استاد محمدابراهيم باستاني پاريزي استاد مسلم تاريخ و فرهنگ ايران نيز از پس غافله ي ديگر درگذشتگان علم و ادب ايران نيز با ما و با ايران وداع كرد و رفت تا ما بمانيم و ميراث گرانسنگ او و راه او.

استاد باستاني پاريزي داراي خصايل نيكو و درس آموزي بود كه بايد براي خود و ديگران آن صفات و فضيلت ها را گفت و يادآوري كرد تا خود نيز بهره اي و توشه اي برده باشيم. مهم ترين شيوه و روش استاد باستاني خضوع او در برابر علم بود. او هرگز از علم آموزي و عظمت علم و خدمات علم و وظيفه ي انساني و ديني خود در كسب علم كم نگذاشت و تمام و كمال خود را وقف علم كرد تا جامعه اي سعادتمند و برخوردار داشته باشد.

باستاني پاريزي باهمه ي دانش و نبوغ خود هيچ گاه تواضع و فروتني و اخلاق و ادب و وقار و متانت و عفت كلام و انصاف و احترام به ديگري و ديگران را فراموش نكرد و با دانش خود را با سياست و قدرت و ثروت و شهرت معامله نكرد. او در تمام عمر ۸۹ ساله ي خود پاكي و پاكدستي و پايداري و پاك منشي را از كوير و از زادگاه خود پاريز آموخت و قدمي را و قلمي را به كج و به گزاف برنداشت و نگفت.

اي كاش قدر پر ارج و افتخار اين عزيزان را در بودشان بدانيم و آنان را برصدرنشانيم و نه اينكه بعدها افسوس نبودنشان بردل ها سنگيني كند. عظمت و بزرگي اين گونه بزرگان را وقتي درك مي كنيم كه آنان را با بي مايه گان فرومايه اي مقايسه كنيم كه جز دادو قال و فرياد و فحاشي و تهديد و ارعاب و امر و نهي و پرونده سازي و رانت خواري و خط و نشان كشيدن و بهشتي و جهنمي دانستن اين و آن هنر ديگري ندارند و نان نه علم و ادب و كرامت كه فرصت طلبي و فريادهاي بلند و بندبازي با طناب سياست را مي خورند.

اميدآن كه چونان باستاني ها بدانيم كه از پس امروز فردايي نيز هست و ايران را بيشتر ازخود دوست بداريم و در برابر بهره ها كه از ميهن خويش برده ايم اندكي خير و بركت بدان رسانده باشيم و چيزي بر گنجينه ي گذشتگان افزوده باشيم. سنت نيكو و پسنديده اي كه استاد باستاني پاريزي بدان وفادارماند و بدان عمل كرد باشد كه از او بياموزيم.

الف