الف - بن بست در یمن - نسخه قابل چاپ

جنگ سعودی ها در یمن ، زودتر از آن چه پیش بینی می شد به بن بست رسید. جنگی که سه هفته قبل با حملات هوائی بمب افکن های سعودی به شهرهای یمن آغاز شد، در ابتدا با سرو صدای زیاد تبلیغاتی همراه بود و مورد تائید اتحادیه عرب و شورای همکاری خلیج فارس نیز قرار گرفت و قرار بود که چند کشور بزرگ مانند مصر و پاکستان و سودان نیز در آن مشارکت داشته و نیروی زمینی به یمن اعزام نمایند اما اکنون پس از گذشت تنها سه هفته از ماجرا ، نه تنها خبری از اعزام نیرو توسط مصر و پاکستان نشد ، بلکه اکنون عربستان سعودی یکه و تنها در صحنه نبردی کور و بی هدف باقی مانده و به بن بست کامل رسیده است .

همگان واقفند که بمباران هوائی تنها در صورتی مفید خواهد بود که مقدمه علمیات زمینی باشد . در غیر اینصورت هیچ تاثیری از نظر نظامی و سیاسی نخواهد داشت . سعودی ها از ابتداء می دانستند که نیروی زمینی آنها که تاکنون از زیر کولرهای گازی بیرون نیامده اند ، قادر به جنگ زمینی در کشوری مانند یمن با کوههای بلند و مردمی زجر کشیده و فقیر نیستند . از همین رو از همان آغاز دست به دامان پاکستان و مصر شدند تا اعزام نیروی زمینی به نیابت از عربستان بعهده آنها باشد . اما پاکستان بدلیل درگیری در افغانستان و کشمیر و باز شدن فضای دیگری در مبارزه با القاعده در یمن ، تمایلی به ورود به جنگ از خود نشان نداد زیرا یمن صدها کیلومتر از مرزهای پاکستان فاصله دارد و حوزه امنیتی و استراتژیک پاکستان محسوب نمی شود .

از سوی دیگر پاکستان دریافت که دخالت در یمن ناخرسندی همسایه بزرگ خود یعنی جمهوری اسلامی ایران را در بر دارد لذا مجلس پاکستان بی طرفی رسمی خود را اعلام کرد.

مصریان نیز تجربه تلخ اعزام شصت هزار نیرو به یمن در زمان جمال عبدالناصر را دارند. اعزام نیرو به یمن توسط مصر، ده هزار کشته به مصریان تحمیل کرد و در آخر هم ناصر به بهانه شروع جنگ ۱۹۶۷ با صهیونیست ها، نیروهای خود را بدون نتیجه از یمن فراخواند. جالب است که شکست مصریان در یمن به دلیل توطئه و حمله سعودی ها به یمن بود که مصر مجبور شد با تحمل کشته های زیاد از یمن عقب نشینی نماید . لذا مصریان هم می دانند که درگیری دریمن جنگی طولانی و بی هدف است که معلوم نیست چگونه و چه زمانی میتوان از باتلاق آن خارج شد.

مشکل سعودی ها در حمله به یمن از آنجا آغاز شد که توجیه آنها برای دیگر کشورها قانع کننده نبود . توجیه عربستان برای حمله به یمن ، حمایت از دولت قانونی ( به زعم آنها ) منصور هادی بود. جالب است که همین سعودی ها سه سال پیش ، رسماً به همراه کشورهای غربی به حمایت گسترده مالی و تسلیحاتی مخالفین دولت قانونی سوریه پرداختند . در حالیکه منصور هادی و دولتش اساساً فراری بودند و دولت مستقری وجود نداشت و حال آنکه در سوریه ، دولتی کامل و مستقر درقدرت بود . از سوی دیگر منطقه خاورمیانه در حال حاضر بشدت خسته از جنگ و نزاع است . نبرد فلسطینی ها با صهیونیست ها – درگیری های جنوب لبنان – جنگ شدید داخلی در عراق و سوریه و لیبی – و تهدید تروریست های ارهابی در مصر و پاکستان و تونس و غیره ، مجالی برای شروع یک جنگ جدید در یمن را نمی داد .

به نظر این قلم ، در برهه کنونی نباید طرحهائی برای آتش بس و شروع مذاکرات را مطرح نمود . زیرا این طرح ها ، مطلوب عربستان برای فرار از بن بست یمن است. ضمن آنکه در مذاکرات پس از آتش بس، سعودی ها شروع به امتیاز گیری می نمایند. در این مقطع زمانی، بهترین روش، فشار از طریق کشورهای مختلف و مجامع بین المللی برای توقف حملات یکجانبه سعودی ها علیه ملت یمن است.