قيمت هر كيلو ليمو ترش ۸۰۰۰ تومان است و قيمت هر كيلو آبليمو ۵۰۰۰ تومان؛ درحالي كه كه براي توليد يك ليتر آبليمو، ۴ كيلو ليمو لازم است. يا مثلاً قيمت هر كيلو تخمه آفتاب گردان ۷۰۰۰ تومان مي‌باشد و روغن آفتاب گردان ليتري ۹۰۰۰ تومان؛ درحالي كه براي توليد يك ليتر روغن آفتابگردان بيش از ۵ كيلو تخمه آن را نياز داريم. به همين ترتيب گوجه فرنگي كه كيلويي ۲۰۰۰ تومان است و رب گوجه فرنگي قوطي ۳۵۰۰ تومان؛ درحالي كه براي توليد يك كيلو رب گوجه فرنگي، سه و نيم كيلو گوجه لازم داريم.

این روزنامه در انتهای این مطلب نوشت:

براي حل اين معما اگر به اقتصاددان‌ها مراجعه شود لابد مي‌گويند بايد قيمت آب ليمو، روغن آفتاب گردان و رب گوجه فرنگي را افزايش داد! درحالي كه راه درست اينست كه قيمت ليمو ترش،‌ تخمه آفتاب گردان و گوجه فرنگي كاهش يابد.

اما نتیجه گیری و پاسخ این روزنامه به این معما غلط به نظر می رسد و پاسخ صحیح این معما را باید در ماهیت و محتوای آبلیموها و روغن ها و رب گوجه های صنعتی و شرکتی جستجو کرد!

شاید با جرئت بتوان گفت این آمار و ارقام ما را به این یقین می رساند که در آب لیموهای صنعتی بجای آب لیموترش و مواد طبیعی، از اسیدها و رنگ های صنعتی استفاده می شود که این امر در مقایسه مزه و رنگ و بوی آبلیموهای صنعتی و آبلیموهای خانگی به سادگی قابل لمس است.

و در خصوص روغن ها و رب ها و سوسیس و کالباس هم این سوال بوجود می آید که اگر این مواد غذایی از مواد اولیه طبیعی و تازه تهیه می شود چگونه ممکن است قیمت محصول فراوری شده از قیمت مواد اولیه کمتر است؟

بنظر می رسد بهتر است مسئولین امر علاوه بر نظارت به قیمت مواد غذایی صنعتی، نظارت بهتر و دقیق تری هم بر محتویات و مواد اولیه و کیفیت این مواد غذایی داشته باشند.

الف