در فکر درمان نیستیم

آنچه مارا خوار می‌کرد آن محبت بود و رفت
گو به چشم آن مبین مارا که ما آن نیستیم

ما سپر انداختیم اینک حریف عشق نیست
طبل برگشتن بزن ما مرد میدان نیستیم

یوسف دیگر به دست آریم وحشی قحط نیست
ما مگر درمصر یعنی شهر کاشان نیستیم