کد مطلب: 242079
پیشنهاد کتاب/ «دعوت اسلامی» (مفاهیم بنیادین فرهنگ اسلامی)؛ دکتر حسن بشیر؛ دفتر نشر فرهنگ اسلامی
دین رسانه‌ای یارسانه‌ی دینی
اسماعیل جلالی، 26 شهریور 1393
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۶ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۶:۵۸
دعوت اسلامی
(مفاهیم بنیادین فرهنگ اسلامی)
ناشر: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ اول ۱۳۹۳
شمارگان ۲۰۰۰ نسخه
۴۲۴ صفحه، ۲۱۰۰۰ تومان
فروشگاه اینترنتی شهر کتاب، این کتاب را تا یک هفته پس از معرفی، با ۱۰% تخفیف ویژه عرضه می‌کند، در صورت تمایل اینجا کلیک کنید.
****
در تذکره برخی از عارفان معاصر آمده، یکی از بزرگان اهل معرفت همراه بعضی شاگردان در شب جمعه‌ای برای زیارت حائر حسینی در مسیر نجف به کربلا در کاروانسرایی توقف کردند. از قضا گروهی مُطرب در همان کاروانسرا در حال عیش و نوش بودند. شاگردان غضبناک از استاد درخواست نمودند تا با تَشَر آن‌ها را ساکت نمایند. استاد با تأمّلی کوتاه گفتند: وظیفه امر به معروف و نهی از منکر را خودم انجام می‌دهم. شاگردان استاد را از این کار برحذر داشتند که آقا شأن شما اجلّ این حرف‌هاست. ملّای اهل معرفت لبخندی زد و به طرف اتاق مطربان رفت.
اهلِ طربِ ظاهری چون چشم‌شان به شیخ افتاد شروع به مسخره و خنده کردند. ملّای همدانی همراهی‌شان کرد و درخواست نمود برایشان شعر بخواند. خنده‌ها بیشتر شد، ولی درخواست پیر روشن ضمیر را پذیرفتند. چون دلی سوخته شروع به خواندن شعری از امیرِبیان امیرالمؤمنین(علیه السلام) نمود مطربان بعد از لحظاتی شروع به گریه کردند و بنابر نقل شاگردان تا ساعاتی بعد که آن‌ها از کاروانسرا خارج می‌شدند هنوز در حال گریه کردن بودند.
درس‌های این داستان بیش از آنست که در این مختصر بگنجد، امّا مسأله مهم برای مسلمانانی مثل من اینست که حالا ما که چنین نَفَس ابریق‌شکنی نداریم باید از دعوت اسلامی دست بشوییم و عطای این وظیفه لازم، بل واجب را، به لقایش ببخشیم. بهانه‌هایی مثل اینکه زمانه‌ی ما تغییر کرده و وظایف ما هم تحوّل یافته به نظر ساده‌انگاری است. امّا اگر ساده‌انگاری پیشه کنیم و در مقام جدل پیش‌فرض مدّعی را بپذیریم هم مشکلی نیست.
دکتر حسن بشیر، دانش‌آموخته رشته ارتباطات از انگلستان، در کتاب «دعوت اسلامی» بصورت پژوهش و مطالعه‌ای میان‌رشته‌ای بین رشته‌های معارف اسلامی، جامعه شناسی و ارتباطات به این موضوع پرداخته و متنی را فراهم آورده‌اند که علاوه بر استفاده‌ی دانشجویان و طالبان این موضوع و همچنین حوزه‌های اسلامی، می‌تواند به عنوان متنی درسی نیز در رشته‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.
کتاب بنابر گفته مؤلف بصورت یک متن پژوهشی/ آموزشی تنظیم شده است و علاوه بر مقدمه و نتیجه‌گیری که به نوعی خلاصه مختصر و مفصّل کتاب هستند، در ۸ فصل تنسیق یافته است. تمام فصل‌ها دارای جدول‌ها و نمودارهای توضیحی، تبیینی و مقایسه‌ای هستند. در همه سرفصل‌ها علاوه بر منابع اسلامی از منابع رشته‌های مختلف علوم انسانی که مرتبط با بحث مورد نظر هست نیز استفاده شده است.
فصل اوّل و دوّم به مفهوم شناسی و تعریف لغوی و اصطلاحی دعوت و دعوت اسلامی پرداخته و مقایسه‌ای لغوی / معنایی بین دو مفهوم تبلیغ و دعوت داشته است. در این بخش علاوه بر طبقه‌بندی و تعریف منظومه‌ای از هر دو مفهوم تبلیغ و دعوت در جامعه شناسی، ارتباطات و علوم اسلامی در صفحه ۶۳ به تفاوت‌های نُه گانه‌ی این دو مفهوم اشاره شده است. فصل سوّم به دعوت از منظر قرآن و فصل چهارم دعوت از نظرگاه نبوی را مورد بررسی قرار داده‌اند. علاوه بر روش‌ها، رهیافت‌ها، شیوه‌ها و ویژگی‌های این دو دیدگاه در فصل چهارم دو بحث چرایی و حکمت تدریجی بودن دعوت اسلامی و مرحله‌بندی دعوت ارتباطی پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله) بسیار قابل استفاده‌اند.
دکتر بشیر در فصل پنجم دعوت رسانه‌ای را تبیین نموده و مباحث ابزار و رسانه‌های جدید و جایگاه آن‌ها در دعوت اسلامی، دین رسانه‌ای و رسانه دینی، پارادایم‌های رابطه دین و رسانه، دعوت‌های انجیلی و شبکه‌های ایوانجلیستی و ... مطرح شده است. همچنین در این فصل نظریات آلتوسر و نظریه‌های چهارگانه دین و رسانه آمده‌اند.
فصل ششم، مختصرترین فصل این کتاب، موضوع تبلیغات اسلامی و نسبتش با دعوت اسلامی را دستاویز پژوهشی متن‌محور قرار داده و فصل هفتم، دعوت کنندگان و دعوت شوندگان در تبلیغات/دعوت اسلامی را بررسی کرده است. ویژگی‌های اعتقادی، اخلاقی و ذاتی دعوت کنندگان/مبلّغان از بحث‌های خوب این فصل است. فصل هشتم شاید مهمترین بخش این کتاب است، چرا که نویسنده محترم در سه محور، آسیب‌شناسی دعوت اسلامی را توضیح داده‌اند. آسیب‌شناسی پیام دعوت اسلامی، آسیب‌شناسی دعوت‌کنندگان و آسیب‌شناسی دعوت‌شوندگان محورهای سه گانه این بخش‌اند.
دکتر بشیر این کتاب را اوّلین دفتر از مجموعه «مفاهیم بنیادین فرهنگ اسلامی» معرفی کرده‌اند و سعی دارند در آینده دفاتر دیگری از این مجموعه را منتشر نمایند.
(مفاهیم بنیادین فرهنگ اسلامی)
ناشر: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ اول ۱۳۹۳
شمارگان ۲۰۰۰ نسخه
۴۲۴ صفحه، ۲۱۰۰۰ تومان
فروشگاه اینترنتی شهر کتاب، این کتاب را تا یک هفته پس از معرفی، با ۱۰% تخفیف ویژه عرضه می‌کند، در صورت تمایل اینجا کلیک کنید.
****
در تذکره برخی از عارفان معاصر آمده، یکی از بزرگان اهل معرفت همراه بعضی شاگردان در شب جمعه‌ای برای زیارت حائر حسینی در مسیر نجف به کربلا در کاروانسرایی توقف کردند. از قضا گروهی مُطرب در همان کاروانسرا در حال عیش و نوش بودند. شاگردان غضبناک از استاد درخواست نمودند تا با تَشَر آن‌ها را ساکت نمایند. استاد با تأمّلی کوتاه گفتند: وظیفه امر به معروف و نهی از منکر را خودم انجام می‌دهم. شاگردان استاد را از این کار برحذر داشتند که آقا شأن شما اجلّ این حرف‌هاست. ملّای اهل معرفت لبخندی زد و به طرف اتاق مطربان رفت.
اهلِ طربِ ظاهری چون چشم‌شان به شیخ افتاد شروع به مسخره و خنده کردند. ملّای همدانی همراهی‌شان کرد و درخواست نمود برایشان شعر بخواند. خنده‌ها بیشتر شد، ولی درخواست پیر روشن ضمیر را پذیرفتند. چون دلی سوخته شروع به خواندن شعری از امیرِبیان امیرالمؤمنین(علیه السلام) نمود مطربان بعد از لحظاتی شروع به گریه کردند و بنابر نقل شاگردان تا ساعاتی بعد که آن‌ها از کاروانسرا خارج می‌شدند هنوز در حال گریه کردن بودند.
درس‌های این داستان بیش از آنست که در این مختصر بگنجد، امّا مسأله مهم برای مسلمانانی مثل من اینست که حالا ما که چنین نَفَس ابریق‌شکنی نداریم باید از دعوت اسلامی دست بشوییم و عطای این وظیفه لازم، بل واجب را، به لقایش ببخشیم. بهانه‌هایی مثل اینکه زمانه‌ی ما تغییر کرده و وظایف ما هم تحوّل یافته به نظر ساده‌انگاری است. امّا اگر ساده‌انگاری پیشه کنیم و در مقام جدل پیش‌فرض مدّعی را بپذیریم هم مشکلی نیست.
دکتر حسن بشیر، دانش‌آموخته رشته ارتباطات از انگلستان، در کتاب «دعوت اسلامی» بصورت پژوهش و مطالعه‌ای میان‌رشته‌ای بین رشته‌های معارف اسلامی، جامعه شناسی و ارتباطات به این موضوع پرداخته و متنی را فراهم آورده‌اند که علاوه بر استفاده‌ی دانشجویان و طالبان این موضوع و همچنین حوزه‌های اسلامی، می‌تواند به عنوان متنی درسی نیز در رشته‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.
کتاب بنابر گفته مؤلف بصورت یک متن پژوهشی/ آموزشی تنظیم شده است و علاوه بر مقدمه و نتیجه‌گیری که به نوعی خلاصه مختصر و مفصّل کتاب هستند، در ۸ فصل تنسیق یافته است. تمام فصل‌ها دارای جدول‌ها و نمودارهای توضیحی، تبیینی و مقایسه‌ای هستند. در همه سرفصل‌ها علاوه بر منابع اسلامی از منابع رشته‌های مختلف علوم انسانی که مرتبط با بحث مورد نظر هست نیز استفاده شده است.
فصل اوّل و دوّم به مفهوم شناسی و تعریف لغوی و اصطلاحی دعوت و دعوت اسلامی پرداخته و مقایسه‌ای لغوی / معنایی بین دو مفهوم تبلیغ و دعوت داشته است. در این بخش علاوه بر طبقه‌بندی و تعریف منظومه‌ای از هر دو مفهوم تبلیغ و دعوت در جامعه شناسی، ارتباطات و علوم اسلامی در صفحه ۶۳ به تفاوت‌های نُه گانه‌ی این دو مفهوم اشاره شده است. فصل سوّم به دعوت از منظر قرآن و فصل چهارم دعوت از نظرگاه نبوی را مورد بررسی قرار داده‌اند. علاوه بر روش‌ها، رهیافت‌ها، شیوه‌ها و ویژگی‌های این دو دیدگاه در فصل چهارم دو بحث چرایی و حکمت تدریجی بودن دعوت اسلامی و مرحله‌بندی دعوت ارتباطی پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله) بسیار قابل استفاده‌اند.
دکتر بشیر در فصل پنجم دعوت رسانه‌ای را تبیین نموده و مباحث ابزار و رسانه‌های جدید و جایگاه آن‌ها در دعوت اسلامی، دین رسانه‌ای و رسانه دینی، پارادایم‌های رابطه دین و رسانه، دعوت‌های انجیلی و شبکه‌های ایوانجلیستی و ... مطرح شده است. همچنین در این فصل نظریات آلتوسر و نظریه‌های چهارگانه دین و رسانه آمده‌اند.
فصل ششم، مختصرترین فصل این کتاب، موضوع تبلیغات اسلامی و نسبتش با دعوت اسلامی را دستاویز پژوهشی متن‌محور قرار داده و فصل هفتم، دعوت کنندگان و دعوت شوندگان در تبلیغات/دعوت اسلامی را بررسی کرده است. ویژگی‌های اعتقادی، اخلاقی و ذاتی دعوت کنندگان/مبلّغان از بحث‌های خوب این فصل است. فصل هشتم شاید مهمترین بخش این کتاب است، چرا که نویسنده محترم در سه محور، آسیب‌شناسی دعوت اسلامی را توضیح داده‌اند. آسیب‌شناسی پیام دعوت اسلامی، آسیب‌شناسی دعوت‌کنندگان و آسیب‌شناسی دعوت‌شوندگان محورهای سه گانه این بخش‌اند.
دکتر بشیر این کتاب را اوّلین دفتر از مجموعه «مفاهیم بنیادین فرهنگ اسلامی» معرفی کرده‌اند و سعی دارند در آینده دفاتر دیگری از این مجموعه را منتشر نمایند.
کلمات کلیدی : مرتضی جلالی + دعوت اسلامی + دکتر حسن بشیر + دفتر نشر فرهنگ اسلامی
۱۳۹۳-۰۶-۲۷ ۱۳:۵۶:۲۷
شاید منظور این کتاب رسانه ی ملی ما باشد که باید گفت : «دین رسانه ای» ؛ زیرا متاسفانه عده ای که این رسانه را قبضه کرده اند آنچه را که بنام دین و مذهب به خورد جهانیان می دهند با طبیعت دین اصیل الهی و رسانه ی دینی که پایبند این دین باشد هیچ سنخیتی ندارد و با دینی که فرهنگ جامع قرآن ارائه می نماید مطابق نیست و با هیچ اصل استدلالی متین عقلی این دین را نمی توان ذره ای با دین قرآن سازگار یافت ؛ بلکه ملغمه ای از چیزهای نا همگنی است ویژه ی ذهن عوام گرای این عده که اصرار دارند آن را بعنوان دین ومذهب به جهان عرضه کنند. (2380575) (alef-10)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
