مذاکرات عاقلانه و نفش خواص
بخش تعاملی الف - محمد رجب زاده
9 خرداد 1394 ساعت 11:32
سیام اردیبهشت بار دیگر رهبر معظم انقلاب در جمع پاسداران دانشگاه امام حسین (علیه السلام) مطالب مهمی را در رابطه با مذاکرات هستهای بیان فرمودند. در بخشی چنین بیان شد:
"همانگونه که قبلا هم گفته شد، اجازه هیچگونه بازرسی از هيچيک از مراکز نظامي و همچنين گفتگو با دانشمندان هستهاي و ساير رشتههاي حساس و اهانت به حريم آنها، داده نخواهد شد."
ايشان با تأکید براينکه هيچ ملت و دولت عاقلي اجازه چنين کاري را نمي دهد، فرمودند: "دشمن پررو و وقيح، انتظار دارد که ما اجازه دهيم آنها با دانشمندان و محققان ما درباره يک پيشرفت اساسيِ بومي و علمی گفتگو کنند اما مطلقاً چنين اجازه اي داده نخواهد شد."
این نوشتار در صدد بررسی مباحث مربوط به مذاکرات نیست و این بار قصد دارد از زاویهای دیگر بحث مذاکرات را مورد توجه قرار دهد.
در این فرمایشات، اهمیت سخنان فرمانده کل قوا به جای خود، که ایشان سالهاست و خصوصا در این دو سال اخیر تمام قد، در جهت تبیین و تعیین اصول و خط قرمزهای مذاکرات و هدایت تیمهای مذاکره کننده، ایستادهاند.
آنچه که در این فرمایشات بیشتر شاخص بود، غیض ایشان نسبت به دشمن وقیح بود. غیضی که نه تنها در محتوای کلام، بلکه در احساس ایشان نیز کاملا مشهود بود.
غیضی توأم با بصیرت و آیندهنگری. غیضی از سر غیرت دینی و ملی.
تعصبی عالمانه برگرفته از شناخت خباثتها و مکر و فریب طرف مقابل مذاکره.
اما آنچه که بیش از همه چیز، سوال برانگیز بود آنکه آیا واقعا بیان چنین مطالبی آنهم با این حالت از طرف ایشان، حاکی از کدام مسئله و یا مشکلی است؟
اینکه هیچ رهبر یا رئیس دولتی، هیچ مجلسی، هیچ نمایندهای و یا هیچ شهروندی به دشمن رو در روی خود که هیچ شکی در دشمنی و خباثت او ندارد، اجازه دسترسی به مراکز نظامی و دانشمندان کشورش را نمیدهد، مطلبی کاملا بدیهی، روشن و ساده است. بیان چنین مطبلی هیچ نیازی به دانستن علوم سیاسی و نظامی و... هم ندارد.
پس چرا چنین امر واضح و روشنی که فقط نیاز به یک نگاه عقلائی دارد، باید توسط فرمانده کل قوا آنهم با این تاکید خاص بیان شود؟
چه چیزی و یا چه علائمی موجب شده که ایشان در طرح چنین مطلب سادهای که به فرموده خودشان هر عاقلی متوجه آن میشود، ورود نمایند.
اگر صدر و ذیل مطلب را کنار هم بگذارید آیا به نظر نمیرسد که علائم نادانی و کمخردی در بعضی اظهارات و گاهی نشانههای انفعال در برخی عملکردها دیده میشود؟
بصیرت و آیندهنگری و ...پیشکش، ظاهرا حتی توجه به جهتگیری عقل هم در ارتباط با طرف مقابل نادیده گرفته شده است!!
اصلا به فرض که از طرف مقام معظم رهبری هم بحث مربوط به مراکز نظامی مطرح نشده بود ( که بارها شده است)، آیا واقعا کمی توجه به جهتگیری عقل، اجازه صحبت و مذاکره و بده و بستان راجع به این مطلب را با دشمنی به این خباثت میدهد؟
بازیهای سیاسی و دیپلماتیک به کنار، آیا بازی با عباراتی همچون :
اجازه بازرسی نمیدهیم اما اجازه دسترسی خواهند داشت؛
دسترسیها مدیریت شده خواهد بود ؛
دعوت به مراکز نظامی میتواند موجبات اعتمادسازی را فراهم کند؛
آنهم در رابطه با مراکز نظامی یک کشور، برخواسته از یک مدیریت راهبردی و عاقلانه در مذاکرات است؟
اینکه چنین درخواستهایی از طرف مقابل در مذاکرات مطرح میشود اصلا جای تعجب نیست چرا که او دشمن است و میز مذاکره هم جای چانهزنی و امتیاز گرفتن، اما بیان چنین مطالبی از طرف بعضی مسئولین وافعا جای تعجب است.
و آنچه که بیش از همه موجب دلگیری است آنکه نقش خواص در موضعگیریها کجاست؟
یعنی چنین مسائل بدیهی و واضحی ابتدائا باید توسط مقام معظم رهبری مطرح شود، تا دیگران هم در سخنرانیهای خود آنهم با چندین بار استناد به سخنان ایشان، این مسایل را بیان کنند؟
مجلس و نمایندگان محترم که الحمدلله همیشه در حال رصد امور هستند، جایگاهشان در موضعگیریهای موثر و رسمی کشور کجاست؟
جایگاه صاحبان و اصحاب رسانه، هنرمندان و ...کجاست؟
یعنی واقعا هیچ زنگ خطری هنوز بعضی از مسئولین و صاحبنظران را هشدار نداده است که برخی اتفاقات غیرعاقلانه در حال تحقق است؟
مردم که به تبعیت از ولیامر خود بنا را بر اعتماد بر مسئولین گذاشتهاند و قرار هم نیست که برای هر مسئلهای مردم وارد عمل شوند. مردم همانطور که تا کنون نشان دادهاند در صورت لزوم و حسب فرمایشات رهبرشان اقدام لازم را انجام خواهند داد.
اما خواص هم بهتر نیست کمی خردمندانهتر و با احساس مسئولیتی بیشتر عمل کنند؟
کد مطلب: 273510
آدرس مطلب: http://alef.ir/vdcfymd0xw6deta.igiw.html?273510
الف
http://alef.ir