به گزارش همشهری آنلاین، پس از مطالعه عمیق، کارشناسان آن را در آسیای مرکزی ردیابی کرده‌اند. طاعون سیاه که در اواسط قرن چهاردهم میلادی رخ داد، یکی از مرگ‌بارترین بیماری‌های همه‌گیر در تاریخ بود، زیرا سراسر آسیا، اروپا و شمال آفریقا را درنوردید.
به نظر می‌رسد که این طاعون در مسیرهای تجاری گسترش یافته است. در آن زمان میلیون‌ها نفر جان خود را از دست دادند.
در دو گورستان نزدیک دریاچه ایسیک کول در شمال قرقیزستان امروزی، شواهدی مبنی بر افزایش مرگ و میر در اواخر دهه ۱۳۳۰ توسط دکتر فیلیپ اسلاوین، مورخ دانشگاه استرلینگ، کشف شده است. پس از این اتفاق، یک تیم بین‌المللی برای کشف راز مرگ سیاه تشکیل شد.
در این گورستان‌ها ۴۶۷ سنگ قبر مربوط به سال‌های ۱۲۴۸ تا ۱۳۴۵ وجود داشت. در میان آنها، حدود ۱۱۸ سنگ مربوط به سال ۱۳۳۸ یا ۱۳۳۹ است. اسلاوین دریافت که دلیل افزایش مرگ و میر، «موطنا» (اصطلاح زبان سریانی) است که به معنای «آفت» است که روی سنگ قبرها ذکر شده است.
در دهه ۱۸۸۰، این مکان‌ها حفاری شد و ۳۰ اسکلت از گورها خارج شد. با مطالعه حفاری‌ها، تیم بقایای آن را در سنگ قبرهای خاص در گورستان‌ها ردیابی کردند. کاوش بیشتر توسط متخصصان DNA باستانی مانند پروفسور یوهانس کراوز از موسسه انسان‌شناسی تکاملی ماکس پلانک و دکتر ماریا اسپیرو در دانشگاه توبینگن در آلمان انجام شد.
با استخراج مواد ژنتیکی از دندان‌های اسکلت‌ها، این متخصصان DNA «باکتری یرسینیا پستیس» را در سه نفر که در گورستان دفن شده بودند، پیدا کردند. «یرسینیا پستیس» باکتری است که باعث طاعون بوبونیک می‌شود. تجزیه و تحلیل ژنوم این باکتری نشان داد که باکتری «یرسینیا پستیس» از اجداد سویه است که چند سال بعد منجر به مرگ سیاه در اروپا شد.
کراوز گفت: «ما اساسا منشأ را در زمان و مکان مشخص کرده‌ایم که واقعا قابل توجه است. ما نه تنها اجداد طاعون سیاه، بلکه جد اکثر گونه‌های طاعون که امروزه در جهان در حال گردش هستند را یافتیم.»