توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 285163
موسیقی بیچاره است
تاریخ انتشار : يکشنبه ۴ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۲۶
سهراب پورناظری گفت: این‌قدر به هم فحش هنری ندهیم، موسیقی فضا ندارد و به اندازه کافی بیچاره هست.

به گزارش ایسنا‌، سهراب پورناظری که به‌تازگی آلبوم «شبگرد کولی باد» را منتشر کرده است‌، اظهار کرد: می‌خواهم درباره مسائل روز موسیقی صحبت کنم؛ همه می‌دانند که اوضاع نهادهای صنفی در کشور به چه شکلی است که قطعا این نهادها در حوزه فرهنگی ضعیف‌تر می‌شوند و ضعیف‌ترین آن‌ها حوزه موسیقی است. من به‌عنوان عضو شورای مشورتی، با خانه موسیقی همکاری داشته‌ام. در واقع این‌هایی که می‌ خواهم بگویم همه به هم وصل است، هم انتشار آلبوم هم حضور من در خانه موسیقی‌.

او ادامه داد: فکر می‌کنم خرد جمعی به ما می‌گوید اگر ضعفی در صنف موسیقی وجود دارد‌، آن ضعف را در میان اعضای خانواده حل کنید. توقع من این است که این مشکلات که در حوزه موسیقی وجود دارد، در خانه موسیقی حق شود.

این آهنگساز و نوازنده تنبور اظهار کرد: جریانی در راستای انتقادات از خانه موسیقی به راه افتاد که افرادی که هیچ‌وقت از موسیقی حمایت نکردند، دست به کار شدند و کاسه داغ‌تر از آش شدند، افرادی که هیچ‌وقت دل‌شان برای فرهنگ این مملکت نسوخته است. این اختلاف‌ها نباید به اینجا کشیده می‌شد و باید در همان خانه موسیقی حل می‌شد.

وی افزود: من اخبار منتقدان خانه موسیقی را از طریق خبرگزاری‌ها و جلساتی که برگزار می‌شد، پیگیری می‌کردم. خیلی‌ها از این موضوع، سوءبرداشت سیاسی کردند، مسیری که این موزیسین‌ها انتخاب کردند اصلا درست نیست. حتی سردمداران این جریان افرادی بودند که خودشان مسوولان سابق خانه موسیقی بودند و باید به خیلی از پرسش‌ها پاسخ دهند، حتی افرادی حضور داشتند که قبلا خودشان مدیر دولتی بودند و گویا دوباره دل‌شان می‌خواهد دنبال چنین سمت‌هایی بروند.

پورناظری تأکید کرد: من نه کارت عضویت خانه موسیقی را دارم و نه دنبال بیمه هستم، حرفم را با نوازندگی روی سن می‌زنم. فقط معتقدم این مسیری که منتقدان در پیش گرفته‌اند، مسیر خوبی نیست.

این هنرمند بخش دیگری از سخنانش را به موضوع انتشار نامه‌ای اختصاص داد که در اوایل مدیریت پیروز ارجمند منتشر شده بود. نامه‌ای انتقادی که در زمان خودش سروصدای زیادی ایجاد کرد.

او در این‌باره گفت: آن زمان قرار بود کنسرتی با همراهی علیرضا قربانی و سایر پورناظری‌ها در آمریکا داشته باشیم؛ اما درست شب سفرمان متوجه شدیم که طهمورث مشکلی دارد و نمی‌تواند با ما به سفر بیاید. بنابراین خانواده هم نتوانست با ما همسفر شود. من و علیرضا قربانی با هم به آمریکا رفتیم و در آن شرایط، باید اجرایی دو نفره را روی صحنه می‌بردیم. آنجا به من گفتند نوازنده‌ای به نام آروتزیان‌ هست که من می‌توانم با او هم‌نوازی کنم. او با من دودوک زد و من هم از کار او لذت بردم. سپس تصمیم گرفتیم این اثر را با هم ضبط کنیم که نتیجه‌اش یک اثر چهارساعته شد.

وی افزود: در ایران مشغول میکس این اثر بودیم که من چند نسخه از همین کار را به هنرجویانم دادم تا بروند و تمرین کنند. یک روز یک نفر به من زنگ زد که فلان اثرت دارد از تلویزیون و روی یک سریال پخش می‌شود، کاری که هنوز به‌شکل رسمی پخش نشده است. رفتم پیگیری کردم و دیدم همین‌طور است. نمی‌دانم این کار به چه نحوی پخش شد و من هم به کسی تهمت نمی‌زنم، اما با پیگیری متوجه شدم، آهنگساز این اثر آقای پیروز ارجمند است که آن زمان رییس مرکز موسیقی حوزه هنری بود. این شکاف بین من و ایشان، از همان زمان آغاز شد.

پورناظری همچنین گفت: پس از آن متوجه شدم که آقای مرادخانی،‌ آقای ارجمند را برای مدیریت مجموعه موسیقی انتخاب کردند و من هم آن موضوع را با آقای مرادخانی در میان گذاشتم و تصمیم گرفتم در آن زمان سکوت کنم. پس از انتشار آن نامه، برخی به من گفتند که چرا با آن لحن تند نامه نوشتم. می‌خواهم بگویم در آن شرایطی که من از کار خودم چشم‌پوشی کردم و آقای ارجمند نیز با آن لحن تند هنرمندان را خطاب قرار می‌داد، دیگر سکوت را جایز ندانستم و آن نامه به همین دلیل بود. این را امروز می‌گویم چون همه درباره‌اش از من می‌پرسند و می‌گویند چرا آنقدر نسبت به آن آدم، خشم داری؟ امروز حقیقت را گفتم تا محکوم به خشم اضافه نشوم.

این نوازنده کمانچه در عین حال گفت: البته این‌گونه اتفاقات در موسیقی زیاد رخ می‌دهد، برای مثال یک هنرمند بزرگی، اثری از پدر من را در آلبوم خود گنجانده، در حالی که هیچ نامی از پدرم نیاورده است. پدرم را هم که می‌شناسید، اصلا اهل این نیست که خودش را وارد حاشیه‌ها کند؛ اما من فکر می‌کنم هر چیزی حدی دارد.

پورناظری بخش دیگری از صحبت‌هایش را به موسیقی فیلم «آرایش غلیظ» اختصاص داد و انتقاداتی که پس از انتشار آن قطعه به او شد.

او توضیح داد: من هیچ‌گاه درباره ژانر موسیقی «آرایش غلیظ» اظهار نظری نکردم. هیچ‌گاه نگفتم این موسیقی راک، سنتی‌ یا هر چیز دیگری است. «آرایش غلیظ» یک تجربه شخصی بود و به هیچ‌وجه راک محسوب نمی‌شود. اگر قصد داشته باشم یک روز موسیقی راک کار کنم، حتما پیش یکی از بهترین‌های این عرصه خواهم رفت. برای این می‌گویم که خیلی از منتقدان درباره «آرایش غلیظ» نوشته بودند که این اثر، مولفه‌های موسیقی راک را ندارد.

فرزند کیخسرو پورناظری که صبح چهار تیرماه در نشست آلبوم «شبگرد کولی باد» سخن می‌گفت، اظهار کرد: این آلبوم براساس بداهه‌نوازی در اصفهان و نوا شکل گرفته است. فکر می‌کنم آن اتفاقی که قرار است در یک بداهه‌نوازی رخ دهد تا حدی در این آلبوم شنیده می‌شود. این اثر سرفصلی برای بداهه‌نوازی تنبور است که آن را همراه نوازنده دودوک، روبیک آروتزیان در لس‌آنجلس ضبط کردیم.

او توضیح داد: این اثر را در مدت دو ساعت ضبط کردیم، اما شما حدود ۴۰ دقیقه آن را می‌شنوید. هر دو ما برداشت‌هایی از موسیقی کشورهای یکدیگر داشتیم و در این اثر روبه‌روی هم قرار گرفتیم.

این تنبورنواز در بخش دیگری از سخنانش در پاسخ به پرسش خبرنگاری درباره حاشیه‌هایی مبنی بر حضورش در آلبوم پاپ بهنام صفوی، اظهار کرد: رویه کار من این نیست که در موسیقی پاپ فعالیت داشته باشم. من خیلی موسیقی پاپ گوش می‌کنم و ابایی هم ندارم که این را بگویم. هیچ‌وقت هم به این ژانر توهین نمی‌کنم؛ اما ترجیه می‌دهم که در این زمینه فعالیتی نکنم و گویا آهنگساز آن اثر درباره سهل‌انگاری صورت‌گرفته توضیحاتی داده است.

او در بخش پایانی سخنانش از انتشار آلبومی به نام «خداوندگار اسرار» خبر داد که تا یک‌ماه دیگر با صدای همایون شجریان منتشر خواهد شد.

صدرالدین حسین‌خانی نیز که انتشار این اثر را برعهده دارد، در سخنانی اظهار کرد: این روزها بازار خوبی از نظر فروش موسیقی نداریم، چون موسیقی شنیده می‌شود؛ اما کمتر کسی حاضر است بهای این شنیدن را پرداخت کند. سایت‌هایی هم وجود دارند که موسیقی را به‌صورت آزاد در اختیار مخاطبان قرار می‌دهند و این، ضرری بزرگ برای شرکت‌ها است.

مدیرعامل شرکت فرهنگی هنری ایران‌گام همچنین گفت: امسال فروش آثار موسیقی ۳۰ درصد کاهش یافته و این در حالی است که تعدادی از فروشگاه‌های ما به‌دلیل فروش کم، تغییر شغل داده‌اند.
 
کلمات کلیدی : موسیقی
 


نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.