کد مطلب: 218930
تکرار حسین علیزاده این بار هم بر دل نشست
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۲ ساعت ۱۳:۰۴
حسین علیزاده در حالی آخرین شب کنسرت اسفندماه خود را پشت سر گذاشت که اجرای قطعات تکراری از این آهنگساز این بار هم بر دل نشست.
به گزارش ایرنا ، گروه هم آوایان به سرپرستی و آهنگسازی حسین علیزاده و خوانندگی محمد معتمدی با اجرای آثاری از موسیقی آذری و سنتی ردیف دستگاهی در دو بخش به روی صحنه رفت .
استقبال مخاطبان و علاقه مندان موسیقی پیشرو حسین علیزاده در محل برج میلاد مشهود بود به طوریکه تقریبا تمامی صندلی های این مجموعه پر بود از تماشاگرانی که می خواستند کنسرت را از نزدیک مشاهده کنند.
در ابتدای این کنسرت علیزاده طبق رسم خود در شب پایانی اجرا روبه حاضران در سالن گفت: فرهنگ ترک زبانان ایرانی یکی از غنی ترین انواع فرهنگی در ایران است که کمتر به آن توجه شده است .وی ادامه داد : موسیقی آذری همچون فرهنگ این سرزمین از داشته های ارزشمندی بهره می برد که توجه به آنها به عنوان بخشی از رپرتوآژ اجرایی موسیقی کشور می تواند این ظرفیت های برجسته موسیقی آذربایجان را به مخاطبان معرفی کند .
علیزاده با بیان اینکه سرزمین ایران به دلیل وسعت جغرافیایی از گوناگونی فرهنگی تشکیل شده است، افزود : تا به حال فعالان موسیقی کشور به موسیقی مناطق مختلف توجه داشته اند اما به دلیل گویش متفاوت آذری کمتر مورد استفاده قرار گرفته است .وی ادامه داد : موسیقی ایران تنها موسیقی سنتی و ردیف دستگاهی نیست بلکه تمامی انواع موسیقی مناطق ایران از جمله آذری بخشی از فرهنگ برجسته موسیقی ایرانی است .
علیزاده گفت : گروه هم آوایان و بنده با انتخاب موسیقی آذری برای بخش نخست اجرای خود می خواهیم در راستای شناسایی و استفاده از قابلیت های بالای این بخش از موسیقی سرزمین ایران قدم برداریم .
پس از اتمام صحبت های حسین علیزاده بخش نخست کنسرت که اجرای موسیقی آذری اختصاص داشت آغاز شد .
در این کنسرت محمد معتمدی (خواننده) ، علی بوستان (سه تار) ، پژمان حدادی (تنبک) ، وحید اسدالهی (نقاره) ، سیامک جهانگیری ( نی) ،پریچهر خواجه (قانون) ، نگار بوبان (عود) ، راحله برزگری ، صبا حسینی و پوریا اخواص (همخوان) ، رادمان توکلی (تار) ، شیاوش برهانی ( بم تار) ، سینا جهان آبادی (کمانچه ) و محمد انشائی به عنوان نوازنده قیچک ایفای نقش می کردند .
گروه هم آوایان در این بخش قطعاتی همچون پیش درآمد بیات شیراز، عشقیم گل، ساری گلین، سن سیز و گل اوینا را اجرای کرد .
این مجموعه آثار مدتی است که توسط علیزاده به عنوان بخشی از رپرتوآر کنسرتش اجرا می شود که می توان به کنسرت مهرماه گروه هم آوایان اشاره کرد که همین قطعات اجرا شده بود .این بخش شاخصه های ویژه اجرایی داشت که از این میان می توان به تار آذری به نوازندگی علیزاده ، ناقارا به نوازندگی وحید اسداللهی و آواز محمد معتمدی به زبان آذری اشاره کرد.
با جدا کردن این سه هنرمند که در کار خود موفق عمل کردند مابقی نوازندگان و اعضای گروه آن چنان که باید ذهنیت اجرایی نسبت به موسیقی آذری نداشتند و همین مهم موجب شد حاضران در سالن اجرای متوسطی را از گروه هم آوایان در بخش نخست کنسرت شاهد باشند .
ار نکات قابل توجه این بخش پایین بودن قدرت اجرایی سازهای زهی و به خصوص کمانچه بود که صدای حاصله از آن هیچ شباهتی به کمانچه آذری نداشت و مطلوب نبودن فواصل موسیقایی نیزافت کیفیتی را نیز تشدید می کرد.
محمد معتمدی به توانایی بالای اجرایی خود در بخش های آوازی توانست بر روی مخاطبان خود تاثیر بگذارد که این مهم نشان داد این خواننده جوان و توانا با تامل برروی موسیقی آذربایجان و تکنیک های اجرایی آن ارتباط خود را نسبت به این نوع موسیقی بالا برده بود که ادای نامناسب لهجه برخی کلمات نتوانست از کیفیت آوازی وی بکاهد.
علیزاده تار آذری را همچون دیگر سازهای تخصصی خود با تبحر نواخت، جمله بندی ها ، دینامیک و حس ملودی ها به خوبی از سوی وی به مخاطبانش انتقال می یافت.
وحید اسدالهی دیگر نوازنده موفق در بخش نخست با اجرای سطح بالای خود با ساز ناقارا تماشاگران را متحیر کرد، درک و دریافت وی از ریتم آذربایجان، استفاده مناسب از نوآنس و شکست های ریتمیک و همراهی مناسب با گروه را می توان به عنوان نکات مثبت نوازندگی وی نام برد .
دیگر نوازندگان گروه هم آوایان تنها نقش همراهی کننده را داشتند و به نظر می رسید که مخاطب با ویترینی از نوازندگان مواجه است که تنها ساز بر دست دارند و برای پر کردن سن به صحنه آمده اند .
تکرارهای گروه هم آوایان در اجرای بخس موسیقی سنتی
گروه هم آوایان در بخش دوم اجرای خود با آمدن پژمان حدادی نوازنده توانا تنبک و سازهای کوبه به اجرای قطعات خود در قالب بخش ردیف دستگاهی پرداخت. قطعات سماع ، مثنوی ، سرمست ، نغمه جان سوز ، هنگام و باده تویی از جمله قطعات این بخش بود.
نکته قابل توجه این بخش تکراری بودن فرم قطعات و شباهت بسیار آنها با دیگر آثار حسین علیزاده در یک دهه قبل بود .گروه هماهنگی بهتری از لحاظ اجرای نسبت به بخش اول داشت اما نقش کمرنگ بیشتر نوازندگان و بی روح بودن آنها در اجرای موسیقی مشهود بود .
مخاطب در این بخش با مقوله تازه و جدیدی در موسیقی علیزاده مواجه نشد ، همان تم ها و تنظیمات گذشته با برخی تغییرات فرمیک که مخاطب را یاد آثار گذشته این آهنگساز همچون گبه ، دلشدگان و . . . می انداخت .
علیراده و گروه هم آوایان با اجرای خود نشان داد که حسین علیزاده بعد از کنسرت به تماشای آب های سپید همراه با ژیوان کاسپاریان که یک دهه پیش بود حرف تازه ای برای مخاطب خود ندارد !
مخاطبان همچنان برای اجرای سطح بالای و پراحساس علیزاده به کنسرت های این آهنگساز برجسته می آیند و تکرارها را از این آهنگساز پیشرو سال های گذشته می پذیرند تا شاید بازهم نوآوری های این هنرمند به نام و شهیر موسیقی ایرانی را دگرگون کند .
به گزارش ایرنا ، گروه هم آوایان به سرپرستی و آهنگسازی حسین علیزاده و خوانندگی محمد معتمدی با اجرای آثاری از موسیقی آذری و سنتی ردیف دستگاهی در دو بخش به روی صحنه رفت .
استقبال مخاطبان و علاقه مندان موسیقی پیشرو حسین علیزاده در محل برج میلاد مشهود بود به طوریکه تقریبا تمامی صندلی های این مجموعه پر بود از تماشاگرانی که می خواستند کنسرت را از نزدیک مشاهده کنند.
در ابتدای این کنسرت علیزاده طبق رسم خود در شب پایانی اجرا روبه حاضران در سالن گفت: فرهنگ ترک زبانان ایرانی یکی از غنی ترین انواع فرهنگی در ایران است که کمتر به آن توجه شده است .وی ادامه داد : موسیقی آذری همچون فرهنگ این سرزمین از داشته های ارزشمندی بهره می برد که توجه به آنها به عنوان بخشی از رپرتوآژ اجرایی موسیقی کشور می تواند این ظرفیت های برجسته موسیقی آذربایجان را به مخاطبان معرفی کند .
علیزاده با بیان اینکه سرزمین ایران به دلیل وسعت جغرافیایی از گوناگونی فرهنگی تشکیل شده است، افزود : تا به حال فعالان موسیقی کشور به موسیقی مناطق مختلف توجه داشته اند اما به دلیل گویش متفاوت آذری کمتر مورد استفاده قرار گرفته است .وی ادامه داد : موسیقی ایران تنها موسیقی سنتی و ردیف دستگاهی نیست بلکه تمامی انواع موسیقی مناطق ایران از جمله آذری بخشی از فرهنگ برجسته موسیقی ایرانی است .
علیزاده گفت : گروه هم آوایان و بنده با انتخاب موسیقی آذری برای بخش نخست اجرای خود می خواهیم در راستای شناسایی و استفاده از قابلیت های بالای این بخش از موسیقی سرزمین ایران قدم برداریم .
پس از اتمام صحبت های حسین علیزاده بخش نخست کنسرت که اجرای موسیقی آذری اختصاص داشت آغاز شد .
در این کنسرت محمد معتمدی (خواننده) ، علی بوستان (سه تار) ، پژمان حدادی (تنبک) ، وحید اسدالهی (نقاره) ، سیامک جهانگیری ( نی) ،پریچهر خواجه (قانون) ، نگار بوبان (عود) ، راحله برزگری ، صبا حسینی و پوریا اخواص (همخوان) ، رادمان توکلی (تار) ، شیاوش برهانی ( بم تار) ، سینا جهان آبادی (کمانچه ) و محمد انشائی به عنوان نوازنده قیچک ایفای نقش می کردند .
گروه هم آوایان در این بخش قطعاتی همچون پیش درآمد بیات شیراز، عشقیم گل، ساری گلین، سن سیز و گل اوینا را اجرای کرد .
این مجموعه آثار مدتی است که توسط علیزاده به عنوان بخشی از رپرتوآر کنسرتش اجرا می شود که می توان به کنسرت مهرماه گروه هم آوایان اشاره کرد که همین قطعات اجرا شده بود .این بخش شاخصه های ویژه اجرایی داشت که از این میان می توان به تار آذری به نوازندگی علیزاده ، ناقارا به نوازندگی وحید اسداللهی و آواز محمد معتمدی به زبان آذری اشاره کرد.
با جدا کردن این سه هنرمند که در کار خود موفق عمل کردند مابقی نوازندگان و اعضای گروه آن چنان که باید ذهنیت اجرایی نسبت به موسیقی آذری نداشتند و همین مهم موجب شد حاضران در سالن اجرای متوسطی را از گروه هم آوایان در بخش نخست کنسرت شاهد باشند .
ار نکات قابل توجه این بخش پایین بودن قدرت اجرایی سازهای زهی و به خصوص کمانچه بود که صدای حاصله از آن هیچ شباهتی به کمانچه آذری نداشت و مطلوب نبودن فواصل موسیقایی نیزافت کیفیتی را نیز تشدید می کرد.
محمد معتمدی به توانایی بالای اجرایی خود در بخش های آوازی توانست بر روی مخاطبان خود تاثیر بگذارد که این مهم نشان داد این خواننده جوان و توانا با تامل برروی موسیقی آذربایجان و تکنیک های اجرایی آن ارتباط خود را نسبت به این نوع موسیقی بالا برده بود که ادای نامناسب لهجه برخی کلمات نتوانست از کیفیت آوازی وی بکاهد.
علیزاده تار آذری را همچون دیگر سازهای تخصصی خود با تبحر نواخت، جمله بندی ها ، دینامیک و حس ملودی ها به خوبی از سوی وی به مخاطبانش انتقال می یافت.
وحید اسدالهی دیگر نوازنده موفق در بخش نخست با اجرای سطح بالای خود با ساز ناقارا تماشاگران را متحیر کرد، درک و دریافت وی از ریتم آذربایجان، استفاده مناسب از نوآنس و شکست های ریتمیک و همراهی مناسب با گروه را می توان به عنوان نکات مثبت نوازندگی وی نام برد .
دیگر نوازندگان گروه هم آوایان تنها نقش همراهی کننده را داشتند و به نظر می رسید که مخاطب با ویترینی از نوازندگان مواجه است که تنها ساز بر دست دارند و برای پر کردن سن به صحنه آمده اند .
تکرارهای گروه هم آوایان در اجرای بخس موسیقی سنتی
گروه هم آوایان در بخش دوم اجرای خود با آمدن پژمان حدادی نوازنده توانا تنبک و سازهای کوبه به اجرای قطعات خود در قالب بخش ردیف دستگاهی پرداخت. قطعات سماع ، مثنوی ، سرمست ، نغمه جان سوز ، هنگام و باده تویی از جمله قطعات این بخش بود.
نکته قابل توجه این بخش تکراری بودن فرم قطعات و شباهت بسیار آنها با دیگر آثار حسین علیزاده در یک دهه قبل بود .گروه هماهنگی بهتری از لحاظ اجرای نسبت به بخش اول داشت اما نقش کمرنگ بیشتر نوازندگان و بی روح بودن آنها در اجرای موسیقی مشهود بود .
مخاطب در این بخش با مقوله تازه و جدیدی در موسیقی علیزاده مواجه نشد ، همان تم ها و تنظیمات گذشته با برخی تغییرات فرمیک که مخاطب را یاد آثار گذشته این آهنگساز همچون گبه ، دلشدگان و . . . می انداخت .
علیراده و گروه هم آوایان با اجرای خود نشان داد که حسین علیزاده بعد از کنسرت به تماشای آب های سپید همراه با ژیوان کاسپاریان که یک دهه پیش بود حرف تازه ای برای مخاطب خود ندارد !
مخاطبان همچنان برای اجرای سطح بالای و پراحساس علیزاده به کنسرت های این آهنگساز برجسته می آیند و تکرارها را از این آهنگساز پیشرو سال های گذشته می پذیرند تا شاید بازهم نوآوری های این هنرمند به نام و شهیر موسیقی ایرانی را دگرگون کند .
