کد مطلب: 236248
کتابخانه ملی شبانه‌روزی نمی‌شود
تاریخ انتشار : جمعه ۱۰ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۴۰
سخنگوی کتابخانه ملی در مورد درخواست ۵۰۰ نفر از اعضای این سازمان از رئیس جمهور برای برقراری مجدد شیفت شب آن، گفت: نتایج بررسی‌های ما نشان می‌دهد که اولاً تعدادی از امضاکنندگان این نامه اساساً عضو کتابخانه ملی نیستند و دوماً نزدیک ۹۰ درصد آنها اصلاً عضو شیفت شب نیستند!
به گزارش مهر، ۲۶ خرداد ۱۳۹۳ بود که فریبرز خسروی سخنگوی سازمان اسناد و كتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه از ابتدای ماه مبارك رمضان ساعت كار كتابخانه ملی از ۸ صبح تا ۳۰ دقیقه پیش از افطار خواهد بود، گفت: ساعت كار رسمی سازمان از ۸ صبح تا ۴ بعد از ظهر است. شیفت شب از ساعت ۴ بعد از ظهر شروع می‌شود و در ماه مبارك رمضان تا ۳۰ دقیقه پیش از افطار به كار خود ادامه می‌دهد. پس از ماه مبارك رمضان نیز تا پایان شهریور ماه كتابخانه ملی از ساعت ۸ صبح تا ۱۰ شب دایر خواهد بود.
خسروی دلیل تعطیلی شیفت دوم شب را كه از ساعت ۲۳ تا ۷ روز بعد دایر بود، عدم استقبال مراجعان از آن اعلام و تاکید كرد: متوسط مراجعان در آن شیفت عملاً ۵ نفر در هر شب است، كه چند برابر این تعداد باید آماده به خدمت باشند و انرژی و توان زیادی برای دایر نگه داشتن این شیفت صرف شود كه خلاف صرفه و صلاح سازمان است.
به این ترتیب سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران که از ۲۰ شهریور ۱۳۹۰ و با راه‌اندازی شیفت ساعت ۱۰ شب تا ۷ صبح، ۲۴ ساعته شده بود - و البته این مسئله بارها از سوی مسئولان وقت این سازمان به عنوان یک موفقیت در رسانه‌ها بازتاب یافت - در ۸ تیر ۱۳۹۳ به روال قبلی فعالیت خود بازگشت.
کمتر از یک ماه بعد از اتخاذ این تصمیم و درست در ۲۳ تیرماه ۱۳۹۳ نامه‌ای که خطاب به رئیس جمهور نوشته شده بود، در رسانه‌ها بازنشر شد. در این نامه که گفته میشد بیش از ۵۰۰ نفر از اعضای کتابخانه ملی آن را امضا کرده بودند، از حسن روحانی خواسته شده بود که نگذارد چراغ روشن شب‌های کتابخانه ملی به خاطر کم بودن منابع مالی خاموش شود. از آنجا که این مسئله هم اکنون به یک موضوع داغ خبری تبدیل شده، با فریبرز خسروی سخنگوی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران درباره کم و کیف موضوع و احتمال تجدید نظر در مسئله تعطیلی شیفت شب به گفتگو نشستیم که در پی می‌آید:
* بعد از نامه‌ای که با امضای ۵۰۰ نفر از اعضای کتابخانه ملی به رئیس جمهور نوشته شده و در آن درخواست برقراری مجدد شیفت شب را کرده‌اند، آیا امکان انجام مجدد این کار وجود دارد؟
تصمیمی که ما گرفته‌ایم، بر اساس مطالعه بوده است. مطالعه چند ماهه ما نشان می‌دهد که میزان مراجعه به کتابخانه ملی از ساعت ۱۰ شب به بعد، خیلی پائین و تقریباً روی عدد ۵ نفر است. طبیعتاً برپا نگه داشتن مجموعه‌ای عظیم برای ۵ نفر و حتی ۱۰ نفر، به صرفه و صلاح نیست.
* پس علیرغم این اعتراض‌ها، این تصمیم برگشت‌ناپذیر است. بله؟
اگر به شما ژورنالیست‌ها برنخورد، روی این مسئله دارد کار ژورنالیستی می‌شود. ما شیفت شب را تعطیل نکرده‌ایم. کتابخانه ملی ساعت ۴ بعد از ظهر، کارش تمام می‌شود. از ۴ بعد از ظهر تا ۱۰ شب هم شیفت شب اول ما برقرار است و از آنجا که بررسی‌های ما نشان می‌دهد بیشترین مراجعه‌ها در این فاصله است و لذا ما در این ساعت، شیفت شب را باز گذاشته‌ایم. پس همانطور که گفتم شیفت شب حذف نشده بلکه آن شیفتی حذف شده که استقبال از آن کمتر بوده است.
* قاعدتاً منظور امضاکنندگان نامه به رئیس جمهور، این فاصله زمانی ۴ تا ۱۰ شب که شما بر آن تاکید دارید، نیست، منظورشان ۲۴ ساعته بودن کتابخانه ملی است.
همه موسساتی هم که ۲۴ ساعته هستند، در اصل که ۲۴ ساعته کار نمی‌کنند و برای خودشان شیفت بندی دارند. کار رسمی ما از ۸ صبح است تا ۴ بعد از ظهر و این ساعت کتابخانه ملی تعطیل می‌شود با این حال ما یک شیفت ۴ تا ۱۰ شب راه انداخته‌ایم اما شیفت ۱۰ شب تا ۷ صبح تعطیل شده است. نکته دیگر اینکه خیلی‌ها تصور میکنند وظیفه کتابخانه‌های عمومی و دانشگاهی و تخصصی را باید کتابخانه ملی بر عهده بگیرد که این هم برداشت اشتباهی است؛ کتابخانه‌های دانشگاهی باید وظیفه خودشان را انجام دهند اما کتابخانه ملی، قرائتخانه ملی نیست بلکه کتابخانه ملی است و وظیفه دارد محیط مناسبی را برای پژوهشگرانی که میخواهند از منابع آن استفاده کنند، آماده کند. در مورد این ۵۰۰ نفری هم که گفتید عضو کتابخانه ملی بوده‌اند و این نامه را امضا کرده‌اند، باید بگویم که ما موضوع را بررسی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که اولاً تعدادی از آنها اساساً عضو کتابخانه ملی نیستند، دوماً بالای ۸۰ درصد و حتی نزدیک ۹۰ درصد اصلاً عضو شیفت شب نیستند و تنها ۱۰ درصد آنها عضو شیفت شب هستند و سالی دو بار، سه بار، چهار بار استفاده میکنند.
* اگر اینطور است، به نظر شما چه دلیلی دارد که این افراد که به گفته شما عضو شیفت شب کتابخانه ملی نبوده‌اند، از رئیس جمهور بخواهند که شیفت شب کتابخانه ملی را احیا کند؟!
این نامه در واقع بیشتر حالت نظرخواهی بوده است تا درخواست تشکیل شیفت شب. مثل اینکه از شما نظرخواهی کنند که نظر شما در مورد اینکه کتابخانه ملی ۲۴ ساعته باشد، چیست و شما بگوئید خوب است. اگر نظر شخصی خود من را بخواهید، واقعیت این است که ما بدمان نمی‌آید که محیط را باز نگه داریم ولی واقعاً این ظلم به مجموعه و ظلم به مملکت است که بخواهیم برای ۵ نفر یا ۱۰ نفر، این مجموعه ۲۴ ساعته بدود.
* لطفاً به سوال اولم نیز پاسخ بدهید. علیرغم همه این به گفته شما کارهای ژورنالیستی و نامه‌ای که نوشته شده، آیا نظر سازمان در مورد شیفت شب کتابخانه ملی تغییر خواهد کرد؟
چون سازمان بر اساس واقعیت‌های درستی نتیجه‌گیری کرده و مسئله را بررسی و کنکاش کرده است، طبیعتاً نباید الان نظرش عوض شود. پس پاسخ منفی است مگر اینکه اتفاقاتی رخ بدهد که کنترل آنها از اختیار ما خارج باشد.
به گزارش مهر، ۲۶ خرداد ۱۳۹۳ بود که فریبرز خسروی سخنگوی سازمان اسناد و كتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه از ابتدای ماه مبارك رمضان ساعت كار كتابخانه ملی از ۸ صبح تا ۳۰ دقیقه پیش از افطار خواهد بود، گفت: ساعت كار رسمی سازمان از ۸ صبح تا ۴ بعد از ظهر است. شیفت شب از ساعت ۴ بعد از ظهر شروع می‌شود و در ماه مبارك رمضان تا ۳۰ دقیقه پیش از افطار به كار خود ادامه می‌دهد. پس از ماه مبارك رمضان نیز تا پایان شهریور ماه كتابخانه ملی از ساعت ۸ صبح تا ۱۰ شب دایر خواهد بود.
خسروی دلیل تعطیلی شیفت دوم شب را كه از ساعت ۲۳ تا ۷ روز بعد دایر بود، عدم استقبال مراجعان از آن اعلام و تاکید كرد: متوسط مراجعان در آن شیفت عملاً ۵ نفر در هر شب است، كه چند برابر این تعداد باید آماده به خدمت باشند و انرژی و توان زیادی برای دایر نگه داشتن این شیفت صرف شود كه خلاف صرفه و صلاح سازمان است.
به این ترتیب سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران که از ۲۰ شهریور ۱۳۹۰ و با راه‌اندازی شیفت ساعت ۱۰ شب تا ۷ صبح، ۲۴ ساعته شده بود - و البته این مسئله بارها از سوی مسئولان وقت این سازمان به عنوان یک موفقیت در رسانه‌ها بازتاب یافت - در ۸ تیر ۱۳۹۳ به روال قبلی فعالیت خود بازگشت.
کمتر از یک ماه بعد از اتخاذ این تصمیم و درست در ۲۳ تیرماه ۱۳۹۳ نامه‌ای که خطاب به رئیس جمهور نوشته شده بود، در رسانه‌ها بازنشر شد. در این نامه که گفته میشد بیش از ۵۰۰ نفر از اعضای کتابخانه ملی آن را امضا کرده بودند، از حسن روحانی خواسته شده بود که نگذارد چراغ روشن شب‌های کتابخانه ملی به خاطر کم بودن منابع مالی خاموش شود. از آنجا که این مسئله هم اکنون به یک موضوع داغ خبری تبدیل شده، با فریبرز خسروی سخنگوی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران درباره کم و کیف موضوع و احتمال تجدید نظر در مسئله تعطیلی شیفت شب به گفتگو نشستیم که در پی می‌آید:
* بعد از نامه‌ای که با امضای ۵۰۰ نفر از اعضای کتابخانه ملی به رئیس جمهور نوشته شده و در آن درخواست برقراری مجدد شیفت شب را کرده‌اند، آیا امکان انجام مجدد این کار وجود دارد؟
تصمیمی که ما گرفته‌ایم، بر اساس مطالعه بوده است. مطالعه چند ماهه ما نشان می‌دهد که میزان مراجعه به کتابخانه ملی از ساعت ۱۰ شب به بعد، خیلی پائین و تقریباً روی عدد ۵ نفر است. طبیعتاً برپا نگه داشتن مجموعه‌ای عظیم برای ۵ نفر و حتی ۱۰ نفر، به صرفه و صلاح نیست.
* پس علیرغم این اعتراض‌ها، این تصمیم برگشت‌ناپذیر است. بله؟
اگر به شما ژورنالیست‌ها برنخورد، روی این مسئله دارد کار ژورنالیستی می‌شود. ما شیفت شب را تعطیل نکرده‌ایم. کتابخانه ملی ساعت ۴ بعد از ظهر، کارش تمام می‌شود. از ۴ بعد از ظهر تا ۱۰ شب هم شیفت شب اول ما برقرار است و از آنجا که بررسی‌های ما نشان می‌دهد بیشترین مراجعه‌ها در این فاصله است و لذا ما در این ساعت، شیفت شب را باز گذاشته‌ایم. پس همانطور که گفتم شیفت شب حذف نشده بلکه آن شیفتی حذف شده که استقبال از آن کمتر بوده است.
* قاعدتاً منظور امضاکنندگان نامه به رئیس جمهور، این فاصله زمانی ۴ تا ۱۰ شب که شما بر آن تاکید دارید، نیست، منظورشان ۲۴ ساعته بودن کتابخانه ملی است.
همه موسساتی هم که ۲۴ ساعته هستند، در اصل که ۲۴ ساعته کار نمی‌کنند و برای خودشان شیفت بندی دارند. کار رسمی ما از ۸ صبح است تا ۴ بعد از ظهر و این ساعت کتابخانه ملی تعطیل می‌شود با این حال ما یک شیفت ۴ تا ۱۰ شب راه انداخته‌ایم اما شیفت ۱۰ شب تا ۷ صبح تعطیل شده است. نکته دیگر اینکه خیلی‌ها تصور میکنند وظیفه کتابخانه‌های عمومی و دانشگاهی و تخصصی را باید کتابخانه ملی بر عهده بگیرد که این هم برداشت اشتباهی است؛ کتابخانه‌های دانشگاهی باید وظیفه خودشان را انجام دهند اما کتابخانه ملی، قرائتخانه ملی نیست بلکه کتابخانه ملی است و وظیفه دارد محیط مناسبی را برای پژوهشگرانی که میخواهند از منابع آن استفاده کنند، آماده کند. در مورد این ۵۰۰ نفری هم که گفتید عضو کتابخانه ملی بوده‌اند و این نامه را امضا کرده‌اند، باید بگویم که ما موضوع را بررسی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که اولاً تعدادی از آنها اساساً عضو کتابخانه ملی نیستند، دوماً بالای ۸۰ درصد و حتی نزدیک ۹۰ درصد اصلاً عضو شیفت شب نیستند و تنها ۱۰ درصد آنها عضو شیفت شب هستند و سالی دو بار، سه بار، چهار بار استفاده میکنند.
* اگر اینطور است، به نظر شما چه دلیلی دارد که این افراد که به گفته شما عضو شیفت شب کتابخانه ملی نبوده‌اند، از رئیس جمهور بخواهند که شیفت شب کتابخانه ملی را احیا کند؟!
این نامه در واقع بیشتر حالت نظرخواهی بوده است تا درخواست تشکیل شیفت شب. مثل اینکه از شما نظرخواهی کنند که نظر شما در مورد اینکه کتابخانه ملی ۲۴ ساعته باشد، چیست و شما بگوئید خوب است. اگر نظر شخصی خود من را بخواهید، واقعیت این است که ما بدمان نمی‌آید که محیط را باز نگه داریم ولی واقعاً این ظلم به مجموعه و ظلم به مملکت است که بخواهیم برای ۵ نفر یا ۱۰ نفر، این مجموعه ۲۴ ساعته بدود.
* لطفاً به سوال اولم نیز پاسخ بدهید. علیرغم همه این به گفته شما کارهای ژورنالیستی و نامه‌ای که نوشته شده، آیا نظر سازمان در مورد شیفت شب کتابخانه ملی تغییر خواهد کرد؟
چون سازمان بر اساس واقعیت‌های درستی نتیجه‌گیری کرده و مسئله را بررسی و کنکاش کرده است، طبیعتاً نباید الان نظرش عوض شود. پس پاسخ منفی است مگر اینکه اتفاقاتی رخ بدهد که کنترل آنها از اختیار ما خارج باشد.
محمد
۱۳۹۳-۰۵-۱۰ ۱۶:۵۰:۳۹
جناب آقای خسروی:
ما که از شیفت شب استفاده میکرده ایم میدانیم که جز معدود شبهایی که به هر دلیلی تعداد استفاده کنندگان کم بوده، در بیشتر شبها حداقل 15 نفر استفاده کننده داشته و کاها تا 50 یا حتی 60 نفر هم میرسیده.
افرادی هم که عنوان میکنید بخاطر شیفت دوم شب مشغول به کار هستند، بفرمایید به غیر از مسئول شیفت، چند نفر با تعطیل شدن شیفت شب، اکنون دیگر مشغول به کار نیستند.
شیفت شب شرایط استفاده خاص داشت، و شرط اول آن پژوهشگر بودن است. یعنی داشتن مقاله یا کتاب. این افراد بیکار نبودند، خواب خود را هم دوست داشتند، روزها هم بیکار نیستند که بخوابند و شبها در کتابخانه تمام وقت مطالعه کنند، که در برخی موارد کارمندان حراست که اصلا حق و صلاحیت نظر دادن در این مورد را ندارند، به دفاع از آن پرداخته، خود را صحبتهای مراجعین داخل کرده و بهانه های کودکانه شما را انتقال میدادند.
شما در مجموعه تان حتی کارمندان حراست هم اجازه دارند در این موارد نظر بدهند، این دیگر از ضعف مدیریتی شماست و البته از روشهای معمول برای به کرسی نشاندن تصمیمات غیر منطقی و غیر قابل دفاع.
دغدغه مسئولین تا پیش از این خالی کردن کتابخانه ملی از جزوه خوانها، و تبدیل آن به مکانی برای پژوهشگران بوده که با نگاهی و استفاده کنندگان از شیفت شب، پر واضح است که کار پژوهشی انجام شده در شب، واقعا چشم گیر است. توجیه نبودن مسئولین حراست و حتی برخی از مسئولنی سالن در شیفت شب، باعث میشد برخوردهای ناشایستی را از ایشان شاهد باشیم، اما باز هم به داشتن جایی ساکت و آرام، برای کارهای پژوهشی خود راضی بودیم و با همه رفتارهای ایشان، حلم به خرج داده و از کنار رفتارهای ایشان حلیمانه و کریمانه میگذشتیم. اما در این مدت اخیر، گاهاً برخی کارمندان کتابخانه حیطه مسئولیتی و نظردهی خودشان را فراموش کرده و در هر موردی به خود اجازه میدهند نظر دهند و حتی میخواهند نظرات خود را تحمیل نیز بکنند.
در ضمن شما که رسالت خود را نمیدانید، لطف میکردید متعهدانه عمل کرده، از پذیرش این پست خودداری میکردید. مسئولین قبلی از این طریق با صرف هزینه ای اندک، امکان پژوهش را برای پژوهشگرانی که میخواهند از ساعات خواب خود زده، و به کارهای پژوهشی بپردازند را فراهم آورده بودند. این کار واقعا جای قدردانی دارد.
در نامه این که به ریاست جمهور فرستاده شده، اعلام شده نامه اعضای کتابخانه، نه نامه استفاده کنندگان از شیفت شب. این مغلطه شما، دلیلی بر غیر منطقی بودن حرفتان است. تقوا پیشه کنید و اشتباه خود را با تواضع بپذیرید و اجازه ندهید اشتباهان سریالی را به دنبال داشته باشد. مانند همین سخنانی که در جواب به این اعتراض گفتید. می توانستید در پاسخ به اعضا، با دیدن اشتباه خود، آن را جبران کنید و از رسانه ای شدن آن جلوگیری کنید. الان هم قبل از آنکه این اشتباه که بر آن اصرار دارید، شما بیش از این کوچک کند و مسئله بزرگی برای شما بشود، با پذیرش اشتباه بودن آن، به جبرانش اقدام کنید. (این هم ساختار جهانی است که خداوند آفریده، برهان خلف از همین اصل استفاده میکند. یک اشتباه، یک جمله غلط را ادامه دادن، ما را به تناقضی آشکار میرساند که دیگر نمیتوان آن را نادیده گرفت. با عدم اصرار بر اشتباه خود، از رسیدن با آن تناقض آشکاری که شما را خوار و خفیف خواهد کرد، دوری کنید.) (2280676) (alef-13)
ما که از شیفت شب استفاده میکرده ایم میدانیم که جز معدود شبهایی که به هر دلیلی تعداد استفاده کنندگان کم بوده، در بیشتر شبها حداقل 15 نفر استفاده کننده داشته و کاها تا 50 یا حتی 60 نفر هم میرسیده.
افرادی هم که عنوان میکنید بخاطر شیفت دوم شب مشغول به کار هستند، بفرمایید به غیر از مسئول شیفت، چند نفر با تعطیل شدن شیفت شب، اکنون دیگر مشغول به کار نیستند.
شیفت شب شرایط استفاده خاص داشت، و شرط اول آن پژوهشگر بودن است. یعنی داشتن مقاله یا کتاب. این افراد بیکار نبودند، خواب خود را هم دوست داشتند، روزها هم بیکار نیستند که بخوابند و شبها در کتابخانه تمام وقت مطالعه کنند، که در برخی موارد کارمندان حراست که اصلا حق و صلاحیت نظر دادن در این مورد را ندارند، به دفاع از آن پرداخته، خود را صحبتهای مراجعین داخل کرده و بهانه های کودکانه شما را انتقال میدادند.
شما در مجموعه تان حتی کارمندان حراست هم اجازه دارند در این موارد نظر بدهند، این دیگر از ضعف مدیریتی شماست و البته از روشهای معمول برای به کرسی نشاندن تصمیمات غیر منطقی و غیر قابل دفاع.
دغدغه مسئولین تا پیش از این خالی کردن کتابخانه ملی از جزوه خوانها، و تبدیل آن به مکانی برای پژوهشگران بوده که با نگاهی و استفاده کنندگان از شیفت شب، پر واضح است که کار پژوهشی انجام شده در شب، واقعا چشم گیر است. توجیه نبودن مسئولین حراست و حتی برخی از مسئولنی سالن در شیفت شب، باعث میشد برخوردهای ناشایستی را از ایشان شاهد باشیم، اما باز هم به داشتن جایی ساکت و آرام، برای کارهای پژوهشی خود راضی بودیم و با همه رفتارهای ایشان، حلم به خرج داده و از کنار رفتارهای ایشان حلیمانه و کریمانه میگذشتیم. اما در این مدت اخیر، گاهاً برخی کارمندان کتابخانه حیطه مسئولیتی و نظردهی خودشان را فراموش کرده و در هر موردی به خود اجازه میدهند نظر دهند و حتی میخواهند نظرات خود را تحمیل نیز بکنند.
در ضمن شما که رسالت خود را نمیدانید، لطف میکردید متعهدانه عمل کرده، از پذیرش این پست خودداری میکردید. مسئولین قبلی از این طریق با صرف هزینه ای اندک، امکان پژوهش را برای پژوهشگرانی که میخواهند از ساعات خواب خود زده، و به کارهای پژوهشی بپردازند را فراهم آورده بودند. این کار واقعا جای قدردانی دارد.
در نامه این که به ریاست جمهور فرستاده شده، اعلام شده نامه اعضای کتابخانه، نه نامه استفاده کنندگان از شیفت شب. این مغلطه شما، دلیلی بر غیر منطقی بودن حرفتان است. تقوا پیشه کنید و اشتباه خود را با تواضع بپذیرید و اجازه ندهید اشتباهان سریالی را به دنبال داشته باشد. مانند همین سخنانی که در جواب به این اعتراض گفتید. می توانستید در پاسخ به اعضا، با دیدن اشتباه خود، آن را جبران کنید و از رسانه ای شدن آن جلوگیری کنید. الان هم قبل از آنکه این اشتباه که بر آن اصرار دارید، شما بیش از این کوچک کند و مسئله بزرگی برای شما بشود، با پذیرش اشتباه بودن آن، به جبرانش اقدام کنید. (این هم ساختار جهانی است که خداوند آفریده، برهان خلف از همین اصل استفاده میکند. یک اشتباه، یک جمله غلط را ادامه دادن، ما را به تناقضی آشکار میرساند که دیگر نمیتوان آن را نادیده گرفت. با عدم اصرار بر اشتباه خود، از رسیدن با آن تناقض آشکاری که شما را خوار و خفیف خواهد کرد، دوری کنید.) (2280676) (alef-13)
محمد
۱۳۹۳-۰۵-۱۰ ۱۷:۰۳:۵۰
خوب است میدانید که قوانینی که هر روز تغییر میکنند، نشان از بی فکری تصویب کنندگان این قوانین دارند؛ خود به مجموعه خود بنگرید، از وقتی ریاست عوض شده، چند قانون عوض شده؟ اینها همه نتیجه عدم فکر و تدبر لازم در اتخاذ این تصمیمات در دوره های مدیریتی کتابخانه است.
به یاد داشته باشید، ارزش کتابخانه ملی به استفاده از آن است، که به جای راحت تر کردن استفاده از آن برای اعضا و البته پزوهشگران، به هر طریقی آن را سخت می کنید. اصلا نیاز چندانی به داشتن عضویت نیست. همه ایرانیان، با سطحی از تحصیلات عضو هستند. یعنی باید باشند. هر وقت که خواستند باید بتوانند بیایند و استفاده کنند. بسیار شده پژوهشگری روز تعطیل از شهرستان آمده و به در بسته خورده. که شما عضو نیستید و باید بمانید تا ساعت اداری به شما کارت بدهند و ...
این مسئله با فلسفه وجودی کتابخانه ملی چه تناسبی دارد؟ مسئولین کتابخانه، و در صدر ایشان شما، به جای اینکه ببینید چه کاری را باید انجام دهید، فقط به این نگاه میکنید که چه کاری برای شما راحت تر است.
اینها را گفتم که بدانید و بدانند که سرخود را در زیر برف کرده اید و بهانه های شما، هر چند به شعور ما اهانت میکند، اما چشمان ما را نمیبندد. پس از این نیز مانند همیشه مهر سکوت بر لب خواهیم زد و وقت خود را با شما که فقط جدل کنندگانید (و جدل گناهی کبیره است) تلف نخواهم نمود. (2280701) (alef-13)
به یاد داشته باشید، ارزش کتابخانه ملی به استفاده از آن است، که به جای راحت تر کردن استفاده از آن برای اعضا و البته پزوهشگران، به هر طریقی آن را سخت می کنید. اصلا نیاز چندانی به داشتن عضویت نیست. همه ایرانیان، با سطحی از تحصیلات عضو هستند. یعنی باید باشند. هر وقت که خواستند باید بتوانند بیایند و استفاده کنند. بسیار شده پژوهشگری روز تعطیل از شهرستان آمده و به در بسته خورده. که شما عضو نیستید و باید بمانید تا ساعت اداری به شما کارت بدهند و ...
این مسئله با فلسفه وجودی کتابخانه ملی چه تناسبی دارد؟ مسئولین کتابخانه، و در صدر ایشان شما، به جای اینکه ببینید چه کاری را باید انجام دهید، فقط به این نگاه میکنید که چه کاری برای شما راحت تر است.
اینها را گفتم که بدانید و بدانند که سرخود را در زیر برف کرده اید و بهانه های شما، هر چند به شعور ما اهانت میکند، اما چشمان ما را نمیبندد. پس از این نیز مانند همیشه مهر سکوت بر لب خواهیم زد و وقت خود را با شما که فقط جدل کنندگانید (و جدل گناهی کبیره است) تلف نخواهم نمود. (2280701) (alef-13)
راضیه
۱۳۹۳-۰۵-۱۰ ۱۸:۰۸:۴۰
با سلام
اول این:که دکتر خسروی عزیز زمانی که برای جلسه خدمت رسیدیم با کلی التماس و خواهش فقط 5نفر رو اجازه ورود دادید
فرمودید فقط 5تا صندلی در اتاقتون هست
توجه کنید که تعداد ما بیشتر بوود شما صندلی هاتون رو شمردید نه تعداد اعضا رو
ثانیا چندین ماهه که اجازه ی ثبت نام شیفت شب به کسی داده نشده پس طبیعی است که معتراضان شما عضو شیفت شب نباشند
ثالثا شما به دادن آمارهایی که صحیح نیست بی رغبت هم نیستید وگرنه یک بررسی میکردید(لااقل اطلاعاتی رو که روابط عمومی خودتون لیزنا در رابطه با تعداد مراجعان در ماههای اخیر داده بود رو بررسی میکردید) (2280824) (alef-13)
اول این:که دکتر خسروی عزیز زمانی که برای جلسه خدمت رسیدیم با کلی التماس و خواهش فقط 5نفر رو اجازه ورود دادید
فرمودید فقط 5تا صندلی در اتاقتون هست
توجه کنید که تعداد ما بیشتر بوود شما صندلی هاتون رو شمردید نه تعداد اعضا رو
ثانیا چندین ماهه که اجازه ی ثبت نام شیفت شب به کسی داده نشده پس طبیعی است که معتراضان شما عضو شیفت شب نباشند
ثالثا شما به دادن آمارهایی که صحیح نیست بی رغبت هم نیستید وگرنه یک بررسی میکردید(لااقل اطلاعاتی رو که روابط عمومی خودتون لیزنا در رابطه با تعداد مراجعان در ماههای اخیر داده بود رو بررسی میکردید) (2280824) (alef-13)
