اظهارات هاشمي رفسنجاني درباره چگونگي و حاشيههاي پذيرش قطعنامه 598
27 تير 1387 ساعت 9:02
رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: در بهترین موقعیت و شرایط خوب قطعنامه پذیرفته شد و كشور از خطرهای زیادی نجات یافت.
به گزارش الف از شبکه خبر، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در برنامه 45 دقیقه شبكه خبر عوامل و علل پذیرش قطعنامه و پایان جنگ را تشریح كرد.
رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به اینكه در بهترین هنگام و شرایط، قطعنامه 598 پذیرفته شد، افزود: ما با پذیرش قطعنامه بهره های زیادی بردیم و از خطرهای بزرگی كشور را نجات دادیم.
هاشمی رفسنجانی گفت: از ماههای ابتدای جنگ و زمین گیر شدن نیروهای بعثی، در ایران صحبت از قطعنامه بود اما ما در شرایطی نبودیم كه آن را بپذیریم.
وی تصریح كرد: قسمتی از خاك ما در اختیار نیروهای متجاوز بود و پذیرفتن قطعنامه در آن شرایط به نفع عراق و در حقیقت برگ برنده دست دشمن بود.
هاشمی رفسنجانی در پاسخ به سئوالی در باره این كه چرا ایران پس از فتح خرمشهر و به اسارت گرفتن 19 هزار نفر از نیروهای دشمن حاضر به آتش بس نشد، اظهار داشت:در ایران آن موقع هیچ كس آمادگی پذیرش آتش بس را نداشت و در همان موقع،جلسه ای ، برای تعیین تكلیف ادامه جنگ تشكیل شد كه امام فرمودند،كسی از آتش بس صحبت نكند و این جنگ باید تا اهدافی كه داریم ادامه یابد.
وی افزود: امام (ره) در دوران جنگ مخالف وارد شدن به خاك عراق بودند و ادله‌های ایشان نیز قابل توجه بود و بیشتر فكر می‌كردند كه در صورت وارد شدن به خاك عراق مردم عراق آسیب خواهند دید، ولی برخی می گفتند كه نمی‌شود وارد عراق نشویم،زیرا در این صورت عراقی‌ها خود را تجهیز می‌كنند و ما ناچار هستیم یا به جنگ ادامه ندهیم و یا وارد خاك عراق شویم.
هاشمی رفسنجانی بیان داشت: امام (ره) به شرط این مردم عراق دچار آسیب نشوند با ورود نیروهای ما به خاك عراق موافقت کردند،به همین علت در عملیاتها جاهایی انتخاب می‌شد كه مردم نبودند.
رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در پاسخ به سئوال دیگری درباره این كه چرا پس از 8 سال جنگ ،ایران قطعنامه 598 را پذیرفت و ویژگی های این قطعنامه با قطعنامه های قبلی، گفت :قطعنامه را مدتی قبل از آنكه ما بپذیریم، شورای امنیت صادر كرد و عراق هم پذیرفته بود، ولی ما آن را قبول نداشتیم زیرا،ایران اعلام کرد : در این قطعنامه باید تنبیه متجاوز گنجانده شود و تكلیف خسارات وارد شده به ما مشخص شود و این چیزی بود كه عراقی‌ها نمی‌پذیرفتند.
هاشمی رفسنجانی افزود : عوامل فراوانی وجود داشت كه ما متقاعد شدیم باید قطعنامه را بپذیریم، که از نمونه های آن طولانی و فرسایشی شدن جنگ بود و این فرسایش به ما آسیب فراوان می‌رساند و عراقی‌ها غیر نظامی‌ها را مورد هدف و آسیب قرار می‌دادند، همچنین تلفات غیر نظامی‌ها نیز زیاد شده بود به ویژه این كه عراقی‌ها از سلاح شیمیایی استفاده می‌كردند كه نمونه آن را در حلبچه مشاهده كردیم و مردم مثل برگ خزان به زمین می‌ریختند و در این فكر بودیم كه اگر چنین جنایتی به یكی از شهرهای ایران مثل تبریز یا كرمانشاه صورت گیرد چه اتفاق بزرگی می افتاد .
وی با بیان اینكه ما در مقابل این شرارت محدود بودیم، چون سلاح شیمیایی بكار نمی‌بردیم و نمی‌خواستیم مردم آسیب ببینند،و نمی توانستیم با مردم عراق این جنایت جنگی را مرتكب شویم ،گفت: آمریکا ،اروپایی ها و روسیه به عراق كمك می كردند و مصمم بودند، از شكست رسمی صدام جلوگیری كنند.
هاشمی در ادامه گفت: آمریكایی‌ها بطور آشکار به نفع عراق وارد میدان شده بودند و كشتی، هواپیما و سكوهای نفتی ما را مورد حمله قرار می‌دادند.
رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در خصوص عوامل دیگر پذیرش قطعنامه از سوی ایران، اظهار داشت: بودجه دولت نیز واقعاً تحمل این جنگ را نداشت و دولت رسماً به امام (ره) نامه نوشت كه نمی‌توانیم، همچنین در همین موضوع درخواست بودجه از طرف نیروهای رزمنده زیاد شد و البته حق آنها نیز بود و فرمانده سپاه نامه‌ای به امام نوشت و فهرست طولانی از لوازم مورد احتیاج داد كه كه امام (ره) فرمودند ، نمی‌تواند آن را تهیه كند.
هاشمی در ادامه تصریح كرد : عقیده من بر این بود كه با یك عملیات گسترده بتوانیم قسمتی از خاك عراق را به عنوان گروگان بگیریم ، در عملیاتهای كه صورت گرفت این خواسته عملی نشد، اگر عملی می شد هم جنگ به خوبی تمام می شد و هم ما به راحتی به حقوق خودمان می رسیدیم.
وی گفت: مهمترین عامل در این بین، عوامل انسانی بود، جنگ به حدی بود كه تلفات انسانی زیاد شده بود و قابل تحمل نبود و در این موقع خوشبختانه شورای امنیت تا حدودی خواسته‌های ما را پذیرفت و این مجموعه عوامل قانع كننده ای بود مبنی براین که نمی شود جنگید و همین سبب شد ،امام (ره) قطعنامه را پذیرفتند.
هـاشـمی رفسنجانی خاطرنشان كرد: در پایان جنگ،پس از سال‌ها مقاومت، جمهوری اسلامی این قطعنامه را پذیرفت و حضرت امام خمینی (ره) خودشان این قطعنامه را پذیرفتند و به عهده گرفتند.
وی پذیرش این قطعنامه را كار بسیار مهمی عنوان و خاطرنشان كرد: در آن زمان جنگ به جایی رسیده بود كه بـرخـی شـعـارهـای ما دیگر عملی منمی شد ،زیرا آمریكا و قدرت‌های بزرگ وارد جنگ شده بودند و سلاح‌های خطرناك را به رژیم بعث می‌دادند و آنها هم بی‌رحمانه از این سلاح‌ها استفاده می‌كردند و این در شرایطی بود كه ما هم نمی‌توانستیم از این نوع به مقابله به مثل بپردازیم.
وی با بیان اینكه بر اساس مصلحت این قطعنامه را پذیرفتیم، افزود: البته نظام در آن زمان به گونه‌ای رفتار كرد كه خوشبختانه، همـه خـواستـه‌هـای مـا در قطعنامه سازمان ملل گنجانده شد و بر اساس این قطعنامه، صدام مقصر شناخته شد و ما محق برای دریافت خسـارات معـرفـی شـدیـم.
رئیس مجلس خبرگان رهبری در ادامه این برنامه گفت: صدام فكر می‌كرد، ما قطعنامه را از روی ضعف پذیرفتیم در حالی كه ما از ناحیه حكمت و پیش‌بینی خطراتی مانند حملات شیمیایی عراق به شهرهای بزرگ ایران پذیرفتیم اما صدام دوباره حمله كرد و رزمندگان ما هم به خوبی دفاع كردند و این سبب شد،دنیا بفهمد پذیرش قطعنامه از روی ترس نبوده بلكه در آن زمان عاقلانه ترین و منطقی ترین كار از طرف ایران بوده است.
هاشمی رفسنجانی افزود: پس از اتمام جنگ ما به خواسته های خود رسیدیم و سازمان ملل عراق را متجاوز دانست و هرچند هزینه های نظامی ایران را نپذیرفتند ، اما خسارات غیر نظامی را 100 میلیارد دلار برآورد كردند كه در نهایت به نفع ما بود ، زیرا صدام در فكر حمله به كویت بود تا آن چیزی كه از حمله به ایران نتوانسته بود به دست آورد در آنجا به راحتی كسب كند.
وی گفت :صدام ناچار شد همه شرایط ما را حتی قرار داد الجزایر كه یكی از ادله تجاوز به ایران بود بپذیرد.
هاشمی رفسنجانی گفت: در جنگ صدام علیه كویت،با وجود آنکه كویت به ما خیلی بد كرده بود، ما اشغال كویت را محكوم كردیم ، اما این یك عملكرد مثبت از طرف ایران بود.
رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در باره حوادث منطقه و حضور نظامی آمریكا افزود:آمریكا بیش از این نمی تواند در عراق بماند ، اگر هم بماند دستاوردی نخواهد داشت بلكه همراه تلفات خواهد بود و روزی كه آمریكا از عراق خارج شود، مردم عراق ایران را بهترین دوست خود می یابند.
هاشمی در پایان خاطر نشان كرد ، ایران روابط خوبی در كل منطقه دارد ، اما باید نگران زیاده طلبی های استكبار كه به این منطقه چشم طمع دارند باشیم.
کد مطلب: 29531
آدرس مطلب: http://alef.ir/vdcjvie8.uqehtzsffu.html?29531