الف - نظام آموزشی کشور به کدام سمت می رود؟

در سالیان اخیر با رشد فزاینده آموزشگاههای کنکور وموسسات مختلف آزمون و انتشار کتابهای تست و آموزش و هزینه‌های آموزشی سنگین خانواده هابه منظور موفقیت تحصیلی فرزندانشان مواجه هستیم. به گونه‌ای که شاید یک خانواده تهرانی با ثبت نام فرزنشان در دوره دبیرستان در یک مدرسه غیر دولتی مجبور به پرداخت حداقل ۴۰۰۰۰۰۰۰ تومان شهریه آموزش وکتب درسی کمک آموزشی تست وآزمونهای استاندارد و... باشند این مطلب در حالی است که این خانواده تصمیم به ثبت نام فرزندشان در کلاسهای مختلف آموزش کنکور ومشاوره تحصیلی در مؤسسات مختلف را نداشته باشند.

چراکه بعضاً استفاده از خدمات این مؤسسات نیز هزینه‌های سنگین ویژه در بردارد. مضافاً وقت وانرژی ویژه خانواده در رفت وآمد فرزندان در ایام هفته وتعطیل (اکثر آزمونهای آزمایشی در روزهای تعطیل است) و ممانعت از پرداختن به تفریحات وتعاملات اجتماعی فرزندان از موارد هزینه‌های غیر مادی دستیابی به قبولی کنکور وارتقا آموزشی است.

در اینجا سؤال مطرحه این است. نتایج این همه وقت انرژی هزینه چه دست آوردهایی دارد؟ با نگاهی به چند آمار به دست آمده نتایج موفقیت آموزشی فرزندانمان را دراین مدل از نظام آموزشی بررسی می‌کنیم.

پاسخگویی به سؤالات درس ریاضیات در رشته گروه آزمایشی علوم ریاضی وفنی در سال ۹۰ گواه این است که ۹۱% دانش آموزان شرکت کننده زیر ۲۰% پاسخ صحیح ارائه نموده‌اند. در همین سال در درس فیزیک ۸۳% دانش اموزان کمتر از ۲۰% سؤالات را پاسخ گفته‌اند. آمار پاسخ دهندگان بالای ۷۰% سؤال درس ریاضی ودرس فیزیک در همین سال کمتر از نیم درصد شرکت کنندگان است.
همین رویکرد درکنکور ۹۴ به وضوح دیده می‌شود. در سال نودوچهار ۸۴.۷% درصد از داوطلبان گروه آزمایشی ریاضی زیر ۱۰% پاسخگویی به سؤالات درس ریاضی را داشته‌اند ونزدیک به ۴۸% داوطلبان در این سؤالات نمره منفی اخذ نموده‌اند. در همین سال در درس فیزیک نیز بیش از ۲۹% شرکت کنندگان نمره منفی دریافت نموده و ۶۹% داوطلبان زیر ۱۰% پاسخگویی را داشته‌اند.

در سال ۹۴ در گروه ریاضی وفنی کمتر از ۱% پاسخگویان به سؤالات درس ریاضی موفق به پاسخ بیش از ۷۰% سؤالات شده‌اند.
در واقع اگر کنکور سراسری را یک آزمون هماهنگ در میزان یادگیری دانش آموزان قلمداد کنیم نتایج اعلام شده از سوی واحد سنجش نمایانگر عدم توفیق نظام آموزشی و به هدر رفتن میلیاردها تومان سرمایه‌های خانواده‌ها در سرمایه گذاری مؤسسات و آزمونها و... است.

البته جای بسی امیدواری است که مسئولان آموزش وپرورش کشور خود به چالشهای نظام تئوری و بی فایدگی بسیاری از مؤسسات کنکور و ... رسیده‌اند به گونه‌ای که مدارس دولتی را از انعقاد قراردادهای آزمونها و مجبور نمودن خرید کتابهای کمک آموزشی بر حذر داشته‌اند. ولیکن گروه کثیری از والدین دانش آموزان در جهت موفقیتهای فرزندان خود، بدون آگاهی و توجه به نتایج زیان بار این مدل برنامه ریزیها در دام سودجویان آموزشی کشور در قالب مؤسسات کنکور و آموزشگاههای علمی قرار گرفته و هزینه‌های سنگین وگزافی را پرداخت می‌نمایند.