کد مطلب: 239586
آیا ممکن است کسی۵۰۰۰دوست فیس بوکی داشته باشد؟
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۶ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۵۰
روزنامه شرق در گزارشی نوشت:
کنار اکانت خانم «سین»، در فیس‌بوک علامت‌های دو و سه یونانی به چشم می‌خورد. این یعنی سین در اکانت‌های اول و بعد از آن سقف پنج‌هزار دوست را پشت‌سر گذاشته است. سین جدا از صورتی جذاب چیز دیگری در فیس‌بوک نشان نمی‌دهد و به‌تبع استاتوس‌هایش از عکس‌های تاق و جفت فراتر نمی‌رود. آقای «میم»، طنزنویس مشهوری است. او هم اکانت یک و دو دارد و به نظر می‌رسد هرروز تقاضاهای دوستی تازه‌ای دارد که باید فکری به حال آنها بکند. در میان افراد معروف در حوزه‌های هنر، سیاست و فرهنگ به‌وفور می‌توان افرادی را جست که بالای هزارنفر دوست و دنبال‌کننده دارند. اما آیا همه این چندهزارنفر با فرد مذکور در رابطه‌اند و آیا این روابط معیارهای لازم برای یک رابطه انسانی را داراست؟ در سال‌های اخیر تحقیقات فراوانی در این حوزه انجام شده است. نتیجه یکی از این تحقیقات حاکی از آن است که مهم نیست افراد چندهزار دوست در فیس‌بوک دارند، مهم این است که تنها می‌توانند با ۱۵۰نفر از آنها ارتباط داشته باشند و این ارتباط را مدیریت کنند.
ماجرای تحقیق کذایی از یک پرسش آغاز شد که البته شاخ‌وبرگ‌هایی هم داشت. اینکه آیا همه این چندهزار ارتباط دوستانه در فیس‌بوک، ارتباطی واقعی است و دیگر اینکه آیا تعدد دوستان در فیس‌بوک می‌تواند دلیلی بر اجتماعی‌بودن اشخاص باشد؟
ماجرای پاسخ به این پرسش از این قرار است که در جایی که بسیاری از افراد عضو فیس‌بوک، سقف تعداد دوستان یعنی پنج‌هزارنفر را رد کرده‌اند و گاه این ماجرا به ایجاد اکانت‌های دوم و سوم منجر شده است، پژوهشگران معتقدند حداکثر افرادی که انسان می‌تواند با آنها کنار بیاید و درواقع ارتباط با آنها را مدیریت کند، ۱۵۰نفر است. روزنامه دیلی‌میل گزارش کرده که این سقف همان تعدادی است که افراد در دنیای واقعی می‌توانند با آنها ارتباط برقرار کنند.
اما نگاهی به تعداد دوستان افراد در فیس‌بوک و تعداد لایک‌هایی که زیر عکس‌ها و نوشته‌هایشان وجود دارد در وهله نخست این تصور را به وجود می‌آورد که این افراد توانایی بیشتری در ایجاد ارتباط اجتماعی دارند. درواقع پنداره عامی وجود دارد مبنی بر اینکه افرادی که در شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک تعداد بیشتری دوست دارند، انسان‌های اجتماعی‌تری هستند. اما نتایج تحقیقات علمی چیز دیگری نشان می‌دهد. پژوهشگران در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیده‌اند که این تصور از اساس درست نیست. درواقع مغز انسان طوری طراحی شده است که بیشینه افرادی که فرد می‌تواند با آنها در ارتباط باشد و کنار بیاید، ۱۵۰نفر هستند. این تحقیق را «روبین دانبار»، استاد دانشگاه آکسفورد انجام داده است. جامعه آماری‌ای که دانبار در نظر گرفته است متشکل از افراد بسیار متفاوتی است. این جامعه آماری از روستاییان بسیار سنتی تا شهری‌های بسیار مدرن گسترده است.
فرضیه‌ای که او در نتیجه این پژوهش ارایه داد، در نهایت به چنین عنوانی معروف شد: «اعداد دانبار». این فرضیه که در سال۱۹۹۰ توسعه یافت بر این اساس پایه‌گذاری شده بود که مغز انسان تنها می‌تواند با ۱۵۰نفر کنار بیاید و این هیچ ارتباطی به اینکه فرد چه اندازه اجتماعی است، ندارد.»
در توسعه فرضیه پیشین، دانبار این فرضیه را آزمود که تاثیر فیس‌بوک بر گسترش میزان اجتماعی‌شدن گروه‌ها چه اندازه است.
او ارتباط افرادی که در فیس‌بوک با هزاران‌نفر در ارتباط بودند را با افرادی که تنها با چندصدنفر در ارتباط بودند، مقایسه کرد. در نهایت نتیجه این بود که تفاوت چندانی میان این دو گروه وجود ندارد. درواقع این بررسی نشان داد که ابدا اهمیتی ندارد که شما با چندهزارنفر دوست باشید، درواقع با ۱۵۰نفر از آنها می‌توانید دارای ارتباط واقعی باشید که در دنیای واقعی نیز با همان تعداد، ارتباط می‌تواند امکان‌پذیر باشد.
این دوستان واقعی، دوستانی هستند که حفظ می‌شوند و بخشی از دوستان را شامل می‌شوند که افراد به آنها اهمیت می‌دهند و دست‌کم سالی‌یک‌بار سراغشان را می‌گیرند. او به‌علاوه به این نتیجه رسید که زن‌ها در حفظ دوستان فیس‌بوکی خود موفق‌تر هستند. این تفاوت جنسیتی از آنجا می‌آید که زن‌ها با گپ گاه‌گاهی تلاش می‌کنند روابط خود را در فیس‌بوک حفظ کنند؛ مردها اما به روابطی رودررو و فیزیکی نیازمندند تا روابطشان حفظ شود. این مقاله از طرف روانشناسانی که نگران بوده‌اند فیس‌بوک در حال ایجاد یک شکاف نگران‌کننده از اعتیاد به رابطه دوستانه است بسیار مورد استقبال قرار گرفته است.
بررسی‌های دیگری نشان می‌دهد افرادی که در فیس‌بوک درصدد ایجاد روابط دوستانه بیشتری هستند مایلند اجتماعی و محبوب به نظر برسند در حالی که در واقعیت ممکن است اینگونه نباشد.
کنار اکانت خانم «سین»، در فیس‌بوک علامت‌های دو و سه یونانی به چشم می‌خورد. این یعنی سین در اکانت‌های اول و بعد از آن سقف پنج‌هزار دوست را پشت‌سر گذاشته است. سین جدا از صورتی جذاب چیز دیگری در فیس‌بوک نشان نمی‌دهد و به‌تبع استاتوس‌هایش از عکس‌های تاق و جفت فراتر نمی‌رود. آقای «میم»، طنزنویس مشهوری است. او هم اکانت یک و دو دارد و به نظر می‌رسد هرروز تقاضاهای دوستی تازه‌ای دارد که باید فکری به حال آنها بکند. در میان افراد معروف در حوزه‌های هنر، سیاست و فرهنگ به‌وفور می‌توان افرادی را جست که بالای هزارنفر دوست و دنبال‌کننده دارند. اما آیا همه این چندهزارنفر با فرد مذکور در رابطه‌اند و آیا این روابط معیارهای لازم برای یک رابطه انسانی را داراست؟ در سال‌های اخیر تحقیقات فراوانی در این حوزه انجام شده است. نتیجه یکی از این تحقیقات حاکی از آن است که مهم نیست افراد چندهزار دوست در فیس‌بوک دارند، مهم این است که تنها می‌توانند با ۱۵۰نفر از آنها ارتباط داشته باشند و این ارتباط را مدیریت کنند.
ماجرای تحقیق کذایی از یک پرسش آغاز شد که البته شاخ‌وبرگ‌هایی هم داشت. اینکه آیا همه این چندهزار ارتباط دوستانه در فیس‌بوک، ارتباطی واقعی است و دیگر اینکه آیا تعدد دوستان در فیس‌بوک می‌تواند دلیلی بر اجتماعی‌بودن اشخاص باشد؟
ماجرای پاسخ به این پرسش از این قرار است که در جایی که بسیاری از افراد عضو فیس‌بوک، سقف تعداد دوستان یعنی پنج‌هزارنفر را رد کرده‌اند و گاه این ماجرا به ایجاد اکانت‌های دوم و سوم منجر شده است، پژوهشگران معتقدند حداکثر افرادی که انسان می‌تواند با آنها کنار بیاید و درواقع ارتباط با آنها را مدیریت کند، ۱۵۰نفر است. روزنامه دیلی‌میل گزارش کرده که این سقف همان تعدادی است که افراد در دنیای واقعی می‌توانند با آنها ارتباط برقرار کنند.
اما نگاهی به تعداد دوستان افراد در فیس‌بوک و تعداد لایک‌هایی که زیر عکس‌ها و نوشته‌هایشان وجود دارد در وهله نخست این تصور را به وجود می‌آورد که این افراد توانایی بیشتری در ایجاد ارتباط اجتماعی دارند. درواقع پنداره عامی وجود دارد مبنی بر اینکه افرادی که در شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک تعداد بیشتری دوست دارند، انسان‌های اجتماعی‌تری هستند. اما نتایج تحقیقات علمی چیز دیگری نشان می‌دهد. پژوهشگران در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیده‌اند که این تصور از اساس درست نیست. درواقع مغز انسان طوری طراحی شده است که بیشینه افرادی که فرد می‌تواند با آنها در ارتباط باشد و کنار بیاید، ۱۵۰نفر هستند. این تحقیق را «روبین دانبار»، استاد دانشگاه آکسفورد انجام داده است. جامعه آماری‌ای که دانبار در نظر گرفته است متشکل از افراد بسیار متفاوتی است. این جامعه آماری از روستاییان بسیار سنتی تا شهری‌های بسیار مدرن گسترده است.
فرضیه‌ای که او در نتیجه این پژوهش ارایه داد، در نهایت به چنین عنوانی معروف شد: «اعداد دانبار». این فرضیه که در سال۱۹۹۰ توسعه یافت بر این اساس پایه‌گذاری شده بود که مغز انسان تنها می‌تواند با ۱۵۰نفر کنار بیاید و این هیچ ارتباطی به اینکه فرد چه اندازه اجتماعی است، ندارد.»
در توسعه فرضیه پیشین، دانبار این فرضیه را آزمود که تاثیر فیس‌بوک بر گسترش میزان اجتماعی‌شدن گروه‌ها چه اندازه است.
او ارتباط افرادی که در فیس‌بوک با هزاران‌نفر در ارتباط بودند را با افرادی که تنها با چندصدنفر در ارتباط بودند، مقایسه کرد. در نهایت نتیجه این بود که تفاوت چندانی میان این دو گروه وجود ندارد. درواقع این بررسی نشان داد که ابدا اهمیتی ندارد که شما با چندهزارنفر دوست باشید، درواقع با ۱۵۰نفر از آنها می‌توانید دارای ارتباط واقعی باشید که در دنیای واقعی نیز با همان تعداد، ارتباط می‌تواند امکان‌پذیر باشد.
این دوستان واقعی، دوستانی هستند که حفظ می‌شوند و بخشی از دوستان را شامل می‌شوند که افراد به آنها اهمیت می‌دهند و دست‌کم سالی‌یک‌بار سراغشان را می‌گیرند. او به‌علاوه به این نتیجه رسید که زن‌ها در حفظ دوستان فیس‌بوکی خود موفق‌تر هستند. این تفاوت جنسیتی از آنجا می‌آید که زن‌ها با گپ گاه‌گاهی تلاش می‌کنند روابط خود را در فیس‌بوک حفظ کنند؛ مردها اما به روابطی رودررو و فیزیکی نیازمندند تا روابطشان حفظ شود. این مقاله از طرف روانشناسانی که نگران بوده‌اند فیس‌بوک در حال ایجاد یک شکاف نگران‌کننده از اعتیاد به رابطه دوستانه است بسیار مورد استقبال قرار گرفته است.
بررسی‌های دیگری نشان می‌دهد افرادی که در فیس‌بوک درصدد ایجاد روابط دوستانه بیشتری هستند مایلند اجتماعی و محبوب به نظر برسند در حالی که در واقعیت ممکن است اینگونه نباشد.
۱۳۹۳-۰۶-۰۶ ۱۲:۵۰:۰۸
مطلب از نظر علمی مشکل است. اعداد دانبار کشف بزرگی بود در این خصوص که شکوفایی و تکامل موجودات زنده با حلقه ارتباطی آنها مرتبط است مثلا گوریل ها در گروه های 8 نفره و وال ها در گروه های 10 تایی زندگی بهتری خواهند داشت انسانها نیز در یک حلقه 150 نفره که اگ کمتر باشد و یا خیلی بیشتر باشد به تکامل وی آسیب می رساند (2346529) (alef-10)
ساغشکی
۱۳۹۳-۰۶-۰۶ ۱۲:۵۶:۳۴
نه اصلا این طور نیستف طبق برخی نظر جامعه شناسان و صاحب نظران انسان در طول زندگی اش میان 50 تا 100 نفر استف ممکنست در اعداد کمی اختلاف باشد ولی معمولا از چند ده دوست در کل عمر بیشتر نمیشود.
محال ممکنست این همه دوست داشت مگر تعریف دوستی چیزی دیگر بدانید. دوست واقعی کسی است که امکان درد دل خصوصی باهاش داشته باشی و او رازدار و امانت دار باشد و نه با یک تلنگر و ناراحتی تبدیل به دشمنت بشود و یا بهت نارو بزند! من بارها ناجوانمردی این دوستهای مجازی چشیده ام و اعتمادی بهشان نیست، شاید یکی و دو تا استثنا آن هم با کلی سبک و سنگین کردن و امتحان پس دادن.
من اعتمادی به دوستی اینترنتی و مجازی ندارم هر چند یک در چند هزار ممکنست دوستی هم پیدا کنیم، ولی باز هم بایست احتیاط کرد. متاسفانه دروغگویی و شارلاتانی در دنیای مجازی زیاد است و دوستی ها ناپایدار!
این نوع دوستیها در واقع شبیه لایک است، یعنی یک خوش امدن گذراست و نه دستی واقعی. در واقع بجای شماره لایک عدد دوستهاست با نام مشخص. این دوستی به نوعی لایک یا اوکی های مقطعی است. (2346541) (alef-10)
محال ممکنست این همه دوست داشت مگر تعریف دوستی چیزی دیگر بدانید. دوست واقعی کسی است که امکان درد دل خصوصی باهاش داشته باشی و او رازدار و امانت دار باشد و نه با یک تلنگر و ناراحتی تبدیل به دشمنت بشود و یا بهت نارو بزند! من بارها ناجوانمردی این دوستهای مجازی چشیده ام و اعتمادی بهشان نیست، شاید یکی و دو تا استثنا آن هم با کلی سبک و سنگین کردن و امتحان پس دادن.
من اعتمادی به دوستی اینترنتی و مجازی ندارم هر چند یک در چند هزار ممکنست دوستی هم پیدا کنیم، ولی باز هم بایست احتیاط کرد. متاسفانه دروغگویی و شارلاتانی در دنیای مجازی زیاد است و دوستی ها ناپایدار!
این نوع دوستیها در واقع شبیه لایک است، یعنی یک خوش امدن گذراست و نه دستی واقعی. در واقع بجای شماره لایک عدد دوستهاست با نام مشخص. این دوستی به نوعی لایک یا اوکی های مقطعی است. (2346541) (alef-10)
