الف - غفلت دولت از اقتصاد مقاومتی

"اقتصاد مقاومتی" تنها یک شعار نبود. بلکه راهبردی برای بیرون رفت از میدان تهدیدها، تحریم‌ها و زورگویی‌های دشمنان بود. اقتصاد مقاومتی می‌تواند دشمن را ناامید، خودباوری، رونق تولید و جهش اقتصادی را برای کشور به ارمغان بیاورد.

این واژه اولین بار سال ۱۳۸۹ در سخنان رهبر انقلاب مطرح شد.

سوگمندانه باید گفت با آنکه این موضوع بارها و بارها از سوی رهبر انقلاب بیان و تبیین گردید، اما دو دولت دهم و یازدهم با غفلت از کنار آن عبور کردند. غفلت طی دو سال گذشته و در دولت یازدهم آن هنگام بیشتر شد که تمام توجهات و امیدها به مذاکرات هسته ای و رفع تحریم‌ها معطوف گردید.

کسانی که در مقام نقد دولت دهم سهم عمده ناکارآمدی‌ها را متوجه مدیریت و مدیران دولت قبل می‌کردند آن هنگام که خود سکاندار مدیریت اجرایی کشور شدند، تلاش کردند تا سهم تحریم‌ها را افزایش دهند وقتی نشانه‌های رفع تحریم‌ها کم کم آشکار می‌شد و مذاکرات پیش می‌رفت دوباره سهم تحریم‌ها توسط این گروه کاهش چشمگیری یافت.

جه سهم تحریم‌ها کم باشد و چه زیاد، چه مذاکرات به سرانجام نهایی برسد یا نرسد، سایه تهدیدات از سر جمهوری اسلامی ایران برداشته نمی‌شود؛ آنچه تا امروز رخ داده غفلتی است از بهترین فرصت پیش آمده جهت سازماندهی اقتصادی برون زا و تولید محور صورت گرفته است.

حداقل انتظاری که از دولتمردان اقتصادی روحانی می‌رود آن است که آن‌ها کار دیپلماسی را به اهل آن واگذارند و به کار خود و محکم سازی پایه‌های اقتصادی دولت بیاندیشند؛ اما متاسفانه اشتیاقی که در استقبال از شرکت‌های اروپایی ( که علیرغم داشتن قرار داد و سهم خوب از بازار ایران با سلاح تحریم به جنگ ما آمدند) دیده می‌شود ما را بیشتر ناامید می‌کند و اقتصاد مقاومتی بیش از پیش رنگ می‌بازد.

امیدواریم رسانه‌ها و بویژه صداوسیما با بیان دوباره شاخص‌های اقتصاد مقاومتی از مسئولان دولتی که در این جهت کاری کرده‌اند بخواهند تا گزارش عملکردی ارائه کنند؛ شاید ما در قضاوتمان اشتباه کرده‌ایم و ایشان کاری کرده‌اند کارستان.