الف - بحران هایی که هنوز برایش بیدار نشده ایم

کلا عادت ما ایرانی ها است. هیچ چیزی را جدی نمی گیریم مگر اینکه به قدری پیشرفت کرده باشد که به اصطلاح دیگر کار از کار گذشته.

آب، جمعیت، سرطان، امنیت غذایی و ...

البته این در ژن ما ایرانی ها است. همانطور که سخت کوشی در ژن ژاپنی ها و نظم در ژن آلمانی ها است. اما چندسالی است که گویا مسئله آب خیلی حاد شده است. هر روز هر ساعت هر شبکه یا رسانه جمعی دیگر دارند به مردم هشدار کمبود آب را می دهند و توصیه به صرفه جویی می کنند.

کمپین های مجازی و غیرمجازی به راه می افتند که آی مردم آب هست ولی کم است. مسئولین هم فقط بلدند هشدار بدهند که حجم آب فلان سد کم شده و یا صحبت از جیره بندی می کنند. مردم را به صرفه جویی در قطره قطره ی آب دعوت می کنند. ولی انگار هیچکس حواسش نیست. انگار همه خوابیم.

از این طرف به مردم می گویند حواستان به قطره های آب باشد از آن طرف جلوی چشم خودشان با امضای خودشان لیتر ها و حتی متر مکعب ها آب را به هر روشی هدر می دهند. یک بار با صادرات میوه های آب بر و بار دیگر با ساخت سد های بیجا.

به عنوان یک دانشجو اطلاع زیادی از آمار ندارم ولی به خاطر دارم که سهم مصرف خانگی و شرب آب در ایران نهایتا ۳% است. این همه های و هوی برای ۳%...

یعنی اگر مردم ما نصف گذشته آب بخورند و لباس بشویند و برای پاکیزگی خود آب مصرف کنند می شود ۱.۵% صرفه جویی...
چرا گیر داده ایم به ۳%. چرا کسی حواسش به آن ۹۲% نیست؟

ای کاش حداقل با این همه مصرف آب در کشاورزی یک کشور دارای صنعت کشاورزی می بودیم که به جهان گندم و ذرت صادر می کردیم نه اینکه سالیانه میلیون ها تن گندم و غلات وارد کنیم. ولی چه فایده که آب ما به خورد کاهو و هندوانه می رود و بعد از آن به شکم اماراتی ها و دیگران ...

بعد هم با افتخار بگوییم که ما چندمین کشور تولید کننده کاهو و هندوانه و خیار و گوجه ایم. ای کاش زودتر برخی مسئولان که انشالله خواب اند و خود را به خواب نزده اند بیدار شوند. سر آب نمی شود مذاکره کرد. سر گندم و ذرت نمی شود مذاکره کرد. چاره اش را چه کسی می داند معلوم نیست.

انتقال آب از تاجیکستان - انتقال آب از دریای عمان و از همه جدی تر و قدیمی تر انتقال آب از دریای کاسپین به فلات مرکزی!
فقط ای کاش زود تر بیدار شویم. این هم از آن بحران هایی است که برایش بیدار نشده ایم!