به نظر می رسد در کشور ما هیچ چیز نمی تواند از خطرسودجویی و تاخت و تاز سودجویان و فرصت طلبان در امان باشد. اصلا هدف از ایجاد دریاچه چیتگر یا همان دریاچه شهدای خلیج فارس با آن هزینه های هزاران میلیاردی چه بود؟ مگر قرار نبود هوای تهران را تلطیف کند و قطب گردشگری شود؟ مگر قرار نبود که از منظره و دورنمای آن ساکنین بسیاری بهره مند شوند؟ اگر اینطور هست، پس این همه ساخت و ساز و برج سازی ومجتمع تجاری سازی سرطان گونه و بی رویه در اطراف و حریم دریاچه برای چیست؟

تو گویی در حال دیوار و حصارکشیدن به دور دریاچه هستند. آنچنان این ساخت وسازها- بخوانید تاخت و تازها- به سرعت پیش می رود که هرهفته که به اطراف دریاچه سرمی زنی می بینی که جرثقیل های برج ساز جدید نصب و خاکبرداری های چند ده متری ایجاد شده اند به گونه ای که تنها دریکی از خیابان های منتهی به دریاچه بیش از ۱۰ مجتمع تجاری اداری وبعضا با فاصله های کمتراز ۱۰ متر درحال احداث هستند!

جناب شهردارتهران لطفا توضیح دهید که آیا این دریاچه برای عده ای خاص و افراد سودجو و سوداگر ایجاد شده که با احداث ده ها مجتمع تجاری و برج های بلند مسکونی در حریم و اطراف دریاچه به منافع بادآورده خود برسند؟

آیا اصلا جنابعالی خبر دارید که دراینجا چه می گذرد؟ آیا شهرداری منابع مالی و هزینه های خود را با فروش هزاران میلیاردی تراکم و صدور جواز برج سازی ومجتمع تجاری سازی قارچ گونه دراطراف دریاچه تامین می کند؟

جناب شهردار در کجای دنیا دیده اید که از یک دریاچه ای که از محل عوارض و مالیات های دریافتی از همه اقشارمردم و برای رفاه و آسایش همگان ایجاد شده، این همه سودجویی و سوء استفاده توسط عده ای خاص شود؟ اصولا این همه مجتمع تجاری اداری آن هم در نزدیکی همدیگر برای چیست و اصلا مگر چقدر مشتری خواهند داشت؟ آیا می دانید این همه ساخت وسازهای بی رویه و سرسام آور موجب رشد کاذب و باورنکردنی بهای مسکن در منطقه ۲۲ و بویژه در اطراف دریاچه شده است؟

جناب آقای قالیباف تصدیق می فرمایید که بسیاری ازمجوزهای ساخت وساز درشهرهای بزرگ بویژه در حومه مراکز توریستی و گردشگری بدون آمایش سرزمین و مطالعات امکان سنجی و نیازسنجی و اساسا باهدف تراکم فروشی و فضافروشی وایجاد درآمدهای نجومی برای شهرداری ها صادر می شود که اَبَرشهر تهران هم ازاین قاعده مستثنی نیست. در منطقه ۲۲ با آن وسعت ۶۲۰۰ هکتاری که دریاچه ۲۵۰ هکتاری چیتگر را درخود جای داده است، به عنوان مثال فقط ۲ پمپ بنزین وکمتراز ۱۰ باب مدرسه ؛ اما بیش از ده ها مجتمع عظیم تجاری اداری درحال احداث وجود دارد که "تهران مال" هم یکی از آنهاست. آیا واقعا نیاز اساسی مردم این منطقه ومناطق مشابه دیگر این همه مجتمع تجاری اداری بی حساب و کتاب هست؟ آیا مدرسه و پمپ بنزین و بیمارستان که تعدادشان از عدد انگشتان دست فراترنمی روند، جزء نیازهای اساسی مردم نیستند؟ آیا مدیریت صحیح شهری تنها درساختن بزرگراه وتونل و مجتمع تجاری اداری وفروش تراکم وفضا خلاصه می شود؟ اساسا ساختن این همه برج مسکونی مُشرِف و نزدیک هم با کدامیک از مبانی شرعی و اخلاقی و قانونی مطابقت و همخوانی دارد؟

پیاده روی صبحگاهی ازمنزل تا کناردریاچه برای حقیر و همسرم تاچندی پیش بسیار لذت بخش و مفید بود و همواره بانیان احداث پروژه عظیم و منحصربه فرد دریاچه را تحسین و دعا می کردم؛ امروز اما مشاهده جرثقیل های بیشمار برج ساز و خاکبرداری های عمیق و مجاورهم و روزافزون درتمامی مسیرهای پیاده روی و خیابان های منتهی و حومه دریاچه مظلوم و تصور ایجاد ساختمان های بلند و بد قواره و بیشمار در اطراف و اکناف دریاچه درآینده نه چندان دور، موجب دلتنگی و غصه ام می شود؛ دریاچه ای که تنها یک سال ازعمرش می گذرد و هنوزهم بسیاری ازفازهایش به اتمام نرسیده و قراراست مسیر تنفس تهران و تهرانی ها باشد؛ اما گویا تا چندی دیگرنفس های خودش هم به شماره خواهد افتاد.

جناب شهردار تهران تا دیرنشده تدبیری بیندیشید و مانع تاخت و تاز سودجویان وسوداگران و سوء استفاده کنندگان از اموال عمومی شوید؛ تا دریاچه شهدای خلیج فارس به عنوان یک یادگاری باارزش و بی نظیر برای نسل های آینده از شما باقی بماند.

الف