نظر منتشر شده
۱۶
توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 222397
آیا همیشه حق با مستضعفین است؟
بخش تعاملی الف - علی محمدزاده
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
تاریخ انتشار : شنبه ۲۳ فروردين ۱۳۹۳ ساعت ۰۶:۳۶
امروز ماجرایی برایم رخ داد که در ادامه به شرح ماجرا و برخی پرسش هایی که حول آن برایم ایجاد شد می پردازم:

ماجرا چه بود؟

صبح امروز، فردی به بنگاه املاک یکی از دوستانم مراجعه کرد و درخواستی داشت. می گفت همسرش در بیمارستان بستری است؛ حالش خراب است و بیمه اش نیاز به تمدید دارد. در صورتی که در فرم بیمه ذکر کند منزلی که در آن ساکن است مال خودش است، هزینه ی بیمه چند برابر خواهد شد و به همین خاطر تصمیم گرفته است به شرکت بیمه بگوید مستأجر است؛ و حالا آمده بود تا دوست من قرارداد اجاره ای صوری برایش تنظیم کند تا کارش راه بیفتد.

دوست من از سر انسان دوستی با درخواست بنده خدا موافقت کرد و شروع به نوشتن قرارداد نمود. من که آنجا حضور داشتم، اصرار کردم که نباید کار غیرقانونی کرد و از دوستم درخواست کردم بی خیال ماجرا بشود. خلاصه اینکه وسط نوشتن قرارداد زیر قضیه زدیم و آن بنده خدا هم با ناراحتی و دلگیری از بنگاه بیرون رفت.

بعد از این کار، این سوال برایم پیش آمد که آیا رفتار من درست بوده است؟ چه می شد اگر کار این بنده ی خدا را راه می انداختیم؟ مگر به ما نگفت که همسرش در بیمارستان بستری است؟

و بعد از اینکه دوستم به من گفت این بنده خدا در یکی از خیابان های پایین شهر مغازه ی کوچکی دارد و کارش تعمیر کفش است؛ و منزل مسکونی اش هم حقیر و قدیمی است، تأثرم بیشتر شد؛ چرا که فکر می کردم طرف دستش به دهنش می رسد. اما بر خلاف تصور من، بنده خدا مستضعف بود و از وصله پینه کردن کفش های مردم خرج زن و بچه اش را در می آورد.

این ماجرا باعث شد پرسش هایی برای من پیش بیاید:

اولین پرسش این بود که آیا استضعاف و فقر شدید یک فرد می تواند دلیلی باشد بر نادیده گرفتن قوانین در مورد او؟ خصوصاً که به نظر برسد آن قوانین ظالمانه اند و منافع صاحبان قدرت و ثروت را بازتولید می کنند. می دانیم که در کشور ما بخش بهداشت و درمان هزینه های گزافی بر بیماران تحمیل می کند و به دلیل ناکارآمدی قوانین از سویی و خصوصی سازی های بی حد و مرز از سوی دیگر، پزشکان و بیمارستان ها سودهای کلانی به جیب می زنند. و حقیقت آن است که اگر کسی در کشور ما مریضی سختی بگیرد، برای تأمین هزینه های درمان مجبور می شود همه ی زندگی خود را- حتی شاید برخی از اعضای بدنش را بفروشد.

در حالی چنین فشاری به مردم وارد می شود که پوشش بیمه ای مناسبی نیز وجود ندارد. و همه ی اینها در شرایطی صورت می گیرد که در کشوری با منابع و درآمدهای سرشار، قلیلی مرفه و بهره مند و مفت خواره هستند و اکثریت مردم برای تأمین مخارج حداقلی خود نیز در مضیقه اند. با این اوصاف، آیا قوانین در مورد همه باید یکسان باشند؟ یا می توان برای فردی که مستضعف و فقیر است، بی خیال قوانین شد یا حتی جنبش های قانون شکنی به راه انداخت؟ برای مثال، طبق فتوای مراجع استفاده از دفترچه بیمه ی فردی برای دیگری شرعاً حرام است. اما آیا می توان به توجیه اینکه فردی مستضعف و نیازمند است، این قید را نادیده گرفت و دفترچه بیمه خود را برای استفاده در اختیار او گذاشت؟ آیا می توان حل مسئله را به نهادهای ذیربط واگذاشت و تا آن وقت آزار و اذیت شدن مردم را به تماشا نشست؟ یا به هر نحو ممکن باید به مردم کمک کرد؛ هر چند غیر قانونی. این وسط حق با کیست؟ آیا در جامعه ای که برخی از سازوکارهایش غیرعادلانه است، می توان گفت همیشه حق با مستضعفین است؟

آیا قانون گرایی سفت و سخت و بدل شدن آن به فرهنگ رفتاری مردم، موجب زایل شدن نوع دوستی ها و دلسوزی ها نمی شود؟ در شرایط حاضر در کشور ما مردم از طریق روابط دوستی و خویشاوندی بسیاری از قیدوبندهای بوروکراتیک را دور می زنند. به تعبیری یکدیگر را یاری می کنند. آیا چنین فرهنگی در جامعه نشان از صمیمیت و نوع دوستی میان افراد نیست؟ آیا باید به سمت سفت و سخت شدن قانون گرایی در فرهنگ مردم حرکت نمود؟ قانون گرایی ارزش است یا ضد ارزش؟

ممنون می شوم اگر در این باره نظر دهید.
 
کلمات کلیدی : علی محمدزاده
 
abbas
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۰۸:۳۰:۱۲
مطالب درستی نوشتید
چند نکته در مورد مستضعفین وجود دارد
- آیا میشود کشوری بدون مستضعف داشته باشیم؟
- حدود کمک به مستضعف باید چقدر باشد؟
- چقدر از این کمک باید توسط دولت و چقدر توسط مردم باشد؟
-چه کارکنیم تا مستضعف از چند محل کمک نگیرد؟
- چه کار کنیم که مستضعف دچار تنبلی نشود؟
تابلو بزرگی در شهر نصب شده جهت کمک به شیرخوارگاه بهزیستی. از دولت ناراحت شدم که به اکثر مردم دارد یارانه میدهد اما یتیمان و بی سرپرستان را فراموش کرده
کمک ها باید در قالب نهادهای مردم نهاد و از طریق بهزیستی و امداد امام صورت گیرد و کمکها اولویت بندی شود و نباید در همه موارد کمک شود غذا و بهداشت در اولویت هستند
افراد زیر به ترتیب باید تحت پوشش کمک های دولت باشند و یارانه بقیه حذف گردد
یتیمان، فقیران، بی سرپرستان، بیکاران ، کودکان (2073497) (alef-10)
 
محمد
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۰۸:۳۱:۵۸
قانون خط قرمز است و نبايد از آن عبور کرد . سازمان های بيمه گر از پول حق الناس و بيت المال تشکيل شده و پرداخت های هزينه بيماران را تا حدودی متقبل می شوند و ما اجازه استفاده غير از اين حق را نداريم.مشکل نوع تفکر ماست اگر در تهران هزينه ها بالاست و شهرستانی هستيم چرا بايد به اين شهر بياييم . اگر دولت های نهم و دهم درآمد 700 ميليارد دلاری را درست سرمايه گذاری می کردند و اشتغال و بيکاری را سامان می دادند مستضعفی وجود نداشت و اگر هم بود با ذکات و خيرات و .. حل می شد. (2073501) (alef-10)
 
مهران
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۰۸:۳۷:۳۶
سلام مطلب جالب و قلقلک دهنده ای بود من خودم بعنوان کارمند در طی مدت 25 سال خدمتم همیشه با این مسئله درگیر بوده ام از بخش آخر شروع میکنم قانون گرائی عین ارزش است منتهی در برخی موارد قانونگذار است که با وضع قوانین ناقص، ناقض یا غلط موجبات تبعیض را بوجود آورده است و دیگر اینکه اعتقاد به قانون گرائی در افراد با اعمال تبعیض و پارتی بازی از بین رفته است زمانی که مجری قانون میبیند که افرادی هستند که با اتکاء به قدرت موقیت و ثروت خود و یا دیگران قانون را دور میزنند وجدانشان به درد می آید و وقتی با کسی که همان کار را میخواهد انجام دهد و مستضعف است برخورد میکند، همان وجدان این بی عدالتی را برنمی تابد و اعتقاد به قانون ( که طبعا همه را مساوی میداند) محو میشود و تفکر بی قانونی گسترش پیدا میکند این وقتی کامل میشود که افرادی داوطلبانه برای فرار از قانون پیشنهاد های مالی به مجری قانون میکنند و این انتظار در فرد کاشته و نهادینه میشود و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل؟؟؟!!!!!! آخرش هم همه به هم میگویند (( اینجا ایران است نه اروپا))!!! (2073515) (alef-10)
 
محمد جواد
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۰۹:۰۴:۵۶
همین بی قانونی ها باعث میشه امثال این بنده خداها فقیرتر شوند. کار درست این بود که با اطمینان از صحت حرفهایش تلاش میکردید شخصا یا با کمک دوستان کمک نقدی میکردید نه کمک غیرقانونی (2073570) (alef-10)
 
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۰۹:۲۳:۵۹
دوست عزیز حرف شما دونکته مهم است
اول اینکه مستضعف با مسکین فرق دارد واین دوست ما واقعا مستضعف بود نه اینکه چون درآمد نداشت بلکه چرا قانون گذر حقش را به دلیل داشتن خانه ضابع کرد
دوم اینکه حق را خدا تعیین می کند نه دوات پس اگر دولت را از جایگاه تعیین حق ومالکیت منابع ملی کشور بیرون بیاروریم حق مردم استیفا می شود پس باید دولت را مهار کرد (2073590) (alef-10)
 
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۰۹:۵۰:۰۱
1.در دروغ خیری نیست. به جای دروغ گفتن میتونیم در حد توان خود بهشون کمک کنیم.
2.باید قانون این انعطاف را داشته باشد که چنین افرادی راپوشش دهد.
3.مثلا در این موضوع کسی که خانه و مغازه داره چطور در پول بیمش میمونه؟ (2073656) (alef-10)
 
امیراسد
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۱۰:۱۲:۲۳
با سلام خدمت شما،
باید عرض کنم که اگر از دید کلان به موضوع نگاه کنیم، و چرخه کامل رفتاری و روابط جامعه را ببینیم، قانون مداری کامل، به نفع آن مستضعفینی که مد نظر شما هستند نیز خواهد بود، شاید از یک جا به ظاهر ضرر کنند ، اما از ده جای دیگر از این قانون مندی سود خواهند برد. و از طرف دیگر راه کمک به آن مستضعف این نیست که کمکش کنیم قانون را دور بزند!!! باید خیرین را تشویق کنیم کمکش کنند و نهاد های خیریه قوی بوجود آوریم که اگر زمانی قوانین به صورتی بود که انعطاف نداشت، این نهادهای خیریه باشند که آن قسمت را پوشش دهند. و قوانین را هم در صورت لزوم اصلاح کنیم.

البته در کشور ما چیزی به آن معنا بعنوان "قانون" سفت و سخت وجود ندارد! قوانین ما اکثرا چندین تبصره دارند که در بعضی مواقع ، اصل قانون را نقض می کند! قانون باید "جامع و مانع" باشد نه این که برای خوشایند دوستان و دور زدن آن قانون در مواقع لزوم ، هی به آن بند و تبصره اضافه کنیم. (2073701) (alef-10)
 
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۱۵:۱۶:۲۴
برادر عزیز مستضعف به معنی کسی است که حقش ضایع شده انکه باید به او متمولین کمک کنند مسکین یا فقیر است- افتاد (2074522) (alef-11)
 
ميترا
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۱۰:۱۲:۴۴
اصلاح قانون بيمه بسيار ضروري است .دور زدن قانون باز هم به ضرر مردم عادي است چون توانگران دورهاي پرسودتر و بزرگتري را بلدند بزنند. (2073702) (alef-10)
 
وحيد
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۱۱:۰۴:۳۴
با سلام

بدون شك قوانين به خصوص در زمينه بيمه و درمان ضعف هاي فاحشي دارند. عملكرد بخش درمان و پزشكان هم كه نا گفته پيداست، از زير ميزي هاي آنچناني تا ...

اما اينها دليل بر بخشش از كيسه خليفه نمي شود. اگر نياز اين شخص معلوم باشد بايد خود ما به ياري ايشان بشتابيم.

فرهينگ ايثار و بخشش در بين ما هم كم رنگ شده.

يادمان باشد اين دولت از كرات ديگر بين ما نيامده بلكه عصاره همين ملت است. (2073814) (alef-11)
 
رامین
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۱۲:۰۳:۳۷
جدا از آنچه دوستان فرمودند من از زاویه ای جدید به این موضوع نگاه میکنم:
1- اگر کشور ما پیشرفته بود موضوع مالک یا مستاجر بودن این بنده خدا یه شکل خودکار در هر پایگاه داده ای موجود بود و نیازی به شال و کلاه کردن ایشان و تلاش برای دور زدن قانون هم پیش نمی آمد.
2- سازوکارهای مملکت میتواند طوری باشد که شهروندان اصلا در دوراهی انجام دادن یا ندادن کارهای غیر قانونی قرار نگیرند از آن سو جریمه ها باید قطعی و غیر قابل عفو باشند نه لزوما شدید و دردناک. تاثیر قطعی بودن جریمه و مجازات خیلی خیلی بیشتر و انسانی تر از شدید بودن آنهاست (2073958) (alef-11)
 
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۱۴:۲۴:۴۹
کشورماازهمین بی قانونیهاوقانون گریزیهارنج می بردوقتی قانون حاکم نباشدآنهاکه زور
جبیشتری دارندازاین بی قانونی بیشتربهره میبرندتا قشرضعیف جامعه (2074388) (alef-6)
 
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۱۵:۰۲:۰۰
مطلب خوبی است ... ولی دقت کنید واژه - مستضعف - به معنای فقیر و بی چیز نیست .... !! اگر منظور شما فرد فقیر است نباید از واژه مستضعف استفاده کنید .... همان واژه فقیر را استفاده کنید .............. در مورد واژه مستضعف و معنای آن به قرآن مراجعه کنید ....
مستضعف = اقلیت ... کسی که در اقلیت است ...
مستضعفین --- مستکبرین .... !!! (2074487) (alef-11)
 
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۱۵:۲۸:۲۴
به بنیاد مستضعفان معرفی می کردید. (2074554) (alef-11)
 
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۱۶:۰۶:۲۷
اشتباهی که حضرت داوود در قضاوت کرد و در قرآن هم آمده است به ما می آموزد که حق و قانون بالاترین چیز است.
در این مورد قانون نقص دارد و باید اصلاح شود نه اینکه قانون دور زده شود. (2074658) (alef-11)
 
۱۳۹۳-۰۱-۲۳ ۱۸:۱۲:۱۸
من هم بیمه تامین اجتماعی هستم و هم بیمه تکمیلی، بابت هر دو ماهانه مبلغی می پردازم، اینکه چه املاکی دارم تا به امروز در تعیین حق بیمه ام نقشی نداشته، کلا متوجه مشکل و قانون مربوطه نشدم!! (2074963) (alef-10)