در خبرها آمده بود كه بينندگان برنامه هاي ماهواره اي در ايران نسبت به گذشته به يك ركورد حيرت انگيزي رسيده و از يك درصد بيننده به مرز هفتاد درصد صعود كرده.

سئوالي كه به ذهن هر شنونده اي خطور مي كند اين است كه علت اصلي اين اتفاق چيست؟ گرچه مي شود دلايل گوناگوني براي اين مسئله يافت ولي به جرئت مي توان گفت يكي از مهم ترين عوامل اصلي و شايد اصلي ترين عامل رفتار و شيوه ي مديريت و سياست هاي يك سويه و يك طرفه و مردم گريزانه ي صداوسيماست. صدا و سيما كه با پول مردم و از جيب بيت المال اداره مي شود و قرار بر اين بوده و هست كه رسانه ي همه ي مردم ايران باشد و به قول خود رسانه اي ملي باشد در چند سال اخير به بازوي تبليغاتي و جناحي و سياسي و رسانه اي يگ گروه اقليت در ايران تنزل يافته و مبلغ ديدگاه هاي يك انديشه سياسي كه فقط به حذف ديگران مي انديشد مبدل شده است.

هيچ گزارش يا خبري نيست كه در آن صدا و سيما جانبدار تفكر و رفتار و كردار روش هاي افراطي و حذفي كساني نباشد كه فقط خود را حق مطلق مي دانند و ديگران همه باطل و غير خودي مي باشند.

بسياري از برنامه هاي صدا و سيما به جاي ايجاد وحدت ملي و همدلي عامل تفرقه و كينه و نفرت و جدايي مردم از يكديگر شده است. به راستي برنامه هاي يكسويه و بمباران تبليغاتي صدا و سيما در جريان برنامه هاي مراسم روز نهم دي باعث تحكيم وحدت ملي شده است يا تفرقه و تازه كردن اختلافات و كينه ها؟ كافيست يك نظرسنجي از مردم شود تا مشخص شود كه مردم تا چه حد با اين برنامه هاي يكسويه موافق بوده اند يا خير؟

صداو سيما بدون كوچكترين حق اعتراض يا پاسخگويي به ديگران و منتقدين خود و سياست هاي خود فقط و فقط يك مسير را مي رود و آن تحكيم پايه هاي يك اقليت افراطي كه در انتخابات اخير نيز شكست سنگيني خورد و نامزد مورد نظر آنان با تمام رانت ها نتوانست بيشتر از چهار ميليون راي كسب كند.

صدا و سيما حتي با زنان اين مرز و بوم نيز برخورد ابزاري مي كند. وقتي كه قرار باشد از زنان بدحجاب و بي حجاب انتقاد شود صدا و سيما در صف نخست منتقدين اي گونه پوشش زنان است و وقتي قرار است انتخاباتي برگزار شود و يا راهپيمايي انجام شود همين زنان بدحجاب به يك باره غسل تعميد داده مي شوند و آنان در صدر اخبار صدا و سيما قرار مي گيرند.

صدا و سيما كوچكترين خبر قتل يا ضرب و شتم و يا ستمي را در گوشه اي از اروپا يا آمريكا بر هر شهروند غربي پياپي گزارش و خبر از آنان پخش مي كند و در سوگ عدالت و آزادي و انسانيت اشك ها مي ريزد ولي چه خبرهاي تكان دهنده كه در بيخ گوش صدا وسيما رخ مي دهد و مردم به قول صدا و سيما رشيد و بزرگ ايران نبايد از آن خبري از تلوزيون خود كسب كنند.

اينجاست كه تنها يك راه مي ماند و آن هم پناه بردن به رسانه هاي بيرون از مرزهاي كشور و كسب اطلاع از شبكه هاي ماهواره اي خارج از كشور. وقتي صدا و سيما اين گونه مردم را به تمسخر و بازي گرفته و چونان كودكان با آنان برخورد مي كند راهي جز پناه بردن به اين شبكه ها براي كسب خبر نيست. بدين صورت است كه آقاي ضرغامي و تيم همراه او بايد به مردم و بيت المال مردم پاسخگو باشند كه با اين امانت چه كرده اند؟ آيا مي توانند در دادگاه عدل الهي پاسخگوي اين عملكرد خود باشند و يا اين كه با توجيهات گوناگون از پاسخ گويي شانه خالي مي كنند اگرچه در دادگاه عدل الهي نمي شود از چنگ عدالت گريخت.

الف