سرمقاله باز نشر شده آقاي دکتر قاليباف شهردار محترم تهران را با عنوان «درباره تفاهم سوئيس» به تاريخ شانزدهم فروردين ماه سال جاري در سايت شفاف ديدم. به نظرم رسيد چند کلمه اي را در اين باب بنويسم:

در بند سوم مطلب ايشان آمده است:
«... بدون شك يگانه مسير موفقيت و پيشرفت كشور درون مرزهاي اين سرزمين است. سرنوشت ما و چشم‌انداز بلندمدت اين مرزو بوم را نه ژنو مشخص مي‌كند نه وين نه لوزان و نه هيچ جاي ديگر. نه اوباما مشخص مي‌كند نه كري و نه هيچ‌كس ديگر. آينده اين مملكت در دستان خود ماست به فرهنگ كار ما وابسته است، راز پيشرفت در مناطق جغرافيايي مستعد كشاورزي است، در صنايع گوناگون نهفته است، در اقيانوس سرمايه‌هاي فكري موج مي‌زند كه به‌عنوان نمونه در حوزه فناوري خاك مي‌خورد. سرنوشت اين كشور را من و شما رقم مي‌زنيم، جوانان خوش فكر و با انگيزه و تحصيل كرده رقم مي‌زنند. اقتصاد اين كشور را بايد از درون مقاوم و مستحكم كرد. قطع وابستگي به نفت و خام‌فروشي منابع غني اين كشور تلاش و همت مي‌خواهد، روحيه جهادي مي‌خواهد تا گردنه‌هاي سخت را طي كند. لوزان هرچقدر هم كه شادي بياورد آينده ما را نمي‌سازد. چرخ اقتصاد ما را براي هميشه نمي‌چرخاند. گره زدن همه امورات كشور به مذاكرات هسته‌اي اشتباه بوده و هست. تماشاچي كردن مردم، فعالان اقتصادي و به‌ويژه مسئولان رده‌هاي مختلف به نتايج مذاكرات آثار زيانباري دارد. همچنان‌كه نتيجه بلافصل اين اتفاق مطالبه عمومي براي كاهش فوري قيمت‌ها و... خواهد بود كه دور از انتظار است و در آينده نزديك سرخوردگي به ارمغان مي‌آورد. ما در دوره دولت نهم و دهم بالاترين درآمد نفتي را داشتيم اما وضعيت اقتصادي كشور مطلوب نبود و همچنان خام‌فروشي مي‌كرديم. اگر همه مراحل مذاكرات به خوبي و مطابق ميل ما پيش برود دوباره مي‌توانيم در مقياس بيشتري نفت بفروشيم و دوباره اقتصاد نفتي رونق مي‌گيرد. پس راه‌حل نهايي رشد و پيشرفت كشور ما به مديريت منابع اين سرزمين بر مي‌گردد نه گره مذاكرات! ...»

به اعتقاد نگارنده از اين پاراگراف چنين بر مي آيد که آقاي شهردار بر همان مواضعي که در دوران فعاليت هاي انتخاباتي خود داشته استوار است و هيچ تغييري در آنها به عمل نياورده است و از گفتمان جديدي که بارقه هايي از اميد و تدبير در آن به چشم بيايد، صحبت نمي کند. چرا که در آن زمان هم با اين نگاه توسعه از درون نتوانست گفتمان مناسبي را به جامعه ارائه کند و موفق شود زمام امور قوه مجريه را به دست گيرد. به راستي چرا هنوز آقاي دکتر نمي خواهد بپذيرد که آنچه مسير موفقيت و پيشرفت کشور است، ارتباط مناسب با جهان و اختراع نکردن چرخ‌هاي دوباره است؟

فکر مي کنم آقاي قاليباف هنوز نتوانسته است از قيد جملات کليشه اي و کتابي خود را برهاند. هيچ کس منکر آن نيست که بايد کار و تلاش بکنيم تا آينده مان را بسازيم اما آيا مي توان با صرف هزينه هاي هنگفت، مسير توسعه و پيشرفت را به سلامت طي کرد؟

آقاي دکتر مگر شما در اين جامعه زندگي نکرده ايد و نمي کنيد؟ به راستي با چنين افکاري مي خواستيد سرنوشت بيش از هفتاد ميليون ايراني را به دست بگيريد؟ اگر اعتقاد داشتيد سرنوشت و چشم انداز ما از نشست هاي ايران و ۵+۱ نمي گذرد، پس از کجا مي گذرد؟ چرا مواد اوليه وارداتي به شاهرگ اقتصاد ما تبديل شده است؟ و مهم تر از آن هر چه در بازار داريم از چين است و لا غير. فکر مي کنيد آرزوي همه ما اين نيست که کشوري آباد و توسعه يافته داشته باشيم؟

هيچ کس منکر تلاش براي گسترش فرهنگ کار نيست. اما کدام کار؟ با کدام منابع مالي؟ يعني جوانان بيکار ما فرهنگ کار ندارد و يا با آن بيگانه هستند؟ مناطق جغرافيايي مستعد کشاورزي چگونه مي تواند براي تحصيل کردگان بيکار مدرک به دست جاذبه داشته باشند؟ صنايع گوناگوني که با فشار تحريم ها نفس شان به شماره افتاده است چگونه مي توانند ما را به پيشرفت برساند؟

جناب دکتر شايد به اقتضاي سن و سالم در دفاع مقدس همرزم سربازان و سرداران که ذکر کرديد نبوده ام اما از خانواده اي ايثارگرم که سال‌ها به حضور پدرم بزرگوارم در جبهه‌هاي نبرد افتخار کرده ام و مي دانم مديريت جهادي مي تواند يکي از راهکارهاي موفقيت باشد اما همه اين حرف‌ها را نوشتم تا به اين نتيجه گيري برسم و بگويم ما را ببين که با چه کسي مي خواستيم برويم سيزده بدر.

اما بزرگترين درسي که من پس از انتخابات رياست جمهوري و تا امروز که مردم از تفاهم لوزان خوشحال هستند گرفته ام اين است که اگر روزي بخواهم گفتماني را براي ملتم بنويسم، قطعا از نزديک شرايط آنها را درک خواهم کرد و خود را درگير واژه ها و عباراتي نخواهم کرد که فقط در کتاب‌ها و نوشته ها زيبا هستند و دردي از هيچ کس درمان نمي کنند.

الف