به گزارش سایت بسیج سازندگی، محمدرضا فراهانی طلبه جهادگری است که فکر و ذهنش مشغول خدمت رسانی به مناطق محروم است. اردوهای جهادی در مناطق جنوب کرمان بخش مهمی از زندگی او و دوستانش را تشکیل می دهد. او مسئول گروه جهادی - تبلیغی فدائیان عدالت است که از سال 81 فعالیت های خود را آغاز کرده است.

این فعال جهادی به خبرنگار بسیج سازندگی کشور گفت: فاطمه، زهرا، زکیه، زینب، طاهره، رضا، محمد، مرتضی، کرامت، ایوب و خیلی از بچه های کپر نشین در روستاهای جنوب کرمان مثل ترشاب، درکلات مارز و بسیاری از روستاهای دیگر که مجال نام بردن از آن ها نیست، دوست دارند مثل بچه های من و شما ادامه تحصیل بدهند و برای خودشان و مملکتشان کاره ای بشوند، امّا غول فقر مانع ادامه تحصیل آنان شده است.

محمدرضا فراهانی با اشاره به فقر شدید علمی و تحصیلی در این روستاهای محروم، بیان کرد: در هیچ کدام از روستاهای کپرنشینی که تا به حال برای برگزاری اردوهای جهادی سفر کرده ایم، مدرسه راهنمایی به بالا اصلا وجود ندارد. مدرسه دخترانه و پسرانه در این روستاهای کپرنشین عبارت نامفهومی است، اساسا در این روستاها چیزی به معنای مدرسه مطابق تصور رایج وجود ندارد و کلاس ها در یک چادر و روی یک زیلو بدون هیچ گونه امکانات گرمایشی و سرمایشی برگزار می شود و این کودکان در سرما و گرما باید به درس گوش کنند.

فراهانی با بیان اینکه برخی از روستاهای محروم جنوب کرمان به دلیل فقدان امکانات مانند انسانهای اولیه زندگی می کنند، افزود: به خاطر نبود مدرسه راهنمایی بچه ها باید چند کیلومتر پیاده از روستا بروند تا به اول یک جاده آسفالت برسند بعد هم کلی منتظر بنشینند تا شاید ماشینی از راه برسد و با سلام و صلوات آنها را به مرکز بخش یا شهر برساند، آخرین ایستگاه تحصیلی اکثر دانش آموزان کپرنشین یا راهنمایی است یا اگر باشد دبیرستان؛ البته عده معدود و انگشت شماری از آن ها  کاری شبیه معجزه انجام می دهند و به دانشگاه می رسند.

فراهانی با اشاره به اشکهای مادرانی که بازماندن کودکانشان از تحصیل را می بینند، خاطر نشان کرد: جاده های صعب العبور و خاکی، هزینه های بالای ایاب و ذهاب، هزینه های خوابگاه، خورد و خوراک، لباس مدرسه، کیف و کفش و کتاب و لوازم التحریر نه رمقی برای بچه ها گذاشته است و نه نفسی برای والدین، ناچاراً بچه های کپرنشین مجبور به ترک تحصیل می شوند و ما با این وجود به فکر احداث استخر و کافی شاپ در مدارس بالای شهر تهران هستیم.

این طلبه جهادگر با بیان اینکه مدارس کپری مستعد آتش سوزی هستند، افزود: به دلیل نبود گاز و نفت و در نتیجه آن نبودن بخاری، معلمان در مدارس کپری در فصل سرما برای گرمایش کلاس ناگزیر از روشن کردن آتش هستند که این مساله احتمال آتش سوزی در مدارس کپری را بسیار افزایش می دهد. متاسفانه هیچ کس به فکر پیشگیری نیست اما به محض این که مدرسه ای کپری آتش گرفت و دانش آموزان جزغاله شدند دنبال مقصر می گردیم. ما حدود دو سال پیش هم از مدارس کپری گزارشی تهیه و پخش منتشر کردیم اما مسئولان ما را سرزنش کردند!

فراهانی در پایان با ناراحتی و بغضی در گلو به خبرنگار بسیج سازندگی گفت: این روزها التماس دعای کپرنشینان برای مساعدت های تحصیلی زیاد شده است، کار خیلی ها گیر 100 تومان و 200 تومان است و به خاطر نداشتن همین رقم های ناچیز، کودکان برای همیشه با تحصیل خداحافظی می کنند. نمی دانم از علی، پدر سه بچه بگویم که هنگام صحبت با این او سنگینی غصه و شرمندگی را بر دوشش احساس می کردم که باید دعا کند یکی از مددجویان بهزیستی به رحمت خدا برود تا نوبت به او برسد و فرزندش را به مدرسه بفرستد یا از خواهر و برادرای یتیم کپرنشینش بگویم که اندر خم هزینه های تحصیلشان مانده اند.